ITPP1/4512-113/15/JP - Ustalenie możliwości korzystania ze zwolnienia podmiotowego w podatku od towarów i usług.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 29 stycznia 2015 r. (data wpływu 2 lutego 2015 r.), uzupełnionym w dniu 21 kwietnia 2015 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości korzystania ze zwolnienia podmiotowego w podatku od towarów i usług - jest prawidłowe.

W dniu 2 lutego 2015 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 21 kwietnia 2015 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości korzystania ze zwolnienia podmiotowego w podatku od towarów i usług.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Dnia 8 października 2001 r. zgłosiła Pani działalność gospodarczą w Urzędzie Miejskim w XXX. W tym dniu dokonano wpisu do Ewidencji Działalności Gospodarczej, w którym określono termin rozpoczęcia działalności xx października 20xx roku.

Zakres działalności:

- pełna obsługa osób fizycznych i prawnych w zakresie rachunkowości - PITy, ewidencja VAT, rozliczanie z urzędami skarbowymi, kadry, płace - rozliczanie z ZUS, sporządzanie rocznych zeznań podatkowych PKD - 74.12.Z - działalność rachunkowo-księgowa. (Posiada Pani świadectwo kwalifikacyjne wydane przez Ministra Finansów w dniu xx marca 20xx roku, dokument ten uprawnia do prowadzenia ksiąg rachunkowych (art. 81 ust. 3 pkt 4 i 4a ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. Nr 121, poz. 591 z późn. zm.)). Księgowość prowadzi Pani na wykupionej licencji - Program... z pełną obsługą fachową oprogramowania. Jednocześnie nadmienia Pani, że posiada ważny do czerwca 2016 r. certyfikat kwalifikowany do podpisu elektronicznego wydany przez elektroniczne Centrum oraz opłaca składki na obowiązkowe ubezpieczenie księgowych. "Od xx roku jest Pani księgową wpis do EG jest odzwierciedleniem pracy i zawodu". Nigdy nie świadczyła i nie zamierza Pani prowadzić usług doradczych. "Bezpośrednią pobudką do otwarcia firmy było grono znajomych mających wiedzę o Pani fachowości". Mieszka Pani na 2 piętrze kamiennicy i tam wyodrębniła pokój na biuro. Nie reklamuje Pani firmy w internecie - poza informacją w Państwowym Rejestrze Firm, nie stara się Pani o powiększenie liczby kontrahentów - przedsiębiorców. W 2008 r. uległa Pani wypadkowi i na okres bardzo długiej choroby zatrudniła Pani pracownika oraz wykupiła i zainstalowała podgląd do pracy na macierzystym komputerze. Od września xx roku jest Pani na rencie chorobowej - stałej z możliwością pracy w bieżącym roku także, a we wrześniu przechodzi Pani na emeryturę. Obecnie po 4 operacjach na otwartym kręgosłupie, obsługuje Pani firmę samodzielnie - wyłącznie firmy, które pozyskała na zasadzie wzajemnego zaufania. Wśród klientów są małe jednoosobowe jednostki niemające obowiązku "podmiotowego" rejestracji VAT, bądź będące na samozatrudnieniu w dużych przedsiębiorstwach oraz osiągające niewielki przychód niepowodujący rejestracji VAT. Ma Pani 8 zrejestrowanych podatników VAT "w tym 4 z wyboru", 4 z obowiązku rejestracji. Z powodu choroby straciła Pani sprawność fizyczną, nie ma innej możliwości powiększania dochodów i zamierza nadal świadczyć usługi księgowe.

Ze wszystkimi osobami ma Pani podpisane umowy określające szczegółowo zakres obowiązków, a mianowicie: prowadzenie spraw finansowo-księgowych, które nie są czynnościami uregulowanymi o doradztwie podatkowym, art. 2 ust. 1 (Dz. U. z 2011 r. Nr 41, poz. z późn. zm.) oraz pełnomocnictwa do reprezentowania w Urzędzie Skarbowym oraz składanie podpisów i zmian. "Ze względu na stan rzeczy, osobistą sytuację zdrowotną i organizacyjną nie chce Pani i nie może świadczyć dla osób fizycznych poza firmami obsługuję na bieżąco." Zmiana ustawy o VAT, która obowiązywała do 2014 r. zwalniała Panią z obowiązku rejestracji do VAT, jednak deregulacja w 2008 r. PKD "zmieniła obligatoryjnie wpis na regonie z 74.12 Z na 69.20 Z Działalność rachunkowo-księgowa; doradztwo podatkowe". "Byłam, jestem i będę księgową". Nie jest Pani doradcą podatkowym ani finansowym, a klienci Pani mają określone formy rozliczeń, którym prowadzi Pani księgowość. Jednocześnie informuje Pani, że wartość sprzedaży (bez kwoty podatku VAT) za 2013 rok i 2014 rok nie przekroczyła kwoty 150.000 zł.

W uzupełnieniu wniosku wskazała Pani, że pełnomocnictwo firmy do reprezentowania podatników w Urzędzie Skarbowym i ZUS polega na przekazaniu deklaracji, zgłoszeń, dokonywania ewentualnych korekt, uzupełniania braków na składanych dokumentach parafowanie tych zmian. Jest to element współpracy z kontrahentami. Nie reprezentuje Pani firm w żadnych innych sytuacjach wynikających z prowadzonych przez nich działalności.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług może Pani korzystać ze zwolnienia od podatku VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy przedstawiony stan faktyczny pozwala na korzystanie ze zwolnienia firmy od podatku zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Czynności doradztwa podatkowego ujęte w art. 2 ust. 1 ustawy o doradztwie podatkowym nie wchodzą w zakres działalności biura. Wnioskodawca nie świadczy i nie planuje świadczyć usług księgowych na rzecz osób fizycznych nie prowadzących działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) - w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r. - zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Przez sprzedaż - zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy - rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Z kolei przepis art. 113 ust. 2 ustawy stanowi, że do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:

Z przepisu art. 113 ust. 5 ww. ustawy jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Stosownie do art. 113 ust. 9 ww. ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Stosownie do art. 113 ust. 11 cyt. ustawy podatnik, który utracił prawo do zwolnienia sprzedaży od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.

Zgodnie z art. 113 ust. 13 ustawy, zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników:

o podatku akcyzowym, z wyjątkiem:

* energii elektrycznej (PKWiU 35.11.10.0),

* wyrobów tytoniowych,

* samochodów osobowych, innych niż wymienione w lit. e, zaliczanych

przez podatnika, na podstawie przepisów o podatku dochodowym,

do środków trwałych podlegających amortyzacji,

i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego

ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego,

Zatem w art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. a, lit. b ustawy o podatku od towarów i usług, wskazano, że wyłączenie ze zwolnienia od podatku dotyczy: usług prawniczych, doradztwa z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego. Wobec powyższego należy wskazać, że usługi w zakresie doradztwa (poza wskazanymi wyjątkami) nie mogą korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy.

Termin "doradztwo" obejmować może szereg usług doradczych, np.: podatkowe, prawne, finansowe i inne. Odwołując się do wykładni językowej, zgodnie z definicją zawartą w internetowym Słowniku Języka Polskiego PWN, pod pojęciem "doradcy" należy rozumieć tego, "kto udziela porad". Natomiast "doradzać", w myśl powołanego wyżej Słownika Języka Polskiego PWN, oznacza "udzielić porady, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie". Na podobny kierunek wskazuje również potoczne rozumienie tego terminu, zgodnie z którym "doradztwo" to udzielanie porad, opinii i wyjaśnień. Tak więc doradztwo jest udzielaniem fachowych opinii, porad, np. ekonomicznych, finansowych, a przez doradcę rozumie się osobę, która udziela porad, doradza.

Jednym z rodzajów doradztwa jest doradztwo podatkowe.

Jak stanowi art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowym (Dz. U. z 2011 r. Nr 41, poz. 213 z późn. zm.), w brzmieniu obowiązującym od 10 sierpnia 2014 r. czynności doradztwa podatkowego obejmują:

Stosownie do art. 2 ust. 1a ustawy o doradztwie podatkowym, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do czynności wykonywanych na rzecz osób trzecich odpowiedzialnych za zaległości podatkowe oraz następców prawnych podatników, płatników lub inkasentów w rozumieniu przepisów Ordynacji podatkowej.

Ustawa o podatku od towarów i usług przywołując pojęcie usług w zakresie doradztwa (zakres tego pojęcia obejmuje również doradztwo podatkowe), nie odwołuje się jednak wprost do innych aktów prawnych, w tym do ustawy o doradztwie podatkowym, zatem do celów stosowania przepisu art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy o podatku od towarów i usług definicją czynności doradztwa podatkowego, stworzoną na potrzeby uregulowania zawodu doradcy podatkowego, można posiłkować się jedynie pomocniczo - decydujące znaczenie ma więc w omawianym zakresie wykładnia językowa.

W konsekwencji, biorąc pod uwagę wykładnię językową terminu "doradztwo" oraz potoczne rozumienie tego terminu, jak również brzmienie art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy o doradztwie podatkowym, należy zauważyć, że doradztwo podatkowe sensu stricto obejmuje czynności polegające na udzielaniu porad z zakresu podatków czy też wskazywaniu sposobu postępowania w sprawie związanej z podatkami, w tym również na opracowaniu pewnej koncepcji czy strategii, którą podmiot np. podatnik może wykorzystać w prowadzonej przez siebie działalności np. do podjęcia lub zaniechania konkretnego działania. Tym samym z katalogu czynności uznawanych za doradztwo podatkowe w rozumieniu ustawy o doradztwie podatkowym, do celów stosowania przepisu art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy o podatku od towarów i usług, za czynności o charakterze doradczym powinny zostać uznane tylko czynności polegające na udzielaniu takim podmiotom jak: podatnicy, płatnicy i inkasenci, osoby trzecie odpowiedzialne za zaległości podatkowe oraz następcy prawni podatników, płatników lub inkasentów, na ich zlecenie lub na ich rzecz, porad, opinii i wyjaśnień z zakresu ich obowiązków podatkowych i celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami. Powyższe znajduje również potwierdzenie w uzasadnieniu wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 22 maja 2007 r. sygn. akt K 42/05.

Natomiast czynności polegające na prowadzeniu ksiąg i ewidencji podatkowych z istoty swej bliskie są działalności zawodowej osób uprawnionych do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych, czyli czynnościom księgowym, a czynności polegające na sporządzaniu deklaracji i zeznań podatkowych mają w znacznej mierze charakter techniczny, a nie prawny, choćby z tego względu, że sporządzane są na podstawie innych dokumentów, w szczególności ksiąg rachunkowych (vide uzasadnienie ww. wyroku Trybunału Konstytucyjnego). Tym samym czynności te nie stanowią doradztwa, o którym mowa w art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy o podatku od towarów i usług, niezależnie od tego, że zostały uznane za czynności doradztwa podatkowego w rozumieniu ustawy o doradztwie podatkowym (art. 2 ust. 1 pkt 2 i 3 tej ustawy).

Powyższą wykładnię potwierdza również systematyka ustawy o podatku od towarów i usług, zgodnie z którą prawodawca rozróżnia usługi doradcze od księgowych (art. 281 pkt 3).

Ponadto zauważyć należy, że zwolnienie na podstawie art. 113 ustawy nie ma zastosowania do czynności reprezentowania podatników, płatników i inkasentów w postępowaniu przed organami administracji publicznej i w zakresie sądowej kontroli decyzji, postanowień i innych aktów administracyjnych w sprawach m.ni. podatkowych i celnych, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 4 ustawy o doradztwie podatkowym, mających z reguły charakter usług prawniczych.

Jak wynika z powyższego, czynności wymienione w art. 2 ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy o doradztwie podatkowym nie sposób uznać za pomoc, o której mowa w art. 2 ust. 1 pkt 1 tej ustawy, polegającą na udzielaniu porad, opinii i wyjaśnień z zakresu obowiązków podatkowych i tym samym nie stanowią doradztwa, o którym mowa w art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy o podatku od towarów i usług.

Ze złożonego wniosku wynika, że od 15 października 2001 r. prowadzi Pani działalność gospodarczą w zakresie rachunkowości PITy, ewidencje VAT, rozliczanie z Urzędami Skarbowymi, kadry, płace - rozliczenia z ZUS, sporządzanie rocznych zeznań podatkowych, obroty ze sprzedaży za 2013 r. i 2014 r. nie przekroczyły kwoty 150.000 zł. W ramach prowadzonej działalności wg PKD 69.20.Z świadczy Pani usługi polegające na kompleksowej obsłudze rachunkowo-księgowej i płacowej firm. Nigdy nie świadczyła i nie zamierza świadczyć usług doradczych. Ze wszystkimi kontrahentami ma Pani podpisane umowy określające szczegółowo zakres obowiązków oraz pełnomocnictwo do reprezentowania w Urzędzie Skarbowym polegające na przekazywaniu deklaracji, zgłoszeń, dokonywaniu ewentualnych korekt oraz składania podpisów i zmian.

Mając powyższe na uwadze, jak również przywołane przepisy stwierdzić należy, że skoro w ramach prowadzonej działalności zgodnie z zakresem wykonywanych czynności, nie wykonuje Pani jakichkolwiek usług doradczych, czy prawniczych, to w opisanej we wniosku sytuacji może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy do momentu, gdy faktyczna wartość sprzedaży przekroczy kwotę, o której mowa w tym przepisie.

Na uprawnienie Pani do stosowania zwolnienia podmiotowego od podatku, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy nie ma wpływu fakt posiadania pełnomocnictwa do reprezentowania klientów w Urzędach oraz ZUS, o ile dotyczy ono tylko i wyłącznie kwestii związanych z dokonanymi rozliczeniami, tj. kwestii dotyczących składanych deklaracji i zeznań (w tym przede wszystkim ich podpisywania) oraz ich ewentualnych korekt.

Podkreślić należy, że w sytuacji gdy na podstawie udzielonego pełnomocnictwa zacznie Pani reprezentować swoich klientów w Urzędach oraz ZUS w prowadzonych przez te organy postępowaniach, to utraci prawo do korzystania ze zwolnienia od podatku określonego w art. 113 ust. 1 ustawy. W takim przypadku bowiem znajdą zastosowanie odpowiednio przepisy art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. a lub b ustawy.

Dodatkowo zauważyć należy, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty lub planowany stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym lub przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

Zatem, należy zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie zaistniałego stanu faktycznego, w szczególności na informacji, że reprezentowanie klienta za pomocą udzielonego pełnomocnictwa w Urzędach oraz ZUS dotyczy tylko i wyłącznie kwestii związanych z dokonanymi rozliczeniami. W związku z powyższym, w przypadku zmiany przepisów lub któregokolwiek elementu stanu faktycznego, udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87-100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.