ITPP1/443-868/08/IK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 30 września 2008 r. (data wpływu 3 października 2008 r.), uzupełnionym pismem z dnia 23 października 2008 r. (data wpływu 24 października 2008 r.) i z dnia 18 listopada 2008 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy nieruchomości - jest nieprawidłowe.

W dniu 3 października 2008 r. został złożony wniosek, uzupełniony pismem z dnia 23 października 2008 r. i 18 listopada 2008 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jako podatnik VAT czynny, prowadzi działalność gospodarczą między innymi w zakresie obrotu nieruchomościami. W dniu 26 kwietnia 2007 r. nabył #189; udziału w nieruchomości gruntowej na podstawie umowy kupna-sprzedaży. Przedmiotowa działka jest oznaczona w wypisie z ewidencji gruntów jako teren niezabudowany zurbanizowany. W księdze wieczystej oznaczona jest jako nieruchomość gruntowa, a sposób korzystania B - tereny mieszkaniowe. Wydział Urzędu na pytanie podatnika udzielił odpowiedzi, że w archiwum nie ma żadnym dokumentów dotyczących zabudowy na ww. działce. Naczelnik Wydziału w Urzędzie poinformował, że działka nie jest objęta obowiązującym planem miejscowym. W dniu 6 czerwca 2007 r. została wydana decyzja o warunkach zabudowy, z której wynika, że dla ww. działki przewidziana została zabudowa mieszkaniowa wielorodzinna oraz budowa garażu podziemnego z infrastrukturą techniczną.

W rzeczywistości, przedmiotowa działka jest zabudowana budynkiem garażowym, z którego korzystają mieszkańcy sąsiedniej nieruchomości. Sąsiedzi twierdzą, że wskutek samoistnego i nieprzerwanego posiadania części nieruchomości zajętej pod garaż przez okres czasu przekraczający 30 lat, przysługuje im prawo zasiedzenia. Nie toczy się w tej sprawie postępowanie sądowe. Taki opis stanu faktyczno-prawnego znajduje się w akcie sprzedaży nieruchomości z dnia 24 września 2008 r.

Sprzedającym była osoba fizyczna, nieprowadząca działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami.

Budynek garażowy został wybudowany ponad 30 lat temu i tak długo jest użytkowany, spełnia zatem definicję towaru używanego w myśl art. 43 ust. 2 ustawy.

W piśmie z dnia 23 października 2008 r. Wnioskodawca wskazał, że nie ponosił również wydatków na ulepszenie ww. nieruchomości.

W odpowiedzi na wezwanie tut. organu dotyczące określenia przedmiotu sprzedaży oraz wpływu na cenę nieruchomości budynku garażowego, Wnioskodawca, w piśmie z 18 listopada 2008 r. wskazał, że przedmiot sprzedaży został określony w akcie notarialnym jako działka gruntu. Ponadto wskazano, że w dalszej części aktu notarialnego znajduje się oświadczenie nabywcy, iż "wiadomym mu jest, że bezpośredni sąsiedzi nieruchomości zgłosili swoje roszczenia nabycia na własność części nieruchomości zajętej pod garaż, wskutek jakoby samoistnego i nieprzerwanego posiadania części tej nieruchomości zajętej pod garaż przez okres czasu przekraczający lat 30, przy czym nie określili czy zamierzają wystąpić do właściwego sądu powszechnego z wnioskiem o stwierdzenie zasiedzenia, ani też nie przedstawili żadnych dowodów na uprawdopodobnienie uzyskania prawa własności wskutek zasiedzenia. Ponadto strony ustalając cenę sprzedaży brały pod uwagę fakt, że nieruchomość jest zabudowana budynkiem garażowym".

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Jaką stawkę podatku od towarów i usług należy zastosować do wyżej opisanej nieruchomości.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie ze stanem faktycznym nieruchomość jest zabudowana budynkiem garażowym ponad 30 lat i należy zastosować zwolnienie od podatku od towarów i usług, jak dla dostaw towarów używanych. W art. 29 ust. 5 ustawy unormowano, że w przypadku budynków trwale związanych z gruntem z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Natomiast art. 43 ust. 1 pkt 2 zwalnia od podatku od towarów i usług dostawę towarów używanych pod warunkiem, że w stosunku do nich nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Wobec powyższego do dostawy ww. nieruchomości należy zastosować zwolnienie od podatku od towarów i usług.

Ponadto, w piśmie uzupełniającym z dnia 23 października 2008 r. Wnioskodawca stwierdził, że do powyższej sytuacji nie znajdzie zastosowania przepis art. 43 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez odpłatną dostawę - w myśl art. 7 ust. 1 ustawy - rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Pojęcie towarów zostało zdefiniowane przez ustawodawcę w art. 2 pkt 6 ustawy. Należy przez nie rozumieć rzeczy ruchome, wszelkie postacie energii, budynki, budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione są budynki rozstrzyga przepis art. 29 ust. 5 ustawy. Zgodnie z tym przepisem, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Dla dokonania właściwej interpretacji przedmiotowej sprawy istotne jest ustalenie przedmiotu sprzedaży. Z treści wniosku wynika, że w wypisie z ewidencji gruntów działka figuruje jako teren niezabudowany zurbanizowany. W księdze wieczystej przedmiot sprzedaży oznaczony jest jako nieruchomość gruntowa, a sposób korzystania B - tereny mieszkaniowe. Potwierdzeniem tego stanu rzeczy jest opinia Wydziału Architektoniczno-Budowlanego Urzędu, który stwierdził, że w archiwum nie ma żadnych dokumentów dotyczących zabudowy na ww. działce.

Ponadto w pismach stanowiących uzupełnienie stanu faktycznego Wnioskodawca podkreślił, że przedmiot sprzedaży został określony w akcie notarialnym jako działka gruntu.

Zatem budynek garażowy nie figuruje w żadnych dokumentach o charakterze administracyjnym.

Zdaniem tut. organu przedmiotem transakcji sprzedaży w niniejszej sprawie jest dostawa gruntu, a nie budynek garażowy. Uzasadnieniem tego jest również fakt, iż jak Wnioskodawca wskazał, przedmiotem zakupu w dniu 26 kwietnia 2007 r. był udział (#189;) w nieruchomości gruntowej. Budynek garażowy nie figurował zatem w momencie zakupu także w ewidencjach Wnioskodawcy. Trudno zatem zgodzić się, że w tym przypadku miałby przesądzić o sposobie opodatkowania transakcji.

Konsekwencją określenia przedmiotu sprzedaży, jako nieruchomości gruntowej, jest wyłączenie zastosowania, powołanego przez Wnioskodawcę, przepisu art. 29 ust. 5 ustawy, gdyż zawarta w nim regulacja dotyczy dostawy budynków lub budowli trwale związanych z gruntem, co w tym wypadku nie ma miejsca. Z aktu notarialnego (jak wskazano) wynika, że przedmiotem sprzedaży jest działka gruntu. W dokumencie tym zawarto jedynie oświadczenie nabywcy, iż wiadomym mu jest, że sąsiedzi nieruchomości zgłosili swoje roszczenia o nabycie części nieruchomości zajętej pod garaż w drodze zasiedzenia.

Podsumowując, w niniejszej sprawie przedmiotem sprzedaży jest działka gruntu.

Co do zasady stawka podatku wynosi 22% (art. 41 ust. 1 ustawy). Jednakże zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnieniem od podatku.

Zwolnieniu od podatku podlega zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy dostawa terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Regulacja ta oznacza, że zwolnieniem przedmiotowym nie jest objęta dostawa terenów budowlanych oraz przeznaczonych pod zabudowę, a co za tym idzie podlegają one opodatkowaniu podstawową stawką podatku od towarów i usług.

A zatem transakcja sprzedaży działki gruntu, przeznaczonego pod zabudowę (zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy), jest czynnością podlegającą opodatkowaniu 22% stawką podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej - powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Krajowe Biuro Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.