ITPP1/443-913b/11/AT

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 22 września 2011 r. Izba Skarbowa w Bydgoszczy ITPP1/443-913b/11/AT

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 21 czerwca 2011 r. (data wpływu 30 czerwca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących nabycie towarów nieodpłatnie przekazanych pracownikom - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 czerwca 2011 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących nabycie towarów nieodpłatnie przekazanych pracownikom.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka, na podstawie art. 104 Kodeksu pracy, zobowiązana jest zapewnić pracownikom kawę, herbatę, wodę mineralną lub soki do spożywania w czasie pracy. Spółka nie udostępnia bowiem pracownikom miejsca do przechowywania artykułów spożywczych służących do sporządzania napojów w miejscu pracy. W związku z realizacją obowiązków wynikających z Regulaminu Pracy, Spółka nabywa następujące towary: kawę, herbatę, wodę, soki, cytryny, cukier i mleko, które przekazuje do zużycia przez pracowników w godzinach pracy, w tym na naradach i szkoleniach wewnętrznych. Pracownicy nie mogą indywidualnie dysponować zakupionymi przez Spółkę artykułami spożywczymi, mogą jedynie zużywać je w trakcie wykonywania obowiązków służbowych. Zakupione artykuły spożywcze są przekazywane do sekretariatu Spółki, który w zależności od potrzeb wydaje je do zużycia. Spółka prowadzi działalność opodatkowaną podatkiem od towarów i usług oraz działalność zwolnioną od VAT. W związku z powyższym VAT naliczony od zakupu towarów i usług, służących zarówno sprzedaży opodatkowanej, jak i zwolnionej, rozlicza zgodnie z art. 90 ustawy o VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy VAT naliczony przy zakupie artykułów spożywczych przekazanych do zużycia przez pracowników w trakcie pracy podlega odliczeniu od VAT należnego z tytułu wykonywania przez Spółkę czynności opodatkowanych.

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki na nabycie artykułów spożywczych, przekazywanych do zużycia pracownikom w trakcie pracy, należą obok wynagrodzeń, ekwiwalentów, ryczałtów, diet i innych świadczeń, do kategorii kosztów pracowniczych, których ponoszenie jest związane prowadzoną działalnością gospodarczą.

W ocenie Wnioskodawcy, bez względu na sposób kwalifikacji czynności przekazania artykułów spożywczych do zużycia pracownikom w trakcie pracy, Spółce przysługuje prawo do odliczania VAT naliczonego przy zakupie tych towarów. Przy czym, w przypadku zakwalifikowania czynności przekazania artykułów spożywczych jako niepodlegające opodatkowaniu VAT przekazanie prezentów o niskiej wartości lub jako nieodpłatne przekazanie towarów na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem, zakup artykułów spożywczych stanowi nabycie materiałów zużywanych w procesie pracy. Natomiast w przypadku Spółki w procesie sprzedaży towarów lub świadczenia usług VAT może być odliczony na zasadach określonych w art. 90 ustawy (proporcja). W przypadku zakwalifikowania czynności przekazania artykułów spożywczych jako opodatkowanej VAT dostawy towarów należących do przedsiębiorstwa na cele osobiste pracowników - zakup artykułów spożywczych związany jest z czynnością opodatkowaną w sposób bezpośredni (nabycie w celu wykonania czynności podlegającej opodatkowaniu VAT) i VAT może być odliczony w pełnej wysokości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją zawartą w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z powyższego przepisu wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje tylko czynnym podatnikom podatku od towarów i usług w takim przypadku, gdy dokonywane zakupy mają związek z czynnościami opodatkowanymi. Odliczyć zatem można podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego. Wskazana norma prawna wyraża zasadę neutralności podatku od towarów i usług, w następstwie której podatnicy realizujący czynności zwolnione, są w podobnej sytuacji jak ostateczny nabywca (konsument) towaru lub usługi, z wyjątkiem przypadków jednoznacznie wskazanych w ustawie o podatku od towarów i usług. Ustawa wyłącza zatem możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu.

Kwotę podatku naliczonego stanowi, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług (art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy).

W stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, o czym stanowi art. 90 ust. 1 ustawy.

Jak stanowi art. 90 ust. 2 ustawy, jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

Proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo - art. 90 ust. 3 ustawy.

Z kolei, szczegółowe zasady ustalania ww. proporcji określają przepisy art. 90 ust. 4-10 ustawy.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Spółka nabywa kawę, herbatę, wodę, soki, cytryny, cukier i mleko, które przekazuje do zużycia przez pracowników w godzinach pracy, w tym na naradach i szkoleniach wewnętrznych. Zakupione artykuły spożywcze są przekazywane do sekretariatu Spółki, który w zależności od potrzeb wydaje je do zużycia. Spółka prowadzi działalność opodatkowaną podatkiem od towarów i usług oraz działalność zwolnioną od tego podatku - VAT naliczony od zakupu towarów i usług, służących zarówno sprzedaży opodatkowanej, jak i zwolnionej, Spółka rozlicza zgodnie z art. 90 ustawy.

Biorąc pod uwagę przedstawione okoliczności sprawy oraz powołane powyżej przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, stwierdzić należy, że Spółce przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, wynikającego z faktur dokumentujących nabycie nieodpłatnie przekazanych towarów na rzecz pracowników (kawa, herbata, woda, soki, cytryny, cukier i mleko), według zasad wskazanych w ww. art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, z jednoczesnym uwzględnieniem art. 90 ust. 1 ustawy, o ile nie wystąpią okoliczności wskazane w art. 88 ustawy.

Końcowo, wskazać należy, iż w zakresie pytań: "czy przekazanie artykułów spożywczych do zużycia pracownikom w trakcie pracy, w tym także w trakcie narad i szkoleń wewnętrznych, stanowi dostawę towarów należących do przedsiębiorstwa na cele osobiste pracowników i jest opodatkowane VAT" oraz "jeżeli jednostkowa cena zakupu poszczególnych artykułów spożywczych przekazywanych do zużycia pracownikom, określona w momencie ich przekazania do zużycia, nie przekracza 10 zł netto, to czy przekazanie ich do zużycia można traktować jako przekazanie prezentów o małej wartości i na podstawie art. 7 ust. 3 wyłączyć je z opodatkowania VAT" w dniu 22 września 2011 r. wydane zostało odrębne rozstrzygnięcie znak ITPP1/443-913a/11/AT.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl