ITPP1/443-489/10/11-S/JJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów - uwzględniając Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 17 listopada 2011 r., sygn. akt I SA/Ol 654/11 - stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 23 maja 2010 r. (data wpływu 26 maja 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy niezabudowanych działek gruntu - jest prawidłowe.

W dniu 26 maja 2010 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy niezabudowanych działek gruntu.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Jest Pan właścicielem gospodarstwa rolnego o powierzchni 1,84 ha, które nabył w 1980 r. na mocy umowy o przekazaniu gospodarstwa od matki jako rolnik (tzw. następca). Poza prowadzeniem działalności rolniczej, z uwagi na zbyt małą powierzchnię gospodarstwa, aby można było się z niej utrzymać, cały czas pracował Pan zawodowo poza rolnictwem. W 1997 r. wraz z żoną dokupił Pan jeszcze w innej miejscowości 2 działki (o powierzchni 1,93 ha i 0,17 ha). W 2004 r. zaprzestał Pan prowadzenia działalności rolniczej i w dniu 30 grudnia 2004 r. oddał grunty nieodpłatnie w dzierżawę na 10 lat, celem otrzymania przez małżonkę tzw. "renty strukturalnej" na podstawie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 kwietnia 2004 r. w sprawie szczegółowych warunków i trybu udzielania pomocy finansowej na uzyskiwanie rent strukturalnych (Dz. U. Nr 114, poz. 1191). W dniu 28 sierpnia 2003 r. Rada Gminy uchwaliła Miejscowy Plan Zagospodarowania Przestrzennego, w którym przewidziano m.in. na należącej do Pana działce nr 40 - 11 działek budowlanych (w tym jedna siedliskowa). Od dnia 1 stycznia 2005 r. żona otrzymała na okres 10 lat rentę strukturalną, a w 2006 r. nabyła prawo do emerytury. Obecnie otrzymuje z ARiMR rentę strukturalną pomniejszoną o kwotę emerytury oraz emeryturę z KRUS. W dniu 1 marca 2009 r. zaprzestał Pan pracy zawodowej i nabył prawo do emerytury z tytułu pracy poza rolnictwem. Od czasu przejścia na emeryturę nie prowadził Pan, ani żona, żadnej działalności zarobkowej. W bieżącym roku zlecił Pan dokonanie podziału działki nr 40 zgodnie z Miejscowym Planem Zagospodarowania Przestrzennego, w wyniku którego oprócz działki siedliskowej (gdzie zamieszkuje Pan) wyodrębniono 10 działek budowlanych. Grunt będzie użytkowany przez dzierżawcę rolniczo do momentu sprzedaży. Sprzedaż rozpocznie się po zakończeniu formalności w sądzie, w wydziale ksiąg wieczystych i po wyjaśnieniu kwestii dotyczących obowiązków podatkowych w zakresie podatku od towarów i usług. Obecnie Gmina uruchomiła postępowanie w sprawie ustalenia opłaty adiacenckiej z tytułu wzrostu wartości nieruchomości nr 40 w wyniku jej podziału.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy przy sprzedaży działek obowiązany jest Pan naliczać i odprowadzać podatek od towarów i usług.

Uważa Pan, że sprzedaż przedmiotowych działek powstałych w wyniku podziału nieruchomości, stanowiącej wyłączny majątek osobisty nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Wskazuje Pan, iż nie prowadzi i nigdy nie prowadził działalności gospodarczej. Informuje Pan, iż z racji wieku nie ma zamiaru prowadzić działalności rolniczej po zakończeniu okresu dzierżawy.

W interpretacji indywidualnej z dnia 16 sierpnia 2010 r. znak ITPP1/443-489/10/JJ oceniono Pana stanowisko za nieprawidłowe.

Nie zgadzając się z treścią wydanej interpretacji, po uprzednim wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa, złożył Pan skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie.

Wyrokiem wydanym przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie z dnia 17 listopada 2011 r., sygn. akt I SA/Ol 654/11, zaskarżona interpretacja została uchylona.

W dniu 20 stycznia 2012 r. wpłynął do tut. organu prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 17 listopada 2011 r., sygn. akt I SA/Ol 654/11. Odnosząc się do przedmiotu sporu WSA wskazał, iż zgodnie z przyjętą przez prawodawcę konstrukcją opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają tylko te czynności, w przypadku których spełniony został zarówno podmiotowy, jak i przedmiotowy zakres opodatkowania. Innymi słowy musi zaistnieć czynność określona przez ustawę jako opodatkowana, która została wykonana przez podmiot mający cechę podatnika. Sąd w wyroku powołał tezy zawarte w orzeczeniu Trybunału Sprawiedliwości UE z dnia 15 września 2011 r. w połączonych sprawach C-180/10 i C-181/10, w których zawarto analizę art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), w kontekście odpowiednich przepisów prawa Unii Europejskiej - art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej. Sąd podzielając tezy zawarte w ww. wyroku Trybunału Sprawiedliwości UE stwierdził, iż w przedstawionym zdarzeniu przyszłym nie istnieją podstawy do przyjęcia, że sprzedaż wydzielonych działek z gospodarstwa rolnego nie mieści się w zakresie realizacji zarządu majątkiem prywatnym. Działania, w ramach władania przedmiotową nieruchomością, nie świadczą o tym, jakoby podjął Pan czynności wykraczające poza zwykłe wykonywanie prawa własności. W ocenie Sądu nie można przyjąć, że samo złożenie przez Pana wniosku o dokonanie podziału działki gruntu zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, jest aktywnym działaniem zmierzającym do obrotu nieruchomościami. Podziałowi gruntu na większą ilość działek nie towarzyszyły bowiem inne dodatkowe czynności, które wskazywałyby na podjęcie przez Pana aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, np. wytyczenie dróg czy budowanie sieci kanalizacyjnej, wodociągowej. Również okoliczność, że z gospodarstwa rolnego posiadanego od kilkunastu lat wydzielił Pan działki, nie jest decydująca dla uznania, że stał się Pan podatnikiem VAT. Zdaniem Sądu, Pana działaniom nie można przypisać szczególnego aktywnego charakteru typowego dla podmiotów prowadzących działalność gospodarczą w zakresie handlu, ponieważ sprzedaż działek w przedmiotowym przypadku nie będzie działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego - biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 17 listopada 2011 r., sygn. akt I SA/Ol 654/11 - stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.