ITPP1/443-849/09/IK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 10 września 2009 r. (data wpływu 14 września 2009 r.), uzupełnionym w dniu 17 listopada 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy nieruchomości gruntowych - jest prawidłowe.

W dniu 14 września 2009 r. złożono wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy nieruchomości gruntowych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

W roku 2002 otrzymała Pani w drodze darowizny od rodziców grunty rolne o powierzchni 1,8720 ha. Grunty te stanowią Pani majątek osobisty i nie były wykorzystywane w działalności rolniczej ani gospodarczej. W związku z planem budowy domu dla siebie oraz budowy domów w przyszłości dla dzieci, w roku 2005 wystąpiła Pani z wnioskiem o wydanie decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, określając maksymalną ilość budynków mieszkalnych, które mogą być posadowione na gruncie (25 sztuk), bez wskazania wielkości poszczególnych działek. W dniu 31 października 2005 r. Burmistrz Miasta wydał decyzję o warunkach zabudowy. W dniu 17 sierpnia 2006 r. otrzymała Pani pozwolenie na budowę od Starostwa Powiatowego, po czym wybudowała budynek mieszkalny, w którym zamieszkuje z rodziną. Obecnie zamierza Pani dokonać podziału gruntu na mniejsze działki, a następnie sprzedać kilka z nich, aby uzyskać środki na spłatę kredytu bankowego (zaciągniętego na budowę domu) oraz na uzbrojenie pozostałej części terenu. Do sprzedaży zostaną przeznaczone działki niezabudowane, które oferowane będą agencjom nieruchomości lub developerom zainteresowanym ich kupnem w części lub całości. W przeszłości nie nabywała i nie zbywała Pani nieruchomości i nie rejestrowała się jako podatnik VAT czynny.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż kilku działek niezabudowanych, wyodrębnionych wskutek podziału gruntu otrzymanego w darowiźnie od rodziców, będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

Pani zdaniem sprzedaż kilku działek niezabudowanych, wyodrębnionych wskutek podziału gruntu otrzymanego w darowiźnie od rodziców, nie będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług. Osoba sprzedająca składniki majątku własnego niesłużącego działalności gospodarczej nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług w świetle art. 15 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.). Na uzasadnienie swojego stanowiska wskazuje Pani szereg wyroków m.in.: wyrok NSA z dnia 29 października 2007 r. sygn. akt I FPS 3/07, wyroki WSA we Wrocławiu z dnia 6 września 2005 r. sygn. akt I SA/Wr 1254/05, z dnia 15 lipca 2009 r. I SA/Wr 948/09, wyrok WSA w Gliwicach z dnia 19 marca 2008 r. sygn. akt III SA/GL 161/08, wyrok WSA w Szczecinie z dnia 24 kwietnia 2008 sygn. akt I SA/Sz 826/07, a także obowiązujące prawo wspólnotowe (Dyrektywa 2006/112 WE z dnia 28 listopada 2006 r.)

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...), przy czym zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Warunkiem opodatkowania tak sprecyzowanej czynności, oprócz wymienionych powyżej, jest to by czynność ta realizowana była przez podmiot, który w związku z jej wykonywaniem zyskał status podatnika podatku od towarów i usług.

Zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Stosownie do ust. 2 powołanego artykułu, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja podatnika obejmuje więc również osoby fizyczne, pod warunkiem wykonywania przez nie samodzielnej działalności gospodarczej bez względu na jej cel i rezultat. Odpowiednio definicja działalności gospodarczej ma podobnie uniwersalny charakter, obejmując wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym także rolników. Tym samym wskazuje ona na ciągły i zorganizowany charakter tych czynności, cechujący się stałością i powtarzalnością.

Ustawodawca w art. 15 ust. 2 ustawy, przesądził o możliwości uznania za działalność gospodarczą również czynności wykonywanych jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania tych czynności w sposób częstotliwy. Z powyższego wynika, że podatnikiem jest również osoba wykonująca czynności sporadycznie (okazjonalnie), względnie jednorazowo, gdy są one wykonywane w związku z działalnością producenta, handlowca lub usługodawcy, w tym podmiotu pozyskującego zasoby naturalne oraz rolnika, a także z działalnością osoby wykonującej wolny zawód.

W związku z powyższym, aby dostawę towarów uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, a wykorzystywane przez niego towary czy usługi zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonywania tej czynności.

Na uwagę zasługuje także fakt, iż uznanie osoby za podatnika w myśl ustawy, uzależnione jest od prowadzenia działalności gospodarczej bowiem wykonywanie czynności podlegających opodatkowaniu skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego tylko wtedy, gdy czynność ta została wykonana w ramach działalności gospodarczej, w związku z którą dana czynność jest wykonywana. Dlatego też uzasadnionym jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników, nawet jeżeli wykonują czynność dostawy towarów, jeśli zbywają część majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego sprzedaży.

Zatem wykonywanie określonych czynności incydentalnie, mimo, że obiektywnie mieszczą się w zakresie przedmiotowym podatku nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności. Z powołanych przepisów wynika więc, że jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży nieruchomości gruntowych, przy czym czynność ta wykonywana jest okazjonalnie, w warunkach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja taka nie jest działalnością gospodarczą, w rozumieniu cytowanego wyżej art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że w roku 2002 otrzymała Pani w formie darowizny od rodziców nieruchomość gruntową o pow. 1,8 ha. W związku z zamiarem budowy domu dla siebie i w przyszłości dla swoich dzieci wystąpiła Pani do Burmistrza o warunki zabudowy dla całej nieruchomości. Po uzyskaniu pozwolenia na budowę wybudowała Pani jeden budynek mieszkalny. Aby uzyskać środki na sfinansowanie budowy oraz na uzbrojenie pozostałej części terenu postanowiła Pani podzielić nieruchomość na mniejsze działki i sprzedać kilka z nich. Na gruntach tych nie była prowadzona jakakolwiek działalność rolnicza ani gospodarcza. Dotychczas nie nabywała Pani, nie sprzedawała nieruchomości i nie rejestrowała się jako podatnik VAT czynny.

W świetle przedstawionych okoliczności trudno uznać, iż jest Pani podatnikiem prowadzącym działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, skoro przedmiotowy grunt nie służył działalności gospodarczej (w tym również rolniczej). Nic nie wskazuje na to, aby dokonując sprzedaży nieruchomości działała Pani w charakterze handlowca. Nie można bowiem stwierdzić, że nabyła Pani grunt w celu odsprzedaży, ponieważ pochodzi on z majątku prywatnego, otrzymanego w drodze darowizny. Powyższe okoliczności oznaczają, iż działa Pani w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania.

Mając zatem powyższe na uwadze, stwierdzić należy, że planowana przez Panią dostawa niezabudowanych działek gruntu nie będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu datowania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.