ITPP1/443-668/07/MM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Jednostki przedstawione we wniosku z dnia 30 listopada 2007 r. (data wpływu 3 grudnia 2007 r.), uzupełnionym pismem znak FB 3217/1/08 z dnia 18 stycznia 2008 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku oddania w wieczyste użytkowanie udziału w gruncie z jednoczesną sprzedażą budynków lub budowli trwale z gruntem związanych, albo ich części stanowiących towary używane - jest prawidłowe.

W dniu 3 grudnia 2007 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku oddania w wieczyste użytkowanie udziału w gruncie z jednoczesną sprzedażą budynków lub budowli trwale z gruntem związanych, albo ich części stanowiących towary używane.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Jednostka sprzedaje lokale, budynki, budowle lub ich części, stanowiące odrębny przedmiot własności wraz z oddaniem w użytkowanie wieczyste udziału w gruncie, na którym budynki i budowle zostały posadowione. Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, przy sprzedaży budynków stosowane jest zwolnienie. Za oddanie przedmiotowego gruntu w wieczyste użytkowanie pobierane są opłaty (opłata pierwsza i opłaty roczne) i naliczany 22% podatek od towarów i usług od pierwszego roku oddania w użytkowanie wieczyste i jednorazowo z góry za cały okres trwania tego użytkowania. W związku z podjęciem przez NSA uchwały z dnia 8 stycznia 2007 r., w myśl której oddanie gruntów w wieczyste użytkowanie jest dostawą towarów, a nie usługą nasuwają się wątpliwości w kwestii pobierania podatku VAT.

Pismem znak FB 3217/1/08, z dnia 18 stycznia 2008 r. doprecyzowano opis stanu faktycznego o następujące informacje. Wraz ze sprzedażą lokalu, budynku, budowli trwale z gruntem związanego lub ich części stanowiących odrębny przedmiot własności, następuje ustanowienie prawa wieczystego użytkowania gruntu. Obciążenie pierwszą opłatą z tego tytułu ma miejsce przed zawarciem aktu notarialnego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy oddanie w wieczyste użytkowanie udziału w gruncie z jednoczesną sprzedażą budynków lub budowli, albo ich części trwale związanych z gruntem, stanowiących towary używane w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, jest zwolnione od podatku VAT, tak w zakresie pierwszej opłaty rocznej, jak i opłat rocznych za pozostały okres trwania użytkowania wieczystego.

Zdaniem Wnioskodawcy, skoro oddanie w użytkowanie wieczyste udziału w nieruchomości gruntowej zabudowanej następuje z równoczesną sprzedażą położonych na tej nieruchomości budynków, budowli lub ich części, które spełniają warunki uznania ich za towary używane (art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT), to - przy uwzględnieniu zapisu art. 29 ust. 5 tej ustawy - zgodnie z przepisem § 8 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów jest zwolnione od podatku od towarów i usług. Jednocześnie Jednostka powołała uchwałę NSA z dnia 8 stycznia 2007 r., zgodnie z którą oddanie gruntów w wieczyste użytkowanie jest dostawą towarów, a nie usługą oraz otrzymane interpretacje Naczelnika Urzędu Skarbowego w Kętrzynie z dnia 21 maja 2004 r. oraz z dnia 1 czerwca 2007 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Pojęcie towarów zdefiniowane zostało przez ustawodawcę w art. 2 pkt 6 powołanej ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Przez dostawę towarów - w świetle art. 7 ust. 1 tejże ustawy - rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Prawo wieczystego użytkowania jest prawem rzeczowym, którego treść i granice określone zostały zasadniczo w przepisach Kodeksu cywilnego oraz w ustawie o gospodarce nieruchomościami. Zgodnie z art. 232 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks Cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) grunty stanowiące własność Skarbu Państwa, a położone w granicach administracyjnych miast oraz grunty Skarbu Państwa położone poza tymi granicami, lecz włączone do planu zagospodarowania przestrzennego miasta i przekazane do realizacji zadań jego gospodarki, a także grunty stanowiące własność jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków, mogą być oddawane w użytkowanie wieczyste osobom fizycznym i osobom prawnym. W oparciu o art. 31 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2004 r. Nr 261, poz. 2603 z późn. zm.) oddanie w użytkowanie wieczyste nieruchomości gruntowej zabudowanej następuje z równoczesną sprzedażą położonych na tej nieruchomości budynków.

Użytkowanie wieczyste jest prawem ustanowionym na rzeczy cudzej, jednak pozwala uznać oddanie gruntu za czynność dającą prawo rozporządzania tym gruntem jak właściciel. W wyniku ustanowienia prawa użytkowania wieczystego dochodzi do ekonomicznego przeniesienia władztwa nad gruntem na rzecz użytkownika wieczystego. Znajduje to wyraz zarówno w swobodzie korzystania z gruntu i czerpania z niego pożytków w sposób niemalże taki, jak w przypadku właściciela tego gruntu, jak również z możliwości przeniesienia takiego władztwa na inny podmiot, tak jak ma to miejsce w przypadku dokonywania sprzedaży gruntu przez właściciela.

Na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług - dostawę towarów należy postrzegać przede wszystkim jako transakcję dotyczącą faktycznego dysponowania rzeczą, a nie przeniesienia własności. Popierając szerokie, ekonomiczne, a nie cywilistyczne pojęcie "przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel", a także mając na uwadze fakt, że - zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług - grunt został zaliczony do towarów, należy wskazać, że oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 tej ustawy.

Co do zasady stawka podatku - na podstawie art. 41 ust. 1 wskazanej ustawy - wynosi 22%, jednakże zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi. I tak, stosownie do zapisu art. 43 ust. 1 pkt 2 cyt. ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów używanych, z zastrzeżeniem pkt 10, pod warunkiem że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego; zwolnienie dotyczy również używanych budynków i budowli lub ich części, będących przedmiotem najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze.

Podstawa opodatkowania w przypadku dostawy gruntu, na którym posadowione są budynki unormowana została przepisie art. 29 ust. 5 powołanej ustawy, który stanowi, iż w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo ich części, z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Oznacza to, że dokonując dostawy nieruchomości zabudowanej budynkiem (budowlą), podstawą opodatkowania podatkiem od towarów i usług jest łączna wartość gruntu oraz budynku na nim położonego, co skutkuje koniecznością opodatkowania budynku i gruntu według tej samej stawki - stawki właściwej dla budynku. Zatem, jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Analogiczna sytuacja ma miejsce, gdy przedmiotem dostawy są budynki lub budowle posadowione na gruncie będącym przedmiotem wieczystego użytkowania. W przypadku zabudowanej nieruchomości gruntowej oddanej w użytkowanie wieczyste, podstawą zwolnienia będzie przepis § 8 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 970 z późn. zm.). Przepis ten wskazuje, iż zwalnia się od podatku zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntu, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, jeżeli budynki te lub budowle albo ich części są zwolnione od podatku lub opodatkowane stawką podatku w wysokości 0%.

Z opisanego stanu faktycznego wynika, iż Jednostka dokonuje dostaw, których przedmiotem są budynki, budowle trwale z gruntem związane, albo ich części będące towarami używanymi korzystającymi ze zwolnienia od podatku na mocy przepisu art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług z jednoczesnym oddaniem w użytkowanie wieczyste udziału w gruntach, na których posadowione są przedmiotowe budynki.

A zatem oddanie w użytkowanie wieczyste udziałów w nieruchomościach gruntowych zabudowanych następujące z równoczesną sprzedażą położonych na tych nieruchomościach budynków, budowli lub ich części, które spełniają warunki uznania ich za towary używane - zgodnie z treścią powołanych wyżej przepisów - jest zwolnione od podatku od towarów i usług.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej - powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.