ITPP1/4512-574/16/RH - VAT w zakresie zwolnienia od podatku wynajmu lokali na cele mieszkalne.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 9 sierpnia 2016 r. (data wpływu 17 sierpnia 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT wynajmu lokali na cele mieszkalne - jest prawidłowe.

W dniu 17 sierpnia 2016 r. został złożony wniosek, o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT wynajmu lokali na cele mieszkalne.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną wykonującą pozarolniczą działalność gospodarczą. Przeważająca działalność gospodarcza Wnioskodawcy (kod PKD) 68.20.Z - Wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi. Data rozpoczęcia wykonywania pozarolniczej działalności, to........... roku. W związku z wykonywaną pozarolniczą działalnością gospodarczą, Wnioskodawca nie był i nie jest zarejestrowany jako podatnik podatku od towarów i usług. Korzysta ze zwolnienia określonego w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT oraz świadczy usługi (wynajem nieruchomości na cele mieszkalne osobom fizycznym) zwolnione z podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT. Wnioskodawca w przyszłości zamierza podpisać umowę ze Spółką z o.o., która zajmuje się pośrednictwem pracy. W tym konkretnym przypadku, Spółka z o.o. zajmuje się organizowaniem pracy dla pracowników najemnych, dla dużego producenta okien. Pracownicy najemni pochodzą z za wschodniej granicy, większość pracowników pochodzi z.... Spółka z o.o., również zobowiązuje się do zapewnienia miejsc mieszkalnych na czas pracy dla pracowników najemnych. Spółka z o.o., chcąc wypełnić swe zobowiązania (zapewnienie miejsc mieszkalnych dla pracowników najemnych) nawiązała kontakt z Wnioskodawcą, który posiada budynek mieszkalny. Budynek ten, w księdze wieczystej, w dziale I księgi wieczystej nr....., jest określony jako "nieruchomość zabudowana budynkiem mieszkalnym, jednorodzinnym w zabudowie bliźniaczej". Budynek mieszkalny, który ma być przedmiotem umowy najmu, pomiędzy wnioskodawcą, a Spółką z o.o., znajduje się na osiedlu domów jednorodzinnych, gdzie nie ma innych budynków o innym charakterze niż mieszkalne. Same lokale mieszkalne, które mają być przedmiotem umowy najmu, są w pełni umeblowane (łóżka, szafy regały, telewizor).Wnioskodawca obecnie wynajmuje część tego budynku na cele mieszkaniowe osobom fizycznym. Przychód z tego tytułu opodatkowuje w ramach wykonywanej pozarolniczej działalności gospodarczej. Wnioskodawca wystawia faktury VAT wynajmującym za czynsz, stosując na fakturze stawkę zwolnioną z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT. Wnioskodawca nie ma wątpliwości co do interpretacji przepisu art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT w zakresie świadczenia usług najmu na cele mieszkaniowe, gdyż umowy z osobami fizycznymi podpisywane są na czas nieokreślony, wynajmujący nie prowadzą w tym miejscu żadnej działalności gospodarczej. Po prostu mieszkają tam (zaspokajane są ich podstawowe potrzeby mieszkalno - bytowe). Wnioskodawca uważa, że świadczy usługi wg PKWiU z 2015 r. - 68.20.11.0 - Wynajem i obsługa nieruchomości mieszkalnych własnych lub dzierżawionych, tym samym ma prawo do zastosowania zwolnienia z podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustaw o VAT. Wnioskodawca ma jednak wątpliwości co do charakteru świadczonych usług na rzecz spółki z o.o., która będzie zapewniać pracę i miejsca mieszkalne dla pracowników najemnych z Ukrainy. Umowa pomiędzy wnioskodawcą, a Spółką z o.o. będzie dotyczyć tylko i wyłącznie wynajmu miejsc mieszkalnych dla pracowników najemnych z zagranicy. Wnioskodawca będzie udostępniał Spółce, z o.o. określoną ilość miejsc do zamieszkania, a Spółka z o.o. będzie płaciła umówiony czynsz za wynajem miejsc mieszkalnych. Spółka z o.o. będzie wg własnych kryteriów i potrzeb oddelegowywała na te miejsca mieszkalne pracowników, którzy będą tam mieszkać na czas pracy u producenta okien. Pracownicy najemni, pochodzący z Ukrainy, jako obywatele spoza Unii Europejskiej mają obowiązek posiadania adresu zamieszkania w Polsce oraz pozwolenia na pracę. Pracownicy z Ukrainy będą musieli wskazywać adres zamieszkania w Polsce, w kontaktach z polskimi organami publicznymi (będzie to adres - faktycznego pobytu/zamieszkania - budynku mieszkalnego Wnioskodawcy, który ma być przedmiotem umowy najmu). Wnioskodawca nie będzie meldował na pobyt czasowy osób, które będą mieszkały w jego budynku mieszkalnym.

Okres pobytu pracowników najemnych w budynku mieszkalnym wnioskodawcy będzie uzależniony od okresu na jaki zostanie podpisana umowa o pracę, pomiędzy konkretnym pracownikiem najemnym, a pracodawcą - producentem okien. Jednak, Wnioskodawca oświadcza, że nie będzie miał wglądu w zapisy umowy o współpracy pomiędzy pracodawcą - producentem okien, a Spółką z o.o., która będzie oddelegowywała konkretne osoby do pracy i do miejsc mieszkalnych. Wnioskodawca zamierza podpisać umowę ze Spółką z o.o. na czas nieokreślony, tylko w jednym celu - wynajem nieruchomości na cele mieszkaniowe, dla osób spoza terytorium kraju, z zastrzeżeniem, że przedmiot najmu nie będzie mógł być wykorzystywany przez Spółkę z o.o. oraz osoby tam przebywające, na inne cele niż mieszkaniowe. Z zapewnień przedstawicieli Spółki z o.o. wynika, że pracownicy najemni będą na czas pracy w Polsce przenosić swój ośrodek życia, centrum interesów życiowych z........ do Polski. Obywatele...... będą zakładać rachunki bankowe w polskich bankach, będą mieszkać w Polsce.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy w związku z opisanym zdarzeniem przyszłym, który został opisany powyżej, Wnioskodawca będzie mógł, świadcząc usługi najmu lokali mieszkalnych na cele mieszkaniowe na rzecz spółki z o.o., która będzie oddelegowywała osoby do zamieszkania, które będą świadczyły pracę najemną dla producenta okien, korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z opisanym zdarzeniem przyszłym, głównym zakresem świadczenia usługi najmu lokali na cele mieszkaniowe w tym przypadku jest podstawowe zapewnienie miejsca zamieszkania dla osób z poza Polski, które będą mieszkały w budynku mieszkalnym wnioskodawcy, na czas wykonywania pracy. Adres zamieszkania, pracownicy będą musieli podać swemu pracodawcy oraz innym uprawnionym organom administracji publicznej. Pracownicy będą spędzać czas wolny od pracy, w taki sam sposób jak pozostali obywatele naszego kraju. Będą odpoczywać w tym miejscu, przygotowywać posiłki, będą oglądać telewizję, robić zakupy - będą po prostu mieszkać w Polsce, w lokalach mieszkalnych wnioskodawcy. Nie można w tym przypadku definiować, że będzie to usługa krótkotrwałego zakwaterowania. Ustawodawca rozdzielając najem na cele mieszkaniowe, a usługi krótkotrwałego zakwaterowania, miał konkretne założenie. Cel mieszkaniowy - zaspakajanie potrzeb mieszkaniowych, usługa krótkotrwałego zakwaterowania - zakwaterowanie w hotelach, bursach, domach wczasowych, hostelach, pensjonatach itp., w celach wypoczynkowych, bądź biznesowych (pobyt na szkoleniu, spotkanie biznesowe w innej miejscowości, niż siedziba firmy, wykonanie usługi). W nomenklaturze GUS, pod numerami statystycznymi, które definiują usługi najmu na cele mieszkalne, w szczegółowym opisie można znaleźć PKWIU 68.20.11.0 opisujące, że grupowanie to obejmuje: wynajem i usługi zarządzania nieruchomościami mieszkalnymi własnymi lub dzierżawionymi, takimi jak: domy, budynki mieszkalne i mieszkania, budynki o wielorakim wykorzystaniu, które przede wszystkim przeznaczone są na cele mieszkalne, miejsca pod przewoźne domy mieszkalne, grunty należące do właścicieli nieruchomości będących we współwłasności. Grupowanie to nie obejmuje: usług związanych z zakwaterowaniem w hotelach, motelach, internatach szkolnych, na polach kempingowych oraz w innych tego typu obiektach, sklasyfikowanych w odpowiednim grupowaniu działu 55. W tym miejscu trzeba przytoczyć nomenklaturę GUS w stosunku do grupowania PKWiU 55. Dział ten obejmuje: usługi w zakresie zapewnienia krótkotrwałego pobytu turystom i pozostałym podróżnym, usługi w zakresie zakwaterowania na dłuższy okres studentów, osób pracujących i pozostałych osób.

W przedmiotowym wniosku można przytoczyć wyrok WSA w Warszawie sygn. akt III SA/Wa 1229/09 z dnia 21 września 2009 r. w którym Spółka z o.o., która wynajmowała lokal mieszkalny na cele mieszkaniowe pracownikom z Włoch, zaskarżyła stanowisko Dyrektora Izby Skarbowej który stwierdził, że Spółka świadczyła usługi wynajmu lokalu na cele mieszkalne na rzecz spółki B. S. p. A., które są zwolnione z podatku. Organ wskazał, że Strona nie świadczyła również usług hotelarskich, czy też usług klasyfikowanych w grupowaniu 55.2 "usług świadczonych przez obiekty noclegowe, turystyki oraz inne miejsca krótkotrwałego zakwaterowania", których celem jest zapewnienie pobytu w ośrodkach wypoczynkowych, w domach letniskowych i kwaterach prywatnych, pokojach gościnnych, na polach biwakowych i w domach kempingowych oraz w takich obiektach jak: pensjonaty, gospodarstwa wiejskie, schroniska młodzieżowe, schroniska górskie. Przedmiotem wynajmu był samodzielny lokal mieszkalny, mieszczący się w budynku mieszkalnym, nie pokój lub kilka pokoi gościnnych. Najemca, zgodnie z umową z dnia 28 listopada 2003 r. zawarta na okres od 1 grudnia 2003 r. do 30 listopada 2004 r. zobowiązał się do uiszczenia z tytułu najmu opłaty miesięcznej płatnej z góry do 10 dnia każdego miesiąca. Naczelnik US wskazał między innymi, że w toku prowadzonego postępowania wystąpił do Urzędu Statystycznego w Łodzi o zajęcie stanowiska w sprawie zaklasyfikowania czynności wykonywanych przez Spółkę. W odpowiedzi Główny Urząd Statystyczny (dalej: GUS) z dnia 9 listopada 2005 r. uznał, iż usługi świadczone przez Spółkę mieszczą się w zakresie grupowania PKWiU 70.20.11.00.00. - "usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania na własny rachunek nieruchomości o charakterze mieszkalnym, budynków mieszkalnych, mieszkań oraz miejsc lokalizacji ruchomych domów mieszkalnych", która to usługa na podstawie załącznika nr 2 poz. 10 do ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 z późn. zm., dalej: u.p.t.u. z 1993 r.) jest zwolniona z podatku. W ocenie organu pierwszej instancji Strona nie mogła zatem skorzystać z 7% stawki podatku od towarów i usług na podstawie poz. 108 załącznika nr 3 poz. 55 do u.p.t.u. z 1993 r. Również świadczone usługi wynajmu lokalu w maju 2004 r., zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 dalej: u.p.t.u. z 2004 r.) zostały zwolnione z podatku od towarów i usług (poz. 4 załącznika nr 4 u.p.t.u. z 2004 r.). Formułując powyższą ocenę Naczelnik US wskazał, że wykonywane przez Spółkę usługi są zwolnione od podatku VAT. Odliczenie podatku naliczonego wynikającego z zakupów związanych z tą sprzedażą stanowi naruszenie art. 19 ust. 1 u.p.t.u. z 1993 r. oraz art. 86 ust. 1 u.p.t.u. z 2004 r. Uznając rzeczone usługi za nieopodatkowane organ pierwszej instancji określił Spółce zobowiązanie w podatku VAT za grudzień 2003 - maj 2004 r. Powyższe skutkowało ustaleniem na podstawie art. 109 ust. 4-6 u.p.t.u. z 2004 r. także dodatkowego zobowiązania podatkowego w wysokości 30% zaniżenia kwoty zobowiązania i zawyżenia kwoty do zwrotu podatku VAT na rachunek bankowy. Pismami z dnia (...) lutego 2007 r. Spółka wniosła odwołania, nie zgadzając się z zaklasyfikowaniem krótkotrwałego zakwaterowania osób delegowanych przez firmę B. S.p. A. w celach biznesowych jako najem na cele mieszkalne. Podniosła, że lokal w rzeczywistości i w założeniach nie był przeznaczony na zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych. Podniosła, że błędnie określono w umowie cel wynajęcia lokalu mieszkalnego. Przez cały okres najmu lokal ten był wykorzystywany na krótkie pobyty osób przyjeżdżających służbowo do spółki B. Łącznie w okresie od grudnia 2003 r. do września 2004 r. udokumentowano 27 pobytów. Strona podkreśla, że zarówno w ustawie z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowym, jak i w ustawie z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, usługi krótkotrwałego zakwaterowania mieszczą się według klasyfikacji 52.2 jako "Usługi świadczone przez obiekty noclegowe turystyki oraz inne miejsca krótkotrwałego zakwaterowania z wyłączeniem usług zakwaterowania w bursach, internetowych i domach studenckich". Zdaniem Strony nie mogą stanowić podstawy do zakwalifikowania usługi na potrzeby VAT opinie organu statystycznego z uwagi na ich sprzeczność i nie jednoznaczność. Pokreśliła, że organ dokonując ustalenia treści czynności prawnej powinien uwzględnić zgodny zamiar stron i cel czynności a nie tylko dosłowne brzmienie oświadczeń woli przez nie złożonych. Dyrektor Izby Skarbowej w W. (dalej: Dyrektor IS) dwoma decyzjami z dnia (...) września 2007 r., nr (...) i (...), utrzymał w mocy decyzje organu pierwszej instancji. Dyrektor IS podkreślił, że nie można przyjąć za uzasadnione, iż korzystanie w ciągu roku w celach krótkotrwałego pobytu (zakwaterowania) przez kilkunastu pracowników z lokalu wynajętego przez B. S.p. A. na okres jednego roku sprawia, że lokal o charakterze mieszkaniowym nabiera cech lokalu hotelowego. Materiał dowodowy zgromadzony w sprawie wskazuje, że celem umowy najmu zawartej między Spółka a jej kontrahentem - spółką B. S.p. A. pozostawał najem lokalu mieszkalnego. Reasumując, Wnioskodawca uważa, tak samo jak Dyrektor IS oraz WSA w Warszawie wydający wyrok w sprawie sygn. akt III SA/Wa 1229/09, poparty odrzuceniem skargi złożonej przez skarżących przez NSA sygn. akt I FSK 54/10, że najem lokali mieszkalnych dla pracowników z zagranicy stanowi najem lokali na cele mieszkaniowe, zwolniony z podatku VAT.

W ocenie Wnioskodawcy uzasadnienie Naczelnego Sądu Administracyjnego w wyroku NSA z 21 grudnia 2010 r. sygn. akt I FSK 54/10, w pełni potwierdza stanowisko, że wynajem lokali mieszkalnych dla pracowników z zagranicy należy traktować jako najem na cele mieszkalne, zwolniony z podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36. Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku nr I FSK 54/10 stwierdza w końcowej części swego uzasadnienia, że: "argumentacja strony w tym zakresie nie zasługuje na uwzględnienie, jest bowiem wynikiem niezrozumienia stanowiska wyrażonego przez organ wydający opinię z 20 kwietnia 2005 r., a przy tym stoi w sprzeczności ze słownikowym znaczeniem słowa "zakwaterowanie". Zauważyć bowiem można, że zgodnie z definicją słownikową (por. S. Dubisz (red.), Uniwersalny słownik języka polskiego, t. 4, T-Ż, Warszawa 2003, s. 810) "zakwaterowanie" to "czasowe pomieszczenie mieszkalne; kwatera". W opinii z 20 kwietnia 2005 r. na której w tym zakresie bazuje strona, wskazano na to, że celem krótkotrwałego zakwaterowania nie jest "zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych" dla sprecyzowania nie samego pojęcia "zakwaterowania", lecz długości "krótkotrwałego" zakwaterowania. Odwołanie się w tej kwestii do "zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych" ma w ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego źródło w art. 75 Konstytucji RP ("Władze publiczne prowadzą politykę sprzyjającą zaspokojeniu potrzeb mieszkaniowych obywateli, w szczególności przeciwdziałają bezdomności, wspierają rozwój budownictwa socjalnego oraz popierają działania obywateli zmierzające do uzyskania własnego mieszkania"), jak i przykładowo, orzecznictwie sądów administracyjnych np. na gruncie podatku od nieruchomości (por. np. wyrok NSA z 20 lipca 2006 r., II FSK 1100/05, dotyczący opodatkowania tym podatkiem domu letniskowego), gdzie "zaspokajanie potrzeb mieszkaniowych" przeciwstawiane jest ubocznemu, tymczasowemu korzystaniu z danego lokalu, domu itp. Stąd też zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego w powoływanej przez stronę opinii Ośrodek Standardów Klasyfikacyjnych wskazał w istocie, że usługa krótkotrwałego zakwaterowania nie może prowadzić do zaspokajania (podstawowych) potrzeb mieszkaniowych usługobiorcy (najemcy). W przedmiotowej sprawie niewątpliwie potrzeby mieszkaniowe przebywających na delegacji w Polsce pracowników kontrahenta skarżącej zaspokajane były poza wynajmowanym na podstawie umowy z 28 listopada 2003 r. lokalem. Nie oznacza to jednak, że lokal ten wynajmowany był "na cele inne niż mieszkaniowe". Jak już wskazano wyżej, z definicji słownikowej "zakwaterowania" wynika, że cele wynajmu przedmiotowego lokalu nie mogą być uznane za "cele inne niż mieszkaniowe", gdyż lokal, choć nie służył stałemu zamieszkiwaniu, niewątpliwie zapewniał miejsce, w którym tymczasowo przebywali ("mieszkali" w rozumieniu potocznym, a więc w celach mieszkaniowych), pracownicy najemcy w trakcie podróży służbowych do Polski. Zatem nie zasługuje na uwzględnienie stanowisko strony w tym zakresie, a prawidłowo w zaskarżonym orzeczeniu podzielono ocenę organów o zakwalifikowaniu świadczonych przez skarżącą usług do usług zwolnionych z podatku VAT".

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast, przez świadczenie usług, w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów, w tym również:

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednocześnie, na podstawie art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Należy ponadto zauważyć, że stosownie do art. 43 ust. 20 ustawy, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 36, nie ma zastosowania do usług wymienionych w poz. 163 załącznika nr 3 do ustawy. Pod poz. 163 załącznika nr 3 do ustawy, stanowiącego "Wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 7%" (w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r. - 8%, zgodnie z art. 146a pkt 2 ustawy), wymienione zostały usługi sklasyfikowane w dziale 55 Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług - "Usługi związane z zakwaterowaniem". Ze złożonego wniosku nie wynika jednak, że przedmiotem umowy Wnioskodawcy z najemcą będzie świadczenie usług zakwaterowania, o których mowa w ww. poz. 163 załącznika nr 3 do ustawy, a zatem ww. art. 43 ust. 20 ustawy nie znajduje zastosowania.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że ze zwolnienia od podatku od towarów i usług korzysta wyłącznie świadczenie usług wynajmu nieruchomości o charakterze mieszkalnym na cele mieszkaniowe. Zastosowanie zwolnienia jest więc uzależnione od spełnienia przesłanek obiektywnych dotyczących charakteru wynajmowanego lokalu (lokal mieszkalny) oraz subiektywnych dotyczących przeznaczenia wynajmowanego lokalu (cel mieszkaniowy). W związku z tym zwolnieniu nie podlega wynajem nieruchomości o charakterze mieszkalnym na cel inny niż mieszkaniowy. Przy czym przepis nie uzależnia zastosowania zwolnienia od rodzaju czy formy prawnej podmiotu świadczącego usługę, jak i podmiotu nabywającego tę usługę.

Powyższe wskazuje, że zwolnieniu od podatku podlega świadczona na własny rachunek usługa wynajmu lub dzierżawy nieruchomości o charakterze mieszkalnym, co istotne, na cele mieszkaniowe. Zatem przesłanki do zastosowania zwolnienia są następujące:

Zaistnienie wszystkich powyższych przesłanek skutkuje zastosowaniem zwolnienia od podatku. Brak któregokolwiek z powyższych elementów nie pozwala natomiast na zastosowanie zwolnienia i w konsekwencji następuje opodatkowanie świadczonej usługi.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że zwolnienie od podatku od towarów i usług przewidziane w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy dla wynajmu nieruchomości o charakterze mieszkalnym, stanowi wyjątek od zasady określonej w art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy, jaką jest opodatkowanie sprzedaży 23% stawką podatku. W związku z tym powinno być interpretowane ściśle, przede wszystkim zgodnie z literalnym brzmieniem wprowadzających je przepisów (vide np. wyrok NSA z dnia 12 czerwca 1992 r., sygn. SA/Po 596/92). W żadnym razie nie powinno ono być interpretowane w sposób prowadzący do rozszerzenia zakresu zastosowania zwolnienia.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest posiadaczem budynku mieszkalnego, w którym wynajmowane są umeblowane pokoje. Wnioskodawca zamierza podpisać ze Spółką (agencją pośrednictwa pracy) umowę na wynajem pokoi w budynku mieszkalnym pracownikom, zatrudnionym za pośrednictwem Spółki. Wnioskodawca będzie udostępniał Spółce, określoną ilość miejsc do zamieszkania, a Spółka będzie płaciła umówiony czynsz za wynajem miejsc mieszkalnych. Spółka będzie wg własnych kryteriów i potrzeb oddelegowywała na te miejsca mieszkalne pracowników, którzy będą tam mieszkać na czas pracy u producenta okien. Wnioskodawca zamierza podpisać umowę ze Spółką na czas nieokreślony, tylko w jednym celu - wynajem nieruchomości na cele mieszkaniowe, dla osób spoza terytorium kraju, z zastrzeżeniem, że przedmiot najmu nie będzie mógł być wykorzystywany przez Spółkę oraz osoby tam przebywające, na inne cele niż mieszkaniowe.

W rozpatrywanej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania usługi najmu nieruchomości mieszkalnej na rzecz firmy na cele wyłącznie mieszkaniowe.

Uwzględniając powołane wyżej przepisy prawa oraz opis sprawy należy stwierdzić, że Wnioskodawca wynajmując nieruchomość działa w charakterze podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Jednakże z uwagi na fakt, że przedmiotem planowanej usługi jest wynajem nieruchomości mieszkalnej na rzecz firmy, która wynajmuje przedmiotową nieruchomość wyłącznie na cele mieszkaniowe, spełnione są wymienione wyżej przesłanki do zastosowania zwolnienia od podatku, przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy. Okoliczności tej nie zmienia fakt, że najem dokonany jest na rzecz firmy prowadzącej działalność gospodarczą na własny rachunek. Istotny jest cel, na jaki lokale są wynajmowane przez Wnioskodawcę - wynajmowane są najemcy z przeznaczeniem na cele mieszkaniowe. Tak więc, o ile faktycznie przedmiotem umowy będzie wynajem pokoi wyłącznie na cele mieszkaniowe, to zastosowanie znajdzie zwolnienie od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy.

Mając na względzie powołane wyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że Wnioskodawca wynajmując umeblowane pokoje Spółce - która będzie wykorzystywała pokoje na cele mieszkalne dla zatrudnianych za jej pośrednictwem pracowników - będzie posiadał prawo do zwolnienia ww. usługi z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy.

Niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Ponadto tut. organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy - Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.