ITPP1/4440-18/11/IK

W związku ze skargą wniesioną w dniu 9 listopada 2011 r. (data wpływu 10 listopada 2011 r.) do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy na indywidualną interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 26 sierpnia 2011 r. znak ITPP1/443-783/11/BJ w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości gruntowej, doręczoną w dniu 29 sierpnia 2011 r. (data potwierdzenia odbioru), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów w trybie art. 54 § 3 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.) oraz na podstawie art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. z 2005 r. Dz. U. Nr 8 poz. 60 z późn. zm.) w związku z § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), uwzględniając skargę w całości, zmienia zaskarżoną indywidualną interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 26 sierpnia 2011 r. znak ITPP1/443-783/11/BJ, uznając stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe.

Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów, wydał na wniosek z dnia 6 czerwca 2011 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości gruntowej, indywidualną interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 26 sierpnia 2011 r. znak ITPP1/443-783/11/BJ.

W ww. wniosku przedstawiono zdarzenie przyszłe, z którego wynikało, iż w grudniu 1991 r. nabyła Pan w drodze darowizny niezabudowaną nieruchomość rolną oznaczoną w ewidencji gruntów i budynków numerem 135 o powierzchni 6,93 ha, która wchodziła w skład gospodarstwa rolnego darczyńcy. W 1995 r. zawarł Pan z żoną majątkową umowę małżeńską rozszerzającą wspólność ustawową małżonków. Nieruchomość rolna - działka nr 135 - od roku 1991 stanowi ugór rolny i nie była wykorzystywana w działalności rolniczej, w rozumieniu art. 2 pkt 15 ustawy z dnia 1 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, a tym samym w działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 tej ustawy. W 2008 r. uchwałą rady gminy w sprawie zagospodarowania przestrzennego gminy działka nr 135 otrzymała przeznaczenie podstawowe: zabudowa mieszkaniowa jednorodzinna. Przedmiotowa nieruchomość nie jest zabudowana, nie była przedmiotem najmu i dzierżawy, nie zostały na niej dokonane czynności zmierzające do przygotowania gruntu do sprzedaży, nie ubiegał się Pan o uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania działki. Nieruchomość została podzielona na 45 działek. Wskazał Pan, że przedmiotowa nieruchomość stanowi majątek prywatny, nie była i nie jest wykorzystywana w prowadzonej działalności gospodarczej polegającej na wytwarzaniu i sprzedaży parafiny.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy jako osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą polegającą na wytwarzaniu i sprzedaży parafiny, zgodnie z art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług, zobowiązany będzie Pan do opłacenia podatku VAT od dochodu osiągniętego na skutek sprzedaży nieruchomości wchodzących w skład majątku prywatnego, niezwiązanych z prowadzoną przez Pana działalnością w zakresie wytwarzania i sprzedaży parafiny.

Pana zdaniem, powołując się na treść art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług podstawą do opodatkowania danej czynności prawnej jest jej związek z wykonywaną przez przedsiębiorcę działalnością gospodarczą. Ponieważ nieruchomość nr 135 nie była i nie jest w żaden sposób związana z wykonywaną przez Pana działalnością gospodarczą, sprzedaż tej nieruchomości lub jej części nie będzie podlegała podatkowi od towarów i usług. Uważa Pan, iż za wyłączeniem tej czynności z opodatkowania przemawia również fakt, iż przychód uzyskany w ten sposób wejdzie wyłącznie do Pana majątku prywatnego oraz fakt nabycie nieruchomości w drodze darowizny w 1991 r. bez zamiaru jej przeznaczenia dla celów handlowych. Na potwierdzenie swojego stanowiska przywołuje Pan orzeczenia NSA: o sygn. akt I FSK 162/09, I FSK 35/09 oraz I FSK 3/07 wydanym w składzie 7 Sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów w wydanej interpretacji indywidualnej z dnia 26 sierpnia 2011 r. znak ITPP1/443-783/11/BJ uznał stanowisko Pana za nieprawidłowe.

W dniu 12 września 2011 r. (data wpływu 13 września 2011 r.), złożył Pan wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, w którym wniósł o uwzględnienie stanowiska zawartego we wniosku.

Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów w odpowiedzi z dnia 7 października 2011 r. znak ITPP1/443W-61/11/AT na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa poprzez zmianę pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa stwierdził brak podstaw do zmiany ww. indywidualnej interpretacji.

Niezgadzając się z rozstrzygnięciem zawartym w wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa, w dniu 9 listopada 2011 r. (data nadania) za pośrednictwem tutejszego organu złożył Pan skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego na wydaną indywidualną interpretację, w której wnosi o uchylenie przedmiotowej interpretacji indywidualnej.

W złożonej skardze Skarżący zarzuca organowi naruszenie prawa materialnego, a w szczególności:

* art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług;

* art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

W uzasadnieniu skargi Skarżący powtórzył argumentację zawartą zarówno we wniosku, jak i w wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa.

W ocenie Skarżącego, tut. organ błędnie przyjął, iż przedmiotowy grunt nie był wykorzystywany do celów osobistych, uznając iż planowana dostawa będzie wykonywana w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, a Skarżący jako dokonujący tych czynności, będzie podatnikiem podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy.

Ponadto Skarżący uzasadniając swoje stanowisko powołał wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 29 października 2007 r. sygn. akt I FPS 3/07 oraz z dnia 25 lutego 2010 r. sygn. akt I FSK 45/09.

Stosownie do treści art. 54 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, organ, którego działanie lub bezczynność zaskarżono, może w zakresie swojej właściwości uwzględnić skargę w całości do dnia rozpoczęcia rozprawy.

Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów, po rozpatrzeniu przedmiotowej skargi wniesionej w dniu 9 listopada 2011 r. uwzględnia skargę w całości i stwierdza, że stanowisko Skarżącego przedstawione we wniosku z dnia 6 czerwca 2011 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczące podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości gruntowej - jest prawidłowe.

Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, rozpatrując ponownie przedmiotową sprawę stwierdza co następuje:

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Artykuł 7 ust. 1 cytowanej ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 powołanej wyżej ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem był podatnikiem podatku od towarów i usług

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 15 ust. 1 cyt. ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2).

W związku z powyższym, aby dostawę towarów uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, a wykorzystywane przez niego towary czy usługi zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonywania tej czynności.

W świetle powyższego należy stwierdzić, iż podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym przypadku nieruchomości gruntowej jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek został nabyty na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności handlowej.

W kwestii opodatkowania czynności sprzedaży nieruchomości gruntowej wypowiedział się Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby (C 180/10) i Emilian Kuć, Halina Jeziorska-Kuć (C 181/10). W wyroku tym, Trybunał m.in. stwierdził, iż osoba fizyczna, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można zostać uznana za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 dyrektywy 2006/112, zmienionej dyrektywą 2006/138, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby. Natomiast jeżeli osoba ta w celu dokonania wspomnianej sprzedaży podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi dyrektywy 2006/112, zmienionej dyrektywą 2006/138, należy uznać ją za podmiot prowadzący "działalność gospodarczą" w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od wartości dodanej.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, iż przedmiotową nieruchomość o pow. 6,93 ha otrzymał Pan w drodze darowizny w 1991 r. Od dnia nabycia przedmiotowa nieruchomość stanowi ugór rolny i nie była wykorzystywana w działalności rolniczej. W planie zagospodarowania przestrzennego gminy przeznaczona jest pod zabudowę jednorodzinną. W wyniku podziału przedmiotowej nieruchomości wyodrębnił Pan 45 działek budowlanych, które zamierza sprzedać. Działki nie były przedmiotem najmu i dzierżawy, nie ubiegał się Pan o uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania działki.

Wobec powyższego pomimo, że grunty spełniają definicję towarów wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju, to z okoliczności sprawy nie wynika, aby planując sprzedaż 45 działek, działał Pan w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy.

Mając na uwadze powołane przepisy prawne w odniesieniu do przedstawionych we wniosku okoliczności należy stwierdzić, iż planowana sprzedaż działek gruntu otrzymanych w drodze darowizny, niewykorzystywanych w jakiejkolwiek działalności gospodarczej stanowi działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania. Tym samym sprzedaż przedmiotowych nieruchomości gruntowych nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a dokonując ich sprzedaży nie będzie działał Pan jako podatnik podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania niniejszej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi

organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń