ITPP1/443-832/08/AJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 16 czerwca 2008 r. (data wpływu 26 września 2008 r.), uzupełnionym pismem z dnia 4 grudnia 2008 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie korekty deklaracji podatkowej dla podatku od towarów i usług VAT-7- jest prawidłowe.

W dniu 26 września 2008 r. został złożony wniosek, uzupełniony pismem z dnia 4 grudnia 2008 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie korekty deklaracji podatkowej dla podatku od towarów i usług VAT-7.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Jest Pan czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług od 30 października 2003 r. W 2006 r. rozpoczął Pan budowę budynku, który według decyzji o zatwierdzeniu projektu budowlanego i pozwoleniu na budowę ma kategorię obiektu budowlanego PKOB 1110. Według rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, "budynki mieszkalne są to obiekty budowlane, których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana do celów mieszkalnych. W przypadkach, gdy mniej niż połowa całkowitej powierzchni użytkowej wykorzystywana jest na cele mieszkalne, budynek klasyfikowany jest jako niemieszkalny, zgodnie z jego przeznaczeniem". W związku z faktem, że budynek jest w całości wykorzystywany na cele użytkowe, budynek, według PKOB, jest niemieszkalny. Budynek jest wykorzystywany do celów działalności gospodarczej - wynajmuje go Pan w całości na cele użytkowe i wystawia faktury za najem. Budynek został wybudowany własnymi siłami. Za materiały budowlane otrzymał Pan faktury VAT na wartość ok. 60.000 zł, które zostały wystawione na Pana imię i nazwisko, prawidłowy adres, jednak brak na nich numeru identyfikacji podatkowej. Faktury te nie zostały wykazane w deklaracjach podatkowych VAT z powodu niedopatrzenia. Budowa budynku została sfinansowana kredytem hipotecznym udzielonym nie na prowadzoną przez Pana firmę lecz na imię i nazwisko. Budynek jest środkiem trwałym.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy można skorygować deklaracje VAT-7 po wystawieniu not korygujących (nazwa i NIP nabywcy) do faktur za materiały budowlane, wykazując VAT do przeniesienia.

Zdaniem Wnioskodawcy, po wystawieniu not korygujących (nazwa i NIP nabywcy) do faktur za materiały budowlane, można skorygować deklaracje VAT, wykazując podatek do przeniesienia lub do zwrotu w ostatniej deklaracji.

Jak wskazuje Wnioskodawca, przepisy nie określają terminów wystawiania not korygujących - mogą być wystawiane w dowolnym momencie. W ocenie Wnioskodawcy, jednym z najważniejszych uprawnień zarejestrowanego podatnika podatku od towarów i usług jest prawo do rozliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności opodatkowanych, oraz w niektórych, precyzyjnie określonych w przepisach prawa podatkowego, przypadkach. Uprawnienie takie może być zrealizowane poprzez odliczenie podatku naliczonego od należnego lub przez zwrot bezpośredni nadwyżki podatku naliczonego nad należnym. W przypadku, gdy kwota podatku naliczonego jest w okresie rozliczeniowym wyższa od podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy, lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z zapisami art. 106 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), podatnicy są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy.

W myśl § 9 ust. 1 pkt 1 i 2 obowiązującego do dnia 30 listopada 2008 r. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 95, poz. 798 z późn. zm.), faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy, a także numery identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy.

Stosownie do treści § 18 ust. 1 powołanego rozporządzenia, nabywca towaru lub usługi, który otrzymał fakturę lub fakturę korygującą zawierającą pomyłki dotyczące jakiejkolwiek informacji wiążącej się zwłaszcza ze sprzedawcą lub nabywcą lub oznaczeniem towaru lub usługi, z wyjątkiem pomyłek w pozycjach faktury określonych w § 9 ust. 1 pkt 5-12, może wystawić fakturę nazwaną notą korygującą. Nota korygująca jest przesyłana wystawcy faktury lub faktury korygującej, wraz z kopią (§ 18, ust. 2). Jak wynika z § 18 ust. 3 powołanego rozporządzenia, nota korygująca powinna zawierać co najmniej: numer kolejny i datę jej wystawienia, imiona i nazwiska albo nazwy bądź nazwy skrócone wystawcy noty i wystawcy faktury oraz ich adresy i numery identyfikacji podatkowej, dane zwarte w fakturze, której dotyczy nota korygująca, określone w § 9 ust. 1 pkt 1-3, wskazania treści korygowanej informacji oraz treści prawidłowej.

Jeżeli wystawca faktury lub faktury korygującej akceptuje treść noty, potwierdza ją podpisem osoby uprawnionej do wystawienia faktury lub faktury korygującej (§ 18 ust. 4).

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca dokonał zakupu materiałów budowlanych na podstawie faktur VAT wystawionych na Jego imię i nazwisko. Faktury te zawierają prawidłowy adres, natomiast nie zawierają numeru identyfikacji podatkowej nabywcy.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy, należy stwierdzić, że w przypadku otrzymania faktur VAT zawierających błędne lub niepełne dane nabywcy oraz nie zawierających numeru identyfikacji podatkowej, o których mowa w § 9 ust. 1 pkt 1-2, Wnioskodawca może je sprostować wystawiając noty korygujące.

Stosownie do treści art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Kwotę podatku naliczonego stanowi, stosownie do treści art. 86 ust. 2 pkt 1a, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z przytoczonych regulacji prawnych wynika, iż ustawodawca stworzył podatnikom prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem, że zakupy towarów i usług będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest zatem m.in. bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Zgodnie z treścią art. 86 ust. 10 pkt 1 ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 listopada 2008 r., prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę albo dokument celny, z zastrzeżeniem pkt 2-4 oraz ust. 11, 12, 16 i 18. Jeżeli podatnik nie dokona obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za następny okres rozliczeniowy (art. 86 ust. 11).

Z uregulowań zawartych w treści art. 86 ust. 13 ustawy wynika, że jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 11, 12, 16 i 18, może obniżyć kwotę podatku należnego poprzez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego.

Z informacji zawartych w opisie stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca wybudował dom, który od początku jest wykorzystywany do celów działalności gospodarczej - jest wynajmowany w całości na cele użytkowe. Za najem, Wnioskodawca wystawia faktury VAT.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że podatnikowi przysługuje prawo do skorygowania uprzednio złożonej deklaracji przy spełnieniu warunków wynikających z treści przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Zasady zwrotu podatku od towarów i usług regulują przepisy art. 87 powołanej ustawy. Zgodnie z ust. 1 tego przepisu, w przypadku, gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Uregulowania art. 87 ust. 1 ustawy wskazują, iż w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub zwrotu różnicy na rachunek bankowy, przy czym - stosownie do postanowień art. 86 ust. 19 ustawy - jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 10, 11, 12, 16 lub 18, podatnik nie wykonał czynności opodatkowanych, kwotę podatku naliczonego za ten okres przenosi się do rozliczenia na następny okres rozliczeniowy.

Jak stanowi art. 87 ust. 2 ustawy, z zastrzeżeniem ust. 3 i 3a, zwrot różnicy podatku następuje na rachunek bankowy podatnika w banku mającym siedzibę na terytorium kraju wskazanym w zgłoszeniu identyfikacyjnym, o którym mowa w odrębnych przepisach, w terminie 60 dni od dnia złożenia rozliczenia przez podatnika. Jeżeli zasadność zwrotu wymaga dodatkowego sprawdzenia, naczelnik urzędu skarbowego może przedłużyć termin do czasu zakończenia postępowania wyjaśniającego. Jeżeli przeprowadzone postępowanie wykaże zasadność zwrotu, o którym mowa w zdaniu poprzednim, urząd skarbowy wypłaci podatnikowi należną kwotę wraz z odsetkami w wysokości odpowiadającej opłacie prolongacyjnej stosowanej w przypadku odroczenia płatności podatku lub jego rozłożenia na raty.

Zgodnie z art. 87 ust. 3 powołanej ustawy, różnica podatku podlegająca zwrotowi w kwocie przekraczającej wartość podatku naliczonego związanego z nabyciem towarów lub usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, oraz gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały one zaliczone do środków trwałych nabywcy, powiększonej o 22% obrotu podatnika opodatkowanego stawkami niższymi niż określona w art. 41 ust. 1 oraz obrotu z tytułu dostaw towarów lub świadczenia usług, o których mowa w art. 86 ust. 8 pkt 1, podlega zwrotowi w terminie 180 dni od dnia złożenia deklaracji podatkowej.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego w odniesieniu do powołanych przepisów prawa należy stwierdzić, że Wnioskodawca ma prawo do sporządzenia korekty deklaracji dla podatku od towarów i usług po wystawieniu not korygujących do faktur dokumentujących zakupione materiały budowlane i do rozliczenia nadwyżki podatku naliczonego nad należnym na zasadach określonych w powołanych przepisach.

Zaznacza się, iż zasadność zwrotu nadwyżki podatku należnego nad naliczonym nie była przedmiotem oceny tutejszego organu, bowiem taka ocena może być przeprowadzona jedynie w toku prowadzonego postępowania podatkowego przez właściwy miejscowo organ podatkowy I instancji.

Końcowo należy podkreślić, iż przedmiot przyporządkowania budynku wskazanego we wniosku do właściwego grupowania Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z powyższym Minister Finansów nie jest uprawniony do oceny stanowiska odnośnie klasyfikacji przedmiotowego budynku.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej - powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.