ITPP1/443-702/09/JJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 22 lipca 2009 r. (data wpływu 27 lipca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku podstaw do opodatkowania czynności udzielania pożyczek ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych - jest nieprawidłowe.

W dniu 27 lipca 2009 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku podstaw do opodatkowania czynności udzielania pożyczek ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jako pracodawca udziela pracownikom pomocy finansowej w formie oprocentowanych zwrotnych pożyczek mieszkaniowych z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych. Obowiązek tworzenia przedmiotowego funduszu wynika z ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (tekst jedn. Dz. U. z 1996 r. Nr 70, poz. 335 z późn. zm.). Odsetki od pożyczek zwiększają środki funduszu socjalnego i nie stanowią przychodu pracodawcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy udzielanie pożyczek na cele mieszkaniowe ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych oraz pobieranie z tego tytułu odsetek nie podlega przepisom ustawy o podatku od towarów i usług. Odsetki są wyłącznie należnością dla pracodawcy jako administratora funduszu. Z tego względu udzielenie pożyczki na cele mieszkaniowe ze środków funduszu nie jest czynnością podlegającą opodatkowaniu na podstawie art. 5 ustawy o podatku od towarów i usług i nie jest też świadczeniem usługi finansowej ze środków własnych pracodawcy jako podatnika podatku od towarów i usług, a jedynie wykonaniem czynności administrowania środami funduszu z ustawowym obowiązkiem przeznaczenia uzyskanych odsetek na wyodrębniony rachunek bankowy Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych. Ponadto Wnioskodawca wskazuje, iż takie stanowisko, w podobnej sprawie potwierdza NSA, w wyroku z dnia 2 września 2008 r., sygn. akt I FSK 1078/07, w której Sąd uznał, iż podatnik tylko administruje funduszem, nie świadczy odrębnych usług finansowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Zgodnie z ust. 3 powołanego artykułu, usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, z zastrzeżeniem ust. 4, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119.

Identyfikacja towarów i usług dla potrzeb stosowania stawek i zwolnień podatkowych następuje poprzez odwołanie się do klasyfikacji statystycznej. Zgodnie z brzmieniem § 3 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293) - do celów opodatkowania podatku od towarów i usług do dnia 31 grudnia 2009 r. stosuje się Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług (PKWiU) wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 42, poz. 264 z późn. zm.).

Przedmiotem działania Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych jest, zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (tekst jedn. Dz. U. z 1996 r. Nr 70, poz. 335 z późn. zm.), finansowanie działalności socjalnej organizowanej na rzecz osób uprawnionych do korzystania z Funduszu oraz na dofinansowanie zakładowych obiektów socjalnych.

Jak wynika z treści art. 2 pkt 1 tej ustawy, przez działalność socjalną rozumie się usługi świadczone przez pracodawców na rzecz różnych form krajowego wypoczynku, działalności kulturalno-oświatowej, sportowo-rekreacyjnej, udzielanie pomocy materialnej (rzeczowej lub finansowej), a także zwrotnej lub bezzwrotnej pomocy na cele mieszkaniowe na warunkach określonych umową. A zatem przywołana ustawa wyraźnie definiuje funkcję pracodawcy jako podmiotu świadczącego usługę.

Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych, zgodnie z art. 5 ust. 1 cyt. ustawy, tworzy się z corocznego odpisu podstawowego, naliczanego w stosunku do przeciętnej liczby zatrudnionych. Ponadto zasoby Funduszu zwiększają, wymienione w art. 7 ust. 1 pkt 1 do 9 tej ustawy, dochody. Wśród nich wymienione zostały m.in. wpływy z oprocentowania pożyczek udzielonych na cele mieszkaniowe. Tak więc na Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych składają się pieniądze pracowników, niemniej jednak pracodawca rozporządzający tymi pieniędzmi i pobierający odsetki od udzielonych pożyczek na cele mieszkaniowe staje się podmiotem świadczącym usługę udzielania pożyczek na rzecz swoich pracowników.

Jak wynika ze stanu faktycznego pożyczki udzielane osobom uprawnionym na cele mieszkaniowe pochodzą ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, a wpływ z oprocentowania przedmiotowych pożyczek powiększa środki finansowe Funduszu.

W świetle powyższego, uwzględniając przedstawiony stan faktyczny stwierdzić należy, iż usługę udzielania pożyczek swoim pracownikom należy rozpoznać jako odpłatne świadczenie usług, mieszczące się w katalogu czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, wymienionych w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

W myśl art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednakże, zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie z podatku.

I tak, stosownie do zapisu art. 43 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, zwalnia się od podatku usługi wymienione w załączniku nr 4 do ustawy. W poz. 3 powyższego załącznika wymienione są usługi pośrednictwa finansowego - sekcja J ex (65-67), z wyłączeniem:

Stosownie do objaśnień zawartych w załącznikach do ustawy symbol "ex" oznacza, że zwolnienie dotyczy tylko danej usługi z danego grupowania.

Mając na względzie powołany przepis stwierdzić należy, że udzielanie pożyczek pieniężnych, świadczone poza systemem bankowym objęte grupowaniem PKWiU - sekcja J 65-67, jako nieobjęte żadnym z wyłączeń wskazanych w powołanym przepisie korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie powołanego art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy, poz. 3 załącznika nr 4 do ustawy.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót (...). Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

W przypadku usług opisanych we wniosku, polegających na udzielaniu pożyczek, obrotem na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy, są odsetki od udzielonej pożyczki.

Należy wskazać, iż zgodnie z art. 99 ust. 1 ustawy podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu (...).

Biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz powołane przepisy ustawy o podatku od towarów i usług należy stwierdzić, iż odsetki od pożyczek udzielanych z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, będące kwotą należną z tytułu udzielonych pożyczek, a tym samym obrotem w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy, należy wykazać w deklaracji podatkowej o której mowa w art. 99 ust. 1 ustawy, jako świadczenie usług, na terytorium kraju, zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług w związku z poz. 3 załącznika nr 4 do ustawy.

Z uwagi na powyższe stanowisko Wnioskodawcy, należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.