ITPP1/443-934/09/MS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 30 września 2009 r. (data wpływu 5 października 2009 r.), uzupełnionym w dniu 30 listopada 2009 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy nieruchomości - jest nieprawidłowe.

W dniu 5 października 2009 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka planuje sprzedać nieruchomość położoną w G., przy ul. B., tj. prawo użytkowania wieczystego działki gruntu o powierzchni 0,3548 ha oraz własność posadowionego na tym gruncie ogrodzenia trwale z gruntem związanego. Przedmiotowa nieruchomość oraz inne posiadane przez Spółkę nieruchomości zostały przejęte do odpłatnego korzystania od Skarbu Państwa. Na mocy aktu notarialnego w dniu 23 grudnia 1992 r. Spółce został oddany do odpłatnego korzystania i pobierania pożytków zespół składników materialnych i niematerialnych, wchodzących w skład zlikwidowanego przedsiębiorstwa państwowego w rozumieniu art. 55 ¹ k.c. < (art. 39 ustawy z dnia 13 lipca 1990 r. o prywatyzacji przedsiębiorstw państwowych (Dz. U. Nr 51, poz. 298 z późn. zm.) oraz zarządzenia Ministra Finansów z dnia 10 listopada 1990 r. w sprawie zasad ustalania należności za korzystanie z mienia Skarbu Państwa (MP Nr 43, poz. 334 z późn. zm.)>. Po uprzedniej spłacie w całości należności za korzystanie z mienia Skarbu Państwa w dniu 1 października 1999 r. na mocy aktu notarialnego przeniesiono na rzecz Spółki własność przedsiębiorstwa, które dotychczas Spółka odpłatnie użytkowała. Na mocy ww. aktu notarialnego przeniesiono własność na rzecz Spółki - budynków, budowli, prawo użytkowania wieczystego działek położonych na terenach kilku gmin, między innymi przeniesiono prawo użytkowania wieczystego działki gruntu, której dotyczy wniosek oraz własność ogrodzenia posadowionego na tym gruncie. Przedmiotowa działka gruntu ogrodzona jest dwoma rodzajami ogrodzenia, stale związanego z gruntem (pierwszy rodzaj: w betonowym cokole wmurowane są słupki metalowe, między nimi wspawane są przęsła ogrodzenia, są to ramy metalowe wypełnione siatką ogrodzeniową; drugi rodzaj: betonowe słupki ogrodzeniowe, osadzone w gruncie; przestrzeń pomiędzy nimi wypełniają płyty betonowe, w dolnej części ogrodzenia pełne, a u góry ażurowe).

Powyższe ogrodzenie, posadowione na działce stanowi w Spółce środek trwały, a według Klasyfikacji Środków Trwałych należy do grupy 2 (budowle) - obiekty inżynierii lądowej i wodnej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w świetle ustawy o podatku od towarów i usług oraz w związku z przedstawianymi wyżej informacjami, dotyczącymi stanu faktycznego planowana sprzedaż tej nieruchomości (tj. prawo użytkowania wieczystego działki wraz z ogrodzeniem) będzie korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż opisanej nieruchomości będzie korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 oraz § 13 ust. 1 pkt 10 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. Przedmiotem dostawy będzie użytkowana przez Spółkę nieruchomość złożona z gruntu (dzierżawionego od Skarbu Państwa w formie prawa użytkowania wieczystego) oraz usytuowanego na nim obiektu, tj. budowli w postaci ogrodzenia trwale z gruntem związanego, stanowiącego odrębną własność Spółki. Spółce w stosunku do prawa użytkowania wieczystego gruntu oraz do ogrodzenia nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Czynności te w tamtym okresie czasu nie były opodatkowane podatkiem od towarów i usług, więc Spółce w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Spółka nie ponosiła wydatków na remonty oraz ulepszenia opisanego ogrodzenia. Według zaświadczenia otrzymanego z Urzędu Miejskiego wynika, że w obowiązującym do 31 grudnia 2002 r. miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego Miasta opisana działka była przeznaczona jako teren "istniejących baz, magazynów, zakładów usługowych". Natomiast w Studiu Uwarunkowań i Kierunków Zagospodarowania Przestrzennego Miasta, powyższy teren znajduje się na terenach produkcyjnych i magazynowych istniejących i projektowanych. Z uwagi na fakt iż dostawa budowli, o której mowa we wniosku jest zwolniona zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług, zatem zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntu, na którym jest posadowiona w myśl § 13 ust. 1 pkt 10 rozporządzenia korzysta również ze zwolnienia od podatku od towarów i usług. Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia budowli. W tym zakresie należy odnieść się do przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. prawo budowlane (Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118 z późn. zm.), zgodnie z którą budowlą jest każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury. Z kolei urządzenia budowlane zgodnie z art. 3 pkt 9 Prawa budowlanego należy rozumieć jako urządzenia techniczne związane z obiektem budowlanym, zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, jak przyłącza i urządzenia instalacyjne, a także przejazdy, ogrodzenia, place postojowe i place pod śmietniki. W kontekście powyższych definicji należy stwierdzić, iż niektóre z urządzeń budowlanych np. ogrodzenie, chodnik, występując samodzielnie niezwiązane z obiektem budowlanym (np. budynkiem), tracą status urządzenia budowlanego, a stają się obiektem budowlanym-budowlą.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

Na podstawie ust. 1 pkt 10a powołanego artykułu, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

Warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b), nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat (ust. 7a ww. artykułu).

Przez pierwsze zasiedlenie - w myśl art. 2 pkt 14 ustawy - rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

Zgodnie z § 13 ust. 1 pkt 10 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1336), zwalnia się od podatku zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntu, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, jeżeli budynki te lub budowle albo ich części są zwolnione od podatku.

Z treści złożonego wniosku wynika, że Spółka zamierza zbyć prawo użytkowania wieczystego gruntu oraz własność posadowionego na tym gruncie ogrodzenia trwale z gruntem związanego. Powyższe ogrodzenie, stanowi budowlę w rozumieniu przepisów ustawy - Prawo budowlane. Przy nabyciu przedmiotowej nieruchomości (prawa użytkowania wieczystego gruntu oraz ogrodzenia) Spółce nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, bowiem nabycie nastąpiło w 1992 r. tj. przed wejściem w życie ustawy o podatku od towarów i usług. Spółka nie ponosiła również wydatków na remonty oraz ulepszenia nieruchomości.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego na tle powołanych przepisów prawa prowadzi do wniosku, iż dostawa opisanej nieruchomości, będzie zwolniona od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o podatku od towarów i usług (a nie jak wskazano we wniosku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy) w powiązaniu z § 13 ust. 1 pkt 10 rozporządzenia w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów. Z przedstawionego we wniosku opisu, nie wynika bowiem, aby w przypadku opisanej nieruchomości miało miejsce pierwsze zasiedlenie w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu (tj. w rozumieniu art. 2 ust. 14 ustawy).

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu datowania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Krajowe Biuro Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.