ITPP1/4512-82/16/BS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 25 stycznia 2016 r. (data wpływu 27 stycznia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z opodatkowania sprzedaży zabudowanego gruntu - jest prawidłowe.

W dniu 27 stycznia 2015 r. został złożony ww. wniosek, o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z opodatkowania zabudowanego gruntu.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Podstawową działalnością Spółki jest świadczenie autobusowych usług przewozowych, polegających w szczególności na świadczeniu usług przewozu osób w zakresie regularnych linii w komunikacji publicznej na terenie kraju.

Spółka jako właściciel oraz użytkownik wieczysty gruntów położonych w X (woj. XXX, powiat XXX) zabudowanych budynkiem dworca autobusowego i następującymi budynkami, wiata peronowa (zadaszenie), barak/kontener, magazyn blaszany oraz budowlami (m.in. drogi/place, ogrodzenie), planuje dokonać sprzedaży gruntów wraz ze znajdującymi się na tym terenie budynkami i budowlami. Nabywca zostanie wyłoniony w wyniku rokowań, przed którymi Spółka ogłosiła zaproszenie w lokalnej prasie, na stronie internetowej oraz portalach internetowych pośrednictwa sprzedaży nieruchomości.

Nieruchomość objęta jest trzema księgami wieczystymi numer KXX X/XXX/X, KXX X/XXXY/X, KXX X/XXXZ/X prowadzonymi przez Sąd Rejonowy V Wydział Ksiąg Wieczystych.

Właściciele/ użytkownicy wieczyści działek:

* grunt położony w S. objęty księgą wieczystą numer K. o łącznej powierzchni 2.141 m², numery działek...:

* grunt położony w S, objęty księgą wieczystą numer K. o powierzchni 910 m², działka nr.

* grunt położony w S. objęty księgą wieczystą numer K. o łącznej powierzchni 3.194 m², numery działek.

Powierzchnia łączna gruntów: 0,6245 ha

Budynki i budowle znajdujące się na przedmiotowych gruntach.

* grunt położony w S. objęty księgą wieczystą numer K. z numerem działki...na której znajdują się:

* większa część budynku dworca autobusowego - budynek jednokondygnacyjny o pow. zab. 357 m², funkcja: transportu i łączności.

* wiaty przystankowe szklane.

* droga/ plac z numerem działki. - zabudowanej drogą (placem).

* grunt położony w S. objęty księgą wieczystą numer K., działka. - na tej działce znajduje się mniejsza część budynku dworca autobusowego (budynek jednokondygnacyjny o pow. zab. 357 m², funkcja: transportu i łączności) oraz droga/ plac,

* grunt położony w S. objęty księgą wieczystą numer K. z numerem działki.., na której znajdują się wiata peronowa (zadaszenie), droga/plac z numerem działki.., na której znajdują się barak/kontener, blaszany magazyn, droga/plac; z numerem działki. - zabudowanej drogą (placem).

Spółce lub poprzedniczce prawnej Spółki nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w stosunku do wyżej wymienionych budynków i budowli ponieważ zostały one nabyte/wytworzone przed wejściem w życie przepisów o podatku od towarów i usług.

Budynek dworca autobusowego znajdujący się na działce. jest budynkiem parterowym, niepodpiwniczonym, wolnostojącym. Budynek obejmuje pomieszczenia socjalne dla kierowców, poczekalnie dla pasażerów z WC i kasami oraz bar z zapleczem kuchennym. Budynek ma następujące parametry:

* Powierzchnia użytkowa - 342 m²

* Powierzchnia zabudowy - 357 m²

Budynek został oddany do użytkowania w 1988 r. przez poprzedniczkę prawną Spółki XXYZ Oddział w S.

Od początku roku 2011 (ponad 5 lat licząc wstecz od daty niniejszego wniosku) Spółka lub jej poprzedniczka prawna nie poniosła wydatków na ulepszenia budynku dworca autobusowego, budynków takich jak: wiata peronowa (zadaszenie), barak/ kontener, magazyn blaszany oraz budowli (m.in. drogi/place, ogrodzenie), które przekraczały 30% wartości początkowej tych obiektów (w stosunku do których Spółka miała prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego).

Na przedmiotowej nieruchomości Spółka prowadziła do tej pory i nadal prowadzi działalność gospodarczą, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług polegającą na:

1. Odprawie własnych kursów autobusowych ze stanowisk odjazdowych (tekst jedn.: wykorzystywanie na własne potrzeby do wykonywania czynności opodatkowanych);

2. Działalności dworców autobusowych (działalność wspomagająca transport lądowy), polegającą na udostępnianiu do korzystania z całej infrastruktury dworca autobusowego (budynków i budowli opisanych powyżej) innym przewoźnikom, świadczącym usługi przewozu w drogowym transporcie osób, dla celów związanych z tymi usługami (odprawa obcych kursów autobusowych: korzystanie ze stanowisk odjazdowych, budynku dworca, wiat peronowych, parkowanie pojazdów na placu i przejazd przez plac). Z tytułu udostępniania infrastruktury dworca Spółka pobiera opłaty za wjazdy na dworzec autobusowy od obcych przewoźników (m.in. XXX Sp. z o.o. w P. i P. S.A. nieprzerwanie przez okres minimum 5 lat) opodatkowane podstawową stawką podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż przez Spółkę gruntu położonego w S., objętego księgą wieczystą numer K. o łącznej powierzchni 2.141 m² zabudowanego budynkiem dworca autobusowego, 2 wiatami przystankowymi dla podróżnych (szklane, modułowe) oraz drogą/ placem; gruntu położonego w S. objętego księgą wieczystą numer K. o powierzchni 910 m² na którym znajduje się część budynku dworca autobusowego oraz droga/ plac; prawa użytkowania wieczystego gruntu położonego w S. objętego księgą wieczystą numer K. o łącznej powierzchni 3.194 m² na którym znajdują się wiata peronowa (zadaszenie), barak/kontener, blaszany magazyn oraz drogi/place; będzie podlegała zwolnieniu od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a oraz art. 29a ust. 8 ustawy VAT.

Stanowisko Wnioskodawcy.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

Towarami w świetle art. 2 pkt 6 ustawy VAT są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak stanowi art. 8 ust. 1 ustawy VAT przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy VAT.

Na mocy art. 2 pkt 22 ustawy VAT przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy przedmiotem dostawy są towary w rozumieniu powołanego wyżej przepisu i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z dostawą w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy VAT, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W konsekwencji należy stwierdzić, że co do zasady sprzedaż nieruchomości będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy VAT.

Należy podkreślić, że opodatkowanie podatkiem od towarów i usług będzie miało miejsce wówczas, jeżeli spełnione zostaną przesłanki o charakterze przedmiotowym, tj. wystąpi czynność podlegająca opodatkowaniu w oparciu o przepis art. 5 ust. 1 ustawy VAT i podmiotowym, tj. gdy czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zostanie dokonana przez osobę (lub jednostkę organizacyjną) będącą podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy VAT. działającą w takim charakterze.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza według ust. 2 powołanego artykułu obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jak stanowi art. 41 ust. 1 ustawy VAT stawka podatku wynosi 22%. z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast, w oparciu o art. 146a pkt 1 ustawy VAT w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r. z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy VAT, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności innymi stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Według art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy VAT (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r.) zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy VAT wprowadzono z dniem 1 stycznia 2014 r. zmianę mającą na celu pełniejsze odwzorowanie przepisu art. 136 lit. a Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (dalej: "dyrektywa 112"), umożliwiającego zastosowanie zwolnienia od podatku dla dostawy towarów wykorzystywanych wyłącznie do działalności zwolnionej od podatku, jeżeli przy nabyciu lub wytworzeniu tych towarów nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego. Zmiana ta wiąże się również z odejściem od dotychczasowego warunku, że tylko w stosunku do towarów używanych przez podatnika, gdy okres ich używania wynosił co najmniej pół roku po nabyciu prawa do rozporządzania nimi jak właściciel, możliwe było zastosowanie zwolnienia od podatku VAT (art. 43 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, obowiązujący do 31 grudnia 2013 r.).

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy VAT, od 1 stycznia 2014 r. dotyczy wszystkich towarów zarówno nieruchomości, jak i ruchomości przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni. miesięcy czy lat) wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie nie wystąpią przesłanki umożliwiające zastosowanie opisanego w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy VAT zwolnienia, gdyż nieruchomości nie były i nie są wykorzystywane przez Spółkę do działalności zwolnionej od podatku (Spółka wykonuje wyłącznie czynności opodatkowane podatkiem VAT).

Wskazać należy, że w przypadku dostawy nieruchomości można zastosować inne zwolnienie przewidziane w przepisach art. 43 ustawy VAT, pod warunkiem, że zostaną spełnione warunki w nich wskazane.

W art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a ustawy VAT, ustawodawca przewidział zwolnienie od podatku VAT dla dostawy nieruchomości zabudowanych spełniających określone w przepisach warunki.

I tak, stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy VAT zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

Przez pierwsze zasiedlenie określone w art. 2 pkt 14 ustawy VAT rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

Jak wynika z przywołanych uregulowań, zwolnienie od podatku od towarów i usług określone w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy VAT, stosuje się w odniesieniu do sprzedaży całości budynków, budowli lub ich części, jeżeli w momencie ich dostawy są one już zasiedlone, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem a ich dostawą jest dłuższy niż 2 lata.

W świetle wyżej przytoczonych przepisów, kluczowym dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków i budowli jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

W ustawie VAT brak jest definicji terminu "oddanie do użytkowania".

Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 30 października 2014 r. (sygn. akt I FSK 1545/13), podkreślając brak definicji terminu "użytkowanie" w ustawie VAT, zaznaczył, iż instytucja użytkowania jest uregulowana w stosownych przepisach Kodeksu cywilnego, przy czym nie ma żadnego uzasadnienia dla tak wąskiego rozumienia tego pojęcia na gruncie ustawy VAT. Wskazał, iż zarówno organ podatkowy, jak i Sąd pierwszej instancji rozumiały oddanie do użytkowania szerzej niż jest to przewidziane w przepisach Kodeksu cywilnego, ponieważ stwierdziły, że najem, dzierżawa lub sprzedaż spełniają te kryteria. Jednak jednocześnie rozumiały je na tyle wąsko, iż sytuacja wynajmu miejsc parkingowych nie spełniła ich zdaniem definicji oddania do użytkowania. Dlatego NSA orzekł, iż na gruncie ustawy o VAT każda forma korzystania z budynków, budowli lub ich części, również poprzez czasowe korzystanie z miejsc parkingowych, spełnia warunek przewidziany w art. 2 pkt 14 ustawy VAT konieczny do uznania, że doszło do pierwszego zasiedlenia. W kwestii wydania obiektu na rzecz "pierwszego nabywcy" lub "użytkownika" NSA stwierdził, iż oznaczenie tej osoby jest niezbędne do określenia momentu, od którego liczony jest okres dwóch lat pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą budynku, budowli lub ich części, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy VAT. Jednocześnie definicję użytkownika będzie spełniał każdy, kto rozpoczął korzystanie z obiektów. Zdaniem NSA nie ma podstaw do różnicowania skutków podatkowych podmiotu, który przez okres dłuższy niż dwa lata wynajmuje parking w całości lub w części na podstawie umowy najmu, od sytuacji podmiotu, który udostępnia taki parking na podstawie abonamentu czy jednorazowego wydruku z kasy rejestrującej. Jeżeli w jednym i drugim przypadku następuje to w ramach czynności opodatkowanej, to w obu mamy do czynienia z wydaniem nieruchomości w wykonaniu czynności opodatkowanej. W świetle wyroku NSA sygn. akt I FSK 1545/13 należy uznać, że udostępnianie przez Spółkę infrastruktury dworca autobusowego innym przewoźnikom, świadczącym usługi przewozu w drogowym transporcie osób, dla celów związanych z tymi usługami (odprawa obcych kursów autobusowych ze stanowisk odjazdowych), stanowi oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu spełniającym definicję pierwszego zasiedlenia.

Ponadto należy zwrócić uwagę na wyrok z dnia 14 maja 2015 r. Naczelnego Sądu Administracyjnego (sygn. akt I FSK 382/14) w którym stwierdzono, że "definicja" pierwszego zasiedlenia (zajęcia)" zawarta w dyrektywie 112 ma charakter autonomiczny. Zatem nie było konieczne jej definiowanie w ustawie o VAT (...). Porównując zakresy definicji "pierwszego zasiedlenia" wynikające z ustawy o VAT i dyrektywy 112 należy stwierdzić, że ustawodawca polski dokonał zawężenia ww. definicji w porównaniu do definicji unijnej. Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako "pierwsze zajęcie budynku, używanie". Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT. Sąd stwierdził "częściową niezgodność art. 2 pkt 14 lit. a ustawy o VAT z art. 12 ust. 1 lit. a i 2 dyrektywy 112, jak też art. 135 ust. 1 lit. j dyrektywy 112. Mowa tu o części dotyczącej użytego w treści art. 2 pkt 14 lit. a ustawy o VAT warunku "w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu". Warunek ten w istocie doprowadza do sztucznego różnicowania sytuacji podmiotu gospodarczego, który po wybudowaniu budynku część oddał w najem a część budynku wykorzystywał na potrzeby własnej działalności gospodarczej albowiem w obydwóch przypadkach doszło do korzystania z budynku". NSA stwierdził dalej, że "należy dokonać wykładni prounijnej art. 2 pkt 14 lit. a ustawy o VAT i skorygować treść w następujący sposób: pod pojęciem pierwszego zasiedlenia-rozumie się przez to użytkowanie przez pierwszego nabywcę lub użytkownika budynków, budowli lub ich części, po ich wybudowaniu". W świetle wyroku NSA sygn. akt I FSK 382/14 należy uznać, że Spółka użytkując budynek dworca autobusowego wraz z wiatą dla podróżnych dla celów działalności gospodarczej (odprawa własnych kursów autobusowych ze stanowisk odjazdowych) spełniła warunki przewidziane dla zwolnienia określonego w art. 43. ust. 1 pkt 10 ustawy VAT.

Zdaniem Spółki planowana przez Spółkę sprzedaż nieruchomości spełnia warunek do zwolnienia z podatku VAT ze względu na to, że dostawa nie jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje dodatkowo w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej 2 lata. W sytuacji Spółki wykluczenie to nie będzie miało miejsca ze względu na długi okres użytkowania przedmiotowego budynku i wiaty dla podróżnych (od 1988 r.).

Ponadto dodatkowo zdaniem Spółki w przedmiotowym przypadku zastosowanie będzie miało również zwolnienie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy VAT.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy VAT zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

Warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat (art. 43 ust. 7a ustawy VAT).

Ze względu na fakt, że budynek oraz wiata wybudowane zostały przed wprowadzeniem w życie przepisów o podatku od towarów i usług, należy stwierdzić, że w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało Spółce prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Ponadto, od początku roku 2011 (ponad 5 lat licząc wstecz od daty niniejszego wniosku) Spółka lub jej poprzedniczka prawna nie poniosła wydatków na ulepszenia budynku dworca autobusowego i następujących budynków: wiata peronowa (zadaszenie), barak/ kontener, magazyn blaszany oraz budowli (m.in. drogi/place, ogrodzenie), które przekraczały 30% wartości początkowej tych obiektów (w stosunku do których Spółka miała prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego) Spółka spełnia zatem również warunki zwolnienia od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy VAT.

W myśl obowiązującego od 1 stycznia 2014 r. art. 29a ust. 8 ustawy VAT w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Przepisu ust. 8 nie stosuje się do czynności oddania w użytkowanie wieczyste gruntu, dokonywanego z równoczesną dostawą budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli (art. 29a ust. 9 ustawy obowiązujący od 1 stycznia 2014 r.).

Z powyższego jednoznacznie wynika, że co do zasady grunt będący przedmiotem sprzedaży (lub zbycia prawa użytkowania wieczystego gruntu) podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki lub budowle na nim posadowione. Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku, również sprzedaż gruntu lub zbycie prawa użytkowania wieczystego gruntu będą korzystały ze zwolnienia od podatku.

Spółka wnosi o potwierdzenie prawidłowości jej stanowiska w opisanej powyżej sprawie, że sprzedaż przez Spółkę:

* gruntu położonego w S. objętego księgą wieczystą numer K. o łącznej powierzchni 2.141 m² zabudowanego budynkiem dworca autobusowego, 2 wiatami przystankowymi dla podróżnych (szklane, modułowe) oraz drogą/ placem;

* gruntu położonego w S. objętego księgą wieczystą numer K. o powierzchni 910 m² na którym znajduje się część budynku dworca autobusowego oraz droga/ plac;

* prawa użytkowania wieczystego gruntu położonego w S. objętego księgą wieczystą numer K. o łącznej powierzchni 3.194 m² na którym znajdują się wiata peronowa (zadaszenie), barak/kontener, blaszany magazyn oraz drogi/place.

będzie podlegała zwolnieniu od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 punkt 10 i punkt 10a oraz art. 29a ust. 8 ustawy VAT

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Końcowo należy zaznaczyć, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego zdarzenia przyszłego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.