ITPP1/4512-527/15/BS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 5 maja 2015 r. (data wpływu 18 maja 2015 r.), uzupełnionym w dniu 26 czerwca 2015 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku czynności przeniesienia własności nieruchomości gruntowych w zamian za odszkodowanie - jest nieprawidłowe.

W dniu 18 maja 2015 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 26 czerwca 2015 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku czynności przeniesienia własności nieruchomości gruntowych w zamian za odszkodowanie.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca w latach 1997-2006 nabył z majątku odrębnego n/w nieruchomości rolne i leśne:

1. położone w S. oznaczone nr ewid. _ o pow. 10 ha 74 ary

Zgodnie z wypisem z rejestru gruntów działka ta oznaczona jest jako rola, pastwisko, lasy i grunty leśne, nieużytki

Decyzją nr _ Wójta Gminy S. działka nr _ o pow. 84 ary wraz z działką nr _ o pow. połączone zostały i powstała działka nr _ o łącznej powierzchni 1 ha 20 arów a 22 m2.

3. położone w G. oznaczone nr ewid. _ o pow. 14 ha 95 arów 49 m2Na mocy decyzji nr _ Wojewody _ z dnia 26 listopada 2014 r. o realizacji inwestycji drogowej część nabytych przez Wnioskodawcę nieruchomości rolnych została przejęta z mocy prawa przez Skarb Państwa w zamian za odszkodowanie wypłacone przez Generalną Dyrekcję Dróg Krajowych i Autostrad (po uprzednim ich podziale na mniejsze działki).

Dotyczy to:

* działki nr _ o pow. 0,5665 ha powstałej z podziału działki nr 305/4 (poz. 1) - decyzja z dnia 15 kwietnia 2015 r. nr _,

* działki nr _ o pow. 0,5953 ha i działka nr _ o pow. 1,2323 ha powstałych z podziału działki nr _ (poz. 3) - decyzja z dnia 2 kwietnia 2015 r. nr _,

* działki nr _ o pow. 1,176 ha powstałej z podziału działki nr _ (poz. 2) - decyzja z dnia 9 kwietnia 2015 r. nr _,

* działki nr _ o pow. 0,0102 ha i nr 109/2 o pow. 0,0018 ha powstałych z podziału działki nr _ (poz. 2) - decyzja z dnia 9 kwietnia 2015 r. nr _,

* działka nr _ o pow. 0,0018 ha powstałej z podziału działki nr _ (poz. 2 po scaleniu działki _ i _) - decyzja z dnia 9 kwietnia 2015 r. nr _.

Wójt Gminy S. pismem nr _ z dnia 29 kwietnia 2015 r. poinformował, że zgodnie ze zmianą miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego gminy S., cześć miejscowości D., zatwierdzoną Uchwałą Nr _ Rady Gminy S. z dnia 25 czerwca 1999 r. niżej położone działki maja przeznaczenie: - działki o nr. ewid. _, _, _ (poz. 2, 4) - Ls-Lasy istniejące, natomiast dla działek gruntu o nr. ewid. _, _, _ brak jest planu zagospodarowania przestrzennego i wg aktualnego studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gm. S.: - działka o nr. ewid. _ (poz 3) objęta jest zapisem: tereny rolniczej przestrzeni produkcyjnej, układ komunikacyjny nadrzędny, kierunki rozwoju, tereny zabudowy mieszkaniowej i usługowej o niskiej intensywności, kierunki rozwoju, - działki o nr. ewid. _; _ (poz. 5) objęte są zapisem: układ komunikacyjny nadrzędny, kierunki rozwoju. Natomiast zgodnie z pismem nr _z dnia 30 kwietnia 2015 r. działka o nr. ewid. _uległa podziałowi na działki nr _ i _7. Dla działek tych brak jest miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, natomiast w aktualnym studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego działka nr _ objęta jest zapisem: układ komunikacyjny nadrzędny, tereny rolniczej przestrzeni produkcyjnej, sieć wysokiego ciśnienia. Ww. działki gruntu z wyjątkiem działek o nr. ewid. _; _; _ były wydzierżawione, za wynagrodzeniem, od dnia 14 marca 2013 r. na cele działalności rolniczej. Okres trwania dzierżawy, zgodnie z umową wynosił od dnia 14 marca 2013 r. do dnia 15 maja 2018 r.

Z opisu stanu nieruchomości sporządzonego przez rzeczoznawcę majątkowego na potrzeby odszkodowania, wynika że:

* działka nr _ stanowi teren użytków rolnych, przez działkę przebiega sieć gazowa. na działce znajduje się fragment lasu,

* działka nr _ stanowi grunty rolne obsiane pszenicą,

* działka nr _ stanowi pole uprawne zasiane pszenicą

* działka nr _ porośnięta jest drzewami oraz roślinnością trawiastą, na działce znajduje się sieć kanalizacji sanitarnej oraz dwie studnie,

* działka nr _, _ w części stanowi nieutwardzona drogę gruntową, pozostała część zadrzewiona, porośnięta roślinnością trawiastą oraz zakrzaczeniami,

* działka nr _ porośnięta jest roślinnością trawiastą, graniczy z ciekiem wodnym.

Wnioskodawca wskazał, że nie prowadzi pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami. Nie podejmował żadnych działań marketingowych w zakresie obrotu nieruchomościami, ani też jakichkolwiek czynności wymagających zaangażowania środków finansowych zmierzających do podniesienia wartości gruntu tj. do wydzielenia dróg, ogrodzenia terenu, podłączenia mediów itp. Nieruchomości te Wnioskodawca nabył z zamiarem prowadzenia produkcji rolnej.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że nie prowadzi działalności rolniczej. Prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą w zakresie produkcji farb i lakierów i z tego tytułu jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca nabył grunty z zamiarem prowadzenia produkcji rolnej. Od momentu zakupu były one dzierżawione na cele rolnicze od dnia 14 marca 2013 r. z wyjątkiem działek gruntu o nr ewidencyjnym _, _, _. Działka nr _ i _w części stanowi nieutwardzoną drogą gruntową, pozostała część zadrzewiona, porośnięta roślinnością trawiastą oraz zakrzaczeniami natomiast działka nr _ porośnięta jest roślinnością trawiastą. Graniczy z ciekiem wodnym i dlatego działki te nie zostały wydzierżawione.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy w wyniku przejęcia przez Skarb Państwa ww. nieruchomości Wnioskodawca będzie uznany za podatnika podatku od towarowi usług z tytułu wykonywania działalności gospodarczej (art. 15 ust. 1 i 2) czy też planowana transakcja będzie korzystała ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

Czy w wyniku otrzymania odszkodowania za przejęcie nieruchomości przez Skarb Państwa Wnioskodawca będzie zobowiązany do uiszczenia podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z faktem, że przyznane odszkodowanie dotyczy przejęcia przez Skarb Państwa nieruchomości niezabudowanej, dla której brak jest planu zagospodarowania przestrzennego, a wg rejestru gruntów są to działki rolne, transakcja ta będzie korzystała ze zwolnienia o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, zgodnie z którym zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane. Definicja legalna pojęcia "tereny budowlane" została zawarta w art. 2 pkt 33 ustawy o VAT. Zgodnie z nią przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

W konsekwencji dostawa terenu niezabudowanego, nie objętego planem zagospodarowania przestrzennego lub decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, podlega zwolnieniu od podatku VAT. Wobec powyższej definicji, odszkodowanie za przejęcie nieruchomości, korzystać będzie ze zwolnienia przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 9

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

W myśl postanowień art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej "podatkiem", podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie.

Zatem jeśli przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel następuje za odszkodowaniem, to stanowi odpłatną dostawę towarów podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W tym przypadku odszkodowanie pełni funkcję wynagrodzenia, czyniąc tego rodzaju dostawę faktycznie odpłatną.

Należy zaznaczyć, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług nie podlega samo odszkodowanie, lecz stanowiące dostawę towarów przeniesienie własności towarów w zamian za wynagrodzenie przyjmujące formę odszkodowania.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 powołanej wyżej ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem był podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zgodnie z dyspozycją art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pojęcie działalności gospodarczej zostało zdefiniowane w ust. 2 ww. artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Według regulacji art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121), rzeczami w rozumieniu niniejszego kodeksu są tylko przedmioty materialne.

W myśl art. 46 § 1 ww. Kodeksu, nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Jak wynika z ww. przepisów, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do treści art. 146a ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Według art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W świetle art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

W myśl art. 2 pkt 33 ustawy, przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Należy wskazać, że opodatkowane podatkiem od towarów i usług są, co do zasady, dostawy nieruchomości gruntowych zabudowanych i niezabudowanych, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane, czyli przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego bądź decyzją o warunkach zabudowy.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2012 r. poz. 647, z późn. zm.), ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W ust. 2 tego artykułu postanowiono, że w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

Rozważenia wymaga zatem, czy decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej wydana w trybie ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (Dz. U. z 2013 r. poz. 687, z późn. zm.) określa sposób przeznaczenia danego terenu (działki), podobnie jak decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Należy zaznaczyć, że na podstawie art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 18 października 2006 r. o zmianie ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg krajowych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2006 r. Nr 220, poz. 1601 z późn. zm.), tytuł ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg krajowych otrzymał brzmienie: "o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych".

Z zapisów wyżej cytowanego przepisu art. 4 ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym wynika, że przez decyzję o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu terenu należy rozumieć zarówno decyzję o lokalizacji inwestycji celu publicznego, jak i decyzję o warunkach zabudowy.

W świetle art. 2 pkt 5 tej ustawy, przez inwestycję celu publicznego należy rozumieć działania o znaczeniu lokalnym (gminnym) i ponadlokalnym (powiatowym, wojewódzkim i krajowym), a także krajowym (obejmującym również inwestycje międzynarodowe i ponadregionalne), bez względu na status podmiotu podejmującego te działania oraz źródła ich finansowania, stanowiące realizację celów, o których mowa w art. 6 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651 z późn. zm.).

Stosownie do art. 6 pkt 1 ww. ustawy o gospodarce nieruchomościami, celami publicznymi w rozumieniu ustawy jest m.in. wydzielanie gruntów pod drogi publiczne i drogi wodne, budowa, utrzymywanie oraz wykonywanie robót budowlanych tych dróg, obiektów i urządzeń transportu publicznego, a także łączności publicznej i sygnalizacji.

Na podstawie art. 11a ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych, wojewoda w odniesieniu do dróg krajowych i wojewódzkich albo starosta w odniesieniu do dróg powiatowych i gminnych wydają decyzję o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej na wniosek właściwego zarządcy drogi.

Artykuł 11f ust. 1 pkt 6 cyt. ustawy wskazuje, że decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej zawiera w szczególności oznaczenie nieruchomości lub ich części, według katastru nieruchomości, które stają się własnością Skarbu Państwa lub właściwej jednostki samorządu terytorialnego.

Według art. 11i ust. 1 ustawy, w sprawach dotyczących zezwolenia na realizację inwestycji drogowej nieuregulowanych w niniejszej ustawie stosuje się odpowiednio przepisy ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane, z wyjątkiem art. 28 ust. 2.

W sprawach dotyczących zezwolenia na realizację inwestycji drogowej nie stosuje się przepisów o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (ust. 2 przywołanego wyżej artykułu).

Fakt, że w przypadku wydawania decyzji zezwalającej na realizację inwestycji drogowej zostały w całości wyłączone przepisy określone w ustawie o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym oznacza w szczególności, że ustalenie lokalizacji drogi w ramach zezwolenia na realizację inwestycji drogowej może nastąpić niezależnie od tego, czy dla terenu, przez który ma przebiegać ta inwestycja, obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego oraz niezależnie od treści postanowień takiego planu.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych, decyzją o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej zatwierdza się podział nieruchomości.

Jak stanowi ust. 3 tego artykułu, decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej stanowi podstawę do dokonania wpisów w księdze wieczystej i w katastrze nieruchomości.

Według regulacji ust. 4 powyższego artykułu, nieruchomości lub ich części, o których mowa w art. 11f ust. 1 pkt 6, stają się z mocy prawa:

* z dniem, w którym decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej stała się ostateczna.

Analiza przywołanych regulacji prowadzi do wniosku, że w przypadku realizacji inwestycji drogowych w trybie przepisów ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych, decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej zastępuje decyzję o lokalizacji inwestycji celu publicznego, o której mowa w art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

W myśl art. 12 ust. 4a ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych, decyzję ustalającą wysokość odszkodowania za nieruchomości, o których mowa w ust. 4, wydaje organ, który wydał decyzję o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej.

Stosownie do treści ust. 4f tego artykułu, odszkodowanie za nieruchomości, o których mowa w ust. 4, przysługuje dotychczasowym właścicielom nieruchomości, użytkownikom wieczystym nieruchomości oraz osobom, którym przysługuje do nieruchomości ograniczone prawo rzeczowe.

Według regulacji ust. 5 cyt. artykułu, do ustalenia wysokości i wypłacenia odszkodowania, o którym mowa w ust. 4a, stosuje się odpowiednio przepisy o gospodarce nieruchomościami, z zastrzeżeniem art. 18.

Według art. 18 ust. 1 analizowanej ustawy, wysokość odszkodowania, o którym mowa w art. 12 ust. 4a, ustala się według stanu nieruchomości w dniu wydania decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej przez organ I instancji oraz według jej wartości z dnia, w którym następuje ustalenie wysokości odszkodowania.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

I tak, zgodnie § 3 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. (Dz. U. z 2013 r. poz. 1722) w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień, zwalnia się od podatku dzierżawę gruntów przeznaczonych na cele rolnicze.

Stosownie do treści art. 693 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.

Z powołanych regulacji prawnych wynika, iż, co do zasady, dzierżawa gruntów stanowi świadczenie usług i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki podstawowej, zgodnie z art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a ustawy. Wyjątek stanowi dzierżawa gruntów przeznaczonych na cele rolnicze, która korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie przywołanych rozporządzeń wykonawczych do ustawy o podatku od towarów i usług.

Przepisy powołanej ustawy o VAT nie definiują pojęcia "cele rolnicze", jednakże w art. 2 pkt 15 tej ustawy zdefiniowana została działalność rolnicza, przez którą rozumie się produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, gruntową, szklarniową i pod folią, produkcję roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadowniczą, chów, hodowlę i produkcję materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego lub fermowego oraz chów i hodowlę ryb i innych organizmów żyjących w wodzie, a także uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin "in vitro", fermową hodowlę i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowlę i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, chów i hodowlę dżdżownic, entomofagów i jedwabników, prowadzenie pasiek oraz chów i hodowlę innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym oraz sprzedaż produktów gospodarki leśnej i łowieckiej, z wyjątkiem drewna okrągłego z drzew tropikalnych (PKWiU 02.20.13.0) oraz bambusa (PKWiU ex 01.29.30.0), a także świadczenie usług rolniczych.

Posiłkując się zapisem powyższej definicji uznać należy, że gruntem przeznaczonym na cele rolnicze jest grunt, który wydzierżawiający przekazał na cele działalności, o której mowa w art. 2 pkt 15 ustawy o podatku od towarów i usług.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca jest właścicielem nieruchomości rolnych, które za wyjątkiem działek o nr _, _, _ były wydzierżawiane na cele rolnicze. Ze względu na rozpoczęcie inwestycji publicznej, decyzją Wojewody _ grunty zostały wywłaszczone na rzecz Skarbu Państwa. Wnioskodawca wskazał, że nie podejmował żadnych działań marketingowych w zakresie obrotu nieruchomościami ani jakichkolwiek czynności zmierzających do podniesienia wartości gruntu tj. do wydzielenia dróg, odrodzenia terenu, podłączenia mediów.

W świetle przedstawionego stanu faktycznego oraz treści przywołanych przepisów prawa należy stwierdzić, że przeniesienie prawa własności nieruchomości gruntowych, które Wnioskodawca wydzierżawiał na cele rolnicze, w zamian za odszkodowanie stanowi odpłatną dostawę towarów, która podlega regulacjom ustawy o podatku od towarów i usług na podstawie powołanego art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy. Dostawa ta - wbrew stanowisku Wnioskodawcy - nie korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż decyzje Wojewody, na podstawie których zezwolono na realizację inwestycji drogowych, przesądziły o charakterze przedmiotowych gruntów jako przeznaczonych pod zabudowę. Niemniej jednak, z uwagi na fakt, że wymienione we wniosku działki od momentu ich zakupu były przez Wnioskodawcę dzierżawione na cele rolnicze, a zatem były wykorzystywane do działalności zwolnionej i w związku z tym Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku związanego z ich nabyciem, wydanie ich w zamian za odszkodowanie będzie korzystało ze zwolnienia na mocy art. 43 ust. 2 ustawy.

W przypadku natomiast działek rolnych o nr _, _ oraz _, które od momentu nabycia do wywłaszczenia nie były przez Wnioskodawcę wykorzystywane do prowadzenia jakiejkolwiek działalności gospodarczej, a także nie były przedmiotem dzierżawy, stwierdzić należy, że przeniesienie prawa własności tych działek w zamian za odszkodowanie stanowi działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania. Stąd Wnioskodawca w tym przypadku nie będzie dział w charakterze podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy.

Reasumując należy stwierdzić - mając również na uwadze aktualne orzecznictwo sądowe - że czynność wywłaszczenia nieruchomości gruntowych o nr 109/1, 109/2 oraz 314/1, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż brak jest normatywnych przesłanek, aby Wnioskodawcę uznać w tym przypadku Pana za podatnika tego podatku.

Podkreślić należy, iż powyższe orzeczenie TSUE wyznacza aktualnie kierunki interpretacyjne i stanowi podstawę orzeczeń Naczelnego Sądu Administracyjnego i Wojewódzkich Sądów Administracyjnych, np. NSA z dnia 18 października 2011 r. (sygn. akt I FSK 1536/10), z dnia 9 listopada 2011 r. (sygn. akt I FSK 1658/11), z dnia 9 listopada 2011 r. (sygn. akt. I FSK 1656/11) oraz WSA z dnia 1 grudnia 2011 r. (sygn. akt I SA/Po 670/11), z dnia 14 grudnia 2011 r. (sygn. akt I SA/Po 730/11), które zapadły na tle wyroku Trybunału.

Z powyższych wyroków wynika, że podejmowanie zorganizowanych działań, takich jak podział gruntu na mniejsze działki, uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zabudowy, wykonywanie czynności marketingowych, świadczy o tym, że czynności te przybierają formę zawodową (profesjonalną), a z opisanego stanu faktycznego nie wynika, aby Wnioskodawca wykonywał takie zorganizowane działania, dlatego też wywłaszczenie nieruchomości gruntowych w zamian za odszkodowanie, należących do prywatnego majątku Wnioskodawcy nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż w tym zakresie Wnioskodawca w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, nie działa jak podatnik podatku od towarów i usług.

Tym samym oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy należało uznać je za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy przedstawionego stanu faktycznego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.