ITPP1/4512-347/16/KM - VAT w zakresie sposobu opodatkowania dostawy zabudowanej nieruchomości.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 16 maja 2016 r. (data wpływu 20 maja 2016 r.) uzupełnionym w dniu 15 lipca 2016 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu opodatkowania dostawy zabudowanej nieruchomości - jest prawidłowe.

W dniu 20 maja 2016 r. został złożony wniosek wspólny (ORD-WS), uzupełniony w dniu 15 lipca 2016 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku od towarów i usług w zakresie sposobu opodatkowania dostawy zabudowanej nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 21 grudnia 2004 r. od Spółdzielni... nabyto aktem notarialnym prawo wieczystego użytkowania działki oznaczonej w ewidencji gruntów jako nr..., obszaru 1200 m² wraz ze stanowiącym odrębną nieruchomość pawilonem handlowym o pow. 68,1 m², położonego w miejscowość P., gmina P., objętego księgą wieczystą... prowadzoną przez Sąd Rejonowy w G. X Wydział Ksiąg Wieczystych. Nieruchomość nabyto w ramach współwłasności w udziałach po jednej drugiej części przez: W., córkę C. i D., PESEL...., do majątku odrębnego ze środków pochodzących z majątku odrębnego nie posiadając umowy małżeńskiej ze swym mężem oraz przez R., syna A. i W. PESEL. do majątku odrębnego ze środków pochodzących z majątku odrębnego nie posiadając umowy małżeńskiej ze swą żoną. Ponadto sprzedający oświadczyli, że budynek jest zwolniony od podatku towarów i usług na podstawie przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r., a nowym nabywcom nie przysługiwało prawo do odliczenia z tytułu podatku VAT.

W dniu 19 stycznia 2011 r., w kancelarii notarialnej stawili się współużytkownicy "prawa wieczystości": W. i R. oraz przedstawiciel Skarbu Państwa jako właściciela gruntu: wójt gminy P. - Marek Z. W tym dniu sporządzony został akt notarialny - umowa sprzedaży nieruchomości gruntowej w trybie bezprzetargowym (Dz. U. Nr 46, poz. 543) wyżej opisanej nieruchomości gruntowej na rzecz użytkownika wieczystego po połowie udziałów dla W. i R. a nabycia dokonują za środki stanowiące ich majątki odrębne. W. wpisana jest do rejestru przedsiębiorców od dnia 30 marca 1996 r., Regon..., NIP..., jest czynnym "płatnikiem" podatku od towarów i usług VAT, a od dnia zakupu tj. 21 grudnia 2004 r. jako jeden ze współwłaścicieli nieruchomości w nabytym pawilonie prowadzi samodzielną działalność usługową jako: Sklep spożywczo - przemysłowy. Pawilon nie został wprowadzony do majątku jej firmy, budynek nie został wprowadzony do ewidencji środków trwałych, nie dokonywano odpisów amortyzacyjnych i nie ponoszono wydatków na jego ulepszenie, w stosunku do których miała prawo do odliczenia VAT, a ponoszone wydatki remontowe, były niższe niż 30% wartości początkowej tego obiektu.

R. nie prowadzi działalności gospodarczej i nie podlega ustawie o podatku towarów i usług (VAT).

Współwłaściciele planują sprzedaż przedmiotowej nieruchomości.

W uzupełnieniu wskazano, że wykorzystywanie pawilonu handlowego do prowadzenia działalności gospodarczej będącej w części współwłasnością syna R. odbywa się na mocy zawartej umowy użyczenia.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytania.

Czy W. jako współwłaściciel jednej drugiej udziałów nieruchomości gruntowej i osoba prowadząca jednoosobową działalność usługową, będąca czynnym podatnikiem VAT powinna wystawić fakturę VAT na połowę ceny sprzedaży uzyskanej ze sprzedaży nieruchomości i zastosować stawkę na fakturze VAT zwolnioną, korzystając ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, a pozostała kwota (druga połowa) z ceny sprzedaży "nie podlega" fakturze VAT, ponieważ drugi współwłaściciel R. nie prowadzi działalności gospodarczej i nie jest podatkiem VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy - W. prowadzącej działalność usługową - jej połowa ceny uzyskana ze sprzedaży nieruchomości może skorzystać ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, a faktura wystawiona przez nią powinna opiewać na połowę wartości uzyskanej ze sprzedaży i w tej części korzysta z wyżej wymienionego zwolnienia.

R. jako osoba nieprowadząca działalności gospodarczej nie wystawia faktury, a dowód otrzymanych środków ze sprzedaży stanowić będzie zawarty w przyszłości akt notarialny sprzedaży nieruchomości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

Pojęcie "dostawa towarów" w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, np.: sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.

Na podstawie art. 2 pkt 6 ww. ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług musi być wykonana przez podatnika.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy o VAT rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z kolei zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednocześnie na podstawie art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, przewidziane zostały zwolnienia od podatku oraz obniżone stawki.

Zgodnie z przepisem art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

Przez pierwsze zasiedlenie, zgodnie z art. 2 pkt 14 cyt. ustawy rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

Należy zauważyć, że w kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się NSA w wyroku z dnia 14 maja 2015 r. o sygn. I FSK 382/14. Sąd w wyroku tym stwierdził, że "Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa Dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako "pierwsze zajęcie budynku, używanie". Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT".

Z kolei w myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a powołanej ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

Warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat (art. 43 ust. 7a ustawy).

Natomiast w myśl art. 43 ust. 10 cyt. ustawy podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

Z kolei art. 43 ust. 11 ww. ustawy stanowi, że oświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać:

Podkreślenia wymaga fakt, że wybór opcji opodatkowania przysługuje jedynie w przypadku, gdy dostawa budynków, budowli lub ich części będzie korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług. Wybór opodatkowania nie ma zastosowania w przypadku zwolnienia budynków, budowli lub ich części w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 10a ww. ustawy.

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy o VAT, zgodnie z którym w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Z powyższego jednoznacznie wynika, że co do zasady, grunt będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki i budowle na nim posadowione. Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku VAT, również sprzedaż gruntu korzysta ze zwolnienia od podatku.

Stosownie natomiast do art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Z opisu sprawy wynika, że nabyła Pani wraz z synem nieruchomość gruntową zabudowaną pawilonem handlowym, w którym prowadzi samodzielną działalność usługową jako sklep spożywczo-przemysłowy. Wskazano, że nabywcom nie przysługiwało prawo do odliczenia z tytułu podatku VAT, pawilon nie został wprowadzony do majątku Pani firmy (nie dokonywano odpisów amortyzacyjnych), a ponoszone wydatki remontowe były niższe niż 30% wartości początkowej obiektu.

Analiza przedstawionego opisu sprawy w odniesieniu do powołanych przepisów prawa prowadzi do wniosku, że przedmiotowa nieruchomość w całości była i jest wykorzystywana wyłącznie w prowadzonej przez Panią - jako czynnego podatnika VAT - działalności gospodarczej, natomiast syn, który nie prowadzi działalności gospodarczej, udostępnia jedynie Pani swoją "część" nieruchomości na podstawie umowy użyczenia. Tym samym syn, który nie wykorzystywał nabytej nieruchomości, nie może być uznany za podatnika z tytułu jej sprzedaży.

Zatem w tak przedstawionych okolicznościach sprawy uznać należy, że planowana dostawa zabudowanej nieruchomości dokonywana będzie po pierwszym zasiedleniu w rozumieniu art. 2 pkt 14 cyt. ustawy o VAT, w konsekwencji Pani jako współwłaściciel 1/2 udziałów nieruchomości gruntowej i osoba prowadząca jednoosobową działalność usługową, będąca czynnym podatnikiem VAT powinna wystawić fakturę VAT dokumentującą sprzedaż 1/2 udziałów w przedmiotowej nieruchomości, korzystających ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Natomiast syn - R. jako osoba nieprowadząca działalności gospodarczej nie wystawi faktury, bowiem nie będzie uznany za podatnika z tytułu tej sprzedaży.

Oceniając zatem całościowo stanowisko Wnioskodawcy dotyczące sposobu opodatkowania przedmiotowej nieruchomości - pomimo powołania we wniosku innej podstawy prawnej (art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT) dla skorzystania ze zwolnienia od podatku VAT - uznano je za prawidłowe.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zaznaczyć należy, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.