ITPP1/443-816b/08/AP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 16 września 2008 r. (data wpływu 22 września 2008 r.), uzupełnionym pismami z dnia 10 i 16 grudnia 2008 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu ustalenia proporcji sprzedaży, o której mowa w art. 90 ustawy - jest prawidłowe.

W dniu 22 września 2008 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu ustalenia proporcji sprzedaży, o której mowa w art. 90 ustawy opodatkowania sprzedaży nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą, polegającą głównie na wykonywaniu robót nawierzchniowych dla potrzeb budowy obiektów sportowych. W mniejszym zakresie (ok. 3%) wykonuje również usługi ochrony mienia. Spółka prowadzi działalność opodatkowaną na terytorium kraju. W 2007 r. Wnioskodawca zakupił przedsiębiorstwo, w skład którego wchodziły m.in.:

* prawo wieczystego użytkowania gruntu,

* budynki posadowione na tym gruncie.

Faktura dokumentująca tą czynność była wystawiona ze stawką zwolnioną. Nieruchomość ta została zaewidencjonowana w księgach Spółki jako towar handlowy i nie została zaliczona do środków trwałych. Nie były wykonywane na tej nieruchomości żadne ulepszenia. Budynek zostały wybudowany i oddany do użytkowania przed 2000 r. W najbliższym czasie Spółka pragnie sprzedać omawianą nieruchomość.

W uzupełnieniu do wniosku z dnia 10 i 16 grudnia 2008 r. Wnioskodawca poinformował, że przedmiotowa nieruchomość nie jest budynkiem mieszkalnym i nie jest użytkowana. Spółka prowadzi tylko i wyłącznie sprzedaż opodatkowaną i w związku z tym przysługuje jej prawo do odliczenia podatku naliczonego, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. W okresie ostatnich trzech lat Spółka nie sprzedawała żadnej nieruchomości.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w świetle powyższego sprzedaż przedmiotowej nieruchomości ma wpływ na prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Zdaniem Wnioskodawcy sprzedaż omawianej nieruchomości winna być wyłączona z obrotu, o którym mowa w art. 90 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług. Wnioskodawca stoi na stanowisku, że planowana sprzedaż nieruchomości będzie jedyną w okresie ostatnich trzech lat i nie będzie to miało wpływu na konieczność ustalania proporcji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

W myśl postanowień art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Treść tego przepisu wskazuje, iż:

* prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje podatnikom VAT czynnym,

* prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje podatnikowi "w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych."

Zatem, odliczyć można w całości podatek naliczony, który jest związany wyłącznie z transakcjami opodatkowanymi podatnika. Wskazana zasada wyłącza jednocześnie możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku świadczenia czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi. Ponadto z zasady tej wynika, że odliczenie podatku naliczonego, może być częściowe, tzn. w tej części, w jakiej dane towary lub usługi, z którymi związany jest podatek naliczony, są wykorzystywane do realizacji czynności opodatkowanych, z pominięciem tej części podatku, w jakiej towary te (usługi) są wykorzystywane do wykonywania czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających opodatkowaniu.

Zgodnie z dyspozycją art. 90 ust. 1 powołanej wyżej ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Stosownie do ust. 2 cytowanego wyżej artykułu, jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

Przepis art. 90 ust. 3 ustawy stanowi, iż proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

Zgodnie zaś z art. 90 ust. 6 ustawy, do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z tytułu transakcji dotyczących nieruchomości lub usług wymienionych w załączniku nr 4 do ustawy w poz. 3, w zakresie, w jakim czynności te są dokonywane sporadycznie.

Z treści przedstawionego wniosku wynika, że Spółka, której przedmiotem działalności jest wykonywanie robót nawierzchniowych dla potrzeb budowy obiektów sportowych, planuje dokonać jednorazowej sprzedaży budynku niemieszkalnego. Zgodnie ze stanowiskiem Ministra Finansów zawartym w interpretacji indywidualnej z dnia grudnia 2008 r., nr ITPP1/443-816a/08/AP, transakcja sprzedaży winna podlegać zwolnieniu od podatku od towarów i usług.

A zatem, skoro przedmiotem działalności Spółki nie jest profesjonalny obrót nieruchomościami a planowana dostawa przedmiotowego budynku będzie czynnością sporadyczną (w okresie ostatnich trzech lat Spółka nie sprzedawała żadnej nieruchomości) i nie zamierza nadać tym czynnościom stałego charakteru, to obrotów uzyskanych z tego tytułu nie bierze się pod uwagę przy ustalaniu proporcji, o której mowa w art. 90 ust. 2 i 3 ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu datowania interpretacji.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej - powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.