ITPP1/443-738/08/BS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Jednostki przedstawione we wniosku z dnia 20 sierpnia 2008 r. (data wpływu 25 sierpnia 2008 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku przyjęcia duplikatów faktur oraz korekt do nich - jest nieprawidłowe.

W dniu 25 sierpnia 2008 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku przyjęcia duplikatów faktur oraz korekt do nich.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W maju 2005 r. przed prywatyzacją do "P" wpłynęły faktury na wykonanie robót remontowych i budowlanych wykonanych w 2004 r. Ponieważ dokumenty odbioru i kosztorysy podwykonawcze budziły wątpliwości co do realizacji wykonania robót oraz wysokości wystawionych faktur, pełnomocnik Wnioskodawcy nie przyjął tych dokumentów do ksiąg rachunkowych "P", po czym złożył dokumenty wraz z fakturami do prokuratury. Proces toczył się 3 lata. W międzyczasie przedsiębiorstwo w dniu 7 sierpnia 2005 r. przekształciło się w spółkę z o.o. poprzez prywatyzację. W listopadzie 2007 r. wydano ostateczny wyrok, który potwierdził zawyżenie wartości w wystawionych fakturach. W związku z tym "P" zwracało się kilkakrotnie do wykonawcy o wystawienie duplikatów faktur i stosownych do wyroku sądu korekt. Wykonawca robót nie odbierał telefonów ani poczty od Wnioskodawcy. W momencie zamykania roku obrotowego "P" nie posiadając duplikatów faktur ani korekt, potraktował oryginał odpisu wyroku sądu jako dokument źródłowy, aby zaksięgować i rozliczyć zapłacone zgodnie z wyrokiem sądu uznane roboty. W ten sposób Wnioskodawca pozbawił się możliwości odliczenia podatku od towarów i usług. Obecnie 1 sierpnia 2008 r. do "P" wpłynęły duplikaty faktur wystawione 30 lipca 2008 r. oraz wystawione do nich korekty z dnia 1 lipca 2008 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca ma obowiązek przyjęcia duplikatów faktur wraz z wystawionymi do nich korektami włącznie z ich podpisaniem i przyjęciem do ksiąg rachunkowych, skoro rok bilansowy jest już zamknięty, a "P" nie jest już zainteresowany przyjęciem ani duplikatów ani korekt.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie ma obowiązku przyjęcia i podpisania faktur oraz wystawionych do nich korekt, ponieważ nie posiadając ich w momencie zamykania roku obrotowego, wykorzystano jako dokument źródłowy oryginał wyroku sądu do rozliczenia wykonanych robót rezygnując w ten sposób dobrowolnie z odliczenia podatku naliczonego. W ocenie Wnioskodawcy, ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera informacji o obowiązku przyjęcia i podpisania przez odbiorcę faktur i korekt.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zasady wystawiania faktur VAT, faktur korygujących oraz duplikatów faktur VAT zostały uregulowane zarówno w ustawie z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), jak i w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2005 r. Nr 95, poz. 798 z późn. zm.).

Na podstawie § 16 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2005 r. Nr 95, poz. 798 z późn. zm.), w przypadku gdy po wystawieniu faktury udzielono rabatów określonych w art. 29 ust. 4 ustawy, podatnik udzielający rabatu wystawia fakturę korygującą.

Natomiast na podstawie § 17 ust. 1 powołanego rozporządzenia fakturę korygująca wystawia się również, gdy podwyższono cenę po wystawieniu faktury lub w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury.

Z kolei przepis § 17 ust. 4 powołanego rozporządzenia, stanowi, iż nabywca otrzymujący fakturę korygującą:

Na podstawie ust. 5 § 17 rozporządzenia, przepisu ust. 4 pkt 2 nie stosuje się w przypadku, gdy podatnik nie rozliczył podatku określonego w fakturze, której korekta dotyczy.

W myśl § 16 ust. 4 rozporządzenia, sprzedawca jest obowiązany posiadać potwierdzenie odbioru faktury korygującej przez nabywcę. Potwierdzenie odbioru faktury korygującej stanowi podstawę do obniżenia kwoty podatku należnego w rozliczeniu za miesiąc, w którym sprzedawca otrzymał to potwierdzenie, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 99 ust. 2 i 3 ustawy - w rozliczeniu za kwartał, w którym to potwierdzenie otrzymali, z uwzględnieniem zasad, o których mowa w art. 21 ust. 1 ustawy.

Ze stanu faktycznego zawartego we wniosku wynika, iż transakcja z kontrahentem była przedmiotem sporu toczącego się w sądzie, w wyniku którego został wydany wyrok stwierdzający zawyżenie wartości w wystawionych fakturach. Jak wskazał Wnioskodawca, nie skorzystano z prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego ze spornych faktur VAT. W konsekwencji na podstawie § 17 ust. 5 powołanego rozporządzenia Jednostka nie jest zobowiązana do zmniejszenia kwoty podatku naliczonego wynikającego z korekt. Wnioskodawca ma jednak obowiązek potwierdzenia odbioru opisanych dokumentów poprzez ich podpisanie, gdyż potwierdzenie to stanowi dla kontrahenta jedyną możliwość do obniżenia podatku należnego - a zatem wykazania wartości sprzedaży zgodnej z wyrokiem sądu.

Jednocześnie tutejszy organ nadmienia, iż nie rozstrzygał kwestii ujęcia przedmiotowych dokumentów w ewidencji finansowo-księgowej, gdyż nie mieści się to w ramach interpretacji przepisów prawa podatkowego, o których mowa w art. 14b ustawy - Ordynacja podatkowa. W związku z tym zagadnienie to nie było przedmiotem oceny tutejszego organu.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej - powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.