ITPP1/443-884/10/AJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 3 września 2010 r. (data wpływu do tutejszego organu 7 września 2010 r.), uzupełnionym w dniu 6 grudnia 2010 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wydawania paragonów fiskalnych - jest nieprawidłowe.

W dniu 7 września 2010 r. wpłynął do tutejszego organu wniosek, uzupełniony w dniu 6 grudnia 2010 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wydawania paragonów fiskalnych.

W przedmiotowym wniosku i uzupełnieniach do niego przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka prowadzi Kantynę w Zakładzie Karnym. Z uwagi na osiągane obroty, od stycznia 2003 r. prowadzi ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej. Dokonuje sprzedaży we własnym imieniu i na własny rachunek. Sprzedaż dokonywana jest na rzecz skazanych, którym nie wolno posiadać przy sobie pieniędzy - jest to sprzedaż bezgotówkowa. Za zakupy skazanych płaci Zakład Karny z ich kont finansowych i dlatego Spółka wystawia faktury VAT na Zakład Karny. Dokonywane przez skazanych zakupy nie są finansowane przez Zakład Karny, który jedynie dysponuje pieniędzmi osadzonych. Spółka rozlicza się z Zakładem Karnym "za tzw. wypiski dla skazanych poprzez faktury VAT", do których kopii dopinane są paragony fiskalne. Niektórzy skazani życzą sobie otrzymywać paragony z kasy rejestrującej "do ręki". Spółka wskazuje, że "wypiska" - są to wyznaczone okresy w każdym miesiącu, kiedy skazani mogą dokonywać zakupów w Kantynie. Spółka otrzymuje od Zakładu Karnego na specjalnych drukach informację o posiadanych przez skazanych środkach finansowych i na tych samych drukach wpisuje kwotę, za jaką skazany dokonał zakupów. Te druki są podstawą do rozliczenia z Zakładem Karnym, jednocześnie informacją dla niego o wykorzystanych przez skazanego środkach finansowych. W oparciu o te druki i paragony fiskalne sporządzana jest faktura VAT dla Zakładu Karnego. "Przy okienku" skazani nie płacą więc bezpośrednio za zakupy, ale chcą otrzymywać paragon fiskalny.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy istnieje możliwość rozliczenia faktury VAT wystawianej dla Zakładu Karnego bez dopinania do kopii paragonów fiskalnych, czy ewentualnie mogłyby to być paragony pozostające na tzw. rolkach, które są przechowywane w razie kontroli urzędu skarbowego razem z dokumentacją firmy przez 5 lat.

Zdaniem Wnioskodawcy, zaproponowana forma rozliczenia faktur VAT byłaby możliwa. Urząd skarbowy miałby do ewentualnego wglądu taśmy fiskalne - rolki kontrolne z kasy, z których paragony fiskalne dotyczące "wypiski" zostaną dopięte do kopii faktury VAT. Skazani mogliby otrzymywać paragony przy zakupie "do ręki".

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Natomiast stosownie do zapisu art. 106 ust. 4 ustawy, podatnicy, o których mowa w ust. 1-3, nie mają obowiązku wystawiania faktur, o których mowa w ust. 1 i 2, osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej. Jednakże na żądanie tych osób podatnicy są obowiązani do wystawienia faktury.

Obowiązek w zakresie prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z art. 111 ustawy o podatku od towarów i usług.

W myśl przepisu art. 111 ust. 1 powołanej ustawy, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Warunki stosowania kas rejestrujących przez podatników zostały określone w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunków ich stosowania (Dz. U. Nr 212, poz. 1338).

Z zapisu § 7 ust. 1 pkt 1 powołanego rozporządzenia, wynika, że podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 2, są obowiązani są m.in. dokonywać ewidencji każdej sprzedaży oraz wydruku paragonu fiskalnego lub faktury VAT z każdej sprzedaży, jak również wydawać oryginał wydrukowanego dokumentu nabywcy.

Z kolei szczegółowe regulacje dotyczące wystawiania faktur znajdują się w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 z późn. zm.).

Stosownie do treści § 5 ust. 1 tego rozporządzenia, faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej:

Natomiast jak wynika z § 7 ust. 1 powołanego rozporządzenia, faktury wystawiane na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą w formie indywidualnych gospodarstw rolnych mogą nie zawierać danych dotyczących nabywcy, określonych w § 5 ust. 1 pkt 2.

Zgodnie z zapisem § 7 ust. 3 tego rozporządzenia, w przypadku gdy faktura dotyczy sprzedaży zarejestrowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, do kopii faktury podatnik obowiązany jest dołączyć paragon dokumentujący tę sprzedaż.

Powołane przepisy określają generalną zasadę, z której wynika, iż w przypadku transakcji dokonywanych na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, podatnik obowiązany jest do prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej, a tym samym do dokumentowania każdej transakcji za pomocą paragonu fiskalnego, który musi wydać nabywcy towaru. Podatnik nie jest obowiązany dokumentować transakcji na rzecz osób nieprowadzących działalności gospodarczej fakturą VAT, jednak na żądanie tych osób winien taką fakturę wystawić, zachowując w dokumentacji wraz z jej kopią oryginał paragonu fiskalnego dotyczącego tej transakcji.

Z przedstawionego w złożonym wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Spółka jest zobowiązana do prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej. Dokonuje sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, osadzonych w Zakładzie Karnym, którym - jak wskazano - nie wolno posiadać przy sobie pieniędzy - jest to sprzedaż bezgotówkowa. Wynika z tego, że nabywcami towarów są osoby skazane. Środkami finansowymi osób osadzonych dysponuje Zakład Karny, który z ich kont finansowych dokonuje zapłaty za zakupione przez te osoby towary.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego oraz obowiązujące przepisy prawa należy stwierdzić, iż dokonując sprzedaży na rzecz osób, o których mowa w art. 111 ust. 1 ustawy i prowadząc ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kasy rejestrującej, istnieje obowiązek, stosownie do zapisu § 7 ust. 1 pkt 1 powołanego rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych (...), do wydawania każdorazowo wydrukowanego paragonu fiskalnego nabywcy towaru, czyli w przedmiotowej sprawie osobie skazanej. W przypadku, gdy nabywca (skazany) zażąda udokumentowania transakcji fakturą VAT, Spółka będzie zobowiązana do wystawienia takiej faktury, zachowując z jej kopią oryginał paragonu fiskalnego, dokumentującego tę transakcję.

W złożonym wniosku wskazano również, iż Spółka otrzymuje od Zakładu Karnego na specjalnych drukach informację o posiadanych przez skazanych środkach finansowych i na tych samych drukach wpisuje kwotę, za jaką skazany dokonał zakupów. Druki te są podstawą do rozliczenia z Zakładem Karnym i jednocześnie są informacją dla niego o wykorzystanych przez skazanego środkach finansowych.

W oparciu o te druki i paragony fiskalne sporządzana jest faktura VAT dla Zakładu Karnego. Do kopii tej faktury Spółka dołącza paragony fiskalne, dokumentujące sprzedaż dokonaną na rzecz osób skazanych.

Odnosząc powyższe do powołanych przepisów prawa należy stwierdzić, iż nie ma podstaw prawnych, aby transakcje dokonywane na rzecz osób skazanych Spółka dokumentowała fakturą VAT wystawianą na rzecz Zakładu Karnego, który w tym przypadku nie jest nabywcą towarów. Spółka nie dokonuje bowiem sprzedaży na rzecz Zakładu Karnego. Jest on jedynie dysponentem środków finansowych osób skazanych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.