ITPP1/443-628/11/MN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 29 kwietnia 2011 r. (data wpływu 4 maja 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku ewidencji świadczonych usług przy zastosowaniu kas rejestrujących - jest nieprawidłowe.

W dniu 4 maja 2011 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku ewidencji świadczonych usług przy zastosowaniu kas rejestrujących.

W złożonym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca realizuje zadania zgodnie ze statutem w zakresie ochrony zdrowia. W ramach swojej działalności statutowej wykonuje świadczenia medyczne na rzecz osób fizycznych na zasadach określonych w ustawie z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. Nr 210, poz. 2135).

Wymieniona ustawa określa w szczególności warunki udzielania i zakres świadczeń opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, zasady i tryb finansowania oraz zasady powszechnego - obowiązkowego i dobrowolnego ubezpieczenia zdrowotnego. Pacjenci objęci powszechnym ubezpieczeniem zdrowotnym korzystają bezpłatnie z usług medycznych, a koszty leczenia pokrywane są ze środków publicznych w ramach rozliczeń z Narodowym Funduszem Zdrowia. Pacjenci ubiegający się o udzielenie świadczenia medycznego finansowanego ze środków publicznych zobowiązani są przedstawić dokument potwierdzający prawo do bezpłatnych świadczeń medycznych. Zgodnie z art. 50 ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, czynności tych pacjenci mogą dokonać w ciągu 7 dni od dnia zakończenia udzielania świadczenia, a w przypadku stanu nagłego - nie później niż w terminie 30 dni od dnia rozpoczęcia udzielania świadczenia, o ile chory nadal przebywa w szpitalu. W sytuacji dostarczenia dokumentów potwierdzających uprawnienia do skorzystania ze świadczeń finansowanych ze środków publicznych Wnioskodawca przedstawi dane świadczenie do rozliczenia z Narodowym Funduszem Zdrowia, co zostanie potwierdzone fakturą VAT. W sytuacji nieprzedłożenia dokumentacji uprawniającej do skorzystania ze świadczeń finansowanych ze środków publicznych lub przedłożenia nieprawidłowej dokumentacji Wnioskodawca będzie dokonywał sprzedaży na rzecz osoby fizycznej zgodnie z art. 111 ust. 1 ustawy o VAT, a tym samym będzie miał obowiązek rejestracji sprzedaży za pomocą kasy fiskalnej. Nadmieniono, iż w przypadku sprzedaży bezgotówkowej Wnioskodawca będzie jednocześnie wystawiał faktury VAT na sprzedaż zarejestrowaną przy zastosowaniu kasy rejestrującej (pomimo braku takiego obowiązku). Powyższe będzie związane z częstymi przypadkami prowadzenia windykacji nieuregulowanych należności za wykonane przez Wnioskodawcę świadczenia medyczne.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Zdaniem Wnioskodawcy, obowiązek w zakresie prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z art. 111 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.). W myśl ust. 1 tego przepisu, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani do prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących. Kwestie dotyczące między innymi zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących oraz terminów rozpoczęcia prowadzenia tej ewidencji, ustawodawca reguluje na mocy wydawanych rozporządzeń w zakresie kas rejestrujących. W obecnym stanie prawnym obowiązuje rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 26 lipca 2010 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. z 2010 r. Nr 138, poz. 930).

Od dnia 1 maja 2011 r. usługi medyczne świadczone przez Wnioskodawcę nie będą mogły korzystać ze zwolnienia, w związku z czym zostanie wprowadzony obowiązek ewidencjonowania obrotu na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych przy zastosowaniu kas rejestrujących. Ze względu na specyfikę prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności oraz w celu nienaruszania praw pacjenta, zgodnie z zapisami ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych powstaje wątpliwość dotycząca momentu zaewidencjonowania sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących. Zdaniem Wnioskodawcy nie w pełni zasadne jest wystawianie paragonu fiskalnego na rzecz ww. osób w dacie wykonania usługi, ponieważ nie można wykluczyć braku objęcia pacjenta powszechnym ubezpieczeniem zdrowotnym, uprawniającym do bezpłatnych świadczeń medycznych. Ustawodawca, zgodnie z art. 50 ustawy o świadczeniach zdrowotnych finansowanych ze środków publicznych, daje pacjentowi możliwość dostarczenia dokumentów potwierdzających posiadane ubezpieczenie w odroczonym terminie (tj. 7 lub 30 dni). W przypadku przedłożenia dokumentacji uprawniającej do skorzystania ze świadczeń finansowanych ze środków publicznych Wnioskodawca ujmuje dane świadczenie w rozliczeniu z Narodowym Funduszem Zdrowia. W przypadku nieudokumentowania uprawnień do korzystania z bezpłatnej opieki medycznej lub przedłożenia nieprawidłowej dokumentacji Wnioskodawca będzie wystawiał fakturę VAT płatną przelewem i jednocześnie ewidencjonował obrót przy zastosowaniu kasy rejestrującej (wystawiał paragon fiskalny) w terminie 7 dni od daty wykonania usługi medycznej, co jest tożsame z terminem przedstawienia uprawnień do bezpłatnej opieki medycznej.

Zdaniem Wnioskodawcy przedstawione powyżej dokumentowanie sprzedaży na rzecz osób fizycznych umożliwi pacjentowi przedstawienie uprawnień wynikających z posiadanego ubezpieczenia, w terminie przewidzianym w ustawie o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych. Wnioskodawca w tym przypadku będzie ewidencjonował sprzedaż za pośrednictwem kas fiskalnych wyłącznie w przypadku braku poświadczenia przez pacjenta objęcia ubezpieczeniem zdrowotnym, uprawniającym do bezpłatnych świadczeń medycznych. Mając na względzie specyfikę i okoliczności świadczonych usług, udzielanych często w stanie bezpośredniego zagrożenia życia i zdrowia, często ani pacjenci, ani też członkowie ich rodzin nie są przygotowani na formalne poświadczenie uprawnień do bezpłatnej ochrony zdrowia w dacie wykonania świadczenia. Rozwiązanie zaproponowane przez Szpital pozwoli na uniknięcie licznych korekt wystawianych paragonów fiskalnych i faktur sprzedaży w związku z przedstawieniem w odroczonych terminach dokumentów poświadczających prawo do bezpłatnych świadczeń. Ewidencjonowana będzie wyłącznie sprzedaż niekwestionowana (niewątpliwa co do płatnika). Należy przy tym wskazać, że świadczenia medyczne służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy o podatku od towarów i usług będą podlegały zwolnieniu z podatku od towarów i usług, co nie wpłynie bezpośrednio na zobowiązania podatkowe Wnioskodawcy z tego tytułu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z kolei stosownie do treści art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Obowiązek w zakresie prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z art. 111 ustawy o podatku od towarów i usług.

W myśl przepisu art. 111 ust. 1 tej ustawy, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, iż obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem jednym z podstawowych kryteriów decydujących o obowiązku stosowania do ewidencjonowania kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń.

Z przepisu art. 111 ust. 1 wynika ponadto, iż podatnicy, wobec których powstał obowiązek w zakresie stosowania kas rejestrujących, są obowiązani za pośrednictwem tych urządzeń ewidencjonować obrót i kwoty podatku należnego. Należy jednak zauważyć, iż opodatkowanie transakcji podatkiem od towarów i usług nie jest kryterium determinującym powstanie obowiązku w zakresie prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Przedmiotowy obowiązek dotyczy bowiem również sytuacji, gdy czynności sprzedaży są zwolnione od podatku lub wykonuje je podatnik zwolniony od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 lub 9 ustawy.

Powyższą tezę wspiera pośrednio art. 111 ust. 5 ustawy, zgodnie z którym w przypadku, gdy podatnik rozpoczął ewidencjonowanie obrotu w obowiązujących terminach i wykonuje wyłącznie czynności zwolnione od podatku lub jest podatnikiem zwolnionym od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 lub 9, urząd skarbowy dokonuje zwrotu kwoty określonej w ust. 4 na rachunek bankowy podatnika w banku mającym siedzibę na terytorium kraju lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem, w terminie do 25. dnia od daty złożenia wniosku przez podatnika.

Z powyższej normy prawnej wprost wynika, iż zamiarem ustawodawcy jest objęcie obowiązkiem prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej wszystkich podatników dokonujących sprzedaży na rzecz konkretnych nabywców, a mianowicie osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych bez względu na to, czy dokonywane transakcje podlegają opodatkowaniu i czy są dokonywane przez podatników będących podatnikami podatku od towarów i usług, bowiem zgodnie z art. 15 ust. 1 podatnikami są (...) osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Kwestie dotyczące między innymi zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących oraz terminów rozpoczęcia prowadzenia tej ewidencji, ustawodawca reguluje na mocy wydawanych rozporządzeń w tym zakresie.

Od 1 stycznia 2011 r. obowiązują w tym zakresie przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 lipca 2010 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. Nr 138, poz. 930).

Zgodnie z § 2 ust. 1 pkt 1 tego rozporządzenia, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania do dnia 31 grudnia 2012 r. - sprzedaż w zakresie czynności wymienionych w załączniku do rozporządzenia.

Z zapisu § 2 ust. 1 pkt 2 lit. a) tego rozporządzenia wynika natomiast, iż zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania do dnia 30 kwietnia 2011 r. czynności objęte do dnia 31 grudnia 2010 r. zwolnieniem od ewidencjonowania wymienione w załączniku do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2009 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. Nr 224, poz. 1797), niewymienione w załączniku do niniejszego rozporządzenia.

W świetle powyższego, do dnia 30 kwietnia 2011 r. zostało przedłużone zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej w przypadku świadczenia ww. usług w zakresie ochrony zdrowia i opieki społecznej, jako niewymienionych w załączniku do ww. rozporządzenia z dnia 26 lipca 2010 r.

Tym samym, od dnia 1 maja 2011 r. wobec podatników świadczących usługi w ww. zakresie, powstał obowiązek w zakresie prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej na zasadach ogólnych.

Jak wynika z § 5 wyżej powołanego rozporządzenia, podatnicy, o których mowa w art. 111 ust. 5 ustawy, osiągnięty obrót ewidencjonują jako obrót zwolniony od podatku od towarów i usług.

Z przedstawionych we wniosku okoliczności wynika, że Wnioskodawca, w ramach prowadzonej działalności statutowej wykonuje świadczenia medyczne na rzecz osób fizycznych na zasadach określonych w ustawie o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych. Pacjenci objęci powszechnym ubezpieczeniem zdrowotnym korzystają bezpłatnie z usług medycznych, a koszty leczenia pokrywane są ze środków publicznych w ramach rozliczeń z Narodowym Funduszem Zdrowia. Pacjenci ubiegający się o udzielenie świadczenia medycznego finansowanego ze środków publicznych zobowiązani są przedstawić dokument potwierdzający prawo do bezpłatnych świadczeń medycznych. Zgodnie z art. 50 ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, czynności tych pacjenci mogą dokonać w ciągu 7 dni od dnia zakończenia udzielania świadczenia, a w przypadku stanu nagłego - nie później niż w terminie 30 dni od dnia rozpoczęcia udzielania świadczenia, o ile chory nadal przebywa w szpitalu. W sytuacji dostarczenia dokumentów potwierdzających uprawnienia do skorzystania ze świadczeń finansowanych ze środków publicznych Wnioskodawca przedstawi dane świadczenie do rozliczenia z Narodowym Funduszem Zdrowia, co zostanie potwierdzone fakturą VAT. W sytuacji nie przedłożenia dokumentacji uprawniającej do skorzystania ze świadczeń finansowanych ze środków publicznych lub przedłożenia nieprawidłowej dokumentacji Wnioskodawca będzie dokonywał sprzedaży na rzecz osoby fizycznej, a tym samym będzie miał obowiązek rejestracji sprzedaży za pomocą kasy fiskalnej. Nadmieniono, iż w przypadku sprzedaży bezgotówkowej Wnioskodawca będzie jednocześnie wystawiał faktury VAT na sprzedaż zarejestrowaną przy zastosowaniu kasy rejestrującej (pomimo braku takiego obowiązku).

Należy wskazać, iż świadczone przez Wnioskodawcę czynności nie są objęte zwolnieniem przedmiotowym z obowiązku ewidencjonowania przy zastosowaniu kasy rejestrującej na podstawie § 2 ust. 1 pkt 1 obowiązującego rozporządzenia z dnia 26 lipca 2010 r.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa należy stwierdzić, iż w sytuacji, gdy osiągnięty przez Wnioskodawcę obrót z tytułu świadczenia usług na rzecz osób, o których mowa w art. 111 ust. 1 ustawy przekroczył w ubiegłym roku kwotę 40.000 zł, to ze zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej Wnioskodawca mógł korzystać do dnia 30 kwietnia 2011 r., stosownie do zapisu § 2 ust. 1 pkt 2 lit. a).

W tej sytuacji, od 1 maja 2011 r. usługi świadczone na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, niezależnie od tego, czy podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, czy też są objęte zwolnieniem od tego podatku, winny być ewidencjonowane za pośrednictwem kasy rejestrującej.

Jak już wskazano, z art. 111 ust. 1 wynika, iż przy zastosowaniu kasy rejestrującej należy ewidencjonować obrót.

W myśl przepisu art. 29 ust. 1 powołanej ustawy, obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. (...)

Należy wskazać, iż na podstawie art. 111 ust. 9 ustawy o podatku od towarów i usług, minister właściwy do spraw finansów publicznych określił w drodze rozporządzenia między innymi szczegółowe kryteria i warunki techniczne, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące.

Zgodnie z § 5 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunków ich stosowania (Dz. U. Nr 212, poz. 1338 z późn. zm.), paragon fiskalny drukowany przez kasę musi zawierać między innymi datę i czas (godzinę) sprzedaży.

Ponadto, stosownie do § 7 ust. 1 pkt 1 tego rozporządzenia, podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 2, są obowiązani, między innymi:

* dokonywać ewidencji każdej sprzedaży oraz wydruku paragonu fiskalnego lub faktury VAT z każdej sprzedaży, jak również wydawać oryginał wydrukowanego dokumentu nabywcy;

* sporządzać raport fiskalny dobowy po zakończeniu sprzedaży za dany dzień, nie później jednak niż przed dokonaniem pierwszej sprzedaży w dniu następnym oraz sporządzać raport fiskalny za okres miesięczny po zakończeniu sprzedaży w ostatnim dniu miesiąca, nie później jednak niż przed rozpoczęciem sprzedaży w następnym miesiącu (...)

Mając na uwadze powołane przepisy, ewidencjonowanie obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kasy rejestrującej powinno się odbywać z chwilą dokonania sprzedaży, nie później jednak niż w momencie powstania obowiązku podatkowego. Należy bowiem zauważyć, iż ewidencjonowanie obrotu w terminie innym niż moment powstania obowiązku podatkowego prowadziłoby do niezgodności prowadzonej ewidencji z rzeczywistym przebiegiem operacji gospodarczych oraz mogłoby skutkować nieprawidłowym sporządzeniem deklaracji podatkowej.

Co do zasady, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1, o czym stanowi art. 19 ust. 1 powołanej ustawy. Jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi (art. 19 ust. 4).

Powyższy przepis, stosownie do zapisu art. 19 ust. 5, stosuje się odpowiednio do faktur za częściowe wykonanie usługi.

Na gruncie podatku od towarów i usług, obowiązek wystawienia faktury wynika z treści art. 106 ust. 1 ustawy, zgodnie z którym podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Podatnicy, o których mowa w ust. 1-3, nie mają obowiązku wystawiania faktur, o których mowa w ust. 1 i 2, osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej. Jednakże na żądanie tych osób podatnicy są obowiązani do wystawienia faktury (art. 106 ust. 4).

Szczegółowe zasady dotyczące wystawiania faktur uregulowane zostały w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360).

Stosownie do zapisu § 7 ust. 3 powołanego rozporządzenia, w przypadku, gdy faktura dotyczy sprzedaży zarejestrowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, do kopii faktury podatnik obowiązany jest dołączyć paragon dokumentujący tę sprzedaż.

Natomiast w treści § 9 powołanego rozporządzenia zawarto ogólne zasady dotyczące terminu wystawiania faktur. Zgodnie z zapisem ust. 1 tego paragrafu, fakturę wystawia się nie później niż siódmego dnia od dnia wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem § 10-12.

Od tych ogólnych zasad Minister Finansów przewidział odstępstwa. I tak, z treści § 11 ust. 1 tego rozporządzenia wynika, iż w przypadkach określonych w art. 19 ust. 10, ust. 13 pkt 1-4 i 7-11, ust. 16a oraz ust. 16b ustawy, fakturę wystawia się nie później niż z chwilą powstania obowiązku podatkowego. Faktury, o których mowa w ust. 1, nie mogą być wystawiane wcześniej niż 30. dnia przed powstaniem obowiązku podatkowego.

Mając na uwadze powołane przepisy, ewidencjonowanie obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kasy rejestrującej powinno się odbywać z chwilą dokonania sprzedaży, nie później jednak niż w momencie powstania obowiązku podatkowego.

Generalnie pacjenci ubezpieczeni nie są stroną uczestniczącą w procesie rozliczenia świadczenia w ramach zakontraktowanych umów z Narodowym Funduszem Zdrowia. Należy jednak podkreślić, iż w sytuacji, gdy pacjenci nie są objęci ubezpieczeniem, lub nie udokumentują w odpowiednim terminie prawa do ubezpieczenia, stroną świadczenia nie jest już NFZ, a osoba fizyczna korzystająca z tego świadczenia.

Jednym z podstawowych obowiązków podatników podatku od towarów i usług jest prawidłowe, rzetelne i terminowe dokumentowanie sprzedaży.

Należy przy tym podkreślić, że wszelkie techniczne przeszkody w pozyskiwaniu informacji dotyczących dokonanych świadczeń, nie mogą mieć wpływu na prawidłowe określenie obrotu, a także prawidłowe udokumentowanie przebiegu transakcji, bowiem podatnik jest obowiązany tak zorganizować i prowadzić odpowiednie urządzenia ewidencyjne, aby nie doprowadzić do nieprawidłowości w tym względzie.

Wobec powyższego, wykonane świadczenie należy udokumentować stosownie do obowiązujących przepisów. Podatnik, wobec którego powstał obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej, wykonane na rzecz osoby fizycznej świadczenie winien zawsze udokumentować paragonem fiskalnym, zgodnie z momentem prawidłowo rozpoznanego obowiązku podatkowego (z chwilą wykonania usługi).

Zatem w przedstawionych okolicznościach sprawy, w przypadku, gdy Wnioskodawca w dniu zakończenia świadczenia nie będzie posiadał dokumentów potwierdzających uprawnienie do skorzystania ze świadczeń finansowanych ze środków publicznych, wykonane na rzecz osoby fizycznej świadczenie, winien zawsze udokumentować paragonem fiskalnym, zgodnie z momentem prawidłowo rozpoznanego obowiązku podatkowego (z chwilą wykonania usługi). Dodatkowo w sytuacji, gdy pacjent zażąda wystawienia faktury VAT, świadczenie takie winno być udokumentowane również fakturą VAT.

Należy końcowo wskazać, iż w przypadku późniejszego dostarczenia przez pacjenta dokumentu uprawniającego do ubezpieczenia, tj. po zaewidencjonowaniu obrotu przy zastosowaniu kasy rejestrującej (i dodatkowo ewentualnie po wystawieniu faktury VAT), fakt ten winien znaleźć odzwierciedlenie w odpowiednich dokumentach korygujących.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy uznano za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy przedstawionego zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.