ITPP1/443-745/08/DM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 22 sierpnia 2008 r. (data wpływu 28 sierpnia 2008 r.) uzupełnionym pismami z dnia 24 września i 7 października 2008 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy nieruchomości gruntowej wraz z posadowionymi na niej budynkami i budowlami - jest prawidłowe.

W dniu 28 sierpnia 2008 r. został złożony ww. wniosek uzupełniony pismami z dnia 24 września i 7 października 2008 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy nieruchomości gruntowej wraz z posadowionymi na niej budynkami i budowlami.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 6 czerwca 2008 r. Spółka dokonała sprzedaży nieruchomości zabudowanej, która została nabyta w 1995 r. w formie aportu. W momencie wniesienia aportu nieruchomość była zabudowana następującymi budynkami i budowlami:

W trakcie użytkowania nieruchomości Spółka wybudowała na gruncie wniesionym aportem następujące budynki i budowle:

W momencie ponoszenia wydatków na wybudowanie wymienionych powyżej budynków oraz budowli Spółka była zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług, wykonującym wyłącznie czynności opodatkowane. Transakcję sprzedaży nieruchomości Spółka opodatkowała w następujący sposób:

Powierzchnia gruntu związanego z budynkiem wybudowanym przez Spółkę została wyliczona w ten sposób, że zsumowano powierzchnię zabudowy wszystkich budynków, a następnie ustalono udział powierzchni budynku wybudowanego przez Spółkę w całej powierzchni zabudowy. Udział ten wyniósł 54,64% i taką część wartości gruntu Spółka uwzględniła w podstawie sprzedaży opodatkowanej 22% stawką podatku.

Z kolei w piśmie z dnia 24 września 2008 r. stanowiącym uzupełnienie wniosku Spółka wskazała, iż w stosunku do budynków wniesionych aportem, nakłady, które zostały poniesione w trakcie użytkowania na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym nie przekroczyły 30% wartości początkowej. Natomiast w stosunku do budynków i budowli wybudowanych przez Spółkę, stwierdziła, iż przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w trakcie trwania budowy budynków i budowli. Natomiast pismem z dnia 7 października 2008 r. Spółka oświadczyła, iż nieruchomość będąca przedmiotem dostawy stanowi jedną działkę zabudowaną budynkami ze stawką zwolnioną i ze stawką w wysokości 22%.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Spółka w sposób prawidłowy opodatkowała transakcję sprzedaży nieruchomości.

Zdaniem Wnioskodawcy do sprzedaży wniesionych aportem budowli oraz budynków wraz z gruntem, z którymi trwale związane są te budynki zastosowanie znajdzie zwolnienie od podatku od towarów i usług, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług bowiem budynki i budowle stanowiły towary używane (od końca roku, w którym zakończono budowę tych obiektów minęło więcej niż 5 lat), a Spółce nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Natomiast do sprzedaży wybudowanych budowli i budynku wraz z gruntem, z którymi trwale są związane, Spółka zastosowała opodatkowanie 22% stawką, na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Wskazała także, że w momencie ponoszenia wydatków na budowę Spółce przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Ponadto Spółka podniosła, że zgodnie z art. 29 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług w przypadku dostawy budynków i budowli trwale z gruntem związanych z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. A zatem do podstawy opodatkowania dostawy budynków, Spółka przyjęła także wartość gruntu trwale związanego z nimi, dokonując podziału tej wartości na część dotyczącą czynności zwolnionej od podatku od towarów i usług oraz na część opodatkowaną stawką 22%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zakres przedmiotowy opodatkowania podatkiem od towarów i usług określa m.in. przepis art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), w myśl którego opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

W myśl unormowania zawartego w art. 7 ust. 1 ww. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, przy czym zgodnie z art. 2 pkt 6 cyt. ustawy przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Co do zasady stawka podatku - na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług - wynosi 22%, jednakże zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi. I tak, w oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 2 powołanej ustawy zwalnia się od podatku dostawę towarów używanych, z zastrzeżeniem pkt 10, pod warunkiem, że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego; zwolnienie dotyczy również używanych budynków i budowli lub ich części, będących przedmiotem umowy najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze.

Stosownie natomiast do art. 43 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług przez towary używane, o których mowa w ust. 1 pkt 2, rozumie się:

Ponadto w myśl art. 43 ust. 6 ww. ustawy zwolnienia, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, nie stosuje się do dostawy towarów wymienionych w ust. 2 pkt 1, jeżeli przed wprowadzeniem ich do ewidencji środków trwałych lub w trakcie użytkowania wydatki poniesione przez podatnika na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej, a podatnik:

Z kolei jak stanowi art. 29 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług w przypadku dostawy budynków i budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale związanych z gruntem. A zatem jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Odnosząc się do sytuacji przedstawionej we wniosku stwierdzić należy, że dostawa budynków i budowli spełniających warunki do uznania ich za towar używany (Spółce nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych obiektów w 1995 r., zaś wydatki na ulepszenie nie przekroczyły 30% wartości początkowej) korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług określonego w art. 43 ust. 1 pkt 2 w związku z art. 43 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Natomiast dostawa budynków i budowli wybudowanych przez Spółkę, nie spełniających warunków do uznania za towar używany, w stosunku do których przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, podlega opodatkowaniu podstawową, 22% stawką podatku od towarów i usług.

W tym miejscu wskazać należy, iż analiza przywołanych przepisów prowadzi do wniosku, że zwolnienie od podatku jest jednym z wyjątków od generalnej reguły opodatkowania sprzedaży i nie może być rozszerzone na całą nieruchomość, lecz winno być przyporządkowane jedynie do takiej jej części, która jest związana z posadowionymi budynkami i budowlami podlegającym zwolnieniu od opodatkowania w chwili sprzedaży. A zatem ze względu na to, iż przedmiotem transakcji dokonanej przez Spółkę była dostawa nieruchomość gruntowej wraz ze związanymi z nią zarówno budynkami i budowlami, których sprzedaż podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jak i budynkami i budowlami, których dostawa jest zwolniona od tego podatku, uznać należy, iż Spółka powinna przypisać odpowiednią części gruntu do poszczególnych obiektów. W związku z tym, iż ani przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, ani przepisy wykonawcze do niej nie zawierają zapisu dotyczącego sposobu wyliczenia tych części można przyjąć różne rozwiązania - o ile oczywiście odzwierciedlają one stan faktyczny - np. według klucza wartościowego, tj. proporcjonalnie do wartości sprzedawanych budynków przypisać do nich odpowiednio udział gruntu i zastosować właściwe stawki, bądź według zaproponowanego przez Spółkę klucza powierzchniowego, tj. podzielić powierzchnię gruntu proporcjonalnie do powierzchni zajmowanych przez poszczególne obiekty.

Reasumując stwierdzić należy, iż dostawa gruntu w części związanej z budynkami i budowlami, stanowiącymi towary używane w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, korzysta ze zwolnienia od podatku, zaś w części związanej z budowlami i budynkami, których dostawa nie korzysta ze zwolnienia, należy zastosować zasady opodatkowania jak przy dostawie tych budowli, tj. opodatkowanie 22% stawką podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej-powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.