ITPP1/443-498/09/DM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 19 maja 2009 r. (data wpływu do tut. organu 29 maja 2009 r.) uzupełnionym pismem z dnia 26 czerwca 2009 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wystawiania faktur VAT - jest prawidłowe.

W dniu 29 maja 2009 r. został złożony ww. wniosek uzupełniony pismem z dnia 26 czerwca 2009 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wystawiania faktur VAT.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka, jako kupujący, zawarła z kontrahentem będącym właścicielem Małej Elektrowni Wodnej, (dalej MEW) umowę, w ramach której kontrahent sprzedaje Spółce energię elektryczną wytworzoną w odnawialnych źródłach energii. Ponadto strony łączy umowa, zgodnie z którą Spółka świadczy usługę kompleksową sprzedaży energii elektrycznej i świadczenia usług przesyłowych na potrzeby własne MEW. Po zakończeniu okresu rozliczeniowego następuje odczyt wskazań układów pomiarowych i wystawienia faktur. W ramach obowiązujących obecnie umów kontrahent z tytułu wytworzonej i wprowadzonej do sieci energetycznych energii elektrycznej wystawia faktury VAT, jak również Spółka z tytułu usługi kompleksowej, tj. sprzedaży energii elektrycznej i świadczenia usługi przesyłowej na potrzeby własne wytwórcy wystawia faktury VAT. Spółka zauważa, że rynek energii w Polsce funkcjonuje w oparciu o rynek tzw. dobowo-godzinowy. Dokonując zakupu lub sprzedaży energii elektrycznej z lub do kontrahenta wycena produktu oparta jest na cenach rynkowych, a przede wszystkim na analizie profilu dobowo-godzinowego danego kontaktu. Ceny energii elektrycznej w poszczególnych godzinach doby są znacząco zmienne, co powoduje, iż wartość określonej ilości energii jest różna. Ponadto Spółka zaznacza, że w momencie sprzedaży przez wytwórcę nadwyżki energii elektrycznej wprowadzanej do sieci dystrybucyjnej lokalnego operatora, energia ta jest w danej chwili zużywana przez innych odbiorców przyłączonych do sieci.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy możliwe jest "saldowanie" energii elektrycznej, polegające na tym, że po zakończeniu danego okresu rozliczeniowego nastąpi odczyt wskazań układów pomiarowych i na obliczoną w ten sposób różnicę jedna ze stron ww. umów wystawi fakturę.

Zdaniem Wnioskodawcy za prawidłową należy uznać zasadę, zgodnie z którą zarówno Spółka, jak i wytwórca wystawiają odrębne faktury VAT dokumentujące całą wartość osiągniętego obrotu z tytułu sprzedaży energii elektrycznej, natomiast "saldowanie" stosowane jest wyłącznie jako kompensata rozliczeń finansowych przedmiotowych transakcji. Przywołując brzmienie art. 29 ust. 1 i art. 106 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, Spółka wskazuje, że każda ze stron transakcji dla prawidłowości udokumentowania osiągniętego obrotu oraz prawidłowości opodatkowania dokonanej sprzedaży energii elektrycznej winna wystawić odrębne faktury VAT na całą wartość transakcji, tym bardziej, że w stosunku do niniejszej sprzedaży obowiązują różne ceny. Spółka zwraca także uwagę, że przedmiotowa sprzedaż podlega opodatkowaniu podatkiem akcyzowym, ponadto zgodnie z interpretacją ogólną Ministra Finansów z dnia 31 marca 2009 r. znak AE 6/033/13/IRZ/09/1772 wytwórca posiadający wyłącznie koncesję na wytwarzanie energii elektrycznej, z tytułu zużycia energii na potrzeby własne winien być traktowany jako nabywca końcowy. Spółka wskazuje, że przepisy ustawy o podatku akcyzowym przewidują zwolnienie od akcyzy zużycia energii elektrycznej w procesie produkcji energii elektrycznej. Reasumując Spółka stwierdza, że względy formalno-podatkowe wskazują na prawidłowość stosowanych przez Spółkę zasad, zapewniających właściwe określenie osiągniętego obrotu oraz należnego podatku od towarów i usług i podmiotów zobowiązanych do opodatkowania przedmiotowej sprzedaży podatkiem akcyzowym.

W piśmie stanowiącym uzupełnienie wniosku, Spółka wyjaśniła, że złożony wniosek dotyczy wyłącznie wydania przez organ interpretacji odnoszącej się do sformułowanego w pozycji 55 zapytania w zakresie podatku od towarów i usług, natomiast powołanie się przez Spółkę na przepisy ustawy o podatku akcyzowym służyło wyłącznie uzasadnieniu przedstawionego stanowiska w sprawie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 19 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1. Jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi (art. 19 ust. 4 ww. ustawy).

Z powyższych przepisów wynika zasada ogólna, zgodnie z którą obowiązek podatkowy powstaje w dniu wydania towaru lub wykonania usługi, natomiast jeżeli dostawa towarów lub wykonanie usługi powinno być potwierdzone wystawioną fakturą obowiązek podatkowy powstaje w dniu wystawienia faktury, ale nie później niż siódmego dnia, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi.

Od tej zasady ustawodawca określił szereg wyjątków. I tak zgodnie z art. 19 ust. 13 pkt 1 obowiązek podatkowy powstaje z chwilą upływu terminu płatności, jeżeli został on określony w umowie właściwej dla rozliczeń z tytułu:

Zgodnie natomiast z art. 29 ust. 1 powołanej ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

W myśl art. 106 ust. 1 powołanej ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Stosownie do art. 2 pkt 22 cyt. ustawy przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Ponadto w myśl § 9 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337) faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej:

Z przywołanego art. 106 ustawy o podatku od towarów i usług wynika obowiązek wystawienia faktury przez podatnika, o którym mowa w art. 15 ustawy, czyli podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, w przypadku dokonania czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Z kolei elementy, które winna zawierać faktura normuje § 9 ust. 1 ww. rozporządzenia Ministra Finansów. Z przepisu tego wynika, iż faktura powinna zawierać dane pozwalające na identyfikację dokonanej czynności w tym m.in. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi, miarę i ilość sprzedanych towarów lub zakres wykonanych usług, czy też kwotę należności ogółem wraz z należnym podatkiem. Faktury wystawiane przez podatników VAT pełnią zatem fundamentalną rolę na gruncie podatku od towarów i usług. Są one istotnym dowodem służącym m.in. celom udokumentowania transakcji oraz będącym podstawą do jej zaksięgowania w księgach podatkowych.

Uwzględniając powyższe regulacje prawne oraz przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego, z którego wynika, że dokonując wzajemnych transakcji z kontrahentem w zakresie sprzedaży energii elektrycznej, zarówno Spółka, jak i ten podmiot, po dokonaniu odczytu wskazań układów pomiarowych, wystawiają faktury VAT, stwierdzić należy, że każda ze stron transakcji, będąca niezależnym podmiotem gospodarczym, celem prawidłowego udokumentowania dokonanej czynności winna wystawić odrębne faktury VAT, dokumentujące całą wartość osiągniętego obrotu z tytułu sprzedaży energii elektrycznej. Zarówno bowiem Spółka, jak i kontrahent dokonują niezależnych (samoistnych) świadczeń, których konsekwencje na gruncie podatku od towarów i usług określane są indywidualnie (odrębnie). Z tych też względów, niedopuszczalnym jest, aby po zakończeniu danego okresu rozliczeniowego, po dokonaniu odczytu wskazań układów pomiarowych, na obliczoną różnicę z tytułu sprzedaży energii elektrycznej dokonanej przez dwa niezależne podmioty gospodarcze, wyłącznie jedna ze stron transakcji wystawiała fakturę VAT. Podzielając zatem stanowisko Spółki wyrażone we wniosku, uznać należy, iż opisane "saldowanie" energii elektrycznej może być stosowane jako kompensata rozliczeń finansowych przedmiotowych transakcji. Jednakże zauważyć należy, że organy podatkowe nie mają prawa ingerować w treść zawieranych umów i przyjęty w nich sposób rozliczeń pomiędzy kontrahentami, chyba że postanowienia umów naruszają przepisy podatkowe, co może być stwierdzone jedynie w trakcie przeprowadzonego przez organ pierwszej instancji postępowania podatkowego.

Końcowo nadmienić należy, iż tut. organ nie ustosunkował się do przedstawionych przez Spółkę zagadnień związanych z podatkiem akcyzowym, jako że nie były one przedmiotem zarówno opisu faktycznego, jak i zapytania Spółki, a ponadto zgodne jest to z intencją Spółki.

Jednocześnie mając na uwadze, że stroną wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług jest Spółka, zaznacza się, iż interpretacja nie wywołuje skutków prawnych dla kontrahenta Spółki, który chcąc uzyskać interpretację indywidualną powinien wystąpić z odrębnym wnioskiem o jej udzielenie. W konsekwencji regulacje zawarte w art. 14k-14n ustawy - Ordynacja podatkowa nie będą miały zastosowania dla tego podmiotu.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.