ITPP1/443-690/11/4-S/BJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów, po uwzględnieniu wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 10 września 2013 r. sygn. akt I FSK 614/12 oraz Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 21 listopada 2013 r. sygn. akt I SA/Ol z 719/13 stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 2 maja 2011 r. (data wpływu 17 maja 2011 r.), uzupełnionym w dniu 2 sierpnia 2011 r., o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* stawki podatku obowiązującej dla czynności polegających na zaprojektowaniu, wykonaniu elementów zabudowy meblowej i następnie ich montażu w sposób trwały do elementów konstrukcyjnych - jest prawidłowe;

* stawki podatku dla dostawy i montażu sprzętu AGD - jest nieprawidłowe.

W dniu 17 maja 2011 r. został złożony wniosek, uzupełniony 2 sierpnia 2011 r., o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku obowiązującej dla montażu trwałej zabudowy kuchennej wraz z dostawą sprzętu AGD.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca powziął wątpliwości dotyczące stawki VAT na dostawę sprzętu AGD pod zabudowę wraz z usługą montażu stałej zabudowy kuchennej w obiektach budownictwa mieszkaniowego, sklasyfikowanych w PKOB, w grupie 111 i 112. Wnioskodawca wykonuje usługę, polegającą na projektowaniu zabudowy, wytwarzaniu z zakupionych w tym celu materiałów: płyt kuchennych, blatów i elementów metalowych (okuć, zawiasów, uchwytów i prowadnic) - elementów stałej zabudowy kuchennej i szaf wnękowych, jednoczesnym montażu (wraz z wyprodukowanymi przez Wnioskodawcę meblami kuchennymi) sprzętu AGD, w specjalnie do tego celu przygotowanych otworach. Sprzęt do zabudowy w przeciwieństwie do tradycyjnego sprzętu nie jest bezpośrednio gotowy do użytku. Dopiero zamontowanie tego sprzętu w meblach przygotowywanych pod konkretny wymiar oraz ich instalacja czyni możliwym korzystanie z ich funkcji. W związku z tym zabudowa sprzętu AGD jest usługą ściśle związaną z montażem stolarki budowlanej. Wbudowanie sprzętu w meble następuje przy okazji ich produkcji i montażu, a nie jest czynnością następczą polegająca na przeróbce istniejących mebli. W uzupełnieniu do wniosku z dnia 2 sierpnia 2011 r. wskazano, iż Wnioskodawca w dniu 1 lutego 2011 wystąpił z wnioskiem do Urzędu Statystycznego w Łodzi o nadanie symbolu PKWiU w zakresie montażu stałej zabudowy kuchennej wraz ze sprzętem AGD do zabudowy oraz usługi montażu szaf wnękowych. Z informacji uzyskanej z US w Łodzi wynika, że montaż wg uzgodnionego projektu, trwałej zabudowy kuchennej, wnęk i przestrzeni wnękowych, polegający na przygotowaniu w stolarni elementów zabudowy pod wymiar z zakupionych arkuszy płyt, nawierceniu otworów montażowych, dopasowaniu, mocowaniu elementów niewymagających demontażu, przywiezieniu przygotowanych materiałów do zlecającego oraz ich dopasowaniu i trwałym przykręceniu do przegród budynku mieści się w grupowaniu PKWIU 43.32.10.0 jako "roboty instalacyjne stolarki budowlanej". W załączeniu do wniosku dołączono pismo Urzędu Statystycznego w Łodzi klasyfikujące przedmiotową usługę. Pismo zawiera również informacje na temat klasyfikacji montażu urządzeń AGD do zabudowy kuchennej, w tym płyt grzewczych i piekarników, zmywarek, lodówek itp. sprzętu elektrycznego gospodarstwa domowego, jako "usługi instalowania pozostałych maszyn ogólnego przeznaczenia, gdzie indziej niesklasyfikowane - PKWiU 33.20.29.0, płyt grzewczych i piekarników gazowych, jako "roboty związane z wykonywaniem instalacji gazowych" - PKWiU 43.22.20.0 oraz baterii i zlewozmywaków - PKWiU 43.22.11.0.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Jaką stawką należy opodatkować "czystą" dostawę sprzętu AGD pod zabudowę wraz z montażem zabudowy kuchennej.

Zdaniem Wnioskodawcy, w myśl aktualnie obowiązujących przepisów prawa podatkowego oraz w powiązaniu z odpowiednimi przepisami prawa budowlanego, usługę montażu stałej zabudowy kuchennej i szaf wnękowych w budynkach i lokalach mieszkalnych sklasyfikowanych w dziale 11, należy opodatkować stawką podatku VAT 8%. Wnioskodawca uważa, iż wyrok TSUE z dnia 27 października 2005 r. w sprawie C-41/04 Leyob Vezekeringen BV i OV Bank NV (Dz.Urz.UE Seria C Nr 22), w którym przywoływany jest art. 2 ust. 1 (VI Dyrektywy Rady nr 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodactw państw członkowskich odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej) ujednoliconą podstawę wymiaru podatku należy interpretować w ten sposób, że jeżeli dwa lub więcej świadczeń (lub czynności) na rzecz podatnika, konsumenta rozumianego jako konsumenta przeciętnego, są tak ściśle ze sobą związane, że obiektywnie tworzą one w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jedno świadczenie do celów stosowania podatku od wartości dodanej. Zatem mając na uwadze powyższy wyrok Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż opisana sytuacja "czystej" dostawy sprzętu AGD wraz z zabudową kuchenną powinna zostać opodatkowana stawką podatku VAT 8%. Uzupełniając w dniu 2 sierpnia 2011 r. wniosek, Wnioskodawca przywołując treść art. 41 ust. 12 ustawy zwrócił uwagę, iż przepisy o podatku od towarów i usług nie powołują definicji pojęć: budowa czy remont. Dlatego też Wnioskodawca uważa, że należy odwołać się do prawa budowlanego. Natomiast w przypadku definicji pojęcia "modernizacja" Wnioskodawca zwraca uwagę na wyjaśnienia zawarte w Wikipedii, z których wynika, że modernizacja to unowocześnienie produktu, trwałe ulepszenie np. istniejącego obiektu budowlanego, prowadzące do zwiększenia jego wartości użytkowej. Obejmuje prace związane z podnoszeniem walorów estetycznych i użytkowych budynku lub innego produktu. Wnioskodawca uważa, że za modernizację - trwałe ulepszenie - można uznać montaż w mieszkaniach, czy domach na stałe (na wymiar) szaf wnękowych, pawlaczy czy mebli kuchennych, jeżeli ten montaż odbywa się w budynkach objętych definicją społecznego budownictwa mieszkaniowego, usługi te podlegają opodatkowaniu 8% stawką VAT. Wnioskodawca na potwierdzenie stanowiska przywołuje interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej z dnia 22 kwietnia 2011 r., znak IPPP1/443-202/11-2/IGo oraz klasyfikację PKWiU.

W interpretacji indywidualnej z dnia 8 sierpnia 2011 r. znak ITPP1/443-690/11/BJ oceniono stanowisko Wnioskodawcy jako nieprawidłowe, uznając, że opisane usługi, polegające na zaprojektowaniu, wytworzeniu i montażu trwałej zabudowy kuchennej wraz z dostawą i jednoczesnym montażem sprzętu AGD począwszy od dnia 1 stycznia 2011 r. podlegają opodatkowaniu podstawową stawką podatku w wysokości 23%, stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy, albowiem czynności tych nie można uznać za wymienione w art. 41 ust. 12 ustawy o podatku od towarów i usług, jak również robót, o których mowa w § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Nie zgadzając się z treścią wydanej interpretacji, po uprzednim wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa, Wnioskodawca złożył skargę, do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie.

Wyrokiem z dnia 1 stycznia 2012 r. sygn. akt I SA/Ol 735/11 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie oddalił skargę Wnioskodawcy.

Wnioskodawca kwestionując stanowisko Sądu I instancji złożył w dniu 12 marca 2012 r. skargę kasacyjną. Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 10 września, sygn. akt I FSK 614/12 uznał zarzuty skargi kasacyjnej częściowo za uzasadnione. W uzasadnieniu wyroku Sąd przywołał uchwałę 7 sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 24 czerwca 2013 r., sygn. akt I FPS 2/13. Poglądy wyrażone w powołanej uchwale, zdaniem Sądu znajdują zastosowanie również na tle stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę. Z tych względów Naczelny Sąd Administracyjny uchylił zaskarżony wyrok w całości i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Olsztynie.

W dniu 27 stycznia 2014 r. do tut. organu wpłynął prawomocny wyrok wydany przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie sygn. akt I SA/Ol 719/13 z dnia 21 listopada 2013 r. uchylający zaskarżoną interpretację.

W świetle obowiązującego stanu prawnego - biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 10 września, sygn. akt I FSK 614/12 oraz Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 21 listopada 2013 r. sygn. akt I SA/Ol 719/13 - stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie:

* stawki podatku obowiązującej dla czynności, polegających na zaprojektowaniu, wykonaniu elementów zabudowy meblowej i następnie ich montażu w sposób trwały do elementów konstrukcyjnych uznaje się za prawidłowe.

* stawki podatku dla dostawy i montażu sprzętu AGD uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, na mocy art. 8 ust. 1 ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Zgodnie z brzmieniem art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Stosownie do treści art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jak wynika z przepisu art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Stosownie do art. 146a pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

Stawkę podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2 ustawy - w myśl art. 41 ust. 12 ustawy - stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym - zgodnie z art. 41 ust. 12a ustawy - rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, zgodnie z art. 41 ust. 12 lit. b ustawy, nie zalicza się:

W przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej (art. 41 ust. 12c ustawy).

Powołany przepis stanowi implementację art. 98 ust. 1 i ust. 2 zdanie pierwsze Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej. Zgodnie z art. 98 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE, państwa członkowskie mogą stosować jedną lub dwie stawki obniżone. W myśl art. 98 ust. 2 zdanie pierwsze Dyrektywy 2006/112/WE, stawki obniżone mają zastosowanie wyłącznie do dostaw towarów i świadczenia usług, których kategorie są określone w załączniku III. W załączniku tym, zatytułowanym: "Wykaz dostaw towarów i świadczenia usług, do których można zastosować stawki obniżone, o których mowa w art. 98", w poz. 10 wskazano na dostawę, budowę, remont i przebudowę budynków mieszkalnych w ramach polityki społecznej.

Na podstawie art. 2 pkt 12 ustawy, obiekty budownictwa mieszkaniowego to budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Z powołanego art. 2 pkt 12 ustawy wynika, że ustawa o podatku od towarów i usług, poprzez podanie klasyfikacji, odwołuje się do Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, która stanowi usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych. Dla celów VAT stosuje się przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 z późn. zm.), stanowiącego usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych.

Zgodnie z tym rozporządzeniem, w dziale 11 mieszczą się budynki mieszkalne. Dział ten obejmuje grupy budynków: 111 - mieszkalnych jednorodzinnych, 112 - o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe, 113 - zbiorowego zamieszkania.

W przypadku preferencyjnego rozwiązania, o którym mowa w art. 41 ust. 12 ustawy, istotne jest zatem określenie, czy i w jakim zakresie ustawodawca odwołuje się w nim do klasyfikacji statystycznych, a w przypadku braku takiego odwołania, jakie znaczenie należy przypisać normie tam zawartej. W przepisie tym ustawodawca wymienił czynności oraz wskazał, że muszą one dotyczyć określonych obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Dla czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy, ustawodawca nie powołał symboli statystycznych, a zatem dla celów stosowania tego przepisu czynności te nie powinny być identyfikowane za pomocą klasyfikacji statystycznych.

W świetle wyżej powołanego przepisu art. 41 ust. 12 ustawy, warunkiem zastosowania 8% stawki, jest spełnienie dwóch przesłanek. Po pierwsze zakres wykonywanych czynności musi dotyczyć budowy, przebudowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji obiektów budowlanych lub ich dostawy. Po drugie, budynki lub ich części, których dotyczą ww. czynności, muszą być zaliczane do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Niespełnienie chociażby jednej z ww. przesłanek powoduje, że transakcja nie może korzystać z preferencyjnej, 8% stawki podatku.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęć wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy, dlatego też w tym zakresie należy odwołać się do rozumienia tych terminów przyjętego w języku potocznym.

Według Słownika języka polskiego (Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN Warszawa 2005, str. 70, kol. 2), przez budowę należy rozumieć m.in. wznoszenie budowli, budowanie (...). Natomiast "budować" to znaczy wznosić budowle, pomieszczenia, ich części lub zespoły.

Pojęcie "modernizacja" - według cytowanego Słownika języka polskiego (str. 474, kol. 2) - oznacza unowocześnienie i usprawnienie czegoś.

Ponadto należy wskazać, że również w uchwale z dnia 24 czerwca 2013 r. sygn. akt I FPS 2/13, Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził że "czynności wymienione w art. 41 ust. 12 ustawy o VAT, w tym pojęcie modernizacji, zostały wprowadzone do tej ustawy w rozumieniu przyjętym w języku powszechnym. W takim znaczeniu modernizacja oznacza unowocześnienie, ulepszenie, udoskonalenie, podniesienie standardu obiektu budowlanego lub jego części".

Natomiast "przebudowa" - zgodnie z ww. Słownikiem języka polskiego (str. 770, kol. 1) - to zmiana istniejącego stanu czegoś na inny; ulepszenie, poprawienie czegoś.

Budowa, modernizacja, przebudowa podobnie jak w przypadku innych wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy czynności, powinny zatem dotyczyć elementów konstrukcyjnych obiektów lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

W znaczeniu słownikowym ("Współczesny słownik języka polskiego", red. Bogusław Dunaj, wyd. Langenscheidt Polska Sp. z o.o.), "remont" oznacza zespół czynności, w których wyniku przywraca się sprawność, wartość użytkową jakiegoś obiektu, urządzenia, natomiast "montaż" to składanie, łączenie, ustawianie z poszczególnych części maszyn, urządzeń, budowli; zakładanie instalacji. Z kolei "instalować" oznacza zakładać, montować jakieś urządzenia techniczne.

Zauważyć należy, że przy ustaleniu właściwej stawki podatku VAT decydujące znaczenie ma fakt, co jest przedmiotem sprzedaży, czy podatnik dokonuje dostawy towarów, czy świadczy usługę oraz czy czynność wykonywana przez podatnika mieści się w zakresie czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy (dostawa, budowa, remont, modernizacja, przebudowa obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym).

Świadczenie kompleksowe (złożone) to zgodnie z orzecznictwem TSUE szereg działań podejmowanych przez podatnika na rzecz konsumenta, które z gospodarczego punktu widzenia tworzy jedną całość i z podatkowego punktu widzenia nie powinno być w sposób sztuczny dzielone.

Mając na uwadze powołaną wyżej uchwałę NSA z dnia 24 czerwca 2013 r. sygn. akt I FPS 2/13 opisane w stanie faktycznym czynności składające się na świadczenie kompleksowe polegające na wykonaniu zabudowy meblowej z uprzednio nabytych komponentów należy uznać za świadczenie usług.

Przechodząc do stawki podatku VAT - zgodnie z powołaną wyżej uchwałą NSA - "obniżona stawka podatku od towarów i usług znajduje zatem zastosowanie wtedy, gdy montaż komponentów meblowych następuje z wykorzystaniem elementów konstrukcyjnych obiektu budowlanego (lokalu). W omawianym wypadku nie chodzi o jakiekolwiek wykorzystanie elementów konstrukcyjnych obiektu budowlanego (lokalu) przy wykonywaniu zabudowy meblowej, lecz jedynie takie, które przez konstrukcyjne połączenie komponentów meblowych i elementów obiektu budowlanego (lokalu) stworzy trwałą zabudowę spełniającą jako całość określoną funkcję użytkową. Tylko bowiem w takim zakresie można mówić o modernizacji obiektu budowlanego w rozumieniu art. 41 ust. 12 ustawy o VAT.

Tutejszy organ związany jest z oceną prawną wyrażoną w wydanych już w sprawie wyrokach: NSA z dnia 10 września 2013 r., sygn. akt I FSK 614/12 i WSA z dnia 21 listopada 2013 r., sygn. I SA/Ol 719/13, w których Sądy uwzględniając, że decydujące znaczenie dla oceny kwestii spornej ma związek trwałej zabudowy meblowej (w świetle opisanego we wniosku stanu faktycznego) z elementami konstrukcyjnymi obiektu budowlanego (jego części) lub lokalu mieszkalnego, podzieliły stanowisko Wnioskodawcy, że czynności polegające na zaprojektowaniu, wykonaniu elementów zabudowy meblowej i następnie ich montaż w sposób trwały do elementów konstrukcyjnych w obiektach budowlanych budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym wymienionych w art. 41 ust. 12a ustawy, stanowią usługę modernizacji opodatkowaną stawką podatku 8%.

Natomiast dostawa sprzętu AGD do zabudowy, powinna być opodatkowana podstawową stawką podatku od towarów i usług, tj. 23%, albowiem, jak wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 10 września 2013 r., sygn. akt I FSK 614/12, lodówka, pralka, zmywarka, czy też kuchnia nawet przeznaczona do zabudowy nie może być elementem modernizacji. Powiązanie sprzętu AGD z zabudową meblową, a w konsekwencji również z obiektem budowlanym, nie jest trwałe. Usunięcie czy wymiana uszkodzonego lub przestarzałego sprzętu może nastąpić w każdej chwili i to bez wpływu na konstrukcję obiektu budowlanego, jak i powiązanej z nią zabudowy meblowej.

Reasumując, stwierdzić, że do wykonywanej przez Wnioskodawcę opisanej usługi, polegającej na zaprojektowaniu, wytwarzaniu i montażu trwałej zabudowy kuchennej zastosowanie ma stawka 8% VAT, a dostawa sprzętu AGD montowanego w tych zabudowach podlega opodatkowaniu podstawową stawką podatku w wysokości 23%.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.