ITPP1/443-45/09/BK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 19 stycznia 2009 r. (data wpływu 21 stycznia 2008 r.) uzupełnionym pismem z dnia 11 lutego 2009 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy działki - jest prawidłowe.

W dniu 21 stycznia 2009 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy działki.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W 2000 r. nabył Pan w celu budowy domu wraz ze współmałżonką działkę siedliskową, która w planie zagospodarowania przestrzennego figurowała jako działka rolna. Taka możliwość istniała w momencie zakupu gruntu. W międzyczasie gmina zmieniła zasady przyznawania decyzji o zabudowie i nie otrzymano zgody na zabudowę siedliskową. Pod koniec 2002 r. i na początku 2003 r. nabył Pan dwie przylegające do siebie działki budowlane. Na jednej z nich wybudowano dom, a druga służy jako ogród przy domu. Obie działki otoczone są jednym ogrodzeniem. Po nabyciu tych działek weszła w życie nowa ustawa o zagospodarowaniu przestrzennym, która umożliwiła wydanie warunków zabudowy na działkę rolną nabytą w 2000 r. W 2006 r. nabyto działkę budowlaną w miejscowości nadmorskiej z przeznaczeniem na budowę całorocznego domu, z którego można korzystać jako dom letniskowy. Ponieważ zamierzał Pan wraz ze współmałżonką sprzedać dom, gdyż nie odpowiadał potrzebom, a także chciał zabezpieczyć przyszłość syna, w 2007 r. nabyto dwie działki: jedną z przeznaczeniem pod nowy dom, a drugą dla syna, aby miał możliwość budowy domu. Jedna z powyższych działek jest działką zapisaną w ewidencji gruntów jako rolna, ale posiada wydane warunki zabudowy, druga natomiast widnieje w planie zagospodarowania jako działka budowlana. W 2008 r. postanowił Pan wraz z małżonką sprzedać działkę nabytą 2000 r. Sprzedaż ta zostanie sfinalizowana w 2009 r. Jednakże w związku z pogarszającymi się warunkami finansowymi będzie Pan prawdopodobnie zmuszony sprzedać działkę, na której miał był być wybudowany nowy dom. Pozostałych działek nie zamierza Pan sprzedawać. Działki zostały nabyte jako majątek wspólny Pana oraz małżonki i stanowią majątek prywatny. Ani Pan, ani współmałżonka, nie prowadzi działalności gospodarczej, dochody osiągane są z umów o pracę, umów autorskich, umów zleceń i o dzieło. Przedmiotowe działki nie były wykorzystywane w działalności gospodarczej ani rolniczej oraz nie wchodziły w skład gospodarstwa rolnego. Nie jest Pan również podatnikiem VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy po sprzedaży pierwszej z działek (nabytej w 2000 r.), od sprzedaży następnej (nabytej w 2007 r.) na której zamierzano wybudować nowy dom będzie Pan wraz z współmałżonką musiał zapłacić podatek VAT.

Pana zdaniem, z opublikowanego wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w składzie 7 sędziów z dnia 29 października 2007 r. sygn. I FPS 3/07, wynika jednoznacznie, że sam fakt sprzedaży działek budowlanych, więcej niż jednokrotnie, nie przesądza, iż sprzedawca działa w charakterze podatnika podatku VAT. Zdaniem NSA, osoba fizyczna sprzedając swój majątek osobisty i nie działając w ramach działalności gospodarczej, nie działa jako podatnik VAT. Zarówno z brzmienia art. 4 ust. 1 i 2 VI Dyrektywy, jak i art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT wynika bowiem wyraźnie, że warunkiem niezbędnym do uznania danego podmiotu za podatnika VAT jest ustalenie, że działa on niezależnie jako producent, handlowiec, usługodawca, pozyskujący zasoby naturalne, rolnik czy wykonujący wolny zawód. Innymi słowy, jeżeli dana czynność wykonana została poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika czy wykonującego wolny zawód, to w świetle art. 4 ust. 1 i 2 VI Dyrektywy z tytułu wykonania takiej czynności dany podmiot nie może być uznany za podatnika VAT i to bez względu na to, czy czynność tę wykonał jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy, czy też wielokrotnie. Taka zaś właśnie sytuacja występuje w przypadku sprzedaży przez daną osobę jej majątku prywatnego. Majątek taki nabywany bowiem był na własne potrzeby danej osoby, a nie z przeznaczeniem do działalności handlowej. A zatem sprzedaż majątku w całości lub w częściach, jednemu lub wielu nabywcom, z zyskiem lub bez, nie może być uznana za działalność handlową ze skutkiem w postaci uznania tej osoby za podatnika VAT. Podkreślić przy tym należy, że zwłaszcza w przypadku działalności gospodarczej w zakresie handlu, zamiar częstotliwego wykonywania czynności ujawniony być musi już w momencie nabycia towaru, a nie w momencie jego sprzedaży. Nie można bowiem pominąć, że pod pojęciem "handel" należy rozumieć dokonywanie w sposób zorganizowany zakupów towarów w celu ich odsprzedaży. Z orzecznictwa ETS wynika, że sam zamiar prowadzenia działalności gospodarczej, potwierdzony obiektywnymi dowodami przesądza o potrzebie traktowania danego podmiotu jako podatnika VAT nawet wtedy, gdy organ skarbowy wie, że przewidziana działalność gospodarcza, którą miał prowadzić podatnik z zamiarem wykonywania czynności opodatkowanych nie zostanie zrealizowana. Z kolei brak takiego zamiaru wyklucza możliwość uznania danego podmiotu za podatnika VAT. Ponadto zauważa Pan, że podmiot dokonujący sprzedaży majątku prywatnego nie może być traktowany w odniesieniu do takiej dostawy jako podatnik podatku od towarów i usług, gdy uwzględni się art. 2 pkt 1 VI Dyrektywy. Przepis ten określając zakres przedmiotowy opodatkowania podatkiem od wartości dodanej stanowi, że opodatkowaniu podlega dostawa towarów lub usług świadczona odpłatnie na terytorium kraju przez podatnika, który jako taki występuje. Przepis ten wyraźnie więc wskazuje, że czynność opodatkowana w postaci dostawy towaru lub świadczenia usług ma miejsce wówczas, gdy w odniesieniu do tej właśnie czynności, dany podmiot występuje w charakterze podatnika VAT, a więc podmiotu prowadzącego w określonym zakresie działalność gospodarczą. W świetle powyższego uprawniona jest teza, że przepisy art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT powinny być rozumiane w ten sposób, że warunkiem sine qua non uznania, że dany podmiot działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług jest ustalenie, że działa on jako producent, handlowiec, usługodawca, pozyskujący zasoby naturalne, rolnik lub jako osoba wykonująca wolny zawód. Ani więc formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, ani okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo lecz z zamiarem częstotliwości nie może przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, że w odniesieniu do tej konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku od towarów i usług. W związku z powyższym uważa Pan, że nie działa wraz z współmałżonką jako podatnik VAT sprzedając majątek osobisty, w przypadku sprzedaży drugiej działki i nie będzie podatnikiem VAT oraz nie powstanie zobowiązanie do zapłaty VAT od tej transakcji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Na podstawie art. 2 pkt 6 cyt. ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Artykuł 7 ust. 1 cytowanej ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 powołanej wyżej ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem był podatnikiem podatku od towarów i usług.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2).

W związku z powyższym, aby dostawę towarów uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, a wykorzystywane przez niego towary czy usługi zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonywania tej czynności.

Na uwagę zasługuje także fakt, iż uznanie osoby za podatnika w myśl ustawy, uzależnione jest od prowadzenia działalności gospodarczej, bowiem wykonywanie czynności podlegających opodatkowaniu skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego tylko wtedy, gdy czynność ta została wykonana w ramach działalności gospodarczej, w związku z którą dana czynność jest wykonywana. Dlatego też uzasadnionym jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników, nawet jeżeli wykonują czynność dostawy towarów, jeśli zbywają część majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego sprzedaży.

Zatem należy stwierdzić, że warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, iż w przyszłości planuje Pan sprzedać dwie działki, z nabytych wcześniej nieruchomości. Sprzedaż jednej działki dotyczy gruntu nabytego w 2000 r., natomiast druga działka została nabyta w 2007 r. i stanowi składnik Pana majątku osobistego, bowiem grunt ten nabyty został z zamiarem wybudowania na nim budynku mieszkalnego. Nie jest Pan rolnikiem, nie prowadzi działalności gospodarczej. Planuje Pan zbycie przedmiotowej działki ze względu na pogarszające się warunki finansowe. Sprzedając grunt korzysta Pan zatem z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, a zatem czynność ta nie oznacza wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, tym samym transakcja nie będzie podlegała opodatkowaniu.

Niniejsze rozstrzygnięcie podjęto przy założeniu, że poza transakcjami zbycia opisanych dwóch działek nie zamierza Pan w przyszłości zbywać posiadanych innych nieruchomości gruntowych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu datowania interpretacji.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej - powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.