ITPP1/443-500/10/KM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 26 marca 2010 r. (data wpływu 31 maja 2010 r.) uzupełnionym w dniu 4 i 18 sierpnia 2010 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy nieruchomości (kamienicy) wchodzącej w skład majątku osobistego - jest nieprawidłowe.

W dniu 31 maja 2010 r. został złożony wniosek uzupełniony w dniu 4 i 18 sierpnia 2010 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy nieruchomości (kamienicy) wchodzącej w skład majątku osobistego.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Prowadzi Pan działalność gospodarczą polegającą na wynajmie nieruchomości na własny rachunek, z tytułu której jest podatnikiem podatku od towarów i usług. W grudniu 2007 r. zakupił Pan 95% udziałów w nieruchomości - kamienicy, a pozostałą część nieruchomości - w 2009 r. (ze względu na skomplikowaną sytuację prawną byłych właścicieli). Kamienica ta zakupiona była na własne cele z zamiarem zamieszkania w niej i w ten sposób była wykorzystywana. Zakup ten nie podlegał podatkowi od towarów i usług - kamienica jest stara (czas budowy to w przybliżeniu koniec XIX - pocz. XX w.) i w myśl przepisów ustawy o podatku od towarów i usług jest traktowana jako nieruchomość używana. W nieruchomości tej nie przeprowadzano żadnych prac adaptacyjnych ani remontów. Obecnie ze względu na atrakcyjną ofertę finansową (duży zarobek) rozważa Pan możliwość sprzedaży tej nieruchomości.

W uzupełnieniu wniosku wskazał Pan, że lokale znajdujące się w kamienicy nie były przedmiotem najmu, a czynność sprzedaży ma charakter okazjonalny.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż ta będzie zwolniona na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a od podatku od towarów i usług. W związku z powyższym oraz biorąc pod uwagę fakt, że przedmiotowa nieruchomość nie stanowiła majątku firmy, Wnioskodawca nie będzie na tę czynność wystawiał faktury VAT ani ujmował jej w deklaracji VAT-7 pomimo, że jest podatnikiem tego podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty (art. 2 pkt 6).

Artykuł 7 ust. 1 cytowanej ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 powołanej wyżej ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem był podatnikiem podatku od towarów i usług.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2).

W związku z powyższym, aby dostawę towarów (nawet jednorazową) uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, a wykorzystywane przez niego towary czy usługi zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonywania tej czynności.

Uznanie osoby za podatnika w myśl ustawy, uzależnione jest zatem, od prowadzenia działalności gospodarczej, bowiem wykonywanie czynności podlegających opodatkowaniu skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego tylko wtedy, gdy czynność ta została wykonana w ramach działalności gospodarczej. Uzasadnionym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników, nawet jeżeli wykonują czynność dostawy towarów, jeśli zbywają część majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży.

Mając na uwadze powyższe, uzasadnionym jest twierdzenie, że warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem był podatnikiem podatku od towarów i usług.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że będzie Pan działał w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania. Planuje Pan bowiem sprzedaż nieruchomości (kamienicy), nabytej do majątku osobistego, w celu zamieszkania. W kontekście powyższego należy stwierdzić, iż nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie nie pozwala na uznanie Pana za podatnika w zakresie tych czynności.

Pomimo tego, iż jest Pan podatnikiem podatku od towarów i usług z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej polegającej na wynajmie nieruchomości na własny rachunek, nic nie wskazuje na to, aby dokonując sprzedaży opisanej nieruchomości będzie Pan działał w charakterze handlowca, bowiem - jak wskazano we wniosku - nabył Pan nieruchomość na własne cele (osobiste) z przeznaczeniem na zamieszkanie i nie wykorzystywał jej w działalności gospodarczej. Nieruchomość ta nie była także składnikiem przedsiębiorstwa należącego do Pana, ani przedmiotem najmu, a ponadto - jak wskazano - czynność sprzedaży ma charakter okazjonalny.

Dokonując planowanej sprzedaży korzysta Pan z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, a zatem czynność ta nie oznacza wykonywania w tym zakresie działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, tym samym nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W konsekwencji nie będzie Pan także zobowiązany do dokumentowania przedmiotowej transakcji fakturą VAT.

Zatem całościowo oceniając stanowisko Wnioskodawcy uznano je za nieprawidłowe.

Jednocześnie nadmienia się, iż interpretacja nie wywrze skutków prawnych w przypadku ustalenia w ewentualnym postępowaniu podatkowym odmiennego od przedstawionego we wniosku stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu datowania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.