ITPP1/4512-78/16/KM - Określenie skutków podatkowych nieodpłatnej dzierżawy gospodarstwa rolnego na rzecz syna.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 19 stycznia 2016 r. (data wpływu 27 stycznia 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie skutków podatkowych nieodpłatnej dzierżawy gospodarstwa rolnego na rzecz syna - jest nieprawidłowe.

W dniu 27 stycznia 2016 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie skutków podatkowych nieodpłatnej dzierżawy gospodarstwa rolnego na rzecz syna.

W złożonym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Prowadzi Pani wraz z mężem gospodarstwo ogrodnicze i od dnia 1 lutego 2010 r. jest zarejestrowana jako czynny podatnik podatku od towarów i usług. W ramach gospodarstwa ogrodniczego prowadzi Pani uprawy pomidorów w szklarniach, które są własnością małżonków. Posiada również (wraz z mężem) całą infrastrukturę niezbędną do odpowiedniego prowadzenia upraw pomidorów, ich segregacji i przechowywania oraz transportu. W 2013 r. dokonała Pani inwestycji w infrastrukturze gospodarstwa i zaadoptowała pomieszczenie w budynku gospodarczym na cele pomieszczenia socjalnego dla pracowników. Wartość tej inwestycji wyniosła w sumie 17.638,76 zł netto.

Od dnia 1 stycznia 2016 r. przekazała Pani (razem z mężem) gospodarstwo wraz z infrastrukturą w ramach dzierżawy nieodpłatnej synowi. W związku z zakończeniem dokonywania odpłatnych dostaw towarów oraz świadczenia usług na terytorium kraju, od dnia 1 lutego 2016 r. zamierza "zaprzestać wykonywanie czynności opodatkowanych i zgłosić ten fakt do Naczelnika Urzędu Skarbowego zgłoszeniem VAT-Z". Na dzień zaprzestania wykonywania czynności opodatkowanych zostanie sporządzony spis z natury.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy będzie ciążył na Pani obowiązek skorygowania odliczonego podatku VAT z tytułu zrealizowanej w 2013 r. inwestycji w budynku gospodarczym, której wartość początkowa przekracza 15 tys. zł?

Zdaniem Pani, nie ma obowiązku korekty podatku VAT, ponieważ syn nadal będzie wykorzystywał całe gospodarstwo ogrodnicze wraz z infrastrukturą w działalności i będzie zarejestrowany jako czynny podatnik VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, (...).

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 - w myśl art. 8 ust. 1 ustawy - rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, (...).

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie. Ustawodawca jednakże przewidział od powyższej reguły wyjątki, które zostały zawarte - w przypadku dostawy towarów - w art. 7 ust. 2 ustawy oraz - w przypadku świadczenia usług - w art. 8 ust. 2 ustawy.

I tak w świetle art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

* jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Natomiast stosownie do treści art. 8 ust. 2 ustawy za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

Powyższy przepis jest odwzorowaniem definicji odpłatnego świadczenia usług zawartej w art. 26 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku do wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 347, s 1 z późn. zm). Przepis ten stanowi, że za odpłatne świadczenie usług uznaje się każdą z następujących czynności:

Należy wskazać, że kwestia nieodpłatnego świadczenia usług była przedmiotem rozważań Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-258/95 pomiędzy Julius Filibeck Sonhne GmbH Co. KG a Finanzamt Neustadt (Niemcy), a także zapadłych na jego kanwie wyroków Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 9 grudnia 2008 (sygn. akt I FSK 1589/07) oraz z dnia 23 marca 2010 r. (sygn. akt I FSK 326/09), w którym zaakcentowano, że dla prawidłowego ustalenia opodatkowania ma znaczenie, kto uzyskuje dominującą korzyść z tego tytułu.

Uwzględniając powyższe, wskazać należy, że opodatkowaniu podlega nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Przy czym, za usługi świadczone do celów innych niż działalność gospodarcza należy uznać wszelkie usługi, których świadczenie odbyło się bez związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej (a więc w sytuacji, gdy podmiotem uzyskującym dominującą korzyść z tego tytułu jest nabywca (beneficjent) świadczenia a nie podatnik).

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - zgodnie z ust. 2 powołanego wyżej artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody.

Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 15 ust. 4 ustawy w przypadku osób fizycznych prowadzących wyłącznie gospodarstwo rolne, leśne lub rybackie za podatnika uważa się osobę, która złoży zgłoszenie rejestracyjne, o którym mowa w art. 96 ust. 1.

Przy czym, w świetle art. 2 pkt 15 i 16 ww. ustawy ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o:

* działalności rolniczej - rozumie się przez to produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, gruntową, szklarniową i pod folią, produkcję roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadowniczą, chów, hodowlę i produkcję materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego lub fermowego oraz chów i hodowlę ryb i innych organizmów żyjących w wodzie, a także uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin "in vitro", fermową hodowlę i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowlę i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, chów i hodowlę dżdżownic, entomofagów i jedwabników, prowadzenie pasiek oraz chów i hodowlę innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym oraz sprzedaż produktów gospodarki leśnej i łowieckiej, z wyjątkiem drewna okrągłego z drzew tropikalnych (PKWiU 02.20.13.0) oraz bambusa (PKWiU ex 01.29.30.0), a także świadczenie usług rolniczych;

* gospodarstwie rolnym - rozumie się przez to gospodarstwo rolne w rozumieniu przepisów o podatku rolnym.

W odniesieniu do korekty podatku VAT odliczonego od nabytych środków trwałych należy wskazać, że zgodnie z treścią art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług - art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ww. ustawy.

Z powyższych regulacji wynika, że podstawowym warunkiem dla realizacji prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek poniesionych wydatków z wykonywaniem czynności opodatkowanych. Zatem, aby podatnik miał prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z otrzymanych faktur VAT, zakupy dokumentowane tymi fakturami muszą być związane z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika. Powyższa zasada wyklucza możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z nabyciem towarów i usług, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych (czynności zwolnione od podatku od towarów i usług oraz czynności niepodlegające opodatkowaniu tym podatkiem).

Zasady dotyczące sposobu i terminu dokonywania korekt podatku naliczonego zostały określone w art. 91 ustawy o podatku od towarów i usług.

W myśl art. 91 ust. 1 ww. ustawy po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub ust. 10 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

Stosownie do art. 91 ust. 2 ww. ustawy w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

Szczegółowy sposób dokonywania korekt określony został w art. 91 ust. 3-9 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 91 ust. 7 ww. ustawy przepisy ust. 1-6 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi.

Przepis ten znajduje zastosowanie w sytuacji, gdy podatnik nabywając towar lub usługę z przeznaczeniem do działalności miał prawo do odliczenia kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu, a następnie zmienione zostało przeznaczenie tych towarów poprzez rozpoczęcie wykorzystywania ich do czynności niedających prawa do odliczenia podatku VAT.

W przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 2 zdanie pierwsze i drugie oraz ust. 3. Korekty tej dokonuje się przy każdej kolejnej zmianie prawa do odliczeń, jeżeli zmiana ta następuje w okresie korekty (art. 91 ust. 7a ww. ustawy).

Analiza powołanych wyżej przepisów jednoznacznie wskazuje, że w przypadku zmiany przeznaczenia środka trwałego, tj. w sytuacji, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a następnie zmieniło się to prawo, podatnik dokonuje korekty podatku.

Z przedstawionej treści wniosku wynika, że jest Pani zarejestrowana jako czynny podatnik podatku od towarów i usług i prowadzi (wraz z mężem) gospodarstwo ogrodnicze (uprawa pomidorów w szklarniach). W dniu 1 stycznia 2016 r. przekazała Pani gospodarstwo wraz infrastrukturą w ramach dzierżawy nieodpłatnej synowi. Natomiast w związku z zakończeniem dokonywania odpłatnych dostaw towarów oraz świadczenia usług na terytorium kraju, od dnia 1 lutego 2016 r. zamierza "zaprzestać wykonywanie czynności opodatkowanych i zgłosić ten fakt do Naczelnika Urzędu Skarbowego zgłoszeniem VAT-Z".

Wątpliwości Pani dotyczą kwestii ewentualnego obowiązku skorygowania odliczonego podatku VAT z tytułu zrealizowanej w 2013 r. inwestycji w budynku gospodarczym, której wartość początkowa przekracza 15 tys. zł.

W tym miejscu należy zauważyć, że stosownie do przepisu art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r. poz. 380), zwana dalej k.c. - przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Definicja dzierżawy uregulowana została w art. 693 § 1 k.c., zgodnie z którą przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.

Z kolei umowa użyczenia jest jedną z umów nazwanych, obok najmu i dzierżawy regulujących zasady używania rzeczy. I tak, w świetle regulacji art. 710 k.c. przez umowę użyczenia, użyczający zobowiązuje się zezwolić biorącemu, przez czas oznaczony lub nieoznaczony, na bezpłatne używanie oddanej mu w tym celu rzeczy.

Umowa użyczenia nie przenosi własności rzeczy. Istotnymi cechami takiej umowy są dwa elementy: oddanie rzeczy do używania na pewien czas oraz nieodpłatność. Oznacza to, że oddanie do bezpłatnego używania na podstawie umowy użyczenia jest nieodpłatnym świadczeniem usług.

Wobec przedstawionych okoliczności i przywołanych przepisów należy stwierdzić, że w analizowanej sprawie, w przypadku nieodpłatnej dzierżawy, nie ma miejsca dostawa towarów, gdyż Pani jedynie użycza synowi gospodarstwo ogrodnicze wraz z infrastrukturą. Tak więc w dalszym ciągu pozostaje Pani właścicielem przekazanych do używania składników majątkowych. Istotą dostawy towarów jest natomiast przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, gdyż przywołany art. 7 ust. 1 ustawy o VAT stanowi o czynności, która daje otrzymującemu towar prawo do rozporządzania rzeczą jak właściciel. W przedstawionym we wniosku opisie, wraz z użyczeniem gospodarstwa, nie dochodzi do przeniesienia na syna prawa do rozporządzania tymi składnikami majątkowymi jak właściciel. Oznacza to, że oddanie rzeczy do bezpłatnego używania na podstawie umowy użyczenia - na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług - stanowić będzie nieodpłatne świadczenie usług. Zatem obowiązek ewentualnego opodatkowania usługi nieodpłatnego użyczenia budynków gospodarczych wystąpi pod warunkiem spełnienia przesłanek, o których mowa w art. 8 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Dla ustalenia czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu na mocy cytowanego wyżej przepisu istotne jest przede wszystkim ustalenie celu takiego świadczenia. Jeżeli nieodpłatne świadczenie wpisywało się będzie w cel prowadzonej działalności, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług podlegające opodatkowaniu nie zostanie spełniona. Za usługi niezwiązane z prowadzeniem przedsiębiorstwa należy uznać wszelkie usługi, których świadczenie odbyło się bez związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej. Opodatkowaniu podlegają natomiast tylko te usługi, których cel nie wiąże się z prowadzonym przedsiębiorstwem. Chodzi tu o świadczenie takich usług, które nie mają żadnego wpływu na przyszłe obroty przedsiębiorstwa, jego zyski, wizerunek, odbiór przez kontrahentów obecnych lub potencjalnych. Dotyczyć to będzie więc takich czynności, które zostały wykonane w ramach działalności gospodarczej, lecz nie na jej potrzeby. Stwierdzenie takie uzależnione jednak jest od konkretnych okoliczności jakie w danej sprawie występują.

W świetle przywołanych przepisów i przedstawionego opisu sprawy należy stwierdzić, że użyczenie synowi całego gospodarstwa wraz z infrastrukturą jako składników majątkowych używanych w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Czynność ta - jak wynika z wniosku - będzie świadczona na podstawie umowy "dzierżawy nieodpłatnej". Ponadto z tytułu dokonania inwestycji w infrastrukturze gospodarstwa, które jest przedmiotem użyczenia został odliczony podatek VAT oraz czynność ta nie jest związana z prowadzoną działalnością gospodarczą. Nieodpłatne udostępnienie gospodarstwa nie będzie miało wpływu na Pani przyszłe obroty jako podmiotu użyczającego składniki majątkowe. To syn jako korzystający z ww. składników będzie czerpał ewentualne korzyści z tytułu używania gospodarstwa. Trudno więc uznać, że czynność ta dokonywana jest na cele związane z Pani działalnością gospodarczą.

W przedmiotowej sytuacji mamy więc do czynienia z nieodpłatnym użyczeniem do celów innych niż prowadzona przez Panią działalność gospodarcza (do celów działalności odrębnego podmiotu - syna), zatem wypełnione zostały przesłanki określone w art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Ponadto przy tej transakcji wystąpi Pani w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

W konsekwencji, czynność nieodpłatnego użyczenia synowi składników gospodarstwa stanowić będzie czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT w związku z zastosowaniem art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT.

W świetle przedstawionego stanu prawnego i opisu sprawy należy stwierdzić, że wobec użyczenia dochodzi do wykonania czynności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług. Dokonane zatem w 2013 r. inwestycje, polegające na zaadoptowaniu pomieszczeń będą nadal wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Nie nastąpi więc zmiana przeznaczenia i wykorzystywania ww. składników. Natomiast korekty podatku naliczonego, o której mowa w art. 91 ustawy o VAT dokonuje podatnik, o ile poszczególne składniki majątku nie są wykorzystywane wyłącznie do wykonywania czynności w stosunku do których przysługuje prawo do odliczenia podatku tj. wykorzystywane są zarówno do czynności opodatkowanych, jak i zwolnionych lub niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług lub wykorzystywane są wyłącznie do czynności zwolnionych lub niepodlegających opodatkowaniu tym podatkiem.

Skoro więc nie nastąpi zmiana wykorzystywania nabytych przez Panią środków trwałych o wartości powyżej 15.000 zł, to użyczenie gospodarstwa nie będzie się wiązało dla Pani z obowiązkiem dokonania korekty w zakresie podatku naliczonego związanego z poniesionymi wydatkami zakupionymi do prowadzonego gospodarstwa.

W konsekwencji, ze względu na przedstawioną przez Panią argumentację stanowisko wyrażone we wniosku, uznano za nieprawidłowe.

Końcowo tut. organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy wyłącznie kwestii objętej zadanym pytaniem, tj. skutków podatkowych (ewentualnej korekty podatku naliczonego) dotyczących nieodpłatnej dzierżawą gospodarstwa rolnego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.