ITPP1/4512-187/16/DM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 10 marca 2016 r. (data wpływu 21 marca 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* opodatkowania otrzymanych dopłat do cen biletów - jest prawidłowe,

* braku opodatkowania rekompensaty otrzymanej w związku ze zmianą porozumień gminnych - jest nieprawidłowe.

W dniu 21 marca 2016 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania otrzymanych dopłat do cen biletów, jak również rekompensaty otrzymanej w związku ze zmianą porozumień gminnych.

W złożonym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenia przyszłe.

G Spółka z o.o., jest przedsiębiorcą prowadzącym działalność gospodarczą m.in. w zakresie świadczenia usług publicznego transportu zbiorowego. Jedynym udziałowcem Spółki i jednocześnie jej założycielem jest Gmina G dysponująca 100% udziałami w jej kapitale zakładowym. Spółka prowadzi pełną księgowość, opodatkowana jest podatkiem dochodowym od osób prawnych oraz jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Spółka została utworzona na mocy Uchwał Rady Gminy G:

* uchwała w sprawie likwidacji samorządowego zakładu budżetowego o nazwie G w celu jego przekształcenia w spółkę prawa handlowego, zgodnie z art. 22 i 23 ustawy z dnia 20 grudnia 1996 r. o gospodarce komunalnej (Dz. U. z 2011 r. Nr 45, poz. 236),

* uchwała w sprawie utworzenia jednoosobowej spółki prawa handlowego pod nazwą G Sp. z o.o.

W dniu 21 grudnia 2011 r. sporządzono akt założycielski Spółki w formie aktu notarialnego. Gmina objęła 100% udziałów w nowoutworzonej spółce, które pokryła wkładem niepieniężnym (aportem) w postaci mienia zakładu budżetowego. Na dzień wniesienia wniosku kapitał zakładowy Spółki wynosi: 12.749.000 zł.

Zadanie świadczenia usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego zostało powierzone spółce aktem notarialnym. Spółka wykonuje zadanie własne Gminy w zakresie lokalnego transportu zbiorowego obejmującego także gminę sąsiedzką, tj. Gminę Miejską, która zawarła z Gminą, w trybie art. 74 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, porozumienie co do powierzenia Gminie realizacji zadania w zakresie lokalnego transportu drogowego. Ceny urzędowe, za wykonane przez Spółkę zadanie własne, czyli przewóz osób w ramach publicznego transportu zbiorowego, ustala Rada Gminy w formie uchwały. Taryfa przewozowa, nałożona uchwałami Rady Gminy i Rady Miasta, przewiduje dla różnych grup społecznych określonego rodzaju ulgi i zwolnienia. Zgodnie z porozumieniem obie gminy dokonują dopłat do cen ulgowych w następujących proporcjach: Gmina 55% i Gmina Miejska 45%. Dopłaty wnoszone są na podstawie not księgowych wystawianych w kwocie brutto i podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zdarzenie przyszłe.

W związku z ponoszoną stratą w ostatnich latach, Gmina zamierza podpisać umowę wykonawczą z G Sp. z o.o. na świadczenie usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego w komunikacji autobusowej miejsko-gminnej na terenie Miasta G i Gminy G oraz przyznać rekompensatę pieniężną na podstawie przepisów art. 50 ust. 1 pkt 2, w związku z art. 51 ust. 1 oraz art. 53 ustawy o publicznym transporcie zbiorowym z tytułu poniesionych kosztów w związku ze świadczeniem przez operatora usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego. Podpisanie umowy spowoduje również zmianę porozumienia z Gminą Miejską w kwestii rozliczeń dopłat do działalności transportu zbiorowego. Wysokość rekompensaty z tytułu poniesionych kosztów obliczana będzie, jako kwota odpowiadająca wynikowi finansowemu netto. Do wyliczenia rekompensaty uwzględniany będzie zysk w wysokości 5%. Szczegółowe zasady liczenia wyniku finansowego zostaną zawarte w załączniku do porozumienia.

Do przychodów zostaną zaliczone: przychody ze sprzedaży biletów normalnych i ulgowych, przychody z tytułu reklam umieszczanych na autobusach, przychody z tytułu sprzedaży autobusów zakupionych z dopłatą Gminy Miejskiej, przychody z odszkodowań otrzymanych z tytułu szkód autobusów zakupionych z dopłatą Gminy Miejskiej oraz pozostałe przychody związane z wyżej wymienionymi autobusami. Do kosztów zaliczone zostaną: amortyzacja, materiały (w szczególności paliwo, wyposażenie autobusów, części zamienne, tachografy), usługi obce, wynagrodzenie, narzuty na wynagrodzenia, podróże służbowe, szkolenia, wydatki na BHP pracowników oraz pozostałe koszty operacyjne i finansowe związane z funkcjonowaniem zbiorowego transportu lokalnego. Gmina Miejska partycypować będzie w kosztach w 55%. Umowa ma obowiązywać od 1 kwietnia 2016 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy zasadnym było opodatkowanie podatkiem VAT otrzymanych dopłat do cen biletów w związku ze stosowaniem ulg wynikających z uprawnień do ulgowych przejazdów ustanowionych przez Rady obu Gmin.

2. Czy rekompensata, którą otrzyma Spółka, na podstawie przepisów art. 50 ust. 1 pkt 2, w związku z art. 51 ust. 1 oraz art. 53 ustawy o publicznym transporcie zbiorowym, na wyrównanie kosztów działalności (pokrycia ujemnego wyniku finansowego netto wynikającego z różnicy poniesionych kosztów i przychodów) w związku ze świadczeniem usług publicznego transportu zbiorowego o charakterze użyteczności publicznej, stanowi obrót podlegający opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług VAT.

3. W sytuacji, gdy rekompensata nie stanowi podstawy opodatkowania podatkiem VAT, czy Spółce będzie przysługiwało pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego od zakupów związanych ze świadczeniem usług transportu zbiorowego i nie będzie miała obowiązku stosowania wskaźnika tzw. "pre-proporcji", o którym mowa w art. 86 ust. 2a ustawy o podatku od towarów i usług.

Ad. 1. Zdaniem Wnioskodawcy, zasadnym było opodatkowanie podatkiem VAT otrzymanych dopłat do cen biletów.

Na podstawie art. 29a ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Przepis ten oznacza, że do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług wlicza się tylko takie dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze, które mają bezpośredni wpływ na kwotę należną (cenę) z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług.

Dopłaty zostały uchwalone przez Rady Gmin w różnych wysokościach dla poszczególnych grup społecznych. Dopłaty rozliczane są zgodnie z porozumieniem na podstawie "Zestawień dopłat do biletów ulgowych" sporządzanych za pomocą programu P.

Ad. 2. Rekompensata, zdaniem Spółki, nie stanowi podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Rekompensata nie wypełnia dyspozycji art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż nie stanowi wynagrodzenia z tytułu świadczonych usług wykonywanych na rzecz Gminy tym samym nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Pomiędzy Spółką, a Gminą istnieje wprawdzie stosunek prawny jednakże związany jedynie z relacją organ publiczny - podmiot wewnętrzny, w związku z czym w ramach tego stosunku bezpośrednim i ostatecznym beneficjentem są wyłącznie pasażerowie korzystający z usług transportu publicznego.

Brak jest zatem podstaw, aby twierdzić, że pomiędzy Spółką a Gminą istnieje jakiekolwiek obustronne i ekwiwalentne świadczenie. Spółka nie świadczy usług na rzecz Gminy, lecz na rzecz potencjalnych pasażerów, a wynagrodzenie z tego tytułu stanowią kwoty uzyskane przez Spółkę ze sprzedaży biletów na rzecz pasażerów, przy czym wypłacana rekompensata nie będzie miała wpływu na cenę biletu.

W związku z faktem, że przychody ze sprzedaży biletów nie w pełni pokrywają koszty działalności przewozowej, w celu wyrównania poniesionej na tej działalności straty, Spółka będzie otrzymywać rekompensatę.

Obliczenie rekompensaty odbywać się będzie na zasadach określonych w załączniku do rozporządzenia (WE) Nr 1370/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 2007 r. dotyczącego usług publicznych w zakresie kolejowego i drogowego transportu pasażerskiego oraz na zasadach szczegółowych doprecyzowanych w umowie wykonawczej i porozumieniu między Gminą Miejską G i Gminą G. Zgodnie z ww. rozporządzeniem oraz umową, rekompensata ma pokryć koszty działalności eksploatacyjnej wygenerowane na działalności przewozowej (wyrównać wygenerowaną stratę) oraz zawierać rozsądny zysk. Zasady liczenia wyniku finansowego zostały zawarte w załączniku nr 2 do porozumienia. Do przychodów zostaną zaliczone: przychody ze sprzedaży biletów normalnych i ulgowych, przychody z tytułu reklam umieszczonych na autobusach, przychody ze sprzedaży autobusów, przychody z odszkodowań otrzymanych z tytułu szkód autobusów oraz pozostałe przychody związane z majątkiem zbiorowego transportu lokalnego. Do kosztów zaliczone zostaną: amortyzacja, materiały eksploatacyjne, wyposażenie autobusów, wynagrodzenia z narzutami, podróże służbowe, wydatki BHP, szkolenia oraz pozostałe koszty operacyjne i finansowe związane z funkcjonowaniem transportu lokalnego.

Spółka wskazała, że wyrażony pogląd znajduje potwierdzenie w wydanych interpretacjach z dnia 18 marca 2015 r. znak IBPP1/443-1237/14/MS, z dnia 12 kwietnia 2012 r. znak IPPP2/443-218/12-5/AK.

Ad. 3. Zdaniem Spółki będzie przysługiwało jej pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego od zakupów związanych ze świadczeniem usług transportu zbiorowego i Spółka nie będzie zobowiązana do ustalenia i stosowania wskaźnika tzw. "pre-proporcji", o którym mowa w art. 86 ust. 2a ustawy o podatku od towarów i usług.

Przywołując brzmienie art. 86 ust. 1, art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a, art. 86 ust. 2a ustawy o podatku od towarów i usług, Spółka wskazała, że jest komunalną spółką prawa handlowego ze 100% udziałem Gminy. Podlega w pełni zasadom uregulowanym w kodeksie spółek handlowych. Istotą zadań publicznych wykonywanych przez spółkę jest zaspokojenie zbiorowych potrzeb wspólnoty samorządowej na rynku lokalnym. Gospodarka komunalna obejmuje przede wszystkim zadania o charakterze użyteczności publicznej, a więc wykonywane w drodze świadczenia usług powszechnie dostępnych w sposób bieżący i nieprzerwany. Jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Zakupy oraz usługi dokonywane w związku z wykonywaniem usługi transportu zbiorowego służą w całości działalności opodatkowanej. Spółka prowadzi działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o Vat. W związku z powyższym Spółce przysługuje pełne odliczenie podatku naliczonego od zakupów związanych ze świadczeniem usług transportu zbiorowego bez obowiązku stosowania wskaźnika pre-proporcji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego:

* stanu faktycznego w zakresie opodatkowania otrzymywanych dopłat do cen biletów - jest prawidłowe,

* zdarzenia przyszłego w zakresie braku opodatkowania rekompensaty otrzymanej w związku ze zmianą porozumień gminnych - jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (art. 2 pkt 22 ww. ustawy).

Z art. 7 ust. 1 ustawy wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Należy wyjaśnić, że pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy. Zauważyć jednak należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119, oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Cytowane przepisy, stanowią odzwierciedlenie art. 73 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 347 s. 1 z późn. zm.), z treści którego wynika, że w odniesieniu do dostaw towarów i świadczenia usług innych niż te, o których mowa w art. 74-77, podstawa opodatkowania obejmuje wszystko, co stanowi zapłatę otrzymaną lub którą dostawca lub usługodawca otrzyma w zamian za dostawę towarów lub świadczenie usług, od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takiej dostawy lub świadczenia.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług wlicza się tyko takie dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze, które mają bezpośredni wpływ na kwotę należną (cenę) z tytułu dostawy lub świadczenia usługi.

Elementem zasadniczym wpływającym na objęcie uzyskanej przez podatnika dotacji definicją podstawy opodatkowania jest stwierdzenie, czy dotacja udzielana jest w celu sfinansowania, czy też dofinansowania dostawy konkretnych towarów lub świadczenia konkretnych usług.

Oznacza to, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają dotacje o charakterze przedmiotowym, a nie te, które mają charakter podmiotowy.

W sytuacji, gdy podatnik dla konkretnej dostawy towarów lub konkretnego świadczenia usług otrzymuje od innego podmiotu dofinansowanie, np. w postaci dotacji stanowiącej dopłatę do ceny towaru lub usługi - tego rodzaju dofinansowanie stanowi, obok ceny, uzupełniający ją element podstawy opodatkowania z tytułu tej dostawy lub świadczenia. Natomiast dotacje mające na celu dofinansowanie ogólnych kosztów działalności, nieuzależnione od ilości i wartości dostarczanych towarów lub świadczonych usług, nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Istotne zatem dla określenia, czy dana dotacja jest, czy nie jest opodatkowana, są szczegółowe warunki jej przyznania, określające cel realizowanego w określonej formie dofinansowania.

W tym celu istotne znaczenie ma orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W szczególności wyroki w sprawach C-184/00 (Office des products wallons ASBL v. Belgian State) oraz C-353/00 (Keeping Newcastle Warm Ltd.v. Commisioners od Customs and Excise, w skrócie KNW).

W pierwszym z przywołanych wyroków Trybunał stwierdził, że pojęcie subwencji (dotacji) bezpośrednio związanych z ceną należy interpretować jako obejmujące wyłącznie subwencję, które stanowią całość lub część wynagrodzenia za dostawę towarów lub świadczenie usług, a które są wypłacane przez podmiot trzeci w stosunku do sprzedawcy lub świadczącego. Trybunał argumentował, że w celu ustalenia, czy dotacja stanowi wynagrodzenie, cena towarów i usług musi, co do zasady, być ustalana nie później, niż w momencie zdarzenia podlegającego opodatkowaniu. Zobowiązanie do zapłaty dotacji dokonane przez osobę, która jej udziela, rodzi korelat, jakim jest prawo beneficjenta do jej otrzymania, ponieważ dokonał on dostawy podlegającej opodatkowaniu. Ten związek pomiędzy dotacją a ceną musi być jednoznacznie widoczny na podstawie indywidualnej analizy okoliczności stanowiących podstawę wypłaty tego wynagrodzenia. Z drugiej strony nie jest konieczne, aby cena towarów lub usług bądź część tej ceny została ustalona. Wystarczy by możliwe było jej ustalenie. Cena jaką płaci nabywca musi być ustalana w taki sposób, że zmniejsza się ona w proporcji do dotacji przyznanej sprzedawcy towarów lub świadczącemu usługi, co zatem stanowi element ustalenia ceny, jakiej żąda ten ostatni. Trybunał w sprawie będącej przedmiotem rozpoznania wskazał sądowi odsyłającemu szereg wskazówek, stwierdzając, że sąd krajowy musi zbadać obiektywnie, czy fakt, że dotacja jest wypłacana sprzedawcy lub świadczącemu pozwala mu sprzedawać towary lub świadczyć usługi po cenie niższej, niż musiałby on żądać w braku takiej dotacji. Nie jest konieczne, by dotacja odpowiadała bezpośrednio zmniejszeniu ceny dostarczanych towarów, wystarczy by relacja pomiędzy zmniejszeniem ceny a dotacją, która może być wyrażona ryczałtowo, była istotna.

W drugim z przywołanych wyroków Trybunał wyraził pogląd, że niezależnie od tego, czy dofinansowanie spełnia warunek bezpośredniego związku z ceną, czy też nie spełnia takiego warunku, zwiększać będzie podstawę opodatkowania, jeśli osoba trzecia (także organ władzy publicznej) wpłaca pewną kwotę pieniędzy na poczet usług świadczonych na rzecz osoby fizycznej. Orzeczenie to dotyczyło dopłat wypłacanych firmie zajmującej się usługami związanymi z doradztwem w dziedzinie energetyki.

Związek dotacji z ceną nie został szczegółowo przeanalizowany w powyższym wyroku. Szersze uwagi na ten temat znalazły się natomiast w opinii rzecznika generalnego oraz w pisemnym stanowisku rządu Wielkiej Brytanii, które zaaprobował Trybunał. Jak wskazuje rzecznik, dotacje mogą mieć różną formę i charakter. Zwykle przez dotacje (subwencje) rozumie się sumy wypłacane danemu podmiotowi z funduszy publicznych w interesie ogólnym. W praktyce dotacje mogą mieć postać dopłat ogólnych do działalności przedsiębiorstwa (i wówczas nie podlegają opodatkowaniu) albo też stanowić subsydia do konkretnych dostaw lub usług, umożliwiając nabycie ich ostatecznemu odbiorcy po niższej cenie (lub w ogóle bez odpłatności z jego strony). W tym ostatnim przypadku podlegają podatkowi VAT.

Odnosząc przedstawiony stan faktyczny do powołanych w sprawie przepisów prawa stwierdzić należy, że otrzymywane przez Spółkę, na podstawie "Zestawień dopłat do biletów ulgowych" dopłaty do biletów pozostają w bezpośrednim związku ze świadczonymi przez Spółkę usługami w zakresie publicznego transportu zbiorowego. W konsekwencji uznać należy, że stanowią one dotację lub inną dopłatę o podobnym charakterze, o których mowa w art. 29a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Spółki w kwestii opodatkowania otrzymanych dopłat do cen biletów uznać należy za prawidłowe.

Z kolei z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że planowana jest zmiana zawartych porozumień w kwestii rozliczeń dopłat do działalności transportu zbiorowego. W związku z tym zostanie zawarta umowa wykonawcza na świadczenie usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego w komunikacji autobusowej miejsko-gminnej i przyznana rekompensata pieniężna. Spółka będzie otrzymywała rekompensatę celem wyrównania poniesionej straty na działalności w związku z faktem, że "przychody ze sprzedaży biletów nie w pełni pokrywają koszty działalności przewozowej"

Ustosunkowując się do powyższego należy wskazać, że otrzymywana przez Spółkę - w związku ze zmianą dotychczasowych postanowień umownych w kwestii "rozliczeń dopłat" - rekompensata z tytułu wykonywania zadań przewozowych w zakresie publicznego transportu zbiorowego stanowi dopłatę w rozumieniu art. 29a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, mającą bezpośredni wpływ na cenę usług świadczonych przez Spółkę. Uzyskanie tej rekompensaty pozwala na świadczenie usług publicznego transportu zbiorowego z zastosowaniem cen biletów, czy też zwolnień z odpłatności za przejazdy komunikacją miejską określonych uchwałą Rady Gminy i Rady Miasta. Ponadto należy zaznaczyć, że do czasu planowanej zmiany postanowień umownym, Spółka otrzymywała dopłaty do cen biletów. Jak wynika z wniosku taryfa przewozowa nałożona została odgórnie na mocy stosownych uchwał, zatem uznać należy, że Spółka nie ma wpływu na ustalenie ceny świadczonych usług oraz wysokości ewentualnych zwolnień/ulg w odpłatności za przejazdy w komunikacji miejskiej. Otrzymana przez Spółkę rekompensata stanowi zatem dopłatę do świadczonych usług z zastosowaniem narzuconego poziomu cen biletów oraz stosowania określonych zwolnień z odpłatności. Rekompensata stanowi zatem dopłatę, która ma bezpośredni wpływ na cenę usług świadczonych przez Wnioskodawcę.

Ponadto dodać należy, że z ekonomicznego punktu widzenia Spółka nie byłby w stanie świadczyć usług transportu miejsko-gminnego w narzuconych cenach i z zastosowaniem określonych zwolnień z odpłatności, gdyby nie otrzymywana rekompensata. Otrzymana kwota rekompensaty ma zatem bezpośredni wpływ na cenę usług świadczonych przez Spółkę i na podstawie art. 29a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług stanowi podstawę opodatkowania podatkiem VAT. Zapłatą za świadczone usługi jest bowiem nie tylko otrzymywana zapłata za bilety, ale również otrzymana rekompensata, stanowiąca - wbrew stanowisku wyrażonemu we wniosku - dopłatę do ceny usług świadczonych przez Spółkę.

Reasumując należy wskazać, że tego rodzaju dotacje opisane w zdarzeniu przyszłym, stanowiące subsydia do konkretnych dostaw usług, umożliwiające nabycie ich ostatecznemu odbiorcy po niższej cenie (lub w ogóle bez odpłatności z jego strony) występują w przypadku Spółki. Istnieje bowiem bezpośredni związek pomiędzy usługami Spółki, a otrzymywaną rekompensatą (rekompensaty są korelatem usług i wypłacane są w związku z ich świadczeniem). Wpływ na cenę również jest oczywisty: ostateczny odbiorca (pasażer komunikacji autobusowej miejsko-gminnej) nie musi płacić za usługę lub płaci za nią częściowo właśnie z powodu pokrycia jej rekompensatą. Mimo, że rekompensata oczywiście wpływa na działalność przedsiębiorstwa i w sensie ekonomicznym pokrywa część kosztów jego funkcjonowania, przede wszystkim uznać należy, że jest ona związana z cenami świadczonych przez Spółkę usług. Dlatego też nie można jej traktować jako niezwiązanej ze świadczeniem przez Spółkę usług przewozowych objętych narzuconymi cenami biletów oraz zakresem określonego rodzaju ulg i zwolnień.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie braku opodatkowania rekompensaty w przedstawionym zdarzeniu przyszłym (pytanie 2) należało uznać za nieprawidłowe.

Jednocześnie zaznaczyć należy, że w zaistniałych okolicznościach, z uwagi na uznanie rekompensaty za wynagrodzenie podlegające opodatkowaniu, odpowiedź na pytanie warunkowe postawione przez Wnioskodawcę (pytanie oznaczone we wniosku numerem 3) stała się bezprzedmiotowa.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia, a w odniesieniu do zdarzenia przyszłego - stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.