ITPP1/443-502/10/AT

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 26 maja 2010 r. (data wpływu 31 maja 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zwolnienia od podatku czynności udzielenia pożyczki na rzecz dwóch wspólników - jest prawidłowe.

W dniu 31 maja 2010 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zwolnienia od podatku czynności udzielenia pożyczki na rzecz dwóch wspólników.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka prowadzi działalność w zakresie budownictwa, w tym mieszkaniowego i jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Na podstawie zawartych umów pożyczki, udzieliła pożyczek pieniężnych dwóm wspólnikom zamieszkałym w Polsce, które przekazane zostały z rachunku bankowego Spółki na rachunki bankowe pożyczkobiorców. Z postanowień umów wynika, że pożyczkobiorcy zobowiązani są do zwrotu pożyczek wraz z odsetkami. Działalność związana z udzielaniem pożyczek nie została wskazana w umowie Spółki, jak również nie została ujawniona w rejestrze przedsiębiorców KRS. Spółka uznała, że udzielanie pożyczek jest usługą pośrednictwa finansowego, sklasyfikowaną według PKWiU w sekcji J dział 65.22 - usługi udzielania pożyczek świadczone poza systemem bankowym. Obciążenie pożyczkobiorców odsetkami w momencie ich wymagalności udokumentowane zostanie przez Spółkę fakturą VAT. Spółka przewiduje, że w przyszłości może dokonywać udzielania pożyczek w ramach prowadzonej działalności, na podstawie umów/umowy pożyczki.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w opisanym stanie faktycznym czynność udzielenia pożyczki podlega przepisom ustawy o podatku od towarów i usług i czy jako usługi pośrednictwa finansowego korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 1 w zw. z poz. 3 załącznika nr 4 do ww. ustawy.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że czynność dwukrotnego/kilkurazowego udzielenia pożyczki, jest usługą w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług i w związku z tym podlega przepisom tej ustawy. Jako usługa pośrednictwa finansowego korzysta ze zwolnienia od podatku VAT, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 1 w zw. z załącznikiem nr 4 do ww. ustawy.

Według Wnioskodawcy, czynność udzielenia pożyczki w rozumieniu art. 720 Kodeksu cywilnego, spełnia definicję usługi, zawartą w art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Świadczenia z umowy mają charakter wzajemny, a usługa ma charakter odpłatny, gdyż Spółka otrzyma wynagrodzenie w postaci odsetek od udzielonej pożyczki.

Uzasadniając powyższe, Wnioskodawca powołuje się na treść art. 43 ust. 1 pkt 1 w zw. załącznikiem nr 4 do ustawy.

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka działa w charakterze podatnika. Częstotliwość działania, na którą wskazuje art. 15 ust. 2 ustawy, odnosi się do całości działalności podatnika, a nie do rodzajów działalności (czynności udzielania pożyczek Spółka dokonuje sporadycznie).

Wskazując na normę przepisu art. 90 ust. 6 ustawy, Wnioskodawca podkreśla, że sporadyczne transakcje w zakresie pośrednictwa finansowego mogą zostać pominięte przy obliczaniu obrotu podatnika dla proporcji rozliczania podatku naliczonego. Gdyby czynności sporadyczne nie podlegały opodatkowaniu, wówczas ustawodawca nie wprowadziłby takiego zastrzeżenia. Wyłączona spod opodatkowania byłaby też każda czynność wykonywana jednorazowo lub raz na kilka lat, co prowadziłoby do naruszenia zasady neutralności podatku.

W ocenie Wnioskodawcy, bez znaczenia jest okoliczność, że rodzaj działalności w postaci świadczenia usług pośrednictwa finansowego nie został wskazany w umowie Spółki, ani ujawniony w KRS, gdyż zakres ujawniony w KRS nie powinien wpływać na zakres, w którym Spółka działa w charakterze podatnika.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - stosownie do art. 15 ust. 2 tej ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Ze złożonego wniosku wynika, iż Spółka nie mając ujawnionej w KRS, jak również w umowie spółki, działalności polegającej na udzielaniu pożyczek, zawarła dwie umowy pożyczki, na podstawie których pożyczyła pieniądze dwóm wspólnikom zamieszkałym w Polsce.

Biorąc powyższe pod uwagę, wskazać należy, iż istota umowy pożyczki została wskazana w art. 720 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), który stanowi, iż przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

W wyniku spełnienia świadczenia przez dającego pożyczkę, określone przedmioty majątkowe stają się własnością biorącego pożyczkę. Zasilają one jednak tylko czasowo majątek biorącego pożyczkę, który obowiązany jest do ich zwrotu, t.j. do przeniesienia na drugą stronę własności tej samej ilości pieniędzy albo rzeczy tego samego rodzaju.

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 cytowanej ustawy, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Czynności określone w ust. 1 podlegają opodatkowaniu niezależnie od tego, czy zostały wykonane z zachowaniem warunków oraz form określonych przepisami prawa (art. 5 ust. 2 ustawy).

W myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, z zastrzeżeniem ust. 4, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119, o czym stanowi art. 8 ust. 3 ustawy.

Dla celów klasyfikacji usług na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług do dnia 31 grudnia 2010 r. stosuje się, na mocy § 3 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 z późn. zm.), przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 42, poz. 264 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, Stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zauważyć jednak należy, iż dla niektórych czynności ustawodawca przewidział jednak możliwość zastosowania zwolnień od podatku od towarów i usług.

I tak, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy, zwalnia się od podatku usługi wymienione w załączniku nr 4 do ustawy. W pozycji 3 ww. załącznika wymieniono usługi mieszczące się w grupowaniu o symbolu PKWiU w Sekcji J ex (65-67), t.j. usługi pośrednictwa finansowego, z wyłączeniem:

W objaśnieniach do ww. załącznika ustawodawca wskazał ponadto, że "ex" dotyczy tylko danej usługi z danego grupowania.

Wśród usług pośrednictwa finansowego, o których mowa w wyżej powołanej poz. 3 załącznika nr 4, w dziale 65 PKWiU mieszczą się opisane przez Spółkę usługi udzielania pożyczek świadczone poza systemem bankowym.

Reasumując, stwierdzić należy, że opisana we wniosku usługa udzielania pożyczek świadczona poza systemem bankowym podlega przepisom ustawy o podatku od towarów i usług i - jako niewymieniona w wyłączeniach w pkt 1-9 załącznika nr 4 do tej ustawy - korzysta ze zwolnienia od tego podatku, o ile faktycznie czynność ta została prawidłowo sklasyfikowana w grupowaniu PKWiU 65.22., zgodnie z Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług z 1997 r.

Należy zaznaczyć, iż zgodnie z Komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania, informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1 poz. 11) zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej i to jego obciążają ewentualne negatywne konsekwencje z tytułu błędnego zaklasyfikowania towarów i usług. W związku z tym niniejszej interpretacji udzielono w oparciu o klasyfikację statystyczną wskazaną przez Wnioskodawcę.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.