ITPP1/443-52/09/12-S/BJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów - uwzględniając wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 11 stycznia 2012 r., sygn. I FSK 1828/11 oraz wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 11 września 2009 r., sygn. akt I SA/Bk 242/09 - stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 9 grudnia 2008 r. (data wpływu 15 grudnia 2008 r.), uzupełnionym w dniu 23 lutego 2009 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działki nabytej w drodze spadku - jest prawidłowe.

W dniu 15 grudnia 2008 r. został złożony wniosek uzupełniony pismem z dnia 23 lutego 2009 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działki nabytej w drodze spadku.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Jest Pan osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej. W dniu 8 listopada 2004 r. postanowieniem sądu w drodze spadku po ojcu nabył Pan 3/16 części gospodarstwa rolnego. Aktem notarialnym w dniu 31 sierpnia 2006 r. podpisano umowę o dział spadku i podział majątku wspólnego, nabył Pan na własność w całości 3 działki o łącznej powierzchni 2,1724 ha położone w C. i jedną na współwłasność po #189; części (łączna pow. działki 1,4604 ha). Przedmiotowe grunty do jesieni 2006 r. były wykorzystywane w działalności rolniczej (uprawa zbóż), po tym okresie nie były uprawiane.

Po uzyskaniu pozwolenia na budowę w 2007 r. rozpoczął Pan na jednej z odziedziczonych działek budowę budynku jednorodzinnego. W listopadzie 2007 r. działka z rozpoczętą budową została podzielona na 2 mniejsze: o pow. 0,5531 ha, w obrębie, której został wybudowany budynek mieszkalny jednorodzinny oraz o pow. 0,5778 ha. W 2008 r. sprzedał Pan działkę o pow. 0,5778 ha. W chwili sprzedaży zgodnie z przestrzennym planem zagospodarowania gminy działka stanowiła tereny przemysłowe, drobnego przemysłu i rzemiosła usługowego oraz urządzeń komunikacji samochodowej. Ponadto, jak oświadczył Pan w piśmie uzupełniającym z dnia 23 lutego 2009 r. nie dokonywał Pan żadnych czynności zmierzających do przygotowania gruntu do sprzedaży (uzbrojenie terenu, zmiany przeznaczenia gruntu itp.). Oświadczył Pan również, że nie planuje w przyszłości dokonywać zbycia posiadanych nieruchomości.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy jest Pan zobowiązany do zapłaty podatku od towarów i usług od sprzedanej działki. Jeśli tak, to w jakiej wysokości, a jeśli nie, czy musi Pan złożyć stosowne oświadczenie w odpowiednim dla siebie urzędzie skarbowym.

Pana zdaniem, nie spełnia Pan definicji działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ustawy i nie powinien być obciążonym podatkiem VAT.

W interpretacji indywidualnej z dnia 10 marca 2009 r. znak ITPP1/443-52/09/BJ oceniono Pana stanowisko za nieprawidłowe.

Nie zgadzając się z treścią wydanej interpretacji, po uprzednim wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa, złożył Pan skargę.

Wyrokiem wydanym przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku z dnia11 września 2009 r., sygn. akt I SA/Bk 242/09, zaskarżona interpretacja została uchylona.

Sąd w przedmiotowym wyroku stwierdził, że z ustalonego i przyjętego przez organy stanu faktycznego nie wynika, aby Wnioskodawca na spornej działce począwszy od jesieni 2006 r. prowadził jakąkolwiek działalność gospodarczą (w tym działalność rolniczą). Działalność rolnicza na przedmiotowej działce była prowadzona do 2006 r. ale przez wstępnych Wnioskodawcy. Zatem organ wydając zaskarżoną interpretację indywidualną dokonał błędnej wykładni art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Podsumowując Sąd wskazał, iż Wnioskodawca będący osobą fizyczną, nieprowadzącą jakiejkolwiek działalności gospodarczej (w tym działalności rolniczej), sprzedając w 2008 r. działkę budowlaną o pow. 5778 m ^2, nie był zobowiązany do zapłaty podatku od towarów i usług od tejże działki".

Minister Finansów kwestionując stanowisko Sądu I instancji, złożył w dniu 9 listopada 2009 r. skargę kasacyjną, która wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 11 stycznia 2012 r. sygn. akt I FSK 1828/11 została oddalona. Sąd w wyroku tym odniósł się do kwestii opodatkowania czynności sprzedaży nieruchomości gruntowej, w której wypowiedział się Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 15 września 2011 r. w połączonych sprawach (C 180/10) i (C 181/10). W wyroku tym, Trybunał m.in. stwierdził, iż osoba fizyczna, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można zostać uznana za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112, zmienionej Dyrektywą 2006/138, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby. Natomiast jeżeli osoba ta w celu dokonania wspomnianej sprzedaży podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców, w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112, zmienionej Dyrektywą 2006/138, należy uznać ją za podmiot prowadzący "działalność gospodarczą" w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od wartości dodanej. Sąd wskazał, iż po wydaniu wyżej cytowanego wyroku zapadło szereg orzeczeń Naczelnego Sądu Administracyjnego, w których reprezentowane jest jednolite stanowisko w zakresie spornego problemu, np. wyrok z dnia 7 października 2011 r. I FSK 1289/10 /, wyrok z dnia 10 listopada 2011 r. I FSK 13/11. Sąd w niniejszej sprawie podzielił również przyjętą w powyższych wyrokach linię orzecznictwa. Zdaniem Sądu, wskazane w przedmiotowym wniosku okoliczności, świadczą o tym, iż Wnioskodawca dokonując sprzedaży gruntu działa w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Wnioskodawca podając we wniosku o interpretację indywidualną stan faktyczny wskazał, że nie podjął aktywnych działań zmierzających do sprzedaży gruntów, takich jak uzbrojenie terenu, czy też działań marketingowych. Zachowanie takie w sposób jednoznaczny wskazuje, że aktywność Wnioskodawcy w przedmiocie zbycia działki nie można zrównać z działaniami podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem. W takim przypadku mamy do czynienia z czynnościami mieszczącymi się w ramach zarządu majątkiem prywatnym, niemających cech działalności gospodarczej ponieważ sprzedaż działek w przedmiotowym przypadku nie będzie działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

W dniu 17 lutego 2012 r. do tut. organu wpłynął prawomocny wyrok wydany przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku z dnia 11 września 2009 r. sygn. akt I SA/Bk 242/09, uchylający zaskarżoną interpretację.

W świetle obowiązującego stanu prawnego - biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 11 stycznia 2012 r. sygn. akt I FSK 1828/11 oraz Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 11 września 2009 r. sygn. akt I SA/Bk 242/09 stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.