ITPP1/443-914/09/DM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 22 września 2009 r. (data wpływu 28 września 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego - jest prawidłowe.

W dniu 28 września 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą na oferowaniu usług finansowych w zakresie używania kart płatniczych w sieci terminali (...) i w sieci bankomatów: usług zakwalifikowanych zgodnie z PKWIU w grupowaniu 65.12.10 jako "Usługi pośrednictwa pieniężnego pozostałe". Usługi te, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług podlegają zwolnieniu z opodatkowania tym podatkiem. Sieć bankomatów Wnioskodawcy jest sukcesywnie rozbudowywana o kolejne urządzenia. Bankomaty są środkami trwałymi Wnioskodawcy i stanowią integralną część docelowej usługi pośrednictwa pieniężnego. Wartość początkowa bankomatu (wartość maszyny, adaptacja lokalu, w którym będzie posadowiony, samo posadowienie oraz inne dodatkowe koszty warunkujące oddanie kolejnego bankomatu do użytkowania) zawiera podatek od towarów i usług (wskazany m.in. na fakturach zakupu maszyny i fakturach za posadowienie bankomatu). Wnioskodawca zawarł z kontrahentem umowę o współpracy w zakresie rozwoju sieci bankomatów Wnioskodawcy. W zamian za posadowienie bankomatu w lokalizacji wskazanej przez kontrahenta część kosztów poniesionych na posadowienie bankomatu (to jest kosztów przekraczających ustalony przez strony limit), Wnioskodawca ma prawo przenieść na kontrahenta.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca ma prawo do odliczenia naliczonego podatku od towarów i usług od części usług posadowienia w zakresie, w jakim przenosi ją na kontrahenta.

Zdaniem Wnioskodawcy, przysługuje prawo do odliczenia podatku od towarów i usług wynikającego z faktury zakupu usług posadowienia bankomatu w takiej części, w jakiej usługa ta zostanie przeniesiona na kontrahenta. Powołując art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług Wnioskodawca wskazuje, że przepis ten wyłącza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem towarów i usług, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych (czynności zwolnionych od podatku od towarów i usług i czynności niepodlegających opodatkowaniu tym podatkiem). Wnioskodawca podnosi, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie precyzują, jaki związek musi istnieć pomiędzy zakupami, a sprzedażą, żeby podatnik mógł skorzystać z prawa do odliczenia, a związek ten może być bezpośredni bądź pośredni. Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego jest przejawem neutralności podatku od towarów i usług. Wszelkie ograniczenia prawa do odliczenia podatku naliczonego wpływają na zachwianie zasady neutralności podatku i dlatego mogą wynikać jedynie z wyraźnej regulacji ustawowej. Wnioskodawca zauważa, że przenosząc część kosztów na kontrahenta uzyskuje obrót, o którym mowa w art. 29 ustawy o podatku od towarów i usług, podlegający opodatkowaniu stawką podstawową, a więc dokonuje sprzedaży opodatkowanej. Istnieje zatem bezpośredni związek pomiędzy zakupem usługi posadowienia, a jej "odsprzedażą", do wskazania którego obliguje art. 90 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. W ocenie Wnioskodawcy skoro istnieje związek, o którym mowa w art. 90 ustawy, a opisane czynności nie figurują w katalogu wyłączeń zawartych w art. 88 ustawy, to Wnioskodawca ma prawo pomniejszyć podatek należny wynikający z faktury VAT dotyczącej odsprzedaży części usługi posadowienia o podatek naliczony wynikający z faktury zakupu tej usługi. Wnioskodawca wskazuje także, iż bez znaczenia pozostaje fakt, że może to być tylko część usługi określona kwotowym limitem przez postanowienia umowy zawartej pomiędzy Wnioskodawcą, a kontrahentem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 200 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi. Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Wyrazem ścisłej zależności między uprawnionym odliczeniem podatku naliczonego, a wykonywaniem czynności opodatkowanych są regulacje zawarte w art. 90 ww. ustawy, które w sposób technicznoprawny uzupełniają generalną zasadę wyrażoną w wyżej cyt. art. 86 ust. 1 ustawy.

Stosownie do art. 90 ust. 1 cyt. ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca posiada sieć bankomatów wykorzystywanych do świadczenia usług w zakresie pośrednictwa pieniężnego. Ponadto Wnioskodawca zawarł z jednym ze swoich kontrahentów umowę o współpracy w zakresie rozwoju sieci bankomatów Wnioskodawcy. W zamian za posadowienie bankomatu w lokalizacji wskazanej przez kontrahenta część kosztów poniesionych na posadowienie bankomatu Wnioskodawca ma prawo przenieść na kontrahenta.

Ustosunkowując się do powyższego w pierwszej kolejności zauważyć należy, że jak słusznie zauważył Wnioskodawca, w analizowanym przypadku przeniesienie na kontrahenta części kosztów poniesionych na posadowienie bankomatu podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem czynność ta spełnia definicję świadczenia usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Biorąc powyższe pod uwagę, stwierdzić, iż Wnioskodawcy przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, w takim zakresie, w jakim będą one służyły czynnościom opodatkowanym. A zatem Wnioskodawca ma prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem usługi dotyczącej posadowienia bankomatów, w części w jakiej usługa zostanie przeniesiona na kontrahenta.

Dodatkowo należy wskazać, że organy podatkowe nie mają prawa ingerować w treść zawieranych umów cywilnoprawnych i przyjęty w nich sposób rozliczeń pomiędzy kontrahentami, chyba że postanowienia umów naruszają przepisy podatkowe, a to może być stwierdzone jedynie w drodze postępowania podatkowego.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.