ITPP1/443-450/08/BJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 19 maja 2008 r. (data wpływu 21 maja 2008 r.) uzupełnionym pismem z dnia 26 czerwca 2008 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania sprzedaży działek - jest nieprawidłowe.

W dniu 21 maja 2008 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Jest Pani osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej, ani rolniczej. Od 2003 r. jest Pani na emeryturze. W 1998 r. wraz z mężem zakupiła Pani stare gospodarstwo rolne, w skład którego weszło: #189; domu mieszkalnego, zabudowania gospodarcze, grunt rolny. Przedmiotowe gospodarstwo stanowi majątek osobisty i zostało zakupione na własne potrzeby celem zamieszkania w domu, skąd pochodzi Pani mąż. Dom powoli był remontowany we własnym zakresie, a na gruncie rolnym nie była prowadzona działalność gospodarcza. Ziemia nie była uprawiana (grunt leżał odłogiem) oraz nie prowadzono hodowli zwierząt i ryb. Jedynie na części ziemi został posadzony las. Kupując przedmiotowe gospodarstwo myślała Pani o mieszkaniu, rekreacji i posadzeniu lasu na części ziemi, a nie sprzedaży gruntu. Jednocześnie w piśmie uzupełniającym z dnia 19 sierpnia 2008 r. oświadczyła Pani, iż posiada sześć działek o powierzchni 8,8 ha i z tego zamierza sprzedać cztery działki o powierzchni 5,8 ha. Przedmiotowe działki będą jeszcze podzielone na kilka lub więcej działek. Sprzedaż będzie następowała z wydzielonej części majątku własnego, posiadanego od wielu lat.

W 2008 r. w gminie powstaje nowy plan zagospodarowania przestrzennego obejmujący swym zasięgiem terytorialnym część Pani ziemi rolnej, mający na celu przekształcenie gruntu rolnego na tereny budowlane.

W piśmie uzupełniającym z dnia 26 czerwca 2008 r. wskazała Pani, że od chwili nabycia przedmiotowy grunt nie był w żaden sposób wykorzystywany. Poinformowała Pani, iż w przeszłości sprzedała kilka działek rolnych wyodrębnionych z posiadanego gruntu. Poza podziałem na mniejsze działki budowlane nie zamierza Pani dokonać innych czynności np. uzbrojenie terenu, ogrodzenia, doprowadzenia mediów. Zamierza Pani przedmiotowe działki sprzedać, jednemu nabywcy lub kilku osobom.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy po uprawomocnieniu się planów zagospodarowania przestrzennego gminy i przekształceniu gruntu rolnego w budowlany oraz podzieleniu go na mniejsze działki budowlane, następnie przy ich sprzedaży powinna Pani zapłacić podatek od towarów i usług w wysokości 22%.

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle wyroku z dnia 29 października 2007 r. sygn. akt IF PS 3/07 planowana sprzedaż działek nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż zakup gruntów wraz z budynkiem mieszkalnym był dokonany na potrzeby osobiste nie z zamiarem dalszej odsprzedaży. Grunty nie zostały również nabyte w celu prowadzenia działalności rolniczej ani żadnej innej działalności gospodarczej. Sprzedaż działek będzie następowała z majątku osobistego. Sama okoliczność, że dana czynność będzie wykonywana wielokrotnie nie może przesądzać o opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Definicję towaru ustawodawca zawarł w art. 2 pkt 6 powołanej ustawy. Zgodnie z tą definicją, pod pojęciem towaru należy rozumieć rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Z powołanych przepisów wynika, że od chwili wejścia ich w życie, tj. od 1 maja 2004 r. zasadą jest opodatkowanie dostawy gruntów podatkiem od towarów i usług.

Pojęcia "podatnik" i "działalność gospodarcza", na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 tej ustawy. Podatnikami - wg zapisu art. 15 ust. 1 - są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza, zgodnie z ust. 2 tego artykułu, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z tak określonego pojęcia działalności gospodarczej wynika, że dla celów podatku od towarów i usług nie jest konieczne, aby działalność była działalnością zarobkową, wykonywaną w sposób zorganizowany i ciągły przez podmioty gospodarcze (przedsiębiorców). Decydujące znaczenie ma częstotliwość dokonywania czynności.

W efekcie dostawa gruntów podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy czynności tej można przypisać znamiona działalności gospodarczej prowadzonej z zamiarem wykonywania jej w sposób częstotliwy. Ponieważ ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia "zamiar", jak również nie precyzuje pojęcia "sposób częstotliwy", w każdym przypadku należy badać, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowo-prawne było prowadzenie działalności gospodarczej. Z ogólnie przyjętej definicji "zamiaru" wynika, że jest to projekt, plan czy intencja zrealizowania czegoś. Zatem istotą zamiaru są intencje, jakie przyświecają dokonywanym czynnościom, jak i cel, który dana osoba ma osiągnąć dokonując danej czynności. Przez częstotliwość należy rozumieć częste występowanie, powtarzanie się jakiejś czynności wielokrotnie (więcej niż jednorazowo).

Z przedstawionego we wniosku opisu wynika, że w 1998 r. wraz z mężem zakupiła Pani stare gospodarstwo rolne, skład którego weszło: #189; domu mieszkalnego, zabudowania gospodarcze, grunt rolny. Dom został wyremontowany, natomiast grunt leżał odłogiem, jedynie na części ziemi został posadzony las.

W związku z planowaną zmianą planu zagospodarowania przestrzennego dokonano podziału posiadanego gruntu z zamiarem jego sprzedaży. Jednocześnie na przestrzeni 10 lat dokonano sprzedaży kilku działek rolnych. Obecnie grunt przeznaczony do sprzedaży zostanie przekształcony w teren przeznaczony pod zabudowę. W piśmie z dnia 19 sierpnia 2008 r. oświadczyła Pani, iż posiada sześć działek o powierzchni 8,8 ha i z tego zamierza Pani sprzedać cztery działki o powierzchni 5,8 ha. Przedmiotowe działki będą jeszcze podzielone na kilka lub więcej działek.

Wskazuje to na podjęcie świadomych działań zmierzających do sprzedaży wydzielonych działek budowlanych w sposób zorganizowany i częstotliwy, w celu osiągnięcia korzyści finansowych. W przeciwnym razie dzielenie gruntów byłoby niecelowe i ekonomicznie nieuzasadnione.

Trudno w tej sytuacji zgodzić się ze stanowiskiem, że przedmiotowe grunty były nabyte z zamiarem realizacji osobistych celów Wnioskodawcy. Z wniosku bowiem nie wynika, aby w jakikolwiek sposób grunty służyły tym celom i w tych celach były zagospodarowane, dlatego też mając na uwadze chociażby ekonomiczny punkt widzenia nie można przyjąć, iż tak znaczny areał przeznaczony był wyłącznie na potrzeby osobiste.

Zatem sprzedaż przedmiotowych działek budowlanych zakwalifikować należy do działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 powołanej ustawy, a dokonujący tych czynności podmiot uzyskuje status podatnika podatku od towarów i usług.

Zatem sprzedaż przedmiotowych działek podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wg stawki 22% na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż zwolniona od podatku jest jedynie dostawa terenów niezabudowanych innych niż budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę (art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy).

Końcowo należy stwierdzić, iż powołany w treści złożonego wniosku wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 29 października 2007 r. sygn. akt I FPS 3/07 nie może wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii. Jest to rozstrzygnięcie w konkretnej sprawie i tylko do niej się zawęża, w związku z tym nie ma mocy powszechnie obowiązującego prawa. Organ podatkowy jest zobowiązany traktować indywidualnie każdą sprawę, a orzeczenia sądu podejmowane są w oparciu o zebrany materiał dowodowy, dlatego trudno jest określić, w jakim stopniu przedstawiona sprawa będąca przedmiotem rozstrzygnięcia sądu oraz sytuacja przedstawiona we wniosku jest tożsama.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej - powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Krajowe Biuro Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.