ITPP1/443-740/09/10-S/AT - Opodatkowanie podatkiem VAT nieodpłatnego przekazania artykułów spożywczych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów, uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 25 maja 2010 r. sygn. akt I SA/Gd 258/10 (data wpływu prawomocnego wyroku 27 sierpnia 2010 r.) stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia z dnia 27 lipca 2009 r. (data wpływu 5 sierpnia 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania artykułów spożywczych - jest prawidłowe.

W dniu 5 sierpnia 2009 r. został złożony wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania artykułów spożywczych.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka organizuje narady pracownicze, w których uczestniczą pracownicy oddziałów omawiający podczas ich trwania problemy związane z funkcjonowaniem przedsiębiorstwa. Podczas wskazanych narad, na stołach konferencyjnych ustawiane są artykuły spożywcze, takie jak: kawa, herbata, inne napoje, paluszki i ciastka. W spotkaniach tych mogą uczestniczyć także osoby z innych podmiotów należących do grupy kapitałowej lub osoby z zewnętrznej firmy doradczej.

Spółka organizuje również spotkania i narady Zarządu Spółki z Radą Nadzorczą oraz z przedstawicielami związków zawodowych. Na spotkaniach tych do dyspozycji osób uczestniczących w posiedzeniach również przekazywane są do dyspozycji artykuły spożywcze, które ustawiane są na stołach.

Artykuły spożywcze, takie jak: kawa, herbata, soki, ciastka, Spółka kupuje również na potrzeby sekretariatu firmy. Zużycie tych artykułów następuje na terenie firmy jako poczęstunek dla kontrahentów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy nieodpłatne przekazanie:

podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, nieodpłatne przekazanie ww. artykułów na wskazane cele nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Powołując się na treść art. 7 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, Wnioskodawca uważa, że nieodpłatne przekazanie dokonane w ww. warunkach, związane jest z prowadzonym przedsiębiorstwem. Wnioskodawca uzasadnia to tym, iż spotkania i narady, podczas których dochodzi do wskazanych przekazań tych artykułów, mają głównie na celu:

* w przypadku przekazań, o których mowa w pytaniu lit. a): omówienie funkcjonowania firmy, ujednolicenie procesów biznesowych występujących w Spółce, czy grupie kapitałowej. Podczas tych narad niezbędna jest niekiedy obecność doradców z firm zewnętrznych, którzy uczestniczą w tych spotkaniach i służą swoją wiedzą oraz doświadczeniem. Uczestnictwo tych osób w spotkaniach odbywa się na podstawie umów mających za przedmiot doraźne, bądź stałe, świadczenie usług doradztwa na rzecz Spółki. Wskazane spotkania mają charakter roboczy i są ściśle związane z działalnością przedsiębiorstwa;

* w przypadku przekazań, o których mowa w pytaniu lit. b): przedstawienie sytuacji finansowej Spółki (są ściśle związane z jej zarządzaniem). Wydanie kontrahentom kawy, herbaty, czy ciastek, jest zwyczajowo przyjętym poczęstunkiem i również w podatku dochodowym traktowane jest jako koszt związany z działalnością firmy.

W interpretacji indywidualnej z dnia 30 października 2009 r. znak ITPP1/443-740/09/AT uznano stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe. Nie zgadzając się w treścią wydanej interpretacji Strona, po uprzednim wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa, złożyła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku.

Wyrokiem z dnia 25 maja 2010 r. sygn. akt I SA/Gd 258/10, Sąd uchylił zaskarżoną interpretację, stwierdzając, iż Sąd podziela w pełni pogląd, zgodnie z którym przekazanie przez podatnika bez wynagrodzenia towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele związane z tym przedsiębiorstwem, w świetle art. 7 ust. 2 i ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 czerwca 2005 r., nie stanowi dostawy towarów, nawet jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z nabyciem tych towarów. Z tych też względów, Sąd podzielił argumentację przedstawioną we wniesionej na przedmiotową interpretację skardze.

W dniu 27 sierpnia 2010 r. do tut. organu wpłynął prawomocny wyrok wydany przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku z dnia 25 maja 2010 r. sygn. akt I SA/Gd 258/10, uchylający zaskarżoną interpretację.

W świetle obowiązującego stanu prawnego - biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 25 maja 2010 r. sygn. akt I SA/Gd 258/10 - stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).