ITPP1/4440-11/11/MS - Opodatkowanie podatkiem VAT dostawy dwóch lokali użytkowych.

W związku ze skargą z dnia 15 lipca 2011 r. (data wpływu 19 lipca 2011 r.) do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie na indywidualną interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 11 lutego 2008 r. znak ITPP1/443-641/07/MS w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy dwóch lokali użytkowych doręczoną w dniu 18 lutego 2008 r. (data potwierdzenia odbioru), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów w trybie art. 54 § 3 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.) oraz na podstawie art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. z 2005 r. Dz. U. Nr 8 poz. 60 z późn. zm.) w związku z § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r., w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), uwzględniając skargę w całości, zmienia zaskarżoną indywidualną interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 11 lutego 2008 r. znak ITPP1/443-641/07/MS, uznając stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe.

Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów, wydał na wniosek z dnia 22 listopada 2007 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy dwóch lokali użytkowych, indywidualną interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 11 lutego 2008 r. znak ITPP1/443-641/07/MS.

We wniosku z dnia 22 listopada 2007 r. o wydanie interpretacji indywidualnej przedstawiono zdarzenie przyszłe, z którego wynikało, iż prowadzi Pani działalność gospodarczą jako wspólnik spółki jawnej. Ponadto jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług z powodu przekroczenia limitu 10.000 EUR z tytułu najmu. W dniu 3 lipca 2007 r. jako osoba fizyczna nabyła Pani od przedsiębiorstwa, które jest podatnikiem VAT dwa lokale użytkowe. Lokale użytkowe, o których mowa we wniosku, to apartamenty stanowiące odrębne nieruchomości, w których znajdują się pokoje, aneks kuchenny, łazienka i przedpokój. Wskazała Pani, iż lokale nabyła dla celów mieszkaniowych na własny użytek i nie zamierza w nich prowadzić żadnej działalności gospodarczej ani też wynajmować ich jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej. Jednocześnie wskazała Pani, iż zamierza sprzedać te lokale jako dwa odrębne mieszkania, dwóm różnym nabywcom. Przedmiotowe lokale są lokalami nowymi, od wybudowania ich nie minęło 5 lat. Wydatki na ulepszenie lokali nie przekroczyły 30% wartości początkowej. Jako nabywca zapłaciła Pani podatek VAT naliczony przez sprzedającego, jednak jako osoba fizyczna nie odliczyła tego podatku, ponieważ nie przysługuje jej prawo do odliczenia.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż lokali użytkowych będzie zwolniona od podatku od towarów i usług.

Pani zdaniem, skoro przy nabyciu lokali, jako osobie fizycznej nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT (mimo, że w cenie lokali był doliczony podatek), to przy zbyciu nie będzie naliczany podatek VAT.

Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów w wydanej interpretacji indywidualnej z dnia 11 lutego 2008 r. znak ITPP1/443-641/07/MS uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe.

Wezwanie do usunięcia naruszenia prawa wniesiono w dniu 12 marca 2008 r. (data stempla pocztowego), z wnioskiem o przywrócenie terminu do złożenia ww.wezwania. W dniu 1 kwietnia 2008 r. tut. organ wydał rozstrzygnięcie znak ITPP1/443W-22/08, w którym poinformowano Skarżącą, że wezwanie do usunięcia naruszenia prawa zostało wniesione po ustawowym terminie do jego złożenia, a także uwzględniając brzmienie art. 14h Ordynacji podatkowej stwierdzono brak możliwości merytorycznego rozpatrzenia wniosku z uwagi na brak podstaw prawnych do przywrócenia terminu do wniesienia tego wezwania.

Na powyższe rozstrzygnięcie w dniu 15 kwietnia 2008 r. (data nadania) złożono pismo, w którym wezwano organ do usunięcia naruszenia prawa. Tut. organ uznając brak podstaw prawnych do rozstrzygnięcia tego wniosku, pismem z dnia 9 maja 2008 r. znak ITPP1/443W-35/08 (skutecznie doręczonym w dniu 16 maja 2008 r.) poinformował, że przepisy, w obrębie których działa w przedmiotowej sprawie nie przewidują zarówno przywracania terminu, jak również odmowy przywrócenia terminu w formie postanowienia.

Nie zgadzając się ze stanowiskiem organu, złożono skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie. Wyrokiem wydanym przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie z dnia 12 lutego 2009 r. sygn. akt I SA/Sz 685/08, zaskarżone postanowienie zawarte w piśmie z dnia 9 maja 2008 r. znak ITPP1/443W-35/08 zostało uchylone.

Minister Finansów kwestionując stanowisko sądu pierwszej instancji, pismem z dnia 8 kwietnia 2009 r. złożył skargę kasacyjną. Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie siedmiu sędziów, w dniu 14 marca 2011 r. wydał orzeczenie sygn. akt I FPS 5/10, w którym oddalając skargę kasacyjną, stwierdził, że czternastodniowy termin do wezwania na piśmie właściwego organu do usunięcia naruszenia prawa, o którym mowa w art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, jest terminem prawa procesowego.

W dniu 4 kwietnia 2011 r. do tut. organu wpłynął prawomocny wyrok wydany przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie z dnia 12 lutego 2009 r. sygn. akt I SA/Sz 685/08, w którym sąd stwierdził, że pismo organu z dnia 1 kwietnia 2008 r. zawiera podstawowe cechy postanowienia administracyjnego i stanowi akt administracyjny, w którym organ w sposób władczy rozstrzygnął o uprawnieniach procesowych strony w indywidualnej sprawie. Z uwagi jednakże na brak stosownego pouczenia o prawie do zaskarżania przedmiotowego rozstrzygnięcia w sprawie przywrócenia terminu, naruszony został art. 217 § 1 pkt 6 ustawy - Ordynacja podatkowa. Z tych też względów, w oparciu o art. 213 § 2 ustawy - Ordynacja podatkowa, sąd nakazał organowi uzupełnienie postanowienia z dnia 1 kwietnia 2008 r. o pouczenie co do prawa wniesienia zażalenia, stosownie do art. 163 § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa.

Postanowieniem z dnia 14 kwietnia 2011 r. znak ITPP1/443W-22/08-4/11/DM - wydanym w wykonaniu wyroków Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 14 marca 2011 r. sygn. akt I FPS 5/10 oraz Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 12 lutego 2008 r. sygn. akt I SA/Sz 685/08, tut. organ uzupełnił rozstrzygnięcie z dnia 1 kwietnia 2008 r. znak ITPP1/443W-22/08 o pouczenie co do prawa wniesienia zażalenia.

Nie zgadzając się z rozstrzygnięciem zawartym w postanowieniu z dnia 1 kwietnia 2008 r. znak ITPP1/443W-22/08, uzupełnionym postanowieniem z dnia 14 kwietnia 2011 r. znak ITPP1/443W-22/08-4/11/DM, w dniu 26 kwietnia 2011 r. (data nadania) Skarżąca złożyła w wymaganym terminie zażalenie, wnosząc jednocześnie o uchylenie zaskarżonego postanowienia, orzeczenie, iż termin do złożenia wezwania do usunięcia naruszenia prawa został przywrócony oraz nadanie sprawie dalszego biegu.

W odpowiedzi na złożone zażalenie postanowieniem z dnia 25 maja 2011 r. znak ITPP1/443Z-3/11/MN uchylono w całości zaskarżone postanowienie oraz przywrócono termin do wniesienia wezwania do usunięcia naruszenia prawa, jednocześnie przystępując do merytorycznego rozpatrzenia wezwania do usunięcia naruszenia prawa.

Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów w odpowiedzi z dnia 17 czerwca 2011 r. znak ITPP1/443W-22/08/11-S/MN (doręczenie 21 czerwca 2011 r.), w wyniku ponownej analizy sprawy w związku z postanowieniem z dnia 25 maja 2011 r. znak ITPP1/443Z-3/11/MN, dotyczącym przywrócenia terminu do wniesienia wezwania do usunięcia naruszenia stwierdził brak podstaw do zmiany ww. interpretacji indywidualnej.

Nie zgadzając się z rozstrzygnięciem zawartym w wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa, w dniu 15 lipca 2011 r. (data nadania) za pośrednictwem tutejszego organu złożyła Pani skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie na wydaną indywidualną interpretację, w której wnosi o uchylenie przedmiotowej interpretacji indywidualnej.

W złożonej skardze wydanej interpretacji, Skarżąca zarzuca:

* naruszenie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług poprzez błędne przyjęcie, że Skarżąca, która sprzedaje dwa lokale o cechach mieszkalnych, określane jako użytkowo-apartamentowe w sytuacji, gdy kupiła je jako osoba prywatna, działająca poza samodzielną działalnością z zamiarem zamieszkania w tych lokalach, jest podatnikiem w rozumieniu ww. przepisu,

* naruszenie art. 15 ust. 2 ustawy poprzez błędne przyjęcie, iż sprzedaż dwóch lokali użytkowo-apartamentowych może zostać uznana za wykonywanie działalności gospodarczej w przedstawionych okolicznościach, z których wynika, iż Skarżąca nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie sprzedaży lokali,

* naruszenie art. 14b § 3 w zw. z art. 14c § 1 i 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa, poprzez niedopuszczalne przeprowadzenie przez organ podatkowy w skarżonej interpretacji, oceny stanu faktycznego przedstawionego przez Skarżącą i wyprowadzenie z tejże oceny własnych wniosków, mimo iż organ podatkowy wydając interpretację winien odnosić ją jedynie do przedstawionego przez wnioskodawcę stanu faktycznego,

* naruszenie art. 121 § 1 Ordynacji podatkowej, polegające na prowadzeniu przez organ postępowania zakończonego wydaną interpretacją przepisów podatkowych w sposób, który nie buduje po stronie Skarżącej zaufania w stosunku do organu podatkowego, z uwagi na fakt, że w wydanej interpretacji dokonano oceny stanu faktycznego oraz przepisów prawa jedynie w sposób przemawiający na niekorzyść Skarżącej, podczas gdy faktyczne okoliczności oraz przepisy prawa powszechnego wskazywały za przyjęciem stanowiska Skarżącej za prawidłowe.

Podsumowując, Skarżąca stwierdza, iż przedstawione zdarzenie wskazuje, że dokonując zbycia dwóch lokali Skarżąca nie działa jako podatnik w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i sług, a to oznacza, że jako podmiot nieobjęty ww. ustawą, może zbyć posiadane lokale, opodatkowując transakcje podatkiem od czynności cywilnoprawnych, a nie podatkiem od towarów i usług.

Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów po rozpatrzeniu przedmiotowej skargi otrzymanej w dniu 19 lipca 2011 r., uwzględniając obecnie utrwaloną linię orzeczniczą sądów administracyjnych, uwzględnia skargę w całości i stwierdza, że stanowisko Skarżącej przedstawione we wniosku z dnia 22 listopada 2007 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczące podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy dwóch lokali - jest prawidłowe.

Rozpatrując ponownie przedmiotową sprawę stwierdzono co następuje:

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 cytowanej ustawy, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 powołanej wyżej ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem był podatnikiem podatku od towarów i usług.

Na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010 r., przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ww. ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

W związku z powyższym, aby dostawę towarów uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, a wykorzystywane przez niego towary czy usługi zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonywania tej czynności.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Z opisu przedstawionego we wniosku wynika, iż poza prowadzoną działalnością jako osoba fizyczna zakupiła Pani w lipcu 2007 r. dla celów mieszkaniowych na własny użytek dwa lokale użytkowe - apartamenty. Apartamenty te stanowią odrębne nieruchomości, w których znajdują się pokoje, aneks kuchenny, łazienka i przedpokój. Wskazała Pani, że nabywając lokale nie zamierzała Pani w nich prowadzić żadnej działalności gospodarczej ani też wynajmować ich jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej. Poniosła Pani wydatki na ulepszenie lokali, które nie przekroczyły 30% wartości początkowej. W listopadzie 2007 r., postanowiła Pani jednak sprzedać te lokale jako dwa odrębne mieszkania, dwóm różnym nabywcom. Przedmiotowe lokale są nowe (od wybudowania ich nie minęło 5 lat). Jako nabywca zapłaciła Pani podatek VAT naliczony przez sprzedającego, jednak jako osoba fizyczna nie odliczyła tego podatku.

Przenosząc opisane zdarzenie przyszłe na grunt powołanych przepisów, stwierdzić należy, iż skoro, jak wskazano we wniosku, zamierza Pani dokonać sprzedaży dwóch lokali nabytych z zamiarem zrealizowania własnych potrzeb mieszkaniowych, to w tym konkretnym przypadku planowana ich dostawa nie będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług. Dokonywanie bowiem określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności. Oznacza to zatem działanie Strony w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania.

Mając na uwadze powyższe, należało orzec jak w sentencji.

Jednocześnie nadmienia się, iż interpretacja nie wywrze skutków prawnych w przypadku ustalenia w ewentualnym postępowaniu podatkowym odmiennego od przedstawionego we wniosku stanu faktycznego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska nr 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.