ITPP1/443-82/14/KM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 20 stycznia 2014 r. (data wpływu 22 stycznia 2014 r.) uzupełnionym w dniu 1 kwietnia 2014 r. o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowości udokumentowania zwrotu zaliczki - jest nieprawidłowe.

W dniu 22 stycznia 2014 r. został złożony ww. wniosek uzupełniony w dniu 1 kwietnia 2014 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej m.in. podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowości udokumentowania zwrotu zaliczki.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny ostatecznie sformułowany w uzupełnieniu do wniosku.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną samodzielnie prowadzącą działalność gospodarczą. Głównym przedmiotem działalności gospodarczej jest wykonywanie usług budowlanych, tj. wykonywanie posadzek przemysłowych na zlecenie. Jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług zobowiązanym do składania, w zakresie podatku od towarów i usług miesięcznych deklaracji podatkowych. W roku podatkowym 2013 Wnioskodawca był zobowiązany do prowadzenia ksiąg rachunkowych. Od dochodu uzyskanego z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej w roku 2013 r. Wnioskodawca był zobowiązany do opłacania podatku dochodowego od osób fizycznych wg stawki podatkowej w wysokości 19%. Zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych strona opłaca miesięcznie. W dniu 13 listopada 2013 r. Wnioskodawca zawarł ze "spółką z odpowiedzialnością" prowadzącą działalność pod firmą: Zakład Inżynieryjno - Budowlany..... z siedzibą w....., zwaną dalej w skrócie Kontrahentem, umowę na wykonanie posadzki przemysłowej w miejscowości M... W dniu 13 listopada 2013 r. Kontrahent wpłacił na rachunek bankowy podatnika, zgodnie z zawartą umową, zaliczkę na wykonanie robót budowlanych w kwocie 60.639 zł. Strona udokumentowała w miesiącu listopadzie 2013 r. otrzymaną zaliczkę fakturą, w której wskazała między innymi wartość brutto transakcji opodatkowanej na kwotę 60.639 zł oraz podatek należny na kwotę 11.339 zł. Wnioskodawca jeden egzemplarz faktury dokumentującej otrzymaną zaliczkę przekazał dla kontrahenta, a opisaną powyżej fakturę zaewidencjonował w ewidencji prowadzonej dla celów podatku od towarów i usług za miesiąc listopad 2013 r. Z uwagi na fakt, iż Kontrahent dwukrotnie nie zapewnił mieszanki betonowej niezbędnej do wykonania zlecenia, do czego się zobowiązał popisując umowę oraz z uwagi na fakt, że Kontrahent zlecił wykonanie prac budowlanych objętych zleceniem wykonywanym przez Wnioskodawcę innym podmiotom, nie zawiadamiając podatnika o odstąpieniu umowy z dnia 13 listopada 2013 r., Wnioskodawca w formie pisemnej zawiadomił Kontrahenta w dniu 29 listopada 2013 r. o odstąpieniu od umowy. W następstwie złożonego oświadczenia o odstąpieniu od umowy Wnioskodawca w dniu 13 grudnia 2013 r. zwrócił na rachunek bankowy Kontrahenta zaliczkę w kwocie 48.959 zł. Jednocześnie Wnioskodawca w dniu 13 grudnia 2013 r. zażądał od kontrahenta zapłaty kary umownej w kwocie 11.680 zł, która to kara została naliczona za odstąpienie od umowy z winny Kontrahenta. Należna kara umowna została przez stronę udokumentowaną w dniu 13 grudnia 2013 r. notą księgową, która została doręczona przez stronę Kontrahentowi. Wnioskodawca w nocie księgowej wskazał, iż na poczet kary umownej zalicza część otrzymanej od Kontrahenta "w dniu 13 grudnia 2013 r." zaliczki, tj. kwotę w wysokości 11.680 zł. Kara umowa w wysokości 11.680 zł została zaewidencjonowana w księgach rachunkowych Wnioskodawcy w miesiącu grudniu 2013 r. jako przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych w roku 2013 r. W dniu 13 grudnia 2013 r. Wnioskodawca w związku ze zwrotem dla Kontrahenta zaliczki w kwocie 48.959 zł oraz naliczeniem kary umownej w kwocie 11.680 zł wystawił fakturę korygującą, w której to fakturze między innymi wskazał, iż zwraca Kontrahentowi zaliczkę w kwocie 48.959 zł oraz pomniejsza podatek należny o kwotę 9.154,93 zł. Opisana powyżej faktura korygująca została doręczona dla Kontrahenta oraz ujęta przez Wnioskodawcę w ewidencji prowadzonej dla celów podatku od towarów i usług za miesiąc grudzień 2013 r. Na dzień sporządzania niniejszego wniosku kontrahent żąda zwrotu pozostałej kwoty zaliczki wpłaconej na rachunek na rachunek bankowy Wnioskodawcy w dniu 13 listopada 2013 r. tj. kwoty w wysokości 11.680 zł. Nadto Kontrahent nie wyraża zgody na zapłacenie naliczonej przez podatnika kary umownej w kwocie 11.680 zł oraz uważa, że podatnik odstąpił od umowy bez jego winny.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca zwracając Kontrahentowi w dniu 13 grudnia 2013 r. na rachunek bankowy część otrzymanej zaliczki w kwocie 48.959 zł miał prawo do wystawienia faktury korygującej oraz ujęcia niniejszej faktury w ewidencji powadzonej dla celów podatku od towarowi usług za miesiąc grudzień 2013 r., wskazując w niniejszej fakturze korygującej, iż zwraca dla Kontrahenta zaliczkę w kwocie brutto 48.959 zł oraz zmniejsza podatek należny o kwotę 9.154,93 zł.

Zdaniem Wnioskodawcy, stosownie do § 13 pkt 1 oraz pkt 5 rozporządzenia na podatniku spoczywał obowiązek wystawienia faktury korygującej dokumentującej zwrot zaliczki w dniu 13 grudnia 2013 r. Z uwagi na fakt, iż Kontrahent nie wyraził do dnia 13 grudnia 2013 r. zgody na zaliczenie części otrzymanej przez stronę zaliczki w kwocie 11.680 zł na poczet naliczonej kary umownej za odstąpienie od umowy należy uznać, iż Wnioskodawca zwrócił Kontrahentowi zaliczkę jedynie w kwocie 48.959 zł. Reasumując powyższe - Wnioskodawca zwracając Kontrahentowi w dniu 13 grudnia 2013 r. na rachunek bankowy część otrzymanej zaliczki w kwocie 48.959,00 zł nie miał prawa do wystawienia faktury korygującej oraz ujęcia niniejszej faktury w ewidencji powadzonej dla podatku od towarów i usług za miesiąc grudzień 2013 r., wskazując w niniejszej fakturze korygującej z dnia 13 grudnia 2013 r., iż zwraca dla Kontrahenta zaliczkę w kwocie brutto 60.639 zł oraz zmniejsza podatek należny o kwotę 11.339 zł. Natomiast bez znaczenia w przedmiotowej sprawie należy uznać fakt, iż podatnik zawiadomił Kontrahenta, iż część zaliczki w kwocie 11.680,00 zł zalicza na poczet kary umownej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że z uwagi na fakt, że wniosek dotyczy stanu faktycznego, niniejszą interpretację wydano w oparciu o stan prawny obowiązujący w 2013 r.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o podatku VAT przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Aby dana czynność (dostawa towarów czy też usługa) podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym, pomiędzy świadczoną usługą, a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia. Wynagrodzenie musi być należne za wykonanie tego świadczenia.

Na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, postawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

W przypadku gdy pobrano zaliczki, zadatki, przedpłaty lub raty, obrotem jest również kwota otrzymanych zaliczek, zadatków, przedpłat lub rat, pomniejszona o przypadającą od nich kwotę podatku. Dotyczy to również otrzymanych zaliczek na dotacje, subwencje i na inne dopłaty o podobnym charakterze, o czym stanowi art. 29 ust. 2 ustawy.

Wskazać również należy, iż w przypadku gdy podstawa opodatkowania ulega zmniejszeniu w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze, obniżenia podstawy opodatkowania podatnik dokonuje pod warunkiem posiadania, przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym nabywca towaru lub usługi otrzymał korektę faktury, potwierdzenia otrzymania korekty faktury przez nabywcę towaru lub usługi, dla którego wystawiono fakturę. Uzyskanie potwierdzenia otrzymania przez nabywcę towaru lub usługi korekty faktury po terminie złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy uprawnia podatnika do uwzględnienia korekty faktury za okres rozliczeniowy, w którym potwierdzenie to uzyskano (art. 29 ust. 4a ustawy).

W myśl natomiast art. 29 ust. 4b ustawy, warunku posiadania przez podatnika potwierdzenia odbioru korekty faktury przez nabywcę towaru lub usługi nie stosuje się w:

Z kolei, zgodnie z art. 29 ust. 4c ustawy, przepis ust. 4a stosuje się odpowiednio w przypadku stwierdzenia pomyłki w kwocie podatku na fakturze i wystawienia korekty faktury do faktury, w której wykazano kwotę podatku wyższą niż należna.

Podstawowy obowiązek dokumentowania sprzedaży dla potrzeb podatku od towarów i usług fakturami VAT przez podatników tego podatku został określony w art. 106 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. W myśl ww. przepisu podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Zgodnie z art. 106 ust. 3 ww. ustawy, przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio do części należności otrzymywanych przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi.

Szczegółowe zasady regulujące kwestię wystawiania faktur, danych, które powinny zawierać, oraz sposobu i okresu przechowywania faktur VAT dokumentujących otrzymywanie zaliczek regulują przepisy Rozdziału 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360 z późn. zm.), obowiązującego do dnia 31 grudnia 2013 r.

Stosownie do § 10 ust. 1 ww. rozporządzenia, jeżeli przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część należności, w odniesieniu do której zgodnie z ustawą powstaje obowiązek podatkowy, fakturę wystawia się nie później niż siódmego dnia od dnia, w którym ją otrzymano.

Zgodnie z § 13 ust. 1 ww. rozporządzenia, w przypadku gdy po wystawieniu faktury udzielono rabatów określonych w art. 29 ust. 4 ustawy, podatnik udzielający rabatu wystawia fakturę korygującą tę fakturę.

Stosownie do § 13 ust. 5 pkt 2 ww. rozporządzenia fakturę korygującą wystawia się również w przypadku zwrotu nabywcy całości lub części należności, o której mowa w § 10 ust. 1.

Fakturę korygującą wystawia się również, gdy po wystawieniu faktury podwyższono cenę lub stwierdzono pomyłkę w cenie, stawce, kwocie podatku lub w jakiejkolwiek innej pozycji faktury, o czym stanowi § 14 ust. 1 powołanego rozporządzenia.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że w ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca zawarł ze spółką w listopadzie 2013 r. umowę na wykonanie posadzki przemysłowej. Kontrahent wpłacił na rachunek bankowy - zgodnie z umową - zaliczkę na wykonanie robót budowlanych w kwocie 60.639 zł (wpłata została udokumentowana fakturą VAT wystawioną listopadzie 2013 r. na kwotę brutto 60.639 zł, podatek należny 11.339 zł).

Z uwagi na fakt, iż Kontrahent nie zapewnił mieszanki betonowej niezbędnej do wykonania zlecenia, do czego się zobowiązał popisując umowę oraz zlecił wykonanie prac budowlanych innym podmiotom, Wnioskodawca w dniu 29 listopada 2013 r. pisemnie zawiadomił Kontrahenta o odstąpieniu od umowy, a także w dniu 13 grudnia 2013 r. zwrócił na rachunek bankowy Kontrahenta zaliczkę w kwocie 48.959 zł. Jednocześnie Wnioskodawca zażądał zapłaty kary umownej w kwocie 11.680 zł, naliczonej za odstąpienie od umowy z winny Kontrahenta i udokumentowanej notą księgową, w której wskazano, iż na poczet kary umownej Wnioskodawca zalicza część otrzymanej od Kontrahenta zaliczki.

W związku z tym Wnioskodawca wystawił fakturę korygującą, w której wskazał, iż "zwraca Kontrahentowi zaliczkę w kwocie 48.959 zł oraz pomniejsza podatek należny o kwotę 9.154,93 zł". Faktura ta została doręczona Kontrahentowi i ujęta przez Wnioskodawcę w ewidencji prowadzonej dla celów podatku od towarów i usług za miesiąc grudzień 2013 r. Ponadto Kontrahent żąda zwrotu pozostałej kwoty zaliczki wpłaconej na rachunek na rachunek bankowy Wnioskodawcy w dniu 13 listopada 2013 r., tj. kwoty w wysokości 11.680 zł, nie wyraża zgody na zapłacenie naliczonej przez podatnika kary umownej oraz uważa, że Wnioskodawca odstąpił od umowy bez jego winny.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawidłowości dokumentowania zwrotu dokonanej zaliczki, w sytuacji potrącenia należnej kary umownej.

W tym miejscu wskazać należy, że o charakterze stosunku prawnego nie decyduje nazwa umowy, tylko m.in. cel jej zawarcia oraz skutki podatkowe jakie wywołuje na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług. Należy wskazać, że zatrzymanie przez Wnioskodawcę części otrzymanej kwoty od kontrahenta (stanowiącej pierwotnie zaliczkę), w przypadku gdy zawarta umowa nie doszła do skutku w związku z niewywiązaniem się przez kupującego z warunków umowy, nie stanowi wynagrodzenia za wykonane świadczenie, a tym samym nie wywołuje na gruncie ww. przepisów skutków podatkowych. Otrzymanej kwocie nie odpowiada wykonane świadczenie (w tym przypadku świadczenie usług), co w konsekwencji powoduje, że na gruncie ww. ustawy nie wystąpiła żadna czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem VAT.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy prawa podatkowego podkreślić należy, iż celem faktury VAT jest przede wszystkim udokumentowanie rzeczywistego przebiegu zdarzeń gospodarczych, pełni ona bowiem szczególną rolę dowodową w prawidłowym wymiarze podatku VAT. Prawidłowość materialnoprawna faktury zachodzi, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze.

Jeżeli po wystawieniu faktury VAT wystąpią zdarzenia mające wpływ na treść wystawionej faktury lub okaże się, że wystawiona faktura zawiera błędy, podatnik wystawia w takim przypadku fakturę korygującą. Zatem faktura korygująca wystawiana jest w celu podania właściwych, prawidłowych i zgodnych z rzeczywistością kwot i innych danych, decydujących o rzetelności wystawionego dokumentu.

W przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z sytuacją, w której z dniem otrzymania od kontrahenta zaliczki na poczet przyszłego świadczenia usług, u Wnioskodawcy powstał obowiązek podatkowy z tego tytułu. Wnioskodawca wystawił fakturę VAT na rzecz kontrahenta - dokumentującą zapłatę ww. zaliczki. Z przedstawionego stanu faktycznego wynika też, że Wnioskodawca odstąpił od umowy, bowiem Kontrahent nie dopełnił zobowiązań objętych przedmiotową umową. Kara umowna naliczona za odstąpienie od umowy "z winny Kontrahenta" - jak wskazuje Wnioskodawca - w kwocie 11.680 zł, została udokumentowana notą księgową, w której Wnioskodawca wskazał, że "na poczet kary umownej zalicza część otrzymanej od Kontrahenta (...) zaliczki".

W niniejszej sprawie bezsporne jest, że w dniu otrzymania przez Wnioskodawcę zaliczki, istniał związek pomiędzy jej otrzymaniem, a czynnością opodatkowaną, która miała zostać dokonana w przyszłości. Otrzymanie zaliczki związane było z przyszłym wykonaniem robót budowlanych (tekst jedn.: wykonaniem posadzek przemysłowych), zatem brak jest podstaw do stwierdzenia, że faktura dokumentująca zaliczkę została wystawiona w wyniku błędu lub pomyłki. Z kolei utratę mocy wiążącej umowy należy traktować jako zdarzenie, które wywołuje określone skutki podatkowe. Otrzymana zaliczka stała się z tym dniem kwotą nienależną, która co do zasady powinna być zwrócona nabywcy.

Jeżeli zatem, po wystawieniu faktury otrzymana zaliczka została zwrócona niedoszłemu nabywcy, wystawiana jest faktura korygująca fakturę zaliczkową. Korygującą fakturę zaliczkową należy wystawić również w przypadku niewywiązania się z warunków umowy, gdy zaliczka przestaje pełnić funkcję wynagrodzenia na poczet przyszłego świadczenia, a zostaje zaliczona na poczet przyszłych zobowiązań (w tym odszkodowania, czy kar umownych).

Należy więc przyjąć, iż dopuszczalna jest taka sytuacja, że zwrot zaliczki następuje poprzez kompensatę wierzytelności lub jej "przeksięgowanie" zgodnie z dyspozycją podmiotu, który ją wpłacił. Przyjmując zatem jako element stanu faktycznego fakt, że potrącenie należnej kary umownej jest wynikiem kompensaty wzajemnych wierzytelności pomiędzy stronami, to z uwagi na okoliczność, że między Wnioskodawcą a Kontrahentem nie doszło ostatecznie do żadnej transakcji podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT, Wnioskodawca zobowiązany jest do wystawienia faktury korygującej do wcześniej wystawionej faktury na otrzymaną zaliczkę - korygując ją "do zera".

Powołane wyżej regulacje art. 29 ust. 4a i 4c ustawy jasno stanowią, iż kwoty, o które zmniejsza się podstawę opodatkowania oraz podatku należnego muszą zostać udokumentowane fakturą korygującą. Potwierdzenie odbioru faktury korygującej przez nabywcę spowoduje akceptację zmiany wartości zawartych na fakturze i da prawo do takiego obniżenia. Należy podkreślić, iż potwierdzenie odbioru faktury korygującej pełni istotną rolę w systemie podatku od towarów i usług opartym na metodzie fakturowej, gdyż zapobiega nieuzasadnionym obniżkom podstawy opodatkowania u dostawcy. Ponadto, faktury korygujące są specyficznym rodzajem faktur. Celem ich wystawienia jest doprowadzenie faktury pierwotnej do stanu odpowiadającego rzeczywistości. Uregulowanie zawarte w art. 29 ust. 4a ustawy, ma na celu uniknięcie sytuacji, w której zmniejszenie podstawy opodatkowania i tym samym kwoty podatku należnego u sprzedawcy nie znajduje odzwierciedlenia w zmniejszeniu kwoty podatku naliczonego u nabywcy towarów i usług. Podatek należny u sprzedawcy jest bowiem podatkiem naliczonym u nabywcy towarów i usług.

Jak wynika z powołanych wyżej regulacji prawnych podatnik ma prawo do obniżenia podstawy opodatkowania oraz kwoty podatku należnego z wystawionej faktury korygującej pod warunkiem, iż posiada przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym kontrahent otrzymał korektę faktury, potwierdzenie jej otrzymania przez nabywcę, dla którego wystawił fakturę.

Reasumując, w sytuacji, gdy umowa sprzedaży, na podstawie której Kontrahent dokonał zapłaty zaliczki nie dochodzi do skutku, Wnioskodawca zwracając kwotę otrzymanej zaliczki zobowiązany jest do wystawienia faktury korygującej do uprzednio wystawionej faktury zaliczkowej.

W konsekwencji, w tak przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca uprawniony jest do skorygowania swojego rozliczenia w zakresie pobranej i opodatkowanej całej kwoty zaliczki, albowiem opodatkowana zaliczka nie dotyczy już, z chwilą wystąpienia wskazanych przesłanek (zaistnienia przesłanek warunkujących odstąpienie od umowy), sprzedaży opodatkowanej podatkiem VAT. Należy wobec tego wystawić fakturę korygującą "do zera" wystawioną uprzednio fakturę, dokumentującą otrzymanie zaliczki. Konsekwencją ww. korekty będzie możliwość skorygowania obrotu, oczywiście z uwzględnieniem zasad jego korygowania, wynikających treści art. 29 ust. 4a-4c ustawy. Tym samym, faktura korygująca winna zawierać (w dowolnej formie) jednoznaczne potwierdzenie otrzymania korekty przez kontrahenta Wnioskodawcy. Dopiero posiadanie takiego potwierdzenia uprawnia Wnioskodawcę do stosownego obniżenia podstawy opodatkowania oraz podatku należnego i w rezultacie do odpowiedniego jej rozliczenia we właściwej deklaracji składanej dla celów podatku od towarów i usług, w sposób przewidziany w powołanym wyżej art. 29 ust. 4a ustawy.

Końcowo należy podkreślić, że organy podatkowe nie mają prawa ingerować w treść zawieranych umów cywilnoprawnych i przyjęty w nich sposób rozliczeń pomiędzy kontrahentami, chyba że postanowienia umów naruszają przepisy podatkowe, a to może być stwierdzone jedynie w drodze postępowania podatkowego.

Należy w tym miejscu podkreślić, że niniejszą interpretację wydano przyjmując jako element stanu faktycznego, że potrącenie należnej kary umownej jest wynikiem kompensaty wzajemnych wierzytelności pomiędzy stronami, tym samym, tutejszy organ nie dokonywał oceny zasadności dokonanej kompensaty, a także przedstawionych kwotowo wyliczeń.

Trzeba bowiem wskazać, że analiza przedmiotu umów cywilnoprawnych nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja. Organ podatkowy, wydając interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego nie przeprowadza postępowania dowodowego, jest zatem związany wyłącznie opisem stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) przedstawionym przez Wnioskodawcę i jego stanowiskiem.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedmiotowym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.