ITPP1/4512-156/15/BS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 9 lutego 2015 r. (data wpływu 11 lutego 2015 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości korzystania ze zwolnienia podmiotowego w podatku od towarów i usług - jest prawidłowe.

W dniu 11 lutego 2015 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie możliwości korzystania ze zwolnienia podmiotowego w podatku od towarów i usług.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Prowadzi Pani działalność gospodarczą - biuro rachunkowe - na podstawie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej z dnia 1 lipca 2008 r. Od 1 stycznia 2011 r. korzysta ze zwolnienia z VAT z uwagi na nie przekroczenie obrotu 150.000 zł. Wykonuje Pani usługi rachunkowo-księgowe sklasyfikowane wg PKD 69.20. oraz wg PKWiU 69.20.2. W ramach prowadzonego biura wykonuje Pani następujące czynności:

* prowadzenie w imieniu i na rzecz podatników Podatkowej Księgi Przychodów i Rozchodów, prowadzenie ewidencji dla potrzeb zryczałtowanego podatku dochodowego, prowadzenie rejestrów podatku od towarów i usług, rozliczanie oraz sporządzanie deklaracji podatkowych VAT, rozliczanie zaliczek na należny podatek dochodowy,

* prowadzenie kart wynagrodzeń pracowników zatrudnionych przez Zleceniodawców, rozliczanie zaliczek i sporządzanie deklaracji ZUS oraz obliczanie zaliczek na podatek dochodowy od zatrudnionych pracowników przez Zleceniodawców,

* prowadzenie ewidencji środków trwałych i ewidencji wyposażenia,

* przesyłanie deklaracji podatkowych oraz ZUS drogą elektroniczną na podstawie posiadanych upoważnień UPL.

Wszystkie te czynności wykonywane są w ramach zawartych umów na prowadzenie kompleksowej obsługi księgowej z osobami prowadzącymi działalność gospodarczą a nie w ramach odrębnych i jednorazowych zleceń. Nie wykonuje Pani żadnych usług dla osób fizycznych nie prowadzących działalności gospodarczej, nie posiada uprawnień doradcy podatkowego i nie świadczy usług doradztwa podatkowego, nie reprezentuje podatników przed organami podatkowymi, nie udziela fachowych porad i opinii podatkowych, wyjaśnień prawnych, finansowych, czy ekonomicznych, nie świadczy usług prawnych oraz innych usług, które nie są elementem kompleksowej usługi rachunkowo-księgowej. Nie posiada Pani również pełnomocnictw. Za rok 2014 r. obrót Pani nie przekroczył 150.000 zł.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy nadal może Pani korzystać ze zwolnienia podmiotowego od podatku VAT na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o VAT.

Pani Zdaniem, prowadząc działalność gospodarczą, która polega na świadczeniu usług rachunkowo-księgowych jedynie w ramach zawartych umów na prowadzenie spraw księgowo-płacowych z osobami prowadzącymi działalność gospodarczą, można nadal korzystać ze zwolnienia podmiotowego na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o VAT do momentu przekroczenia kwoty obrotu 150.000 zł. Mimo zgłoszonego PKD 69.20 Z (brak możliwości zawężenia) wykonywane przez Panią usługi nie są doradztwem.

Polegają one na prawidłowym prowadzeniu ewidencji w oparciu o dostarczone dokumenty, prawidłowym naliczeniu podatku oraz sporządzeniu na podstawie tych dokumentów deklaracji i rozliczeń rocznych. nie wykonuje Pani czynności zawartych w art. 113 ust. 13 pkt 2b ustawy o VAT, ponieważ brak jest podstaw aby uznać czynności księgowo-rachunkowe za doradztwo podatkowe. Zakres doradztwa jest szeroko rozumiany, w tym mieści się doradztwo podatkowe, które reguluje ustawa o doradztwie podatkowym i zgodnie z art. 2 ust. 1 tej ustawy, aby zaliczyć określone czynności do doradztwa podatkowego muszą one mieścić się w zakresie czynności wymienionych w powyższym artykule i wystąpić łącznie. Wg. Słownika języka polskiego PWN - termin doradzać - oznacza "dawać rady, udzielać porad, wskazywać sposób postępowania w jakiejś sprawie". Wobec powyższego, w Pani ocenie, należy zauważyć, że prowadzenie Księgi Przychodów i Rozchodów, Ewidencji Przychodów czy innych ewidencji, jak również sporządzanie deklaracji podatkowych na podstawie przedłożonych dokumentów w ramach kompleksowych usług księgowych nie posiada symptomów doradztwa, a jedynie jest wykonywaniem czynności zleconych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r., zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Przez sprzedaż - zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy - rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Z kolei przepis art. 113 ust. 2 ustawy stanowi, że do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

* odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Z przepisu art. 113 ust. 5 ww. ustawy wynika, że jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Stosownie do art. 113 ust. 9 ww. ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Stosownie do art. 113 ust. 11 cyt. ustawy podatnik, który utracił prawo do zwolnienia sprzedaży od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.

Zgodnie z art. 113 ust. 13 ustawy, zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników:

A zatem, zgodnie z art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. a i b ustawy o podatku od towarów i usług zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników świadczących usługi prawnicze oraz w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego. Wobec powyższego należy wskazać, że usługi w zakresie doradztwa (poza wskazanymi wyjątkami) nie mogą korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy.

Termin "doradztwo" obejmować może szereg usług doradczych, np.: podatkowe, prawne, finansowe i inne. Odwołując się do wykładni językowej, zgodnie z definicją zawartą w internetowym Słowniku Języka Polskiego PWN, pod pojęciem "doradcy" należy rozumieć tego, "kto udziela porad". Natomiast "doradzać", w myśl powołanego wyżej Słownika Języka Polskiego PWN, oznacza "udzielić porady, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie". Na podobny kierunek wskazuje również potoczne rozumienie tego terminu, zgodnie z którym "doradztwo" to udzielanie porad, opinii i wyjaśnień. Tak więc doradztwo jest udzielaniem fachowych opinii, porad, np. ekonomicznych, finansowych, a przez doradcę rozumie się osobę, która udziela porad, doradza.

Jednym z rodzajów doradztwa jest doradztwo podatkowe.

Zauważenia wymaga, że doradztwo podatkowe i związany z tym zawód doradcy podatkowego jest materia regulowana ustawowo - ustawą z dnia 5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowym (Dz. U. z 2011 r. Nr 41, poz. 213 z późn. zm.). Dla celów określenia czynności jakie może wykonywać doradca podatkowy został określony ustawowo zakres czynności uznawanych za czynności doradztwa podatkowego. Czynności doradztwa podatkowego - zgodnie z art. 2 ust. 1 cyt. ustawy - dla celów stosowania tej ustawy obejmują zatem:

Stosownie do art. 2 ust. 1a ustawy o doradztwie podatkowym, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do czynności wykonywanych na rzecz osób trzecich odpowiedzialnych za zaległości podatkowe oraz następców prawnych podatników, płatników lub inkasentów w rozumieniu przepisów Ordynacji podatkowej.

Ustawa o podatku od towarów i usług przywołując pojęcie w zakresie doradztwa (zakres takiego pojęcia obejmuje również doradztwo podatkowe), nie odwołuje się wprost do innych aktów prawnych w tym do ustawy o doradztwie podatkowym, zatem dla celów stosowania przepisu art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy o podatku od towarów i usług definicją czynności doradztwa podatkowego, stworzoną na potrzeby uregulowania zawodu doradcy podatkowego, można posiłkować się jedynie pomocniczo - decydujące znaczenie ma więc w omawianym zakresie wykładnia językowa.

W konsekwencji, biorąc pod uwagę wykładnię językową terminu "doradztwo" oraz potoczne rozumienie tego terminu jak również brzmienie art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy o doradztwie podatkowym, należy zauważyć, że doradztwo podatkowe sensu stricto obejmuje czynności polegające na udzielaniu porad z zakresu podatków czy też wskazywaniu sposobu postępowania w sprawie związanej z podatkami, w tym również na opracowaniu pewnej koncepcji czy strategii, którą podmiot, podatnik może wykorzystać w prowadzonej przez siebie działalności np. do podjęcia lub zaniechania konkretnego działania. Tym samym z katalogu czynności uznawanych za doradztwo podatkowe w rozumieniu ustawy o doradztwie podatkowym, do celów stosowania przepisu art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy o podatku od towarów i usług, za czynności o charakterze doradczym powinny zostać uznane tylko czynności polegające na udzielaniu takim podmiotom jak: podatnicy, płatnicy i inkasenci, na ich zlecenie lub na ich rzecz, porad, opinii i wyjaśnień z zakresu ich obowiązków podatkowych i celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami. Powyższe znajduje potwierdzenie w uzasadnieniu wyroku trybunału Konstytucyjnego z dnia 22 maja 2007 r. sygn. akt K 42/05

Natomiast czynności polegające na prowadzeniu ksiąg i ewidencji podatkowych z istoty swej bliskie są działalności zawodowej osób uprawnionych do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych, czyli czynnościom księgowym, a czynności polegające na sporządzaniu deklaracji i zeznań podatkowych mają w znacznej mierze charakter techniczny, a nie prawny, choćby z tego względu, że sporządzane są na podstawie innych dokumentów, w szczególności ksiąg rachunkowych (vide uzasadnienie ww. wyroku trybunału Konstytucyjnego). Tym samym czynności te nie stanowią doradztwa podatkowego, o którym mowa w art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy o podatku od towarów i usług, niezależnie od tego, że zostały uznane za czynności doradztwa podatkowego w rozumieniu ustawy o doradztwie podatkowym (art. 2 ust. 1 pkt 2 i 3 tej ustawy).

Powyższą wykładnię potwierdza również systematyka ustawy o podatku od towarów i usług, zgodnie z którą prawodawca rozróżnia usługi doradcze od księgowych (art. 281 pkt 3).

Jak wynika z powyższego, czynności wymienione w art. 2 ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy o doradztwie podatkowym nie sposób uznać za pomoc, o której mowa w art. 2 ust. 1 pkt 1 tej ustawy, polegającą na udzielaniu porad, opinii i wyjaśnień z zakresu obowiązków podatkowych i tym samym nie stanowią doradztwa, o którym mowa w art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy o podatku od towarów i usług.

Ze złożonego wniosku wynika, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w zakresie biura rachunkowego nie świadczy Pani usług doradczych i prawniczych, korzysta ze zwolnienia z uwagi na nie przekroczenie obrotu 150.000 zł. W 2014 r. przychody Pani również nie przekroczyły obrotu 150.000 zł. Jak Pani wskazała, nie posiada uprawnień doradcy podatkowego i nie świadczy usług doradczych. Nie reprezentuje podatników przed organami podatkowymi, nie udziela fachowych porad i opinii podatkowych, wyjaśnień prawnych, finansowych czy ekonomicznych, nie świadczy usług prawnych oraz innych usług, które nie są elementem kompleksowej usługi rachunkowo-księgowej. W związku z powyższym nadal chciałaby Pani korzystać ze zwolnienia podmiotowego.

Mając powyższe na uwadze, jak również przywołane przepisy stwierdzić należy, że w opisanej sytuacji w odniesieniu do świadczonych przez Panią usług w zakresie prowadzenia ksiąg rachunkowych, podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych czy też sporządzania zeznań i deklaracji podatkowych i niewykonywania usług o charakterze doradczym lub prawniczym (wskazanych w art. 2 ust. 1 pkt 1 lub pkt 4 ustawy o doradztwie podatkowym) zastosowania nie znajduje art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. a i b ustawy o VAT.

A zatem w przypadku, gdy w ramach prowadzonej działalności gospodarczej nie będzie Pani wykonywać jakichkolwiek czynności doradczych czy usług o charakterze prawniczym, o których mowa w art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. a i b ustawy o podatku od towarów i usług, a wartość sprzedaży w 2014 r. nie przekroczyła kwoty 150.000 zł, to w 2015 r. może Pani nadal korzystać ze zwolnienia podmiotowego od podatku od towarów i usług przewidzianego w art. 113 ust. 1 ustawy, do momentu, gdy faktyczna wartość sprzedaży przekroczy ww. kwotę.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.