ITPP1/443-595/12/AT - VAT w zakresie opodatkowania czynności nieodpłatnego udostępnienia gruntu.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 15 maja 2012 r. (data wpływu 21 maja 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności nieodpłatnego udostępnienia gruntu-jest prawidłowe.

W dniu 21 maja 2012 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności nieodpłatnego udostępnienia gruntu.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka w ramach swojej działalności gospodarczej realizuje budownictwo wielorodzinne. W przypadku jednego z mini osiedli zrealizowanych przez Spółkę, przy sprzedaży lokali mieszkalnych i użytkowych na dwóch działkach należących do Spółki powstał plac zabaw i teren zielony urządzone przez Spółkę. Z gruntów oraz z placu zabaw korzystają członkowie i właściciele lokali (siedmiu wspólnot mieszkaniowych), które powstały z mocy prawa, stosownie do przepisów ustawy o własności lokali. Własność gruntów pod placem zabaw i terenami zielonymi Spółka planowała przenieść na rzecz wspólnot mieszkaniowych.

Z uwagi na skomplikowane procedury przeniesienia własności gruntu na rzecz wspólnot mieszkaniowych, albo na rzecz wszystkich właścicieli lokali do przeniesienia własności gruntu dotąd nie doszło. Spółka zawarła ze wspólnotami mieszkaniowymi umowy użyczenia przedmiotowego gruntu na okres do czasu przeniesienia własności gruntu na rzecz wspólnot mieszkaniowych, albo na rzecz właścicieli lokali. W umowie użyczenia wspólnoty mieszkaniowe zobowiązały się utrzymywać plac zabaw i teren zielony oraz ponosić koszty podatku od nieruchomości, gdyż podatnikiem tego podatku jest Spółka jako właściciel nieruchomości.

Spółka traktuje użyczenie gruntów wspólnotom mieszkaniowym jako usługę. Obciążając wspólnoty mieszkaniowe podatkiem od nieruchomości, Spółka wystawia fakturę VAT i do kwoty podatku od nieruchomości dolicza podatek VAT według stawki 23%.

Wspólnoty mieszkaniowe kwestionują zasadność naliczenia podatku VAT od kwoty podatku od nieruchomości, twierdząc, że nie ma podstaw, aby naliczać podatek VAT od innego podatku. Zdaniem zarządów wspólnot mieszkaniowych, obciążenie wspólnoty podatkiem od nieruchomości powinno nastąpić notą obciążeniową.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku użyczenia wspólnotom mieszkaniowym (nieodpłatnie) przez podatnika podatku od towarów i usług gruntów, na których podatnik urządził plac zabaw i tereny zielone pomiędzy budynkami wielorodzinnymi, z zastrzeżeniem, że biorący do używania (wspólnoty mieszkaniowe) ponoszą koszty podatku od nieruchomości, Użyczający powinien wystawiać fakturę VAT i do kwoty podatku od nieruchomości doliczać podatek VAT według stawki podstawowej.

Zdaniem Wnioskodawcy, użyczenie gruntów w opisanym stanie faktycznym jest usługą i jest zobowiązany do wystawiania faktur VAT oraz do naliczania podatku VAT według stawki podstawowej do kwoty podatku od nieruchomości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), opodatkowaniu podatkiem podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 omawianej ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Stosownie do art. 29 ust. 1 ustawy, postawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jak stanowi art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

W oparciu o przepis art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Szczegółowe zasady wystawiania faktur VAT i innych dokumentów z nimi zrównanych uregulowane zostały w przepisach obowiązującego od dnia 1 kwietnia 2011 r. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360).

W myśl art. 710 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), przez umowę użyczenia użyczający zobowiązuje się zezwolić biorącemu, przez czas oznaczony lub nie oznaczony, na bezpłatne używanie oddanej mu w tym celu rzeczy. Należy jednakże zauważyć, iż biorący do używania ponosi zwykłe koszty utrzymania rzeczy użyczonej. Jeśli zatem, zgodnie z zawartą umową użyczenia, biorący w użytkowanie jest obciążony kosztami tych usług, wówczas użyczający powinien wystawiać faktury na te usługi.

W świetle postanowień art. 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. 749), podatkiem jest publicznoprawne, nieodpłatne, przymusowe oraz bezzwrotne świadczenie pieniężne na rzecz Skarbu Państwa, województwa, powiatu lub gminy, wynikające z ustawy podatkowej. Jest to więc świadczenie pieniężne nieekwiwalentne (w zamian za wpłacony podatek od nieruchomości, podatnikowi nie przysługuje wzajemne świadczenie ze strony gminy). Z tych też względów podatek od nieruchomości nie może być przedmiotem sprzedaży lub innej czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Odnosząc się do stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę stwierdzić należy, że podatek od nieruchomości stanowi element odpłatnego rozliczenia z użyczającym i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na zasadach właściwych dla wiążącego strony stosunku cywilnoprawnego. Zobowiązanie podatkowe w podatku od nieruchomości ciąży na użyczającym, jako właścicielu i nie może być w drodze umowy przeniesione na osobę biorącego w użytkowanie ze skutkiem zwalniającym użyczającego z obowiązku podatkowego. Strony stosunku cywilnoprawnego mogą jednak, w ramach swobody w kształtowaniu łączących je stosunków zobowiązaniowych zawrzeć w umowie postanowienie, co do zwrotu należności z tytułu podatku od nieruchomości. Niezależnie jednak od tego, czy zwracana użyczającemu przez biorącego w użyczenie kwota podatku od nieruchomości nie wchodzi w element składowy czynszu czy też stanowi jego element kalkulacyjny, zawsze jest ona należnością obciążającą biorącego w użytkowanie. Natomiast obowiązek biorącego w użytkowanie w stosunku do użyczającego stanowi zobowiązanie cywilnoprawne, uregulowane w zawartej umowie, a więc należy je traktować jako należność otrzymaną z tytułu odpłatnego świadczenia usługi.

Z okoliczności sprawy wynika, iż zwracana Wnioskodawcy przez biorącego kwota podatku od nieruchomości jest należnością obciążającą biorącego (wspólnoty mieszkaniowe), wynikającą z łączącej Wnioskodawcę i biorącego nieodpłatnej umowy użyczenia placu zabaw. W umowie użyczenia wspólnoty mieszkaniowe zobowiązały się utrzymywać plac zabaw i teren zielony oraz ponosić koszty podatku od nieruchomości, gdyż podatnikiem tego podatku jest Spółka jako właściciel nieruchomości. Obciążając wspólnoty mieszkaniowe podatkiem od nieruchomości, Spółka wystawia fakturę VAT i do kwoty podatku od nieruchomości dolicza podatek według stawki 23%. Wnioskodawca planuje dokonanie sprzedaży gruntu na rzecz wspólnot mieszkaniowych albo właścicieli lokali.

Zatem, Wnioskodawca obciążając w niniejszej sprawie kosztami podatku od nieruchomości wspólnoty mieszkaniowe, użytkujące plac zabaw, winien traktować ten podatek jako kwotę należną, o której mowa w powołanym art. 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Prawidłowe w takim przypadku jest wystawienie przez Wnioskodawcę faktury VAT i naliczenie w związku z tym podatku według 23% stawki, mając na uwadze przepisy art. 106 ust. 1 ustawy oraz art. 41 ust. 1 w powiązaniu z art. 146a pkt 1 ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.