ITPP1/443-765/13/JJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 1 sierpnia 2013 r. (data wpływu 5 sierpnia 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania zbycia nieruchomości gruntowej - jest prawidłowe.

W dniu 5 sierpnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania zbycia nieruchomości gruntowej.

W złożonym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 25 października 2002 r. rodzice przekazali Panu i siostrze, w formie darowizny, gospodarstwo rolne o całkowitej powierzchni 4.68 ha. Gospodarstwo stanowi współwłasność (w udziale 1/1). Nie było ono nigdy wykorzystywane do prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej, użytkowane było i jest wyłącznie na cele rolne oraz osobiste. W dniu 10 maja 2011 r., na skutek uchwalenia przez Radę Gminy miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, teren, na którym położona jest część gospodarstwa (działki rolnicze o nr 107/1 i 107/2, o powierzchni odpowiednio 0,8649 ha oraz 0,82 ha) został przekwalifikowany na budowlany "z przeznaczeniem pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną i usługową wraz z obiektami i urządzeniami towarzyszącymi oraz zielenią" ("par. 37" uchwały Rady Gminy, nr VI/38/11).

W związku ze zmianą przeznaczenia działek 107/1 oraz 107/2, dokonano ich podziału na mniejsze jednostki, wskutek czego powstało 12 działek budowlanych (nr 107/21, 107/22, 107/23, 107/24, 107/25, 107/26, 107/27, 107/29, 107/30, 107/31, 107/32 i 107/33), 3 działki zakwalifikowane jako drogi gminne (o nr 107/19, 107/20, 107/28) oraz 1 działka rolna (nr 107/36). Pytanie dotyczy następujących stanów faktycznych:

* w dniu 13 września 2012 r. dokonano sprzedaży działki budowlanej o nr 107/24;

* w dniu 28 maja 2013 r. dokonano sprzedaży działki budowlanej o nr 107/22.

W obu wyżej wskazanych przypadkach sprzedaży dokonały osoby fizyczne nie prowadzące działalności gospodarczej i nie będące podatnikami podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy odnośnie przedstawionych stanów faktycznych, istnieje podstawa do stwierdzenia, że sprzedaż działek budowlanych o nr 107/24 oraz 107/22 podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Czy w związku z dokonaniem sprzedaży działek o nr 107/24 oraz 107/22 stał się Pan podatnikiem podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług.

W Pana ocenie, na podstawie przepisów prawa obowiązujących w momencie dokonania sprzedaży przedmiotowych działek, transakcje te nie podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług Tym samym nie stał się Pan podatnikiem tego podatku w rozumieniu art. 15 ustawy. Działki wchodziły w skład gospodarstwa rolnego, które zostało Panu i siostrze podarowane przez rodziców na cele rolne i osobiste. Od nabycia własności gospodarstwa do momentu sprzedaży działek upłynęło ponad 10 lat, co jasno pokazuje, że nie zostało ono nabyte (darowane) celem dalszej odsprzedaży.

Samo dokonanie podziału działek było logiczną konsekwencją uchwalenia przez Radę Gminy planu zagospodarowania przestrzennego i idąca za tym zmiana przeznaczenia części gruntów. Należy zaznaczyć, że w żaden sposób nie ingerowano w przebieg procesu przekształcenia, w szczególności nie zabiegano o jego dokonanie. Nie były dokonywane żadne inwestycje w sprzedane działki, mające na celu ich uatrakcyjnienie czy też podniesienie ich wartości dla przyszłych nabywców. Sama sprzedaż nie była czynnością zaplanowaną, a raczej wynikła z konieczności zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych (uzyskane ze sprzedaży środki w przeważającej części zostały przeznaczone na wydatki mieszkaniowe). W ramach procesu sprzedaży nie prowadzono wyspecjalizowanych, profesjonalnych działań marketingowych typu reklama, akwizycja, etc.

Działka o nr 107/24 została sprzedana osobie znajomej, nawet bez zamieszczania ogłoszenia o chęci dokonania sprzedaży.

Przy sprzedaży działki o nr 107/22 skorzystano z pośrednictwa agencji obrotu nieruchomością, co motywowane było chęcią przyspieszenia sprzedaży oraz praktyczną nieznajomością rynku i sposobów skutecznej sprzedaży (jak Pan zaznaczył, nigdy nie prowadził i nie prowadzi działalności gospodarczej, w związku z czym nie ma doświadczenia w dokonywaniu transakcji handlowych). Prezentowane stanowisko w przedmiotowych sprawach znajduje liczne potwierdzenia w:

* interpretacjach Izb Skarbowych (w tym interpretacje Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy;

* wyrokach WSA oraz NSA (m.in. orzeczenia o sygn. III SA/Wa 1316/08 i 1317/08, I SA/Sz 496/11 i 497/11, I HSK 1695/11, I FSK 1732/11. IFPS 3/07, I SA/Wa 123/07);

* orzeczeniach ETS (por. wyrok ETS sygn. C-180/10 i C-181/10);

* wyjaśnieniach udzielonych przez Ministerstwo Finansów RP w trybie interpelacji poselskiej (por odpowiedź Podsekretarza Stanu M. Grabowskiego na interpelację poselską nr 8306).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 cyt. ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do treści art. 7 ust. 1 cytowanej ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 powołanej wyżej ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem był podatnikiem podatku od towarów i usług.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pojęcie działalności gospodarczej zostało zdefiniowane w ust. 2 ww. artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy trudno zatem uznać Pana za podatnika podatku od towarów i usług, w związku z planowaną sprzedażą przedmiotowych działek. Pomimo, iż grunt spełnia definicję towaru, o którym mowa w art. 2 pkt 6 ustawy, to nie można uznać, że dokonując sprzedaży przedmiotowych nieruchomości działa Pan w charakterze handlowca. Nabycie gruntu nie nastąpiło bowiem w celach zarobkowych. W konsekwencji sprzedając nieruchomości gruntowe, korzysta Pan z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem. Zatem ww. czynności sprzedaży oznaczają działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania. Dokonał Pan zbycia gruntu otrzymanego na podstawie umowy darowizny i należącego do majątku prywatnego.

Reasumując należy stwierdzić - mając również na uwadze aktualne orzecznictwo sądowe - że okazjonalna sprzedaż nieruchomości gruntowej, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż brak jest normatywnych przesłanek, aby uznać Pana za podatnika tego podatku.

Podkreślić należy, iż powyższe orzeczenie TSUE wyznacza aktualnie kierunki interpretacyjne i stanowi podstawę orzeczeń Naczelnego Sądu Administracyjnego i Wojewódzkich Sądów Administracyjnych, np. NSA z dnia 18 października 2011 r. (sygn. akt I FSK 1536/10), z dnia 9 listopada 2011 r. (sygn. akt I FSK 1658/11), z dnia 9 listopada 2011 r. (sygn. akt. I FSK 1656/11) oraz WSA z dnia 1 grudnia 2011 r. (sygn. akt I SA/Po 670/11), z dnia 14 grudnia 2011 r. (sygn. akt I SA/Po 730/11), które zapadły na tle wyroku Trybunału.

Z powyższych wyroków wynika, że podejmowanie zorganizowanych działań, takich jak podział gruntu na mniejsze działki, uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zabudowy, wykonywanie czynności marketingowych, świadczy o tym, że czynności te przybierają formę zawodową (profesjonalną), a ponieważ w przedmiotowej sprawie nie mamy do czynienia ze zbiorem tych zorganizowanych działań - sprzedaż nieruchomości gruntowej należącej do majątku prywatnego - nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Podkreślić należy, iż niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o przedstawiony we wniosku stan faktyczny, co oznacza, iż w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi-tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.