ITPP1/443-974/14/MS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 13 sierpnia 2014 r. (data wpływu 19 sierpnia 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia podmiotowego w trakcie roku podatkowego i sposobu rozliczenia podatku - jest nieprawidłowe.

W dniu 19 sierpnia 2014 r. został złożony ww. wniosek, o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia podmiotowego w trakcie roku podatkowego i sposobu rozliczenia podatku.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Od dnia 1 lutego 2008 r., prowadzi Pani działalność gospodarczą w zakresie usług rachunkowo-księgowych w ramach prowadzonego biura rachunkowego. Od dnia rozpoczęcia działalności jest Pani czynnym podatnikiem VAT. Do grudnia 2012 r. składała Pani miesięczne deklaracje VAT-7, a od stycznia 2013 r. wybrała kasową metodę rozliczania podatku i od tego okresu rozlicza się, składając kwartalne deklaracje VAT-7K.

W dniu 29 lipca 2014 r. złożyła Pani druk VAT-Z o rezygnacji "z bycia podatnikiem podatku VAT" w zakresie zwolnienia podmiotowego od dnia 1 sierpnia 2014 r., a zatem ostatnim okresem rozliczonym w podatku VAT będzie miesiąc lipiec 2014 r." tj. ostatnią deklarację VAT-7K złoży Pani za III kwartał 2014 r. Wskazano również, że "biuro" nie wykonywało i nie zamierza wykonywać usług o charakterze doradczym, jak również nie udzielało i nie zamierza udzielać porad prawnych, a deklaracje podatkowe są sporządzane w ramach kompleksowej usługi rachunkowo-księgowej.

Posiada Pani certyfikat księgowy i w ramach prowadzonej działalności gospodarczej (biuro rachunkowe) świadczy usługi polegające wyłącznie na kompleksowej obsłudze rachunkowo-księgowej (kod PKD 69.20.Z) i płacowej firm tj.:

Wskazała Pani, że nie ma uprawnień doradcy podatkowego i nie świadczy żadnych usług doradczych tj. nie udziela fachowych porad, opinii, zaleceń, wyjaśnień prawnych, podatkowych, finansowych i ekonomicznych. W przypadku niejasności przepisów odsyła Pani swoich klientów do prawników czy doradców podatkowych w tym zakresie. Nie posiada Pani pełnomocnictw w Urzędzie Skarbowym w żadnej z prowadzonych firm i nie podpisuje deklaracji podatkowych w imieniu klientów.

Od rozpoczęcia działalności gospodarczej tj. od 1 lutego 2008 r. do chwili obecnej biuro w żadnym roku podatkowym nie przekroczyło obrotu w wysokości 150.000,00 zł.

Za 2013 r. przychód biura wyniósł -...., za 2014 r. przychód od stycznia do lipca wyniósł -..... Do końca 2014 r. nie przewiduje Pani przekroczenia obrotu 150.000,00 zł. Nie świadczy Pani, ani nie zamierza świadczyć usług doradztwa podatkowego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy świadcząc na podstawie uprawnień wynikających z posiadania certyfikatu księgowego kompleksowe usługi rachunkowo-księgowe, polegające na prowadzeniu w imieniu i na rzecz podatników, płatników ksiąg rachunkowych i innych ewidencji do celów podatkowych oraz udzielaniu im pomocy w tym zakresie, a także sporządzaniu w imieniu i na rzecz podatników, płatników zeznań i deklaracji podatkowych oraz reprezentacji w trakcie kontroli, będzie mogła Pani skorzystać od 1 sierpnia 2014 r. ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, o którym mowa w przepisie art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, przy założeniu, że wartość sprzedaży opodatkowanej biura w roku podatkowym 2014 nie przekroczy kwoty 150.000.00 zł.

2. Czy w ramach rozliczania się metodą kasową (VAT-7K) do 31 lipca 2014 r., mogła Pani wybrać rezygnację z bycia podatnikiem VAT (druk VAT-Z, przesłany w dniu 29 lipca 2014 r.) i zaprzestać wykonywania czynności od dnia 1 sierpnia 2014 r. (nie przekroczono limitu 150.000.00 zł).

3. Jak rozliczyć VAT należny z faktur wystawionych do 31 lipca 2014 r., a zapłaconych po tym terminie (metoda kasowa), skoro ostatnią deklaracją VAT-7K będzie III kwartał 2014 r. (za okres od 1 lipca 2014 do 31 lipca 2014 - czyli faktury zapłacone do 31 lipca 2014 r.).

Ad. 1.

Pani zdaniem, w związku z faktem, że nie świadczyła Pani (i nie zamierza) usług doradztwa podatkowego, będzie mogła skorzystać ze zwolnienia podmiotowego VAT - przewidzianego w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT - przy założeniu, że wartość sprzedaży opodatkowanej prowadzonego przez Panią biura w 2014 r. nie przekroczy kwoty 150.000,00 zł, ponieważ zakres i rodzaj świadczonych usług nie stanowi usług prawniczych oraz usług w zakresie doradztwa. Usługi prawnicze oraz usługi w zakresie doradztwa zgodnie z treścią przepisu art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy o VAT podlegają obowiązkowo opodatkowaniu podatkiem VAT - nie korzystają bowiem ze zwolnienia przewidzianego w art. 113 ust. 1 ustawy.

Jednak czynności wykonywane przez Panią w ramach prowadzonego biura nie wiążą się z doradzaniem i wskazywaniem klientom określonego sposobu postępowania co stanowi istotę usług doradczych. Wykonywanie usług księgowych przede wszystkim polega na prawidłowej klasyfikacji dokumentów księgowych, wygenerowanych w oparciu o ich treść wymaganych prawem rejestrów i ewidencji oraz sporządzaniu w oparciu o zgromadzone w nich dane, odpowiednich deklaracji, informacji i zeznań podatkowych. Zatem brak jest podstaw prawnych do uznania czynności do usługowego prowadzenia ksiąg za czynności doradztwa podatkowego w rozumieniu przepisu art. 2 ust. 1 ustawy o doradztwie podatkowym, ponieważ wskazuje on wyłącznie kategorie czynności do wykonywania których uprawnieni są doradcy podatkowi oraz podmioty z nimi zrównane. Ustawa o doradztwie podatkowym nie wymienia osób posiadających certyfikat księgowy Ministra Finansów na usługowe prowadzenie ksiąg.

Ad. 2.

Pani zdaniem, możliwy był wybór przed dniem 1 sierpnia 2014 r. rezygnacji z wykonywania czynności VAT, ponieważ w myśl art. 113 ust. 11 podatnik, który utracił prawo do zwolnienia sprzedaży od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.

Z przysługującego zwolnienia zrezygnowała Pani od 1 lutego 2008 r., natomiast metodę kwartalną wybrała od 1 stycznia 2013 r. - zatem ma Pani prawo do rezygnacji z wykonywania czynności VAT.

Mały podatnik ma możliwość zrezygnowania z metody kasowej, jednak dla tego celu ma obowiązek spełnić poniższe warunki:

* musi upłynąć co najmniej 12 miesięcy, w trakcie których rozliczał się metodą kasową,

* należy pisemnie zawiadomić o swoim zamiarze naczelnika urzędu skarbowego w terminie do końca kwartału, w którym stosuje tę metodę.

Ad. 3.

Pani zdaniem, podatek należny z faktur wystawionych do 31 lipca 2014 r., a zapłaconych po tym terminie (metoda kasowa), powinna Pani rozliczyć łącznie do 31 lipca 2014 r. - czyli wszystkie faktury niezapłacone na dzień 31 lipca 2014 r. od podatników czynnych i niepodlegających VAT, skoro ostatnią deklarację VAT-7K składa Pani za okres od 1 lipca 2014 do 31 lipca 2014 r. (III kwartał 2014 do 25 października 2014 r.), a po tej dacie nie będzie Pani już podatnikiem VAT. Natomiast podatek VAT naliczony od dokonanych zakupów rozliczy Pani tylko faktury zapłacone do dnia 31 lipca 2014 r., a od reszty faktur - jeśli odbierze je Pani i zapłaci po 31 lipca 2014 r. - utraci Pani prawo.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

W myśl art. 96 ust. 1 ustawy, podmioty o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

Zgodnie z art. 96 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r., podmioty wymienione w art. 15, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 lub wykonujące wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, mogą złożyć zgłoszenie rejestracyjne.

W myśl art. 96 ust. 4 cyt. ustawy naczelnik urzędu skarbowego rejestruje podatnika i potwierdza jego zarejestrowanie jako "podatnika VAT czynnego" lub w przypadku podatników, o których mowa w ust. 3 - jako "podatnika VAT zwolnionego".

W myśl art. 96 ust. 6 ustawy, jeżeli podatnik zarejestrowany jako podatnik VAT zaprzestał wykonywania czynności podlegającej opodatkowaniu, jest on obowiązany zgłosić zaprzestanie działalności naczelnikowi urzędu skarbowego; zgłoszenie to stanowi dla naczelnika urzędu skarbowego podstawę do wykreślenia podatnika z rejestru jako podatnika VAT.

Pod pojęciem małego podatnika - na mocy art. 2 pkt 25 ustawy - rozumie się podatnika podatku od towarów i usług:

- przy czym przeliczenia kwot wyrażonych w euro dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1000 zł.

Stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy - przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Jak wynika z powołanych wyżej przepisów, aby podatnik podatku od towarów i usług spełniał definicję małego podatnika - wartość dokonanej przez niego sprzedaży (wraz z kwotą podatku) nie może przekroczyć, w poprzednim (do badanego okresu) roku podatkowym, wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1.200.000 euro.

Zgodnie z zasadą ogólną określoną w art. 19a ust. 1 ustawy - obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

W myśl art. 21 ust. 1 ustawy - mały podatnik może wybrać metodę rozliczeń polegającą na tym, że obowiązek podatkowy w odniesieniu do dokonywanych przez niego dostaw towarów i świadczenia usług powstaje:

* po uprzednim pisemnym zawiadomieniu naczelnika urzędu skarbowego w terminie do końca miesiąca poprzedzającego okres, za który będzie stosował tę metodę, zwaną dalej "metodą kasową"; otrzymanie zapłaty w części powoduje powstanie obowiązku podatkowego w tej części.

Stosownie do art. 21 ust. 3 ustawy - mały podatnik może zrezygnować z metody kasowej, nie wcześniej jednak niż po upływie 12 miesięcy, w trakcie których rozliczał się tą metodą, po uprzednim pisemnym zawiadomieniu naczelnika urzędu skarbowego, w terminie do końca kwartału, w którym stosował tę metodę.

Podstawowe uprawnienie podatnika dotyczące obniżenia podatku należnego o podatek naliczony zawarte zostało w art. 86 ust. 1 ustawy, który stanowi, że w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z powołanego wyżej przepisu wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Ustawodawca stworzył zatem podatnikom prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez nich zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego że zakupy towarów i usług będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Zgodnie z art. 86 ust. 10 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2014 r., prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy.

Stosownie natomiast do art. 86 ust. 10b pkt 1 ustawy o VAT prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w przypadkach, o których mowa w ust. 2 pkt 1 oraz pkt 2 lit. a - powstaje nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę lub dokument celny. Oznacza to, że z odliczenia podatku na podstawie art. 86 ust. 10 i 10b pkt 1 ustawy można skorzystać dopiero w rozliczeniu za okres, w którym spełnione są łącznie trzy przesłanki:

* powstał obowiązek podatkowy w odniesieniu do nabywanych towarów i usług,

* doszło do faktycznego nabycia tych towarów i usług,

* podatnik jest w posiadaniu faktury dokumentującej tę transakcję.

Zgodnie z ww. przepisem, jeżeli powstanie obowiązek podatkowy u sprzedawcy towarów lub usług z tytułu danej czynności będącej źródłem podatku naliczonego, to u podatnika, który jest odbiorcą tej czynności, powstanie także prawo do odliczenia. Jednocześnie ustawodawca, w kontekście terminu powstania prawa do odliczenia, utrzymał warunek związany z otrzymaniem faktury VAT.

Jak stanowi obowiązujący od 1 stycznia 2014 r. art. 86 ust. 10e ustawy o VAT, prawo obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w odniesieniu do nabytych przez małego podatnika towarów i usług, w okresie stosowania przez niego metody kasowej, powstaje nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik dokonał zapłaty za te towary i usługi.

Jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, 10d i 10e, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych (ust. 11 analizowanego artykułu).

Zgodnie z art. 99 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10 i art. 133.

W myśl art. 99 ust. 2 ustawy, mali podatnicy, którzy wybrali metodę kasową, składają w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy kwartalne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym kwartale.

Stosownie do art. 99 ust. 3 ustawy, podatnicy, o których mowa w ust. 1, inni niż podatnicy rozliczający się metodą kasową, mogą również składać deklaracje podatkowe, o których mowa w ust. 2, po uprzednim pisemnym zawiadomieniu naczelnika urzędu skarbowego, najpóźniej do 25. dnia drugiego miesiąca kwartału, za który będzie po raz pierwszy złożona kwartalna deklaracja podatkowa. Podatnik rozpoczynający w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności podlegających opodatkowaniu dokonuje zawiadomienia, o którym mowa w zdaniu pierwszym, w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym rozpoczął wykonywanie tych czynności.

Na mocy art. 99 ust. 5 ustawy, podatnicy, którzy utracili prawo do stosowania metody kasowej, składają deklaracje podatkowe za okresy miesięczne począwszy od rozliczenia za miesiąc następujący po kwartale, w którym nastąpiło przekroczenie kwot powodujące utratę prawa do rozliczania się metodą kasową. Przepis ust. 3 zdanie pierwsze stosuje się odpowiednio.

Według art. 99 ust. 6 ustawy, przepis ust. 5 stosuje się odpowiednio do podatników, którzy zrezygnowali z prawa do rozliczania się metodą kasową.

Zgodnie z art. 103 ust. 1 ustawy, podatnicy oraz podmioty wymienione w art. 108 są obowiązani, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do obliczania i wpłacania podatku za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy, na rachunek urzędu skarbowego, z zastrzeżeniem ust. 1a-4 oraz art. 33 i art. 33b.

W myśl art. 103 ust. 2 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 99 ust. 2 i 3, są obowiązani, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do obliczania i wpłacania podatku za okresy kwartalne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po kwartale, w którym powstał obowiązek podatkowy, na rachunek urzędu skarbowego, z zastrzeżeniem ust. 2a-2g, 3 i 4 oraz art. 33.

W myśl art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Artykuł 113 ust. 2 ustawy stanowi, że do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

Zgodnie z art. 113 ust. 5 ustawy, jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Stosownie do art. 113 ust. 11 ustawy o podatku od towarów i usług podatnik, który utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.

Biorąc pod uwagę powyższe regulacje należy zauważyć, że prawo do skorzystania ze zwolnienia od podatku od towarów i usług przysługuje podatnikowi nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił to zwolnienie lub z niego zrezygnował, pod warunkiem, że wartość sprzedaży opodatkowanej (bez podatku) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym kwoty określonej w art. 113 ust. 1 ustawy.

Podkreślić w tym miejscu należy, że powrót do zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług możliwy jest wyłącznie od początku danego roku podatkowego, tj. od 1 stycznia, nie jest tym samym możliwy wybór zwolnienia od dowolnego miesiąca (kwartału) w danym roku podatkowym.

Stosownie zaś do art. 113 ust. 13 cyt. ustawy, zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników:

Natomiast w art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. a lit. b ustawy o podatku od towarów i usług, wskazano, że wyłączenie ze zwolnienia od podatku dotyczy: usług prawniczych, doradztwa z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego.

Zauważyć należy, że ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do tej ustawy nie definiują pojęcia doradztwa. W potocznym rozumieniu termin "doradztwo" obejmuje szereg usług doradczych, tj.: podatkowe, prawne, finansowe techniczne, inżynierskie i inne. Zgodnie z Małym Słownikiem Języka Polskiego PWN, Warszawa 1994 "doradzać" znaczy udzielić porady, podać, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie. Tak więc doradztwo jest udzieleniem fachowych zaleceń, porad, zwłaszcza ekonomicznych. Zatem użyty w ustawie o podatku od towarów i usług termin "usługi w zakresie doradztwa" należy rozumieć szeroko. Jednym z rodzajów doradztwa jest doradztwo podatkowe.

Czynności doradztwa podatkowego, zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowym (Dz. U. z 2011 r. Nr 41, poz. 213 z późn. zm.) obejmują:

Z kolei ust. 2 tego artykułu stanowi, iż zawodowe wykonywanie czynności, o których mowa w ust. 1, zastrzeżone jest wyłącznie dla podmiotów uprawnionych w rozumieniu ustawy.

Zgodnie natomiast z art. 3 tej ustawy, podmiotami uprawnionymi do zawodowego wykonywania czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1, są:

Treść przytoczonego wyżej przepisu art. 2 ust. 1 ustawy o doradztwie podatkowym wskazuje, że aby zaliczyć określone czynności do wykonywanych w ramach doradztwa podatkowego, muszą się one mieścić w zakresie czynności wymienionych w tym artykule, a składające się na nie elementy muszą wystąpić łącznie. Oznacza to, że w przypadku prowadzenia ksiąg podatkowych, musi się to odbywać w imieniu i na rzecz podatników wraz z udzielaniem pomocy w tym zakresie. Podobnie rzecz się ma przy sporządzaniu deklaracji i zeznań podatkowych.

Zasady wykonywania czynności w zakresie usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych określa ustawa z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2013 r. poz. 330, z późn. zm.). W myśl art. 76a ust. 2 ww. ustawy, przedsiębiorcy wykonujący działalność, o której mowa w ust. 1, są również uprawnieni do wykonywania działalności, obejmującej:

Zgodnie z przepisem art. 76a ust. 4 ww. ustawy, uprawnione do wykonywania czynności z zakresu usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych są, z zastrzeżeniem ust. 6, osoby posiadające certyfikat księgowy, osoby wpisane do rejestru biegłych rewidentów lub na listę doradców podatkowych.

Mając na uwadze wskazane przepisy należy zauważyć, że o wyłączeniu, o którym mowa w 113 ust. 13 pkt 2 lit. b ustawy o podatku od towarów i usług ze zwolnienia podmiotowego, decyduje kwalifikacja, bądź istota wykonywanych czynności. A zatem jedynie w sytuacji świadczenia usług rachunkowych lub rachunkowo-księgowych (przy założeniu, że nie są to usługi w zakresie doradztwa), podatnikowi przysługuje prawo do skorzystania ze zwolnienia podmiotowego od podatku od towarów i usług regulowanego przepisem art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o podatku od towarów i usług.

Należy podkreślić, iż w treści art. 113 ust. 13 pkt 2 lit. a, lit. b nie został wskazany symbol PKWiU, odnoszący się wprost do konkretnych usług prawniczych czy doradczych. Należy zatem stwierdzić, że najistotniejszym w przedmiotowej sprawie jest charakter wykonywanych czynności. Należy w tym miejscu wskazać, że porada czy opinia nie musi mieć charakteru odrębnego pisemnego dokumentu, bowiem już samo wykonywanie czynności, których istotą jest doradztwo, decyduje o wyłączeniu tych czynności ze zwolnienia podmiotowego.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, iż od 1 lutego 2008 r. prowadzi Pani działalność gospodarczą w zakresie usług rachunkowo-księgowych. Jest Pani podatnikiem podatku od towarów i usług, przy czym od stycznia 2013 r. rozlicza się metodą kasową. Przychody tytułu z prowadzonej działalności za poszczególne lata prowadzenia działalności (tekst jedn.: od 2008 r. do lipca 2014 r.) nie przekroczyły kwoty 150.000 zł). Jednocześnie wskazała Pani, że w prowadzonej działalności gospodarczej nie prowadziła i nie zamierza prowadzić usług doradczych czy prawniczych. Zamierza Pani od 1 sierpnia 2014 r. skorzystać ze zwolnienia podmiotowego, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że skoro - jak wskazano we wniosku - w ramach prowadzonej działalności gospodarczej nie wykonuje Pani usług doradztwa, a jedynie świadczy kompleksowe usługi księgowe, niewymienione w ustawie o podatku od towarów i usług, to przysługuje Pani prawo do skorzystania ze zwolnienia od podatku, o którym mowa art. 113 ust. 1 ustawy w związku z ust. 11 o podatku od towarów i usług, pod warunkiem nieprzekroczenia kwoty limitów określonych ww. przepisach, jednakże nie - jak wskazano we wniosku - od 1 sierpnia 2014 r., gdyż jako czynny podatnik podatku od towarów i usług, osiągający w bieżącym roku obroty z tytułu prowadzonej działalności nie może Pani skorzystać ze zwolnienia podmiotowego w trakcie roku podatkowego. Zatem - w opisanej sytuacji - o ile faktycznie obrót za 2014 r. nie przekroczy kwoty 150.000 zł, ponowny wybór zwolnienia będzie możliwy od dnia 1 stycznia 2015 r. stosownie do zapisu art. 113 ust. 1 w związku z art. 113 ust. 11 ustawy o podatku od towarów i usług.

W konsekwencji powyższego, skoro jak wynika z opisu sprawy, rezygnacja ze sposobu rozliczania się metodą kasową, związana była z zamiarem wyboru zwolnienia podmiotowego, a z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że nie zaprzestała Pani w istocie wykonywania czynności opodatkowanych, w związku z czym nie mogła z dniem 1 sierpnia 2014 r. wyrejestrować się z rejestru podatników VAT czynnych, poprzez złożenie druku VAT-Z. Zatem nieprawidłowy jest również proponowany przez Panią sposób rozliczeń podatku od towarów i usług za okres od 1 lipca 2014 r. do 31 lipca 2014 r., bowiem za ten okres powinna Pani dokonywać rozliczeń, na dotychczasowych zasadach.

Interpretacja dotyczy opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.