ITPP1/443-807a/10/11-S/MN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów, uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 11 maja 2011 r. sygn. akt I SA/Sz 118/11 (data wpływu prawomocnego wyroku 25 sierpnia 2011 r.) stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 10 sierpnia 2010 r. (data wpływu 19 sierpnia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentowania opłat za media na rzecz członków Wspólnoty oraz najemców części wspólnej nieruchomości - jest prawidłowe.

W dniu 19 sierpnia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie m.in. dokumentowania opłat za media na rzecz członków Wspólnoty oraz najemców części wspólnej nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wspólnota nie jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym. W jej skład wchodzi 9 współwłaścicieli poszczególnych lokali użytkowych. Umowy z dostawcami tzw. mediów (tj. woda, CO, śmieci, prąd, ścieki) podpisane zostały przez Wspólnotę. Dotychczasowy sposób rozliczenia mediów polegał na tym, iż w oparciu o zawiadomienie o opłatach, przygotowane przez Wspólnotę poszczególni współwłaściciele uiszczali tzw. zaliczki. Wspólnota zawarła także umowy najmu części nieruchomości wspólnej (piwnice), na mocy których uzyskuje przychody z wynajmu.

W chwili obecnej Wspólnota dokonując rozliczenia mediów planuje dokonać wyraźnego rozbicia mediów przypadających na poszczególne lokale oraz nieruchomość wspólną. Obciążenie właścicieli lokali za media w części dotyczącej ich lokali ma zostać przeniesione w drodze tzw. refaktury.

Wspólnota nie zamierza refakturować na właścicieli poszczególnych lokali - członków Wspólnoty - kosztów mediów w tej części, w jakiej dotyczyć by to miało nieruchomości wspólnej (a zatem w rozumieniu art. 3 ust. 2 ustawy o własności lokali, grunt oraz części budynku i urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli lokali). W tym zakresie właściciele lokali uiszczać nadal będą zaliczki wg dotychczasowych zasad.

W zakresie najemców części nieruchomości wspólnej Wspólnota zamierza refakturować media na te podmioty.

Dodatkowo Wspólnota zamierza przeprowadzić prace budowlane dotyczące nieruchomości wspólnej, tj. przeprowadzić adaptację nieużytkowego poddasza na lokale użytkowe, przeznaczone pod najem, a także dokonać wymiany poszycia dachu. Po przeprowadzeniu remontu wykonawca będący czynnym podatnikiem VAT wystawi Wspólnocie fakturę VAT, w której wykazany zostanie podatek od towarów i usług do zapłaty.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wspólnota będzie mogła refakturować:

* na właścicieli poszczególnych lokali koszty tzw. mediów w części dotyczącej ich lokali oraz czy warunkiem takiej czynności jest uprzednie zarejestrowanie się jako podatnik VAT czynny,

* na najemców części nieruchomości wspólnej (np. strychów, piwnic) koszty tzw. mediów oraz czy warunkiem takiej czynności jest uprzednie zarejestrowanie się jako podatnik VAT czynny.

Zdaniem Wnioskodawcy, dopuszczalne będzie wystawienie "refaktur" za media na właścicieli poszczególnych lokali w części dotyczącej ich lokali oraz na najemców części nieruchomości wspólnej (np. strychów, piwnic), a warunkiem wystawienia takiej refaktury jest uprzednie zarejestrowanie się Wspólnoty jako podatnika VAT czynnego.

Wspólnota, po zacytowaniu art. 30 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług wskazuje, że przepis ten zawarty został przez ustawodawcę w rozdziale "Podstawa opodatkowania", a zatem przyjąć należy, iż prawodawca uznaje za świadczenie usług także dalszą ich odsprzedaż. Jednocześnie akcentuje, iż z punktu widzenia przepisów o podatku od wartości dodanej najistotniejszą kwestią jest to, kto stanowi tzw. ostatecznego konsumenta określonej usługi lub dostawy.

Odnosząc się do pierwszej z poruszonych kwestii Wspólnota stoi na stanowisku, iż odbiorcą (ostatecznym konsumentem) mediów w zakresie przypadającym na poszczególne lokale są ich właściciele. W związku z powyższym Wspólnota powinna dokonać dalszej odsprzedaży nabytych mediów na rzecz tychże właścicieli w drodze wystawienia refaktury. Jednocześnie z tego względu, iż odliczenie VAT możliwe jest tylko wówczas, gdy zgodnie z art. 88 ust. 3a pkt 1 lit. a) ustawy o podatku od towarów i usług faktura wystawiona zostanie przez podmiot do tego upoważniony, Wspólnota obowiązana będzie przed wystawieniem refaktury do zarejestrowania się jako podatnik VAT czynny.

Prezentowane stanowisko potwierdzają sądy administracyjne, których wyroki organy podatkowe obowiązane są uwzględnić udzielając interpretacji prawa podatkowego. W tym miejscu Wspólnota szeroko zacytowała fragmenty uzasadnienia wyroku WSA we Wrocławiu sygn. akt I SA/Wr 1438/09 z dnia 30 listopada 2009 r. oraz wskazała, iż podobne stanowisko prezentują sądy administracyjne w innych wyrokach np. III SA/Wa 2597/08; III SA/Gl 1369/08; I SA/Gd 488/09, I SA/Go 68/07, I FSK 88/08.

Analogicznie sytuacja, w ocenie Wspólnoty, będzie się przedstawiać w zakresie dopuszczalności refakturowania kosztów tzw. mediów na najemców dotyczących części nieruchomości wspólnej (np. piwnic). W tym zakresie Wspólnota stoi na stanowisku, iż dopuszczalne będzie dokonanie na ich rzecz refaktury mediów, a warunkiem wystawienia takiej refaktury jest uprzednie zarejestrowanie się Wspólnoty jako podatnika VAT czynnego.

Wskazano, iż podobne pytanie Wspólnoty stanowiło już przedmiot interpretacji prawa podatkowego (ITPP1/443-506/08/DM).

W interpretacji indywidualnej z dnia 12 listopada 2010 r. znak ITPP1/443-807a/10/MN uznano stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe. Nie zgadzając się w treścią wydanej interpretacji Strona, po uprzednim wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa, złożyła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie.

Wyrokiem z dnia 11 maja 2011 r. sygn. akt I SA/Sz 118/11, Sąd uchylił zaskarżoną interpretację, stwierdzając, iż Zarządca Wspólnoty, w zakresie dostawy mediów do poszczególnych lokali występuje praktycznie jako pośrednik między dostawcami a odbiorcami - właścicielami lokali. Środki uiszczane z tytułu wpłat dokonanych przez właścicieli poszczególnych lokali na utrzymanie tych lokali (zapłata za media) nie są zaliczkami w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o własności, zatem wydatki ponoszone przez właścicieli lokali na zakup mediów do ich lokali nie są "partycypacją w kosztach Wspólnoty Mieszkaniowej przez jej członków". Powstające tą drogą stosunki, zdaniem Sądu, nie mają charakteru "rozliczeń wewnątrz Wspólnoty", zakup mediów do poszczególnych lokali (rozliczany wg rzeczywistych kosztów) nie może być traktowany, jako czynność na rzecz samych siebie, niepodlegająca regulacjom ustawy o podatku od towarów i usług. WSA zgodził się z poglądem, że ustawowego obowiązku ponoszenia kosztów zarządu nieruchomością wspólną nie można rozciągać także na lokale, a w konsekwencji przyjmować, iż m.in. w przypadku zakupu mediów wspólnota w całości kupuje je dla siebie i sama ze sobą rozlicza. Ze względów technicznych niemożliwe jest nabywanie mediów do poszczególnych lokali oddzielnie, zarząd wspólnoty dokonuje tego zakupu "całościowo" i z tego tytułu od właścicieli - niezależnie od zaliczek na pokrycie kosztów zarządu nieruchomością wspólną, z których ponoszone są opłaty za dostawę mediów w części dotyczącej nieruchomości wspólnej - pobierane są stosowne należności. Wspólnota w tym zakresie działa jako pośrednik, nie kupuje tych mediów dla siebie, lecz działa w istocie w imieniu właścicieli; nawet jeżeli zawiera umowę we własnym imieniu, to w odpowiedniej części jest ona zawarta na rzecz właścicieli. Rozliczając ten zakup na poszczególne lokale w rzeczywistości dokonuje odsprzedaży. Taka odsprzedaż mediów właścicielom lokali, wg Sadu, stanowić będzie przedmiot opodatkowania VAT, jako świadczenie usług. W tym też zakresie wystawiane mogą być przez Wspólnotę faktury VAT, dokumentujące świadczenie usług na rzecz właścicieli (refakturowanie zakupionych przez Wspólnotę mediów na właściciela).

W dniu 25 sierpnia 2011 r. do tut. organu wpłynął prawomocny wyrok wydany przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie z dnia 11 maja 2011 r. sygn. akt I SA/Sz 118/11, uchylający zaskarżoną interpretację.

W świetle obowiązującego stanu prawnego - biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 11 maja 2011 r. sygn. akt I SA/Sz 118/11 - stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska Nr 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.