ITPP1/4512-411/15/DM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 28 marca 2015 r. (data wpływu 10 kwietnia 2015 r.), uzupełnionym w dniu 8 czerwca 2015 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku realizowanych czynności - jest prawidłowe.

W dniu 10 kwietnia 2015 r. został złożony wniosek uzupełniony w dniu 8 czerwca 2015 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku realizowanych czynności.

W złożonym wniosku i jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Prowadzona i planowana działalność gospodarcza polega m.in. na świadczeniu usług finansowych na rzecz jednostek samorządu terytorialnego z terenu całego kraju.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka planuje nadal świadczyć usługi finansowe na rzecz dłużników, będących jednostkami samorządu terytorialnego (JST) z terenu całego kraju (gminy, miasta, powiaty). Usługi te polegają na przejmowaniu zobowiązań JST wobec podmiotów wierzycielskich wynikających z różnych tytułów prawnych (kredyty bankowe, wyemitowane obligacje, udzielone pożyczki, wykonane usługi i dostawy towaru, itd.) i jednoczesnej restrukturyzacji tych długów w sposób oczekiwany przez dłużnika oraz zaaprobowany przez Wnioskodawcę. Należy wskazać, że zdecydowana większość tego typu usług z uwagi na publicznych charakter zamówień realizowanych przez dłużników dochodzi do skutku w ramach postępowań organizowanych przez zainteresowane usługą jednostki samorządu terytorialnego. W związku z tym warunki ich wykonywania przez Spółkę są z góry zdeterminowane zapisami wprowadzonymi przez zamawiających (dłużników) do treści specyfikacji istotnych warunków zamówienia oraz związanych z nimi wzorców umów.

Spółka przejmuje wierzytelności poprzez zapłatę długu za dłużnika, co zgodnie z art. 518 ustawy z dnia Kodeks Cywilny, powoduje przejęcie wierzytelności w stosunku do spłaconego dłużnika. Kluczowym elementem świadczenia usługi finansowej przez Spółkę jest więc spłata zobowiązania dłużnika. W dalszej kolejności, w celu umożliwienia dłużnikom spłaty długu, Spółka wraz z dłużnikiem dokonuje ustalenia warunków spłaty zadłużenia w taki sposób, aby uwzględnić zdolność finansową dłużnika bądź jak wskazano powyżej przystaje na warunki spłaty tego długu, określone jednostronnie przez dłużnika w ramach postępowania w sprawie zamówienia publicznego. Co do zasady restrukturyzacja polega więc na rozłożeniu na raty i wydłużeniu terminu spłaty długu JST uprzednio przejętego do wysokości spłaty na zasadzie subrogacji. Taka restrukturyzacja zadłużenia pozwala dłużnikom wywiązywać się z nowych warunków płatności, dzięki czemu poprawiają płynność finansową. Jednakże w przypadku, kiedy dłużnik nie będzie wywiązywał się z realizacji nowych warunków spłaty zadłużenia, Spółka zastrzega sobie prawo naliczania odsetek z tytułu nieterminowej płatności. Spółka, w przypadku przedmiotowych czynności, nie świadczy usługi na rzecz pierwotnego wierzyciela. Jest to podmiot "bierny" w opisywanej transakcji. Otrzymuje on należną zapłatę, bez konieczności podejmowania ze Spółką jakichkolwiek czynności faktycznych i prawnych. Umowa dotycząca przedmiotowej usługi zawierana jest jedynie pomiędzy dłużnikiem a Spółką, który na jej podstawie przelewa środki pieniężne bezpośrednio na konta wierzyciela wskazane w umowie przez dłużnika.

Z tytułu dokonywania powyższych czynności (restrukturyzacji zadłużenia, której poprzedzającym elementem jest spłata zadłużenia na rzecz dłużnika), Spółka zastrzega sobie od dłużnika wynagrodzenie, które przyjmuje dwojaką postać:

* prowizji,

* wynagrodzenia odsetkowego.

Wynagrodzenie prowizyjne występuje każdorazowo przy wykonywaniu przedmiotowej usługi i jest związane z czynnościami podejmowanymi w ramach jej świadczenia, do których należą: ocena sytuacji finansowej dłużnika, ocena potencjalnych zdolności płatniczych dłużnika, ocena opłacalności oraz ryzyka związanego z dokonaniem restrukturyzacji zadłużenia, ustalenie opłacalnych dla Spółki warunków tej restrukturyzacji, czynności związane z przygotowaniem oferty i umowy, ustaleniem i sprawdzeniem zabezpieczeń na wypadek niewywiązania się dłużnika z umowy. W ocenie Spółki wszystkie ww. czynności są czynnościami służącymi podjęciu decyzji gospodarczej i kalkulacji ewentualnego wynagrodzenia. W niektórych przypadkach prowizja może być związana z kalkulowaniem wartości pieniądza w czasie. Płatność prowizji jest płatnością jednorazową lub płatnością rozłożoną na raty, spłacaną okresowo zazwyczaj wraz z płatnościami odsetkowymi. W praktyce wynagrodzenie Spółki z ww. tytułu zwykle jest kalkulowane jako ryczałtowo ustalona kwota pieniężna.

Oprócz prowizji, Spółka pobiera dodatkowo wynagrodzenie odsetkowe z tytułu rozłożenia płatności na raty. Okres rozłożenia płatności na raty może sięgać do kilkunastu lat. Ta część wynagrodzenia jest związana ze zmienną wartością pieniądza w czasie. Spółka odstępując od natychmiastowego zwrotu całej należnej mu kwoty zadłużenia, rozkłada tę płatność na raty, co skutkuje tym, że bieżąca wartość sumy odroczonych rat płatności jest niższa od całkowitej wartości długu. Z tego tytułu Spółka nalicza odsetki, które w sensie ekonomicznym mają charakter okresowych płatności odsetkowych. W praktyce wynagrodzenie z tego tytułu może być skalkulowane jako określona w ratach miesięcznych, kwartalnych czy półrocznych wysokość wynagrodzenia, wynikającego z zastosowania zmiennej (dodatniej) stopy procentowej. Dla określenia wartości przyszłych płatności w ramach rat odsetkowych, Spółka stosuje zmienną stawkę bazową WIBOR (1M, 3M, 6M) powiększoną o stałą marżę Spółki. Spółka nie wyklucza jednakże sytuacji, gdy oprocentowanie może być ustalane jako stała stawka procentowa od kwoty długu pozostałego do spłaty w całym okresie jego spłaty. W takiej sytuacji nie ma zastosowania zmienna stawka bazowa WIBOR.

II. Spółka przejmując zrestrukturyzowane zobowiązania dłużników w sposób opisany powyżej w dalszej kolejności zmuszona jest dokonywać ich zbycia na rzecz banku. Wynika to z konieczności pozyskiwania przez Spółkę środków finansowych na realizację umów zawartych z dłużnikami. W ramach przenoszenia praw do przedmiotowych wierzytelności na bank, Spółka dokonuje ich przelewu na zasadzie art. 509 i dalsze Kodeksu cywilnego w całości lub w części ograniczonej do kwoty podstawowej zobowiązania wraz z odsetkami przypadającymi do zapłaty w okresach przyszłych, zgodnie z ustalonym z dłużnikiem harmonogramem spłaty długu. W zakresie planowanego przez Spółkę obrotu wierzytelnościami z bankiem jako ich nabywcą, w zależności od tego czy przelew obejmuje także kwotę prowizji od dłużnika, a także jaki szczegółowy sposób rozliczenia przyjmą strony czynności, możliwe są następujące sytuacje:

1. Spółka sprzedaje wierzytelność za cenę równą 100% kwoty zbywanej wierzytelności określanej jako kwota nominalna długu wraz z prowizją od dłużnika. Z tytułu wykupu wierzytelności od Spółki bank pobiera prowizję w wysokości X. Prowizja banku zostaje zafakturowana i uregulowana przez Spółkę w dacie nabycia wierzytelności przez bank. Prowizja banku stanowi jego wynagrodzenie z tytułu podjęcia pozytywnej decyzji o wykupie wierzytelności od Spółki, która poprzedzona jest oceną ryzyka transakcji i jej opłacalności dla banku.

Z ekonomicznego punktu widzenia Spółka uzyskuje od banku zapłatę równą kwocie nominalnej wierzytelności, powiększoną o kwotę prowizji od dłużnika i pomniejszoną o prowizję banku w kwocie X.

2. Spółka sprzedaje wierzytelność wraz z prowizją od dłużnika za cenę równą 100% kwoty zbywanej wierzytelności określanej jako kwota nominalna długu. Z tytułu wykupu wierzytelności od Spółki bank pobiera prowizję od Spółki w wysokości X. Prowizja banku zostaje zafakturowana i uregulowana przez Spółkę w dacie nabycia wierzytelności przez bank. Z kolei Spółka w dacie wykupu wierzytelności przez bank lub niezwłocznie po tym terminie, wystawia bankowi fakturę VAT stanowiącą wynagrodzenie Spółki za sprzedaż wierzytelności do banku. Prowizja Spółki jest jej wynagrodzeniem za decyzję o sprzedaży wierzytelności do danego banku, w wyniku czego bank ma możliwość korzystnego zaangażowania swojego kapitału.

Z ekonomicznego punktu widzenia Spółka uzyskuje zapłatę w wysokości kwoty nominalnej wierzytelności pomniejszoną o prowizję banku w kwocie X i powiększoną o wynagrodzenie (prowizję) Spółki za sprzedaż wierzytelności do banku.

3. Spółka sprzedaje wierzytelność za cenę równą 100% kwoty zbywanej wierzytelności określanej jako kwota nominalna długu. Z tytułu wykupu wierzytelności od Spółki bank pobiera prowizję od Spółki w wysokości X. Prowizja banku zostaje zafakturowana i uregulowana przez Spółkę w dacie nabycia wierzytelności przez bank. Podatnik pozostaje nadal wierzycielem dłużnika w zakresie kwoty prowizji od przeniesionej na bank wierzytelności. Innymi słowy prowizja należna od dłużnika zgodnie z umową przejęcia i restrukturyzacji zobowiązań "pozostaje przy Spółce" podczas gdy pozostałe elementy wierzytelności (kwota nominalna i odsetki) podlegają przeniesieniu na bank.

Z ekonomicznego punktu widzenia Spółka uzyskuje zapłatę w wysokości kwoty nominalnej wierzytelności pomniejszoną o prowizję banku w kwocie X i powiększoną o prowizję Spółki płatną na jej rzecz przez dłużnika, zgodnie z umową jednorazowo lub w ratach przypadających do zapłaty w okresach przyszłych.

Przeniesienie wierzytelności wynikających z umów przejęcia (subrogacji) i restrukturyzacji zobowiązań zawartych z dłużnikami (JST) przez Spółkę na rzecz banku, odbywa się na podstawie każdorazowo zawieranych porozumień w sprawie rozliczenia zwanych porozumieniami wykonawczymi oraz powiązanych z nimi umów cesji wierzytelności.

Przedmiotem umów zawieranych pomiędzy Spółką a ww. stronami są zobowiązania o charakterze pieniężnym, uznane przez dłużnika za bezsporne i wolne od wad prawnych. Mogą to być zobowiązania wymagalne lub takie, których pierwotny termin płatności nastąpi w nieodległym terminie przyszłym. Spółka spłacając zobowiązania dłużnika nabywa wierzytelności do wysokości dokonanej zapłaty. Dłużnik każdorazowo w umowie wyraża swoją zgodę na przejęcie zobowiązań na zasadzie art. 518 Kodeksu cywilnego przez Spółkę. Wyraża także wprost swoją zgodę na ewentualny przelew wierzytelności pomiędzy Spółką a osobą trzecią lub co najmniej nie wyraża sprzeciwu w zakresie takie czynności (brak tzw. umownego zakazu cesji).

W uzupełnieniu wniosku wskazano:

I.1. Spółka poprzez czynność subrogacji (art. 518 § 1 pkt 3 k.c.) i restrukturyzacji nabywa prawa do wierzytelności dłużnika, na którą składają się następujące elementy:

Spółka z tytułu czynności subrogacji ponosi wydatek w wysokości kwoty podstawowej zobowiązania.

2. Wierzytelność przejęta w drodze subrogacji przez Spółkę i zrestrukturyzowana zgodnie z umową zawartą z dłużnikiem, zostaje następnie sprzedana na rzecz banku. Przedmiotem sprzedaży jest zawsze:

Prowizja płatna przez dłużnika z tytułu czynności subrogacji i restrukturyzacji może stanowić przedmiot sprzedaży na rzecz banku lub być z niej wyłączona. W tej ostatniej sytuacji dłużnik reguluje prowizję na rzecz Spółki.

II. Prawa i obowiązki stron (tekst jedn.: banku i Spółki) w zakresie prowadzonego obrotu wierzytelnościami przysługującymi wobec jednostek samorządu terytorialnego, każdorazowo reguluje umowne porozumienie zawierane między tymi stronami. Określa ono osobę dłużnika, kwotę wierzytelności i jej wewnętrzną strukturę, podstawę prawną długu, wartość odpłatności jaką zobowiązany jest uregulować bank z tytułu nabycia wierzytelności od Spółki (cena za wierzytelność) równą kwocie podstawowej wierzytelności oraz wartość wynagrodzenia jaką bank zobowiązuje się uiścić na rzecz Spółki z tytułu skutecznego nabycia wierzytelności wobec dłużnika.

Zatem niezależnie od tego czy wierzytelność zbywana na rzecz banku przez Spółkę, zawiera w sobie element prowizji przysługującej od dłużnika czy nie, Spółce przysługuje zawsze od banku jako nabywcy wierzytelności cena za wierzytelność równa kwocie podstawowej przenoszonego zobowiązania.

Dodatkowo Spółka może otrzymać od banku wynagrodzenie za sprzedaż wierzytelności, które nie stanowi ceny lecz jako odpłatność za usługę wykonaną na rzecz banku podlega odrębnemu zafakturowaniu.

Usługa wykonana na rzecz banku polega na organizacji i przeprowadzeniu przez Spółkę wszelkich czynności skierowanych na skuteczne nabycie przez bank danej wierzytelności. Do czynności Spółki w tym zakresie zalicza się "wyszukanie" na rynku przedmiotowej wierzytelności - często poprzez monitoring treści ogłoszeń publikowanych w sprawie zamówień publicznych, zgromadzenie dokumentacji dotyczącej dłużnika i samej wierzytelności w celu oceny ryzyka przejęcia tych zobowiązań przez spółkę i finalnie przez bank, udział Spółki w postępowaniu przetargowym mającym na celu nabycie przez Spółkę przedmiotowej wierzytelności, realizację czynności bezpośrednio zmierzających do nabycia wierzytelności (zawarcie z dłużnikiem stosownej umowy, dokonanie spłaty zobowiązań dłużnika w określonej wysokości i terminie na rzecz jego dotychczasowych wierzycieli (w trybie art. 518 § 1 pkt 3 k.c.), czynności związane z sprzedażą wierzytelności na rzecz banku (zawarcie umowy przenoszącej własność wierzytelności na bank, przekazanie dokumentacji wierzytelności i dokumentacji związanej z zabezpieczeniem jej prawidłowej spłaty przez dłużnika - zwykle weksel wraz z deklaracją wekslową dłużnika).

W odróżnieniu zatem od samej ceny za wierzytelność, która stanowi pieniężny ekwiwalent wartości zbywanego prawa majątkowego, Spółka pobiera od nabywcy tego prawa (banku) dodatkowe wynagrodzenie za wszelkie wymienione powyżej czynności prowadzące do skutecznego nabycia przez bank prawa własności do wierzytelności spełniających odpowiednie wymogi "jakościowe" wymagane przez bank. Dotyczy to zarówno samej struktury wewnętrznej wierzytelności (wielkość kwoty, sposób i terminy spłaty zobowiązań, wysokość odsetek jako należności ubocznych od kwoty podstawowej tych zobowiązań) jak i ryzyka związanego z przejęciem zobowiązań konkretnego dłużnika. Spółka przejmując wierzytelności konkretnego dłużnika działa z zamiarem ich dalszego przeniesienia na rzecz banku. W tym znaczeniu jej czynności mają charakter usługowy wobec banku. Pomimo okoliczności, że staje się ona wierzycielem dłużnika w wyniku czynności subrogacji, wykreowanie wierzytelności o strukturze opisanej powyżej w rezultacie czynności restrukturyzacji zobowiązania dłużnika, służy w rzeczywistości transferowi tak uformowanych praw wierzycielskich Spółki na rzecz banku, zainteresowanego ich nabyciem. Stąd wniosek o przejściowym charakterze praw Spółki do wierzytelności wobec dłużnika jest uprawniony.

W związku z powyższym opisem w uzupełnieniu wniosku zadano następujące pytania.

1. Czy prowizja płacona przez dłużnika na rzecz Spółki z tytułu czynności subrogacji i restrukturyzacji zobowiązania, stanowi przedmiot opodatkowania VAT?

2. Czy odpłatność za opisaną usługę Spółki, związaną z nabywaniem przez bank wystandaryzowanych zobowiązań podmiotów trzecich, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, czy też nie?

Zdaniem Wnioskodawcy wyrażonym w uzupełnieniu wniosku,

Ad. 1.

Wynagrodzenie Spółki jakim jest prowizja należna od dłużnika, występuje w ramach czynności polegających na restrukturyzacji i finansowaniu spłaty zobowiązań dłużnika. Jest to typowe rozwiązanie dla stosunków finansowych, opartych na odpłatnym korzystaniu z cudzego kapitału, jak pożyczka lub kredyt. Z uwagi na fakt, że Spółka nie jest podmiotem bankowym porównanie do czynności pożyczki jest w tym wypadku najbardziej trafne. W tym stanie rzeczy w ocenie Spółki świadczona przez nią usługa, jest usługą finansową mieszczącą się w zakresie zwolnienia z podatku od towarów i usług z uwagi na treść art. 43 ust. 1 pkt 37-41 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm. dalej: ustawa o VAT). Zgodnie z regulacją art. 43 ust. 15 pkt 1 ustawy o VAT nie korzystają ze zwolnienia przedmiotowego z podatku VAT usługi odzysku długów (tzw. windykacji) oraz usługi factoringowe. Usługi świadczone przez Spółkę z całą pewnością nie stanowią czynności podlegających wyłączeniu spod zwolnienia. Brak ku temu zarówno przesłanek przedmiotowych (treść wykonywanych czynności), gdyż jak wskazano istotnym elementem usługi jest finansowanie dłużnika polegające na rozłożeniu obowiązku spłaty jego zobowiązania na okres ustalony w umowie zawieranej ze Spółką, jak i podmiotowych (brak prawnego powiązania Spółki z podmiotem wierzycielskim), gdyż Spółka wstępuje w prawa zaspokojonego wierzyciela pierwotnego na zasadzie subrogacji ustawowej, nie wykonuje zatem na jego rzecz jakiejkolwiek usługi.

W tym stanie rzeczy wynagrodzenie Spółki przysługujące od dłużnika w postaci prowizji zwolnione jest z podatku od towarów i usług.

W odniesieniu do pytania oznaczonego nr 2, zdaniem Spółki, należy zwrócić uwagę na okoliczność, że opisana usługa świadczona dla banku związana jest bezpośrednio z wykonywaniem przez bank czynności wykupu wierzytelności. Jak wskazano, jednym z jej elementów jest przejęcie wierzytelności przez Spółkę (mające charakter przejściowy), niemniej zawiera ona również szereg innych elementów wymienionych powyżej, które w rezultacie prowadzą do nabycia przez bank prawa własności przedmiotowych praw majątkowych.

Brak realizacji usługi Spółki na rzecz banku skutkowałby nie wykonaniem przez bank czynności kupna wierzytelności. W tym znaczeniu, usługa jest kluczowa dla świadczenia przez bank swoich usług polegających na nabywaniu wierzytelności wobec innych podmiotów (w tym przypadku wyłącznie jednostek samorządowych). Jest czynnością związaną z wykonywaniem przez bank czynności bankowych niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, mającą zasadnicze znaczenie dla możności świadczenia tych usług przez bank, a jednocześnie ma ona samodzielny i kompleksowy charakter.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Spółka wskazała, że aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę. W ocenie Spółki nie ulega wątpliwości, że mamy do czynienia ze świadczeniem usług polegających na przeniesieniu praw do praw majątkowych w formie zobowiązań finansowych określonych podmiotów dłużnych.

Zgodnie z zawieranymi w tym zakresie porozumieniami pomiędzy uczestnikami obrotu, Spółka otrzymuje z powyższego tytułu wynagrodzenie od banku w kwocie każdorazowo oznaczonej w treści porozumienia.

Spółka jest osobą prawną wykonującą samodzielną działalność gospodarczą polegającą na wykorzystywaniu praw majątkowych do celów zarobkowych. Należy założyć, że są to czynności wykonywane w sposób ciągły (art. 15 ust. 2 ustawy). Wskazany opis sprawy wyraźnie wskazuje, że zawieranie przez Spółkę porozumień dotyczących transferu praw do wierzytelności pieniężnych prowadzi do wzajemnego świadczenia usług przez strony tego porozumienia. W ramach stosunku prawnego, którego podstawą jest każdorazowo porozumienie stron, Spółka oraz jej kontrahent (bank) wzajemnie zaspokajają własne interesy. Spółka przenosząc na rzecz banku - kontrahenta prawa do wierzytelności pieniężnych otrzyma należne wynagrodzenie. Natomiast kontrahent otrzymuje od Spółki wierzytelność w postaci zobowiązań finansowych określonego dłużnika. W ramach wymienionych czynności dochodzi do wzajemnego świadczenia usług podlegającego opodatkowaniu podatkiem VAT zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy.

Następnie powołując brzmienie art. 41 ust. 1, art. 146a pkt 1, art. 43 ust. 1 pkt 40, art. 43 ust. 15 Spółka wskazała, że opisane we wniosku usługi w zakresie transferu długów (zobowiązań pieniężnych), spełniają definicję czynności wymienionych w powołanych art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy. Ponadto w katalogu czynności, które nie korzystają ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, wymienionych w ust. 15 art. 43 ustawy nie zostały wymienione opisane we wniosku usługi. Zatem, zdaniem Spółki, opisane we wniosku czynności wykonywane w ramach świadczenia usług na rzecz banku - kontrahenta, korzystają ze zwolnienia od podatku VAT wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Końcowo należy wskazać, że niniejszą interpretację wydano przy założeniu, że - jak wynika z uzupełnienia wniosku - czynności realizowane na rzecz banku związane są z przejęciem zobowiązań jednostek samorządu terytorialnego "przez Spółkę finalnie przez bank".

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87-100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.