ITPP1/4512-1133/15/RH - VAT w zakresie sposobu opodatkowania opłaty za dostępność energii ze źródeł odnawialnych pobieranej od odbiorców.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 11 grudnia 2015 r. (data wpływu 15 grudnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu opodatkowania opłaty za dostępność energii ze źródeł odnawialnych pobieranej od odbiorców - jest prawidłowe.

W dniu 15 grudnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu opodatkowania opłaty za dostępność energii ze źródeł odnawialnych pobieranej od odbiorców.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka Akcyjna (dalej: "Spółka", "Wnioskodawca") jest przedsiębiorstwem energetycznym. Prowadzi działalność gospodarczą jako operator systemu dystrybucyjnego (dalej: "OSD"), odpowiedzialny za ruch sieciowy w systemie dystrybucyjnym, a także bieżące i długookresowe bezpieczeństwo funkcjonowania tego systemu. Przedmiotem działalności Spółki jest również eksploatacja, konserwacja i remonty sieci dystrybucyjnej oraz jej niezbędna rozbudowa. Spółka działa na podstawie koncesji na dystrybucję energii elektrycznej i świadczy swoje usługi na podstawie taryfy zatwierdzanej decyzją Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki (dalej: "Taryfa").

Zgodnie z przepisami Ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii (Dz. U. z 2015.478; dalej: "Ustawa o OZE"), począwszy od 1 stycznia 2016 r., na podmioty wskazane w art. 95 ust. 3 niniejszej ustawy (tekst jedn.: w szczególności odbiorców końcowych energii elektrycznej; dalej: "Odbiorcy") ma być nakładana opłata za dostępność energii ze źródeł odnawialnych w krajowym systemie elektroenergetycznym (dalej: "Opłata", "Opłata OZE"). Zgodnie z art. 95 ust. 4 Ustawy o OZE, Opłata będzie obliczana i pobierana w imieniu oraz na rzecz X X X X S.A. (dalej: "X") za pośrednictwem operatorów systemów elektroenergetycznych, tj. operatora sieci przesyłowych (dalej: "OSP") oraz operatorów systemów dystrybucyjnych (OSD), w tym również za pośrednictwem Spółki.

Spółka - jako płatnik Opłaty - będzie również zobowiązana, na podstawie art. 45 ust. 7 Ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. Prawo energetyczne (Dz. U. z 2012.1059; dalej: "Ustawa PE"), do uwzględnienia przedmiotowej Opłaty w taryfie za świadczone przez siebie usługi dystrybucji energii elektrycznej. W myśl przywołanego przepisu, Opłata pomniejszona o kwotę podatku VAT stanowi u OSD podstawę opodatkowania świadczonych przez niego usług w rozumieniu art. 29a Ustawy o VAT. Natomiast zgodnie z art. 185 Ustawy o OZE, od dnia wejścia w życie przepisów dotyczących Opłaty, stawka netto Opłaty wynosi 2,51 złotych za 1 MWh i obowiązuje do końca roku kalendarzowego, w którym te przepisy weszły w życie. Stawkę Opłaty OZE na kolejny rok kalendarzowy publikuje Prezes URE w Biuletynie Urzędu Regulacji Energetyki, w terminie do dnia 30 listopada (art. 98 ust. 3 Ustawy o OZE).

W związku z wprowadzeniem Opłaty, po stronie Wnioskodawcy pojawiła się potrzeba rozstrzygnięcia wątpliwości co do jej podatkowego traktowania. Jednocześnie Spółka podkreśla, że niniejszy wniosek, nie dotyczy wykładni przepisów Ustawy PE oraz Ustawy o OZE. Wnioskodawca jest zainteresowany uzyskaniem potwierdzenia co do metodologii ustalania kwoty podatku od towarów i usług (dalej: VAT) należnego od Opłaty uiszczanej na jego rzecz przez Odbiorców (na podstawie art. 29a Ustawy o VAT).

Wnioski o interpretacje zawierające pytania dotyczące przedstawionego powyżej zdarzenia przyszłego są równolegle składane przez pozostałe podmioty współpracujące w ramach X Towarzystwa X X X X X w konsultacji z Urzędem Regulacji Energetyki do właściwych Dyrektorów Izb Skarbowych. Wniosek dotyczący podatkowego traktowania Opłaty OZE złożył również X. Stosownie do art. 14a § 1 Ustawy Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) Minister właściwy do spraw finansów publicznych dąży do zapewnienia jednolitego stosowania przepisów prawa podatkowego przez organy podatkowe oraz organy kontroli skarbowej, dokonując w szczególności ich interpretacji (...). Mając powyższe na uwadze, uprzejmie prosimy o skoordynowanie odpowiedzi na ww. wnioski o interpretacje.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy w związku z opisanym powyżej zdarzeniem przyszłym Opłata pobierana przez Spółkę od Odbiorców będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT.

2. W przypadku twierdzącej odpowiedzi na pytanie oznaczone numerem 1, wnosimy o potwierdzenie, że podstawą opodatkowania w przypadku wystąpienia opisanego w niniejszym wniosku zdarzenia przyszłego będzie wartość Opłaty wynikająca z Taryfy (podatek VAT naliczany będzie tzw. metodą "od stu").

Zdaniem Wnioskodawcy, Opłata pobierana przez Spółkę na rzecz X będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT. Podstawę opodatkowania stanowić będzie wartość Opłaty wynikającej z Taryfy i od tak ustalonej podstawy opodatkowania naliczany powinien być należny podatek VAT (tekst jedn.: zgodnie z tzw. metodą "od stu").

Na podstawie art. 95 ust. 2 Ustawy o OZE, Opłatę OZE obliczają operator systemu dystrybucyjnego elektroenergetycznego oraz operator systemu przesyłowego elektroenergetycznego, zwani dalej "Płatnikami", a każdy z osobna "Płatnikiem". Przy czym zgodnie z art. 95 ust. 4 Ustawy o OZE, Opłatę OZE pobraną w imieniu i na rzecz X X X X S.A. Płatnik wpłaca na rachunek X X X X S.A.

Uzupełnienie powyższych regulacji stanowi art. 45 ust. 7 Ustawy PE, w myśl którego, Płatnik uwzględnia Opłatę, według stawki obowiązującej w danym roku, w taryfie za usługi dystrybucji energii elektrycznej w rozumieniu przepisów prawa energetycznego, a Opłata pomniejszona o kwotę podatku VAT stanowi u Płatnika podstawę opodatkowania świadczonych przez niego usług w rozumieniu art. 29a Ustawy o VAT.

W ocenie Wnioskodawcy, z przywołanych powyżej regulacji wynika, że Opłata pobierana od Odbiorców, jako składnik Taryfy, będzie stanowić element wynagrodzenia, za świadczone usługi. Na gruncie VAT, Opłata powinna być zatem traktowana analogicznie do płatności za usługi zasadnicze, świadczone przez OSD, tj. usługi dystrybucji energii elektrycznej. Skoro z mocy prawa Opłata stanowi składnik Taryfy OSD, tj. element kalkulacyjny wynagrodzenia z tytułu usług, które świadczy i fakturuje na rzecz swoich klientów, należy stwierdzić, że po stronie Spółki Opłata będzie podlegać opodatkowaniu na podstawie art. 8 ust. 1 w zw. z art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy o VAT. Jednocześnie, Opłata nie podlega zwolnieniu z opodatkowania na mocy przepisów szczególnych.

Ze zdania drugiego art. 45 ust. 7 Ustawy PE wynika, że Opłata pomniejszona o kwotę podatku VAT, stanowi u Płatnika podstawę opodatkowania świadczonych przez niego usług.

Analiza literalnego brzmienia przedmiotowej regulacji sugeruje, że w myśl Ustawy PE, wartość podatku należnego w związku z otrzymaniem Opłaty, należy wyliczać tzw. metodą "w stu" (co oznaczałoby, że VAT należny jest częścią otrzymanej Opłaty, nie powiększa natomiast kwoty należnej z tego tytułu). W ocenie Spółki takie podejście nie znajduje jednakże uzasadnienia.

Zasady ustalania podstawy opodatkowania w podatku VAT reguluje art. 29a Ustawy o VAT. Zgodnie z przedmiotową normą, podstawą opodatkowania jest co do zasady wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika. Z kolei zapłata jest kwotą bądź wartością, na którą strony się umówiły, czyli kwotą, którą podatnik ma otrzymać od nabywcy towarów lub usług.

W praktyce, oznacza to, że jeżeli cena towaru została ustalona przez strony jako wartość netto (niezawierająca podatku VAT), a dostawcą tego towaru jest podatnik, ustalona cena, w przypadku gdy dostawca może odzyskać od nabywcy podatek VAT, którego żąda organ podatkowy, powinna być uznana za cenę nieobejmującą tego podatku (por. wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dn. 7 listopada 2013 r. w sprawach połączonych C-249/12 i C-250/12, Corina-Hrisi TuliCci v. Agentya Natjonala de Administrare Fiscalś - Directja Generalś de Solujionare a Contestatjilor oraz Cślin lon Plavosin v. Directja Generalś a Finanjelor Publice Timis - Serviciul Solutjonare Contestatji, Activitatea de Inspectje Fiscalś - Serviciul de Inspecfie Fiscala Timis).

Zgodnie z art. 45 ust. 7 Ustawy PE, Opłata podlega uwzględnieniu w Taryfie za usługi przesyłania lub dystrybucji energii elektrycznej. Z kolei Taryfa, stanowi zbiór cen i stawek opłat oraz warunków ich stosowania, opracowany przez przedsiębiorstwo energetyczne i wprowadzany jako obowiązujący dla określonych w nim odbiorców w trybie określonym ustawą.

Taryfa stanowi zatem kluczowy element umów pomiędzy OSP i OSD a odbiorcami usług świadczonych przez te podmioty Jeżeli zatem z zapisów Taryfy (podlegającej zatwierdzaniu przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki) wynika, że stawki zawartych w niej opłat nie zawierają VAT, wówczas oczywistym jest, że kwota należna z tytułu sprzedaży (wartość zapłaty) liczona jest jako wartość opłat wynikających z taryfy powiększona o należny podatek VAT. Przyjęcie przez Spółkę odmiennego podejścia, oznaczałoby zatem zaniżenie podstawy opodatkowania oraz podatku należnego.

Dodatkowo, Wnioskodawca pragnie wskazać na niespójność art. 45 ust. 7 zdanie drugie Ustawy PE z pozostałymi przepisami dotyczącymi Opłat OZE (w szczególności art. 185 Ustawy o OZE). Art. 185 Ustawy o OZE stanowi, że od 1 stycznia 2016 r. stawka netto opłaty, o której mowa w art. 95 ust. 1, wynosi 2,51 złotych za 1 MWh i obowiązuje do końca 2016 r. Stawki na kolejne lata będą natomiast ustalane przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki i publikowane w Biuletynie tego urzędu (art. 98 ust. 2 Ustawy o OZE). Warto zwrócić uwagę, że treść art. 185 jest sprzeczna z brzmieniem równolegle obowiązującego w 2016 r. art. 45 ust. 7 zdanie drugie Ustawy PE. Art. 185 Ustawy o OZE wskazuje bowiem wprost, że wartość Opłaty należnej OSD od Odbiorców wyrażana jest w kwocie netto. Natomiast art. 45 ust. 7 Ustawy o PE, sugeruje, że ustalona stawka Opłaty obejmuje już wartość VAT. Zdaniem Spółki, okoliczność ta pozwala na stwierdzenie, że art. 45 ust. 7 w jego aktualnym brzmieniu, nie powinien być rozumiany jako wiążąca wytyczna dla ustalania podstawy opodatkowania VAT dla Opłat pobieranych przez płatników, a raczej jako norma doprecyzowująca konieczność opodatkowania Opłat przez OSD, bowiem to przepisy Ustawy o VAT stanowią podstawę prawną dla ustalania wysokości zobowiązania podatkowego.

Ponadto, zdaniem Wnioskodawcy przyjęcie odmiennego stanowiska, mogłoby powodować trudności zarówno z perspektywy (i) konstrukcji polskiego systemu prawa podatkowego, jak i (ii) istniejących zasad systemu VAT.

I. Wątpliwości wynikające z zasad ogólnych prawa podatkowego

Zgodnie z ogólnymi zasadami prawa podatkowego obowiązującymi w Polsce i mającymi swoje źródło w ustawie zasadniczej, nakładanie podatków, innych danin publicznych, określanie podmiotów, przedmiotów opodatkowania i stawek podatkowych, a także zasad przyznawania ulg i umorzeń oraz kategorii podmiotów zwolnionych od podatków następuje w drodze ustawy. Jednym z podstawowych postulatów wynikających z przywołanej regulacji ogólnej jest zasada jasności, jednoznaczności i pewności uregulowań prawnopodatkowych.

Naruszeniem przedmiotowych zasad, byłoby przyjęcie podejścia, zgodnie z którym art. 45 ust. 7 ustawy PE, stanowi lex specialis wobec regulacji Ustawy o VAT. Rozdzielenie podstawowych elementów konstrukcyjnych tego samego podatku, takich jak np. stawka podatku, podmiot, przedmiot i podstawa opodatkowania, pomiędzy różne ustawy, doprowadziłoby bowiem do istotnych trudności interpretacyjnych po stronie adresatów norm prawnopodatkowych (por, wyrok WSA w Warszawie z dn. 14 września 2007 r. sygn. III SA/Wa 1121/07, zgodnie z którym: podstawa opodatkowania jest wartością, której wysokość wpływa bezpośrednio na wysokość zobowiązania podatkowego i dlatego należy ją traktować jako istotny element podatku, który zgodnie z treścią art. 217 Konstytucji RP powinien być uregulowany w ustawie).

Powyższe rozumowanie potwierdza również art. 4 Ustawy o VAT, który stanowi, że ulgi i zwolnienia podatkowe udzielone na podstawie odrębnych ustaw nie mają zastosowania do podatku od towarów i usług. Zatem to Ustawa o VAT jest aktem, w którym należy doszukiwać się elementów kalkulacyjnych tego podatku.

Ponadto, Ustawa o VAT, stanowi wyraz implementacji do polskiego porządku prawnego "wspólnego systemu podatku od wartości dodanej". Oznacza to, że stosowanie przez ustawodawcę uregulowań sprzecznych z duchem Dyrektywy VAT (oraz odnoszącym się do niej orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej), stałoby w sprzeczności z zasadą nadrzędności prawa Unii Europejskiej nad prawem krajowym. Normy prawne wypływające z prawa wspólnotowego (unijnego) nie mogą być bowiem zastępowane przez zasady prawa krajowego.

Potwierdzenia stanowiska Wnioskodawcy można również doszukać się w uwagach Ministra Finansów do projektu ustawy o OZE, wyrażonych w piśmie z dn. 29 listopada 2013 r. (sygn. GN3/063/129/ARR/2013/123740, s. 13, pkt 24, w których Minister Finansów podkreślił, że "projekt ustawy o odnawialnych źródłach energii, nie może stanowić interpretacji prawa podatkowego m.in. w zakresie, czy należy, czy też nie należy uwzględniać w opłatach (cenach) podatku od towarów i usług. Interpretacje w tym zakresie leżą tylko i wyłącznie w gestii Ministra Finansów".

II. Wątpliwości wynikające z zasad ogólnych VAT

Zdaniem Wnioskodawcy, przyjęcie, że art. 45 ust. 7 Ustawy PE wprowadza szczególne zasady ustalania podstawy opodatkowania w stosunku do Opłat, mogłoby również prowadzić do naruszenia jednej z zasad ogólnych systemu VAT, tj. zasady neutralności tego podatku.

Zasada neutralności wyraża się w prawie do odliczenia podatku naliczonego, przez co podatnik fizycznie nie ponosi ciężaru tego podatku. Ciężarem tego podatku powinien zostać obciążony rzeczywisty konsument towarów i usług. O ile zatem OSD kalkulują należną im Opłatę w oparciu o ustalone ustawowo zasady i w takiej właśnie wysokości zobowiązani są przekazać ją na rzecz X, to przy jednoczesnej konieczności stosowania się do literalnego brzmienia art. 45 ust. 7 zdanie drugie Ustawy PE (tekst jedn.: rozliczanie VAT należnego od Opłaty metodą "w stu") tylko przez OSD (przepis ten nie odnosi się do X), OSD ponosiliby ekonomiczny ciężar podatku VAT na tego typu rozliczeniach. Tym samym istniałyby podstawy by uznać, że doszło do naruszenia neutralności podatku VAT w stosunku do OSD.

Z powyższych względów Wnioskodawca stoi na stanowisku, że przepis art. 45 ust. 7 Ustawy PE należy rozumieć jako przepis o charakterze doprecyzowującym. Jest on bowiem pomocny w zakresie w jakim potwierdza konieczność opodatkowania Opłat podatkiem VAT i traktowania ich jako element wynagrodzenia za świadczoną usługę dystrybucji energii elektrycznej. Nie jest to natomiast przepis prawa podatkowego. Taka wykładnia analizowanego przepisu, pozwala na osiągnięcie logicznej spójności na styku przepisów prawa energetycznego oraz przepisów Ustawy o VAT.

Za takim podejściem przemawia również zasada, zgodnie z którą stosowanie reguł kolizyjnych (w tym zasady lex specialis derogat legi generali) służyć ma usuwaniu wątpliwości interpretacyjnych. Natomiast przyjęcie, że art. 45 ust. 7 Ustawy PE jest przepisem szczególnym w stosunku do art. 29a Ustawy o VAT, doprowadziłoby do odwrotnego skutku.

Z uwagi na powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, pobierana przez nią Opłata, będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT, a podstawę opodatkowania należy obliczać jako wartość Opłaty wynikającej z Taryfy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast przez świadczenie usług - w świetle art. 8 ust. 1 ustawy - rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy przede wszystkim rozumieć określone zachowanie podatnika na rzecz odrębnego podmiotu, które zasadniczo wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Artykuł 8 ust. 2a ustawy stanowi, że w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - według art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest przedsiębiorstwem energetycznym odpowiedzialnym za ruch sieciowy w systemie dystrybucyjnym, a także bieżące i długookresowe bezpieczeństwo funkcjonowania tego systemu. Przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest również eksploatacja, konserwacja i remonty sieci dystrybucyjnej oraz jej niezbędna rozbudowa. Spółka działa na podstawie koncesji na dystrybucję energii elektrycznej i świadczy swoje usługi na podstawie taryfy zatwierdzonej decyzją Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki. Jak wynika z opisu sprawy na podstawie przepisów ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii, począwszy od 1 stycznia 2016 r., na podmioty wskazane w art. 95 ust. 3 niniejszej ustawy - w szczególności odbiorców końcowych energii elektrycznej - ma być nakładana opłata za dostępność energii ze źródeł odnawialnych w krajowym systemie elektroenergetycznym - Opłata OZE. Zgodnie z art. 95 ust. 4 ustawy o OZE, Opłata OZE będzie obliczana i pobierana w imieniu oraz na rzecz X X X X S.A. za pośrednictwem operatorów systemów elektroenergetycznych, tj. Operatora Sieci Przesyłowych oraz Operatorów Systemów Dystrybucyjnych w tym również za pośrednictwem Spółki. Wnioskodawca będący płatnikiem Opłaty OZE będzie zobowiązana na podstawie art. 45 ust. 7 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (Dz. U. z 2012 r. poz. 1059), do uwzględnienia przedmiotowej Opłaty OZE w taryfie za świadczone przez siebie usługi dystrybucji energii elektrycznej.

Z uwagi na wprowadzenie opłaty OZE Wnioskodawca prosi o rozstrzygnięcie wątpliwości odnośnie opodatkowania pobieranej Opłaty OZE podatkiem od towarów i usług.

Jak wynika z zaprezentowanego opisu sprawy pobierana Opłata OZE od odbiorców to należność za dostępność energii ze źródeł odnawialnych w krajowym systemie elektroenergetycznym i będzie stanowić składnik taryfy świadczonej usługi dystrybucji energii elektrycznej. W związku z tym należy uznać, że Opłata OZE pobierana przez Wnioskodawcę od Odbiorców i następnie przekazywana do X X X X S.A., jest elementem wynagrodzenia za świadczone przez Spółkę usługi. Zatem w świetle powołanych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług należy jednoznacznie wskazać, że opłata OZE stanowiąca element kalkulacyjny wynagrodzenia z tytułu świadczonych przez Wnioskodawcę usług podlega opodatkowaniu podatkiem VAT zgodnie z art. 8 ust. 1 w zw. z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

W złożonym wniosku Wnioskodawca zwrócił się również o wyjaśnienie kwestii podstawy opodatkowania dla pobieranej opłaty OZE. Zdaniem Wnioskodawcy podatek VAT winien być naliczany tzw. metodą "od stu".

Stosownie do treści art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Jak wynika z treści ww. przepisu podstawą opodatkowania podatkiem VAT jest wszystko co stanowi zapłatę, którą otrzyma bądź ma otrzymać dokonujący odstawy towarów lub świadczący usługę od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, pomniejszona o kwotę podatku VAT.

Jak wynika z treści złożonego wniosku, Wnioskodawca otrzyma jako zapłatę, opłatę OZE powiększoną o podatek VAT, której wysokość regulują zapisy Taryfy. Powyższe wynika wprost z treści art. 185 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii (Dz. U. z 2015 r. poz. 478), który wskazuje, że stawka opłaty OZE stanowi wartość netto do której winien być doliczony podatek VAT.

Mając na względzie powołane przepisy prawa oraz opis zdarzenia przyszłego, wskazać należy, że podstawą opodatkowania wykonywanych przez Wnioskodawcę usług jest całość świadczenia pieniężnego należnego od Odbiorcy, a więc należność za usługi dystrybucji energii elektrycznej, w tym Opłaty za dostępność energii ze źródeł odnawialnych, w wysokości zgodnej z zapisami taryfy powiększonej o podatek VAT. Tym samym przy założeniu, że Wnioskodawca otrzyma opłatę powiększoną o podatek VAT, to podstawę opodatkowania będzie wartość Opłaty wynikająca z Taryfy, a podatek będzie liczony metodą "od stu".

W złożonym wniosku Strona wskazała, że nie oczekuje wykładni przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (Dz. U. z 2012 r. poz. 1059) oraz ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii (Dz. U. Z 2015 r. poz. 478), a jedynie jest zainteresowana uzyskaniem potwierdzenia co do metodologii ustalania podstawy opodatkowania, w związku z poborem opłaty OZE, zatem przedmiotowa interpretacja nie rozstrzyga sposobu ustalania wysokości tej opłaty jak również sposobu wykazywania wysokości opłaty w taryfie. Zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem Organ w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej nie może dokonywać rozstrzygnięć w zakresie przepisów ustaw innych niż podatkowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń