ITPP1/443-999/08/MN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 30 października 2008 r. (data wpływu 3 listopada 2008 r.) uzupełnionym pismem z dnia 6 stycznia 2009 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki VAT dotyczącej usług turystyki - jest nieprawidłowe.

W dniu 3 listopada 2008 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki VAT dotyczącej usług turystyki.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka, prowadząca biuro turystyczne, jest organizatorem obozów i kolonii dla dzieci i młodzieży oraz wycieczek szkolnych. W ramach świadczonych usług Spółka oferuje m.in.:

Większość z tych usług jest nabywana od innych podatników. Jednak, w ramach świadczonych usług (w zakresie organizowania kolonii, obozów i wycieczek) oprócz usług nabywanych od innych podatników, Spółka świadczy również własne usługi noclegowe i gastronomiczne we własnym ośrodku wypoczynkowym użytkowanym na podstawie długoletniej umowy dzierżawy dla świadczenia ww. usług jak i innych usług rekreacyjnych (np. festyny, imprezy integracyjne).

Ponadto w uzupełnieniu wniosku wskazano, iż opis stanu faktycznego nie dotyczy usług noclegowych i gastronomicznych świadczonych przy okazji usług rekreacyjnych, takich jak festyny, imprezy integracyjne i innych usług nieturystycznych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w opisanym stanie faktycznym stawka podatku od towarów i usług na wyżej wymienione usługi będzie wynosiła 22% od kwoty marży oraz 22% od podstawy opodatkowania usług własnych (usług noclegowych i gastronomicznych), czy też 22% od kwoty marży oraz 7% od podstawy opodatkowania usług własnych (usług noclegowych i gastronomicznych).

Zdaniem Wnioskodawcy, podatnik zgodnie z art. 119 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług, obowiązany jest do wykazania w prowadzonej ewidencji, jaka część należności przypada na usługi nabyte od innych podatników dla bezpośredniej korzyści, a jaka na usługi własne. Odrębnie ustala się podstawę opodatkowania w odniesieniu do usług nabywanych od innych podatników i odrębnie w odniesieniu do usług własnych. Zatem, do usług turystycznych należy stosować 22% stawkę podatku od towarów i usług, a w przypadku świadczenia usług własnych (noclegowych i gastronomicznych) stawkę 7% (do usług noclegowych - art. 41 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług - zał. nr 3 poz. 140 i gastronomicznych - § 5 ust. 1 zał. nr 1 poz. 26 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług). W ocenie Spółki, gdyby obie należności (przypadająca na usługi własne i przypadająca na usługi obce) podlegałyby zawsze 22% stawce podatku, nie istniałaby potrzeba wyodrębniania podstaw opodatkowania a zapis art. 119 ust. 6 cyt. ustawy niczemu by nie służył, ponieważ kwota należnego podatku od towarów i usług byłaby taka sama bez wyodrębniania podstaw opodatkowania jak przy wyodrębnianiu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Przepisy art. 119 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) wprowadzają szczególny sposób opodatkowania usług turystycznych, polegający na opodatkowaniu marży, stanowiącej wynagrodzenie podatników świadczących usługi turystyczne. Zgodnie z ust. 1 tego przepisu podstawą opodatkowania w przypadku wykonywania usług turystyki jest kwota marży pomniejszona o kwotę należnego podatku, z zastrzeżeniem ust. 5.

Przez marżę rozumie się różnicę między kwotą należności, którą ma zapłacić nabywca usługi, a ceną nabycia przez podatnika towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty, przy czym przez usługi dla bezpośredniej korzyści turysty rozumie się usługi stanowiące składnik świadczonej usługi turystyki, a w szczególności transport, zakwaterowanie, wyżywienie, ubezpieczenie (art. 119 ust. 2 ww. ustawy).

Natomiast w myśl ust. 3 ww. przepisu rozliczenie metodą marży stosuje się bez względu na to, kto nabywa usługę turystyki, w przypadku, gdy podatnik:

Podatnicy, o których mowa w ust. 3, są obowiązani prowadzić ewidencję, o której mowa w art. 109 ust. 3, z uwzględnieniem kwot wydatkowanych na nabycie towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty, oraz posiadać dokumenty, z których wynikają te kwoty (art. 119 ust. 3a ustawy). Wskazany przepis zobowiązuje podatników świadczących usługi turystyki do prowadzenia specyficznej dla tego rodzaju działalności ewidencji. W efekcie, łączne spełnienie wszystkich przedmiotowych przesłanek przesądza o obligatoryjności zastosowania szczególnej procedury opodatkowania marżą usług turystyki.

Stosownie natomiast do art. 119 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku gdy przy świadczeniu usługi turystyki podatnik oprócz usług nabywanych od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty część świadczeń w ramach tej usługi wykonuje we własnym zakresie, zwanych dalej "usługami własnymi", odrębnie ustala się podstawę opodatkowania dla usług własnych i odrębnie w odniesieniu do usług nabytych od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty. W celu określenia podstawy opodatkowania dla usług własnych stosuje się odpowiednio przepisy art. 29.

W myśl art. 29 ust. 1 powołanej ustawy podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Zauważyć tutaj należy, że istotnym elementem specjalnych zasad opodatkowania usług turystycznych jest uznanie całego pakietu świadczeń za jedną usługę. Usługa turystyki jest bowiem kompleksową usługą świadczoną na rzecz turysty, obejmującą swym zakresem usługi cząstkowe świadczone dla bezpośredniej korzyści turysty, bez których dana impreza turystyczna nie mogłaby się odbyć.

Stawka podatku - na podstawie art. 41 ust. 1 powołanej ustawy - wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednakże zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie z podatku.

Analizując treść ustawy o podatku od towarów i usług oraz przepisów wykonawczych do tej ustawy ustawodawca nie przewidział zwolnienia z opodatkowania ani też obniżonej do wysokości 0%, 3% czy 7% stawki podatku dla usług turystyki.

Uwzględniając przedstawiony we wniosku stan faktyczny uznać należy, iż Spółka świadczy usługi turystyki, gdyż jak wskazano w ramach organizowania kolonii, obozów i wycieczek, część usług nabywa od innych podmiotów, natomiast część stanowią usługi własne - usługi noclegowe i gastronomiczne.

Ponadto z wniosku wynika, iż przy świadczeniu tych usług Spółka spełnia wszystkie przesłanki zawarte w art. 119 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług. W takiej sytuacji opodatkowanie przedmiotowych usług turystycznych nastąpi według procedury przewidzianej w art. 119, z uwzględnieniem zasady odrębnego ustalania podstawy opodatkowania dla usług własnych i usług nabywanych od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty. Nie daje to jednak możliwości ustalania różnych stawek w podatku od towarów i usług. Zatem usługi własne sprzedawane jako element składowy usługi turystyki powinny być opodatkowane stawką podatku w wysokości 22%, gdyż konsument nie korzysta w tym wypadku z odrębnej usługi.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej - powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.