ITPP1/443-928a/12/AT

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 30 lipca 2012 r. (data wpływu 1 sierpnia 2012 r.), uzupełnionym w dniu 14 sierpnia 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku usług w zakresie pośrednictwa finansowego - jest prawidłowe.

W dniu 1 sierpnia 2012 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku usług w zakresie pośrednictwa finansowego.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. Wnioskodawca zamierza podjąć działalność w zakresie świadczenia szerokiej palety nowoczesnych produktów i usług finansowych dla X. oraz pozostałych podmiotów systemu X. w Polsce. System X. funkcjonuje w oparciu o przepisy ustawy z dnia 14 grudnia 1995 r. o spółdzielczych kasach oszczędnościowo-kredytowych (Dz. U. z 1996 r. Nr 1, poz. 2 z późn. zm.).

Jedna z Y. należących do systemu X. zamierza wnieść aportem do spółki Wnioskodawcy zorganizowaną część przedsiębiorstwa w postaci Departamentu Sprzedaży, realizującego zadania w zakresie sprzedaży produktów finansowych członkom X. Wnioskodawca planuje zawarcie umowy ze X. (Wnioskodawca zamierza w przyszłości zawierać takie umowy z innymi jednostkami), na podstawie której Wnioskodawca w oparciu o otrzymany aportem zespół materialnych i niematerialnych składników majątkowych, w tym zobowiązań oraz pracowników, a także posiadane własne zasoby majątkowe i osobowe, świadczyć będzie na rzecz X. usługi pośrednictwa (agencyjne) w zakresie produktów finansowych oferowanych przez X., zgodnie z poniższym opisem. 1. Usługi agencyjne dla X.

W ramach planowanych umów, Wnioskodawca świadczyć będzie na rzecz X kompleksowe usługi agencyjne, dotyczące pośrednictwa we wszystkich świadczonych przez X. usługach finansowych na rzecz członków X. Usługi te Wnioskodawca będzie wykonywał w imieniu i na rzecz X. - w oparciu o otrzymane pełnomocnictwa.

Kompleksowe usługi agencyjne obejmować będą szereg czynności (opisanych poniżej), których celem jest pozyskanie nowego członka (klienta) dla X. oraz obsługa obecnych członków (klientów) X. w zakresie świadczonych przez X. usług finansowych (m.in. lokaty, depozyty, pożyczki i kredyty).

W ramach kompleksowej usługi agencyjnej wykonywanej w imieniu i na rzecz X. realizowane będą zasadniczo następujące czynności:

1. Aktywne pozyskiwanie i obsługa klientów (członków) dla X., obejmujące m.in. działania takie jak:

1.1. Organizowanie spotkań biznesowych dla obecnych i potencjalnych klientów (członków);

1.2. Przygotowywanie ofert obejmujących oferowane przez X. produkty finansowe;

1.3. Promowanie i zachęcanie do skorzystania z produktów finansowych X. - zgodnie z wytycznymi i planami opracowanymi przez X.;

1.4. Tworzenie kont nowych klientów (członków) X. w systemach (np. otwarcie rachunku, lokaty) wraz ze zgromadzeniem i przetworzeniem wymaganej przez X. dokumentacji w tym zakresie;

4.1. Analiza potrzeb pożyczkowych członka (klienta) oraz dopasowanie odpowiadającego tym potrzebom produktu finansowego oferowanego przez X.;

4.2. Przekazanie członkowi (klientowi) informacji o istotnych parametrach oferowanego produktu finansowego;

4.3. Skompletowanie wymaganych do weryfikacji dokumentów;

4.4. Przygotowanie wniosku pożyczkowego;

4.5. Weryfikacja wniosku pożyczkowego pod kątem formalnym (kompletność, umieszczenie podpisów we właściwych miejscach, itp.);

4.6. Wstępna ocena ryzyka pożyczkowego i wydanie w tym zakresie rekomendacji dla X.;

4.7. Przekazanie wniosku pożyczkowego do X.;

5. Obsługa wniosków kredytowych:

5.1. Analiza potrzeb kredytowych członka (klienta) oraz dopasowanie odpowiadającego tym potrzebom produktu finansowego oferowanego przez X.;

5.2. Przekazanie członkowi (klientowi) informacji o istotnych parametrach oferowanego produktu finansowego;

5.3. Skompletowanie wymaganych do weryfikacji dokumentów;

5.4. Przygotowanie wniosku kredytowego;

5.5. Weryfikacja wniosku pożyczkowego pod kątem formalnym (kompletność, umieszczenie podpisów we właściwych miejscach, itp.);

5.6. Wstępna ocena ryzyka kredytowego i wydanie w tym zakresie rekomendacji dla X.;

5.7. Przekazanie wniosku kredytowego do X.;

6. Dokonywanie operacji kasowych takich jak: wpłaty, wypłaty, przelewy na podstawie zleceń klientów (członków) -w tym zakresie Wnioskodawca będzie również na bieżąco zarządzał stanem posiadanej gotówki tak, aby zapewnić płynną obsługę klientów (członków) X.

Z uwagi na świadczenie opisanych wyżej usług, klienci Wnioskodawcy (czyli X.) wymagać będą od Wnioskodawcy sporządzania i przekazywania do X. raportów (raport o sprzedaży zawierający informacje o ilości i wartości sprzedanych produktów X. oraz raport jakościowy, zawierający informacje o przestrzeganiu procedur, norm i wytycznych X. w zakresie świadczenia usług agencyjnych) - zgodnie z otrzymanymi od X. wytycznymi.

We wszystkich opisanych wyżej działaniach Wnioskodawca - jako agent X. - realizował będzie ich wytyczne oraz działał zgodnie z postanowieniami regulaminów i umów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy usługi agencyjne (pośrednictwa) w zakresie usług finansowych, świadczone na rzecz X., opisane w punkcie I. opisu zdarzenia przyszłego, podlegają zwolnieniu od podatku VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, usługi agencyjne (pośrednictwa) w zakresie usług finansowych, świadczone na rzecz X., opisane w punkcie I opisu zdarzenia przyszłego, podlegają zwolnieniu od VAT.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT, zwolnieniu z VAT podlegają m.in. usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę. Zgodnie natomiast z art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy o VAT, zwolnione z VAT są również usługi pośrednictwa w zakresie depozytów środków pieniężnych, prowadzenia rachunków pieniężnych, wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych, długów, czeków i weksli. Powyższe regulacje stanowią implementację do polskiego porządku prawnego postanowień prawa wspólnotowego w tym zakresie, a w szczególności art. 135 ust. 1 lit. b oraz lit. d Dyrektywy 2006/112/ WE oraz orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE) wydanego w oparciu o te regulacje.

Jak wynika z przytoczonych przepisów ustawy o VAT oraz Dyrektywy VAT, zwolnione od podatku są nie tylko usługi stricte finansowe, takie jak: udzielanie kredytów lub pożyczek pieniężnych, czy przyjmowanie depozytów środków pieniężnych, prowadzenie rachunków pieniężnych, wszelkiego rodzaju transakcje płatnicze, przekazy i transfery pieniężne etc. (dalej jako: "usługi podstawowe"), ale także usługi pośrednictwa do tych usług. Przy tym, co warto podkreślić, żaden przepis ustawy o VAT, ani Dyrektywy VAT nie definiuje, co należy rozumieć pod pojęciem "pośrednictwa" użytego we wskazanych przepisach.

W ocenie Wnioskodawcy, zakres przedmiotowy pojęcia pośrednictwa, użytego we wskazanych przepisach powinien być interpretowany w oparciu o wydane w tej kwestii orzecznictwo TSUE. W orzeczeniu w sprawie C-2/95 (SDC) analizując powyższy problem, TSUE orzekł, że ani sposób wykonywania usług, ani charakter prawny usługodawcy (np. brak statusu banku czy instytucji finansowej), ani nawet brak bezpośredniej umowy podmiotu wykonującego usługi z ostatecznym odbiorcą nie wykluczają zastosowania zwolnień od VAT, przewidzianych w przepisach VI Dyrektywy (obecnie art. 135 ust. 1 lit. b-d Dyrektywy VAT), pod warunkiem że usługi świadczone przez dany podmiot są przez klienta instytucji finansowej postrzegane jako element otrzymywanej usługi finansowej. Podobne stanowisko zostało zaprezentowane przez TSUE w orzeczeniu w sprawie C-453/05 (Volker Ludwig). W orzeczeniu tym TSUE wskazał na rozumienie pojęcia "pośrednictwa" do usług finansowych uznając, że pojęcie to obejmuje działalność wykonywaną przez osobę pośredniczącą, która nie jest stroną umowy dotyczącej produktu finansowego i której działalność różni się od typowych świadczeń umownych wykonywanych przez strony tych umów. W tym kontekście - zdaniem TSUE - celem takiej działalności jest uczynić wszystko co niezbędne, by dwie strony zawarły umowę, przy czym pośrednik nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy (podobnie wyrok TSUE w sprawie C-235/00 (CSC Financial Services). W kontekście rozumienia pojęcia pośrednictwo, użytego w przepisach ustawy o VAT oraz Dyrektywy VAT wskazać należy, że usługi opisane w pkt I opisu zdarzenia przyszłego, które wykonywać będzie Wnioskodawca na rzecz X. stanowią właśnie pośrednictwo w świadczeniu przez X. różnego rodzaju usług finansowych (udzielanie pożyczek, kredytów, depozyty, przelewy, itp.). Wnioskodawca prowadzić będzie z jednej strony działania zmierzające do przekonania klienta (potencjalnego klienta) do zawarcia określonej umowy ze X., dotyczącej konkretnego produktu finansowego, jak również będzie pomagać takiemu klientowi skompletować odpowiednie (wymagane przez X.) dokumenty - przy jednoczesnej wstępnej weryfikacji ich prawidłowości i kompletności. Ostateczną jednak decyzję w zakresie zawarcia umowy z klientem podejmować będzie zawsze X. - jako instytucja świadcząca usługi podstawowe - w oparciu o przekazaną przez Wnioskodawcę dokumentację. Wnioskodawca będzie następnie uprawniony do zawarcia umowy na podstawie pełnomocnictw udzielonych przez X. Umowy takie, zanim zostaną podpisane i zrealizowane, muszą jednak zawsze zostać zaakceptowane i zatwierdzone do wypłaty przez X. Innym przejawem działalności Wnioskodawcy jest pośrednictwo w zakresie przyjmowania depozytów, wpłat, wypłat, lokat i innych produktów finansowych oferowanych przez X. Również w tym zakresie - działając w oparciu o stosowne pełnomocnictwa - Wnioskodawca wykonywać będzie wskazane wyżej czynności tak, iż z perspektywy klienta świadczącym usługę finansową będzie w zasadzie X.

Zdaniem Wnioskodawcy, pojęcie "pośrednictwo" zostało użyte w rozpatrywanych przepisach ustawy o VAT i Dyrektywy VAT w znaczeniu szerokim i obejmuje także świadczenie usług, które wyczerpują się w czynnościach faktycznych zmierzających lub sprzyjających zawarciu umowy na świadczenie usług podstawowych. A więc usług, których istotę można określić jako kojarzenie stron umowy. Oczekiwanym następstwem podejmowanych przez takiego pośrednika starań jest doprowadzenie do spotkania się stron i podpisania umowy na dany produkt bankowy/finansowy (w tym zakresie X. reprezentowany będzie przez Wnioskodawcę w oparciu o stosowne pełnomocnictwo).

Takie rozumienie "pośrednictwa" bliskie jest pojęciu agencji w ujęciu cywilistycznym. Zgodnie z art. 758 § 1 Kodeksu cywilnego, przez umowę agencyjną przyjmujący zlecenie (agent) zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, do stałego pośredniczenia, za wynagrodzeniem, przy zawieraniu z klientami umów na rzecz dającego zlecenie przedsiębiorcy albo do zawierania ich w jego imieniu. Usługi agenta w ramach pośrednictwa sprowadzają się do wykonywania czynności faktycznych, które tworzą zachowanie określane mianem "pośredniczenie", obejmujące np.: wyszukiwanie osób, z którymi można zawierać umowy danego rodzaju, ułatwianie spotkań z takimi osobami, nakłanianie do skorzystania z oferty, przekazywanie prospektów, informowanie o warunkach umów, doręczanie ofert, pomoc w przygotowaniu i weryfikację formalną wniosków, przekazywanie ich instytucji finansowej, jak również pośredniczenie w obsłudze depozytów, wpłat, wypłat, przelewów itp. - czyli tych wszystkich czynności, które będą wykonywane przez Wnioskodawcę na rzecz X. (opisanych w pkt I zdarzenia przyszłego). Jak z powyższego wynika, istotą działalności agenta (tutaj: Wnioskodawca) jest stałe pośredniczenie przy zawieraniu umów.

Zatem, w ocenie Wnioskodawcy, opisane w pkt I opisu zdarzenia przyszłego usługi stałego pośredniczenia przy zawieraniu z klientami różnego rodzaju umów, dotyczących oferowanych przez X. usług finansowych na rzecz X., jak i wykonywanie różnych czynności w związku ze świadczeniem tych usług (opisanych w pkt I opisu zdarzenia przyszłego), mieszczą się w zakresie zwolnienia od VAT, przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 38 oraz pkt 40 ustawy o VAT.

Wnioskodawca podkreśla, że wskazane wyżej rozumienie przywołanych przepisów prezentuje Minister Finansów i działające w jego imieniu organy podatkowe. W zasadniczo analogicznym stanie faktycznym, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działający z upoważnienia Ministra Finansów wydając interpretację prawa podatkowego (interpretacja z dnia 24 czerwca 2011 r., nr IPPP2/443-328/11-3/MM) wskazał, że: "Biorąc pod uwagę opisane we wniosku zdarzenie przyszłe, a także obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego tut. organ podatkowy stwierdza, iż stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe. Kluczową rolę w rozwiązaniu wskazanego we wniosku problemu odgrywają przepisy art. 43 ust. 1 pkt 38 - 40 ustawy o VAT. Z przepisów tych wynika, iż zwalnia się od podatku usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, usługi pośrednictwa w zakresie udzielania poręczeń, gwarancji i wszelkich innych zabezpieczeń transakcji finansowych i ubezpieczeniowych, usługi pośrednictwa w zakresie depozytów środków pieniężnych, prowadzenia rachunków pieniężnych, wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych, długów, czeków i weksli. W ocenie tut. organu podatkowego Zainteresowany wykonuje czynności pośrednictwa w świadczeniu usług finansowych, bowiem wykonywanie różnego rodzaju czynności faktycznych zmierzające do zawarcia umowy między Bankiem a klientem Banku, w tym dotarcie do klienta zainteresowanego oferowanym przez Bank produktem bankowym, weryfikację, czy klient ten spełnia określane przez Bank wymagania, przedstawienie klientowi procedur i warunków finansowych obowiązujących w Banku dotyczących oferowanego produktu, przekazanie danych klienta Bankowi itp., stanowią usługę, która w sposób nierozerwalny wiąże się z usługą główną świadczoną przez Bank. Czynności te mają na celu kwalifikację klienta pod kątem zawarcia przez niego konkretnej umowy z Bankiem na określony produkt przez ten Bank oferowany. Zawarcie umowy przez klienta z Bankiem poprzedzane jest wyborem odpowiedniej oferty. Zaproponowanie klientowi odpowiedniego produktu uzależnione jest przede wszystkim od zbadania jego indywidualnych potrzeb oraz kondycji finansowej. Znajomość podstawowych informacji na temat konsumenta usługi oferowanej przez Bank, jest więc elementem niezbędnym do zawarcia w przyszłości określonej umowy z Bankiem. Z tego też względu, czynności opisane powyżej są niezbędne, w celu doprowadzenia do zawarcia przez klienta odpowiednich umów z Bankiem". Podobne stanowisko w odniesieniu do usług analogicznych do opisanych przez Wnioskodawcę w pkt I opisu zdarzenia przyszłego prezentowane jest również przez inne organy podatkowe, działające z upoważnienia Ministra Finansów, przykładowo: interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 15 lutego 2012 r., interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 18 stycznia 2012 r. oraz z dnia 19 sierpnia 2011 r.

Wnioskodawca zwraca uwagę, że sposobu traktowania na gruncie VAT usług agencyjnych (pośrednictwa) opisanych w pkt I opisu zdarzenia przyszłego nie zmienia okoliczność, iż w ramach ich świadczenia, Wnioskodawca będzie również przygotowywał i przesyłał X. raporty ze swojej działalności (zgodnie z wytycznymi i wymogami X.). W ocenie Wnioskodawcy, przygotowywanie i przesyłanie tych raportów nie stanowi samo w sobie usługi świadczonej na rzez X. Jest to jedynie forma informowania X. o bieżącej sytuacji dotyczącej sprzedaży i innych wskaźników związanych ze świadczeniem usług pośrednictwa (agencyjnych) na rzecz X. Raportowanie do X. jest zatem wyłącznie elementem pozwalającym na właściwe wyświadczenie usługi na rzecz X., a samo w sobie taką usługą nie jest. Jak wynika z szerokiego orzecznictwa TSUE (przykładowo, C-349/96 Card Protection Plan, C-461/08 Don Bosco), polskich sądów administracyjnych, jak również interpretacji organów podatkowych, jeżeli dana czynność nie stanowi dla nabywcy celu samego w sobie, a jedynie służy prawidłowemu wykonaniu usługi, wówczas nie powinna ona być sztucznie oddzielana od tej usługi. W ocenie Wnioskodawcy, przygotowywanie omawianych raportów z wykonania usług dla X. nie jest dla nabywców (X.) celem samym w sobie. Istotą świadczenia Wnioskodawcy wobec X. jest wykonywanie usługi agencyjnej (pośrednictwa) w odniesieniu do oferowanych przez X. usług finansowych. Fakt, że Wnioskodawca podsumowuje swoje prace na rzecz X. w formie raportów (przygotowywanych zgodnie z wytycznymi i wymogami X.) nie powoduje, że czynność ta jest odrębną od usługi agencyjnej (pośrednictwa) usługą na gruncie VAT.

Podobnie, wykonywane przez Wnioskodawcę czynności, polegające na promowaniu, reklamowaniu, czy zachęcaniu do skorzystania z usług finansowych X. nie stanowią odrębnych usług, lecz służą wyłącznie jak najlepszemu świadczeniu usług agencyjnych na rzecz X. Wnioskodawca bowiem - jako agent - ma za zadanie aktywnie pozyskiwać klientów i sprzedawać produkty finansowe, trudno zatem oczekiwać, że będzie jedynie biernie czekał na klienta. Aktywność Wnioskodawcy w tym zakresie stanowi zatem element usługi agencyjnej, a nie cel sam w sobie z perspektywy X. Również z perspektywy Wnioskodawcy, im więcej produktów finansowych sprzeda na rzecz X., tym wyższe uzyska wynagrodzenie z tego tytułu, a zatem aktywne promowanie i polecanie produktów finansowych jest również w interesie Wnioskodawcy. Nie są to jednak usługi reklamowe, czy też marketingowe, które byłyby świadczone na rzecz X. - X., bowiem nie nabywa od Wnioskodawcy takich świadczeń, a jedynie jest zainteresowany nabyciem usługi agencyjnej (pośrednictwa) w zakresie oferowanych produktów finansowych. Zaprezentowane w tym zakresie stanowisko znajduje potwierdzenie w interpretacjach prawa podatkowego, przykładowo w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 19 sierpnia 2011 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Stosownie do art. 5a tej ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

W art. 41 ust. 1 omawianej ustawy postanowiono, iż stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże, zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Podkreślić także należy, iż zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

I tak, według art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy, zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

Natomiast, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie depozytów środków pieniężnych, prowadzenia rachunków pieniężnych, wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych, długów, czeków i weksli oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu tych usług.

Przepisy powyższe stanowią implementację do polskiego porządku prawnego przepisu art. 135 ust. 1 lit. b i lit. d Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L 347), która weszła w życie z dniem 1 stycznia 2007 r., zgodnie z którym państwa członkowskie zwalniają udzielanie kredytów i pośrednictwo kredytowe, oraz zarządzanie kredytami przez kredytodawcę, jak również transakcje, łącznie z pośrednictwem, dotyczące rachunków depozytowych, rachunków bieżących, płatności, przelewów, długów, czeków i innych zbywalnych instrumentów finansowych, z wyłączeniem windykacji należności.

W oparciu o przepis art. 43 ust. 13 ustawy, zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7 i 37-41, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 7 i 37-41.

Przepisu ust. 13 nie stosuje się do świadczenia usług stanowiących element usług pośrednictwa, o których mowa w ust. 1 pkt 7 i 37-41 (art. 43 ust. 14 ustawy).

Natomiast, zgodnie z art. 43 ust. 15 ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41 oraz w ust. 13, nie mają zastosowania do:

Zaznaczenia wymaga, że terminy używane do określenia zwolnień od podatku przewidziane w artykule 13 Dyrektywy muszą być również wiernie interpretowane, jako że stanowią wyjątki od ogólnej zasady, która mówi, że podatek VAT pobierany jest od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika (patrz w szczególności sprawa 348/87 Stichting Uitvoering Financiele Acties (1989) ECR 1737, paragraf 13 i sprawa C-287/00 Commission v Germany (2002) ECR I-5811, paragraf 43).

Jest ustalonym prawem precedensowym, że zwolnienia te stanowią niezależne pojęcia prawa wspólnotowego, którego celem jest uniknięcie rozbieżności w stosowaniu systemu podatku VAT w poszczególnych Państwach Członkowskich.

W związku z powyższym, tut. organ wydając interpretację w stanie prawnym od dnia 1 stycznia 2011 r. określa ich zakres z wykorzystaniem treści zapisów prawa unijnego i krajowego oraz orzecznictwa sądów.

W celu rozstrzygnięcia co w świetle ww. przepisów prawa podatkowego należy rozumieć pod pojęciem "pośrednictwa" warto odnieść się do wyroku w sprawie sygn. C-453/05, gdzie TSUE stwierdził, że "pośrednictwo stanowi działalność polegającą na pośredniczeniu, która może obejmować między innymi wskazywanie stronie danej umowy okazji do zawarcia takiej umowy, kontaktowanie się z drugą stroną i negocjowanie w imieniu i na rzecz klienta warunków świadczeń wzajemnych, przy czym celem takiej działalności jest uczynienie wszystkiego, co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę, a sam pośrednik nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy. Zatem pojęcie pośrednictwa nie wymaga koniecznie, aby pośrednik działający jako subagent agenta głównego kontaktował się bezpośrednio z dwiema stronami umowy, aby negocjować wszystkie klauzule, jednakże pod warunkiem, że jego działalność nie ogranicza się do zobowiązania do wykonania części czynności faktycznych związanych z umową".

Natomiast w sprawie C-235/00 TSUE wskazał, w kwestii znaczenia słowa "negocjacje", w kontekście art. 13B (d) (5), iż "odnosi się ono do działalności pośrednika, który nie przyjmuje roli którejkolwiek ze stron umowy dotyczącej produktu finansowego oraz którego działalność polega na czymś innym, niż świadczenie usług wchodzących w zakres umowy, typowo wykonywanych przez strony takich umów. Negocjacje stanowią usługę świadczoną na rzecz strony umowy oraz są wynagradzane przez nią, polegającą na jednoznacznie określonym akcie mediacji. Mogą one polegać m.in. na wskazywaniu odpowiednich możliwości zawarcia takiej umowy, nawiązywanie kontaktu z drugą stroną lub negocjowanie, w imieniu i na rzecz klienta, warunków płatności, jakich ma dokonać jedna ze stron. Celem negocjacji jest zatem wykonanie wszystkich czynności niezbędnych w celu zawarcia przez dwie strony umowy, przy jednoczesnym braku jakiegokolwiek własnego zaangażowania negocjatora określonego w warunkach umowy.

Z drugiej strony, nie stanowi negocjacji sytuacja, w której jedna ze stron powierza podwykonawcy część formalności administracyjnych związanych z umową, takich jak udzielanie informacji drugiej stronie oraz przyjmowanie i przetwarzanie wniosków, zapisów na papiery wartościowe, będące przedmiotem umowy. W takim przypadku, podwykonawca zajmuje tę samą pozycję, jak strona sprzedająca produkt finansowy i nie jest zatem pośrednictwem".

Kontynuując kwestię odróżnienia pośrednictwa od innych usług, warto przytoczyć wyrok w sprawie Volker Ludwig (wyrok TSUE z dnia 21 czerwca 2007 r., C-453/05). Niemiecki podatnik był subagentem, działającym na rzecz spółki DVAG, która z kolei występowała w imieniu instytucji kredytowej. Zakres czynności V. Ludwiga obejmował wyszukiwanie klientów, prowadzenie z nimi rozmów, przedstawienie oferty. W przypadku zawarcia umowy kredytu DVAG otrzymywała prowizję od instytucji kredytowej V. Ludwig zaś - prowizję od DVAG. Zdaniem TSUE ani okoliczność działania podatnika jako subagenta, ani dokonywanie dodatkowo doradztwa majątkowego (które jeśli ma charakter pomocniczy, to dzieli skutki podatkowe pośrednictwa kredytowego) - zwolnienia nie wykluczają. Trybunał wyszedł też z zasady neutralności VAT, zauważając, że podatnicy muszą mieć możliwość wyboru modelu organizacyjnego, który ekonomicznie byłby dla nich najbardziej odpowiedni, nie narażając się na opodatkowanie czynności (wyrok TSUE z dnia 25 lutego 1999 r., C-349/96).

Z okoliczności sprawy wynika, iż Wnioskodawca ma świadczyć na rzecz X. szeroko rozumiane usługi w zakresie pośrednictwa (agencyjne) w zakresie usług finansowych (m.in. lokaty, depozyty, pożyczki i kredyty).

Biorąc pod uwagę opisane we wniosku zdarzenie przyszłe, a także obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego tut. organ podatkowy stwierdza, iż stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe. Kluczową rolę w rozwiązaniu wskazanego we wniosku problemu odgrywają przepisy art. 43 ust. 1 pkt 38 i 40 ustawy o podatku od towarów i usług. Z przepisów tych wynika, iż zwalnia się od podatku usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, usługi pośrednictwa w zakresie depozytów środków pieniężnych, prowadzenia rachunków pieniężnych, wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych, długów, czeków i weksli. W ocenie tut. organu Wnioskodawca wykonuje czynności pośrednictwa w świadczeniu usług finansowych, bowiem wykonywanie różnego rodzaju czynności faktycznych, sprowadzające się do zawarcia umowy między X. a jego członkami, w tym dotarcie do klienta zainteresowanego oferowanym przez X. produktem finansowym, weryfikację, czy klient (członek) ten spełnia określane przez X. wymagania (rekomendacje dla X.), przedstawienie klientowi informacji o istotnych parametrach oferowanego produktu finansowego, przekazanie danych klienta X., itp., stanowią usługę, która w sposób nierozerwalny wiąże się z usługą główną świadczoną przez X. Czynności te mają na celu kwalifikację klienta pod kątem zawarcia przez niego konkretnej umowy z X. na określony produkt przez ten X. oferowany. Zawarcie umowy przez klienta z X. poprzedzane jest wyborem odpowiedniej oferty. Zaproponowanie klientowi odpowiedniego produktu uzależnione jest przede wszystkim od zbadania jego indywidualnych potrzeb oraz kondycji finansowej (ocena ryzyka kredytowego i wydanie w tym zakresie rekomendacji dla X.). Znajomość podstawowych informacji na temat konsumenta (członka/klienta) usługi oferowanej przez X., jest więc elementem niezbędnym do zawarcia w przyszłości określonej umowy z X. Z tego też względu, czynności opisane powyżej są niezbędne, w celu doprowadzenia do zawarcia przez klienta odpowiednich umów z X.

Wskazać ponadto należy, iż w przedmiotowej sprawie przepis art. 43 ust. 15 ustawy o VAT nie będzie miał zastosowania, bowiem z treści wniosku nie wynika, aby Wnioskodawca wykonywał tego typu usługi.

Konkludując, należy stwierdzić, że skoro - jak wynika z treści złożonego wniosku - przedmiotowe usługi są usługami pośrednictwa w świadczeniu usług finansowych Wnioskodawca działając jako agent ma prawo stosować do tych usług zwolnienie od podatku przewidziane w art. 43 ust. 1 pkt 38 i 40 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w tak przedstawionym zdarzeniu przyszłym należało uznać za prawidłowe.

Końcowo wskazuje się, że w zakresie pytania: "Czy usługa agencyjna (pośrednictwa) w zakresie usług ubezpieczeniowych, świadczona na rzecz Z. i T., opisana w punkcie II. opisu zdarzenia przyszłego, podlega zwolnieniu od podatku VAT..." w dniu 12 października 2012 r. wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.