ITPP1/443-454a/09/BS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 5 maja 2009 r. (data wpływu 18 maja 2009 r.) oraz jego uzupełnieniu z dnia 29 lipca 2009 r. (data wpływu 31 lipca 2009 r.) i z dnia 17 sierpnia 2009 r. (data wpływu 19 sierpnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług m.in. w zakresie stawki podatku obowiązującej przy świadczeniu usług zarządzania nieruchomościami, w których znajdują się lokale mieszkalne i niemieszkalne - jest nieprawidłowe.

W dniu 18 maja 2009 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniach 29 lipca 2009 r. i 19 sierpnia 2009 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług m.in. w zakresie stawki podatku obowiązującej przy świadczeniu usług zarządzania nieruchomościami, w których znajdują się lokale użytkowe i mieszkalne.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest spółką, której jedynym właścicielem jest Gmina. Spółka zajmuje się między innymi zarządzaniem nieruchomościami na zlecenie, sprzedażą ciepła oraz usługami remontowo - budowlanymi. Wnioskodawca comiesięcznie wystawia faktury VAT za wykonane usługi zarządzania. W zakresie usług wykonywanych w budynkach mieszkalnych stosuje zwolnienie z opodatkowania. Natomiast w przypadku zarządzania budyniem, w którym znajdują się zarówno lokale mieszkalne jak i lokale niemieszkalne, Wnioskodawca nalicza od metrów z lokali niemieszkalnych stawkę podstawową 22%, natomiast lokale mieszkalne wykazuje, jako zwolnione z opodatkowania. W zarządzanych przez Wnioskodawcę budynkach nie występuje sytuacja, aby lokale niemieszkalne zajmowały 50 i więcej% powierzchni budynku. Jak wskazuje Wnioskodawca, w praktyce niektóre organy podatkowe uznają, że 22% podatku należy naliczać od powierzchni użytkowej zarządzanych nieruchomości użytkowych (niemieszkalnych), natomiast inne stoją na stanowisku, iż VAT w przypadku, gdy nieruchomość jest sklasyfikowana zgodnie z PKOB, jako budynek mieszkalny, tzn. co najmniej 50 i więcej% powierzchni użytkowej jest wykorzystywana na cele mieszkalne to zarządzanie takim budyniem na zlecenie podlega zwolnieniu od podatku od towarów i usług. Jak wskazał Wnioskodawca świadczone usługi zarządzania nieruchomościami sklasyfikowane są według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w grupowaniu ex 70.32.11.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowe jest naliczanie stawki VAT 22% od usług zarządzania nieruchomościami, w których znajdują się lokale użytkowe (niemieszkalne), a w zakresie lokali mieszkalnych stosowanie zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż prawidłowe jest naliczanie 22% stawki podatku od powierzchni użytkowej lokali niemieszkalnych, zarządzanych na zlecenie, ponieważ w zakresie zarządzania nieruchomościami mieszkalnymi obowiązuje jednoznaczny przepis § 8 ust. 1 pkt 8 rozporządzenia wykonawczego - z którego wynika, że zwolnione są od podatku od towarów i usług są usługi w zakresie zarządzania nieruchomościami mieszkalnymi, świadczone na zlecenie, z wyłączeniem wyceny nieruchomości mieszkalnych (PKWiU ex 70.32.11).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, stosownie do przepisu art. 7 ust. 1 cytowanej ustawy, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast świadczenie usług, to w myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Dla szczegółowego określenia zakresu przedmiotowego stosowania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, w tym stawek podatkowych dla świadczonych usług, ustawodawca posłużył się odesłaniem do klasyfikacji statystycznych, poprzez zapis w art. 8 ust. 3 ustawy, zgodnie z którym usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, z zastrzeżeniem ust. 4, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119.

Na podstawie § 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) - (Dz. U. Nr 207, poz. 1293) - do celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług, do dnia 31 grudnia 2009 r. stosuje się Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997 r.

Co do zasady stawka podatku - na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług wynosi 22%. Jednakże zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi.

I tak, stosownie do § 13 ust. 1 pkt 6 powołanego rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1336), zgodnie z którym zwalnia się od podatku usługi w zakresie zarządzania nieruchomościami mieszkalnymi, świadczone na zlecenie z wyłączeniem wyceny nieruchomości mieszkalnych (PKWiU ex 70.32.11).

Mając na uwadze treść powołanych przepisów należy stwierdzić, że usługa w zakresie zarządzania nieruchomościami mieszkalnymi sklasyfikowana w PKWiU pod symbolem ex 70.32.11, z wyłączeniem wyceny nieruchomości, korzysta ze zwolnienia. Natomiast zarządu pozostałymi nieruchomościami podlega opodatkowaniu stawką podatku VAT w wysokości 22%.

Z powyższego jednoznacznie wynika, że elementem warunkującym prawo do skorzystania ze zwolnienia od podatku od towarów i usług dla czynności zarządzania nieruchomościami, jest charakter, przeznaczenie nieruchomości, w odniesieniu do którego usługa ta jest świadczona.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia "nieruchomość mieszkalna". w tym zakresie należy zatem powołać się na definicję zawartą w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB). Budynki mieszkalne wg PKOB, to obiekty budowlane, których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana do celów mieszkalnych, natomiast w przypadkach gdy proporcja powierzchni wykorzystywanej na cele mieszkalne jest mniejsza, budynek klasyfikowany jest jako niemieszkalny (rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych - Dz. U. z 1999 r. Nr 112, poz. 1316).

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą na zarządzaniu nieruchomościami, którą klasyfikuje w PKWiU pod symbolem ex. 70.32.11 usługi zarządzania nieruchomościami na zlecenie. Jak wskazał Wnioskodawca, w zarządzanych budynkach nie występuje sytuacja, aby lokale niemieszkalne zajmowały 50 i więcej% powierzchni budynków.

Należy w tym miejscu zwrócić uwagę na treść art. 46 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), z którego wynika, że nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Z cytowanego wyżej przepisu wynika zatem, że lokal (część budynku), będący według zasad ogólnych Kodeksu cywilnego częścią składową nieruchomości gruntowej, zostaje z tego reżimu wyłączony na mocy przepisów szczególnych i staje się oddzielną nieruchomością, stanowiąc odrębny od budynku przedmiot obrotu cywilnoprawnego i odrębny przedmiot własności.

Definicję lokalu mieszkalnego, jak również prawną regulację obrotu lokalami (częściami budynków), stanowiącymi odrębny od budynku towar, zawierają przepisy ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 z późn. zm.). Z treści art. 2 ust. 1 i 2 powołanej ustawy wynika, że samodzielny lokal mieszkalny, a także lokal o innym przeznaczeniu, mogą stanowić odrębne nieruchomości. Samodzielnym lokalem mieszkalnym, w rozumieniu ustawy, jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych.

Jak dowiedziono wyżej zastosowanie zwolnienia od podatku na mocy § 13 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia z dnia 28 listopada 2008 r., uzależnione jest od mieszkalnego charakteru całej zarządzanej nieruchomości, nie zaś od przeznaczenia poszczególnych, znajdujących się w niej lokali. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy zarządzanie odnosi się nie do nieruchomości jako całości ale do pojedynczego lokalu znajdującego się w tej nieruchomości. W tej sytuacji, zgodnie z cytowanymi wyżej przepisami Kodeksu cywilnego, taki pojedynczy lokal należy traktować jak odrębną nieruchomość.

A zatem, w analizowanej sprawie, zwolnienie od podatku usług zarządzania nieruchomościami znajdzie zastosowanie w odniesieniu do całości zarządzanej nieruchomości, w której znajdują się zarówno lokale mieszkalne jak również lokale użytkowe. Jeżeli jednak przedmiotem umowy zarządzania nieruchomością będą odrębne lokale użytkowe (dotyczące odrębnych nieruchomości) w budynku mieszkalnym zwolnienie to nie będzie miało zastosowania. Usługa zarządzania pojedynczym lokalem użytkowym podlegała będzie opodatkowaniu stawką podstawową.

Jednocześnie informuje się, iż rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 970 z późn. zm.) obowiązywało do dnia 30 listopada 2008 r. A zatem wskazany przez Wnioskodawcę przepis § 8 ust. 1 pkt 8 rozporządzenia nie obowiązuje od dnia 1 grudnia 2008 r.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87-100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.