ITPP1/443-426/13/MS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 9 maja 2013 r. (data wpływu) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zastosowania zwolnienia dla pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i finansowych - jest prawidłowe.

W dniu 9 maja 2013 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zastosowania zwolnienia dla pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i finansowych.

W złożonym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca zamierza rozpocząć prowadzenie jednoosobowej działalności gospodarczej, polegającej na świadczeniu usług pośrednictwa w zakresie oferowania produktów finansowych i ubezpieczeniowych. Wnioskodawca w celu świadczenia ww. usług zamierza zawrzeć umowę pośrednictwa z osobą fizyczną, prowadzącą pozarolniczą działalność gospodarczą, zwaną dalej Agentem.

Agent prowadzi działalność w oparciu o:

Na podstawie powyższych umów oferowane są następujące produkty Instytucji Finansowych i Ubezpieczycieli (zwane dalej: "Produktami"):

* kredyty hipoteczne,

* kredyty inwestycyjne,

* kredyty gotówkowe,

* produkty inwestycyjne (fundusze inwestycyjne, lokaty bankowe, poliso-lokaty, lokaty strukturyzowane,

* ubezpieczenia terminowe na życie,

* ubezpieczenia majątkowe,

* ubezpieczenia zdrowotne.

Na podstawie umowy pośrednictwa, którą Wnioskodawca zamierza zawrzeć z Agentem, Wnioskodawca zobowiąże się do aktywnego pośredniczenia w dystrybucji Produktów poprzez podejmowanie czynności zmierzających do zawarcia umów pomiędzy klientami i Instytucjami Finansowymi lub Ubezpieczycielami.

W wykonaniu powyższej umowy Wnioskodawca będzie pośredniczył w dystrybucji Produktów oferowanych przez Instytucje Finansowe i Ubezpieczycieli, poprzez podejmowanie w szczególności następujących czynności:

Wnioskodawca nie będzie zawierać umów w imieniu Instytucji Finansowych lub Ubezpieczycieli.

Za swoje czynności, które będą wykonywane, w związku z zawarciem umowy z Agentem, Wnioskodawca będzie otrzymywać od Agenta wynagrodzenie w formie prowizji, zależne od liczby, wartości i charakteru zawartych, przy udziale Wnioskodawcy, umów o Produkt pomiędzy klientem a Instytucją Finansową/Ubezpieczycielem. Wnioskodawca z tytułu świadczonych usług nie będzie otrzymywać wynagrodzenia od klientów zawierających umowy z Ubezpieczycielami i Instytucjami Finansowymi, ani od Ubezpieczycieli lub Instytucji Finansowych.

Wnioskodawca nie będzie świadczył usług w zakresie przechowywania instrumentów finansowych, o których mowa w ustawie z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. z 2010 r. Nr 211, poz. 1384 z późn. zm.) i zarządzania nimi. Wnioskodawca nie będzie także świadczył usług doradztwa, usług ściągania długów oraz usług w zakresie leasingu.

Podsumowując, usługi świadczone przez Wnioskodawcę będą warunkowały i poprzedzały zawarcie pomiędzy Instytucjami Finansowymi lub Ubezpieczycielami umów z klientami; Wynagrodzenie należne Wnioskodawcy zależy wprost od faktu zawarcia umowy pomiędzy instytucją finansową lub Ubezpieczycielem a klientem pozyskanym przy udziale Wnioskodawcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy opisane powyżej usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i finansowych, świadczone przez Wnioskodawcę, będą zwolnione od opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

W ocenie Wnioskodawcy, w opisanym zdarzeniu przyszłym, usługi, które będą świadczone przez Wnioskodawcę, będą zwolnione od opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Usługi te będą stanowić usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych, usługi pośrednictwa w udzielaniu kredytów lub pożyczek pieniężnych, usługi pośrednictwa w transakcjach, których przedmiotem są instrumenty finansowe, o których mowa w ustawie o obrocie instrumentami finansowymi, z wyłączeniem przechowywania tych instrumentów i zarządzania nimi, które są zwolnione od opodatkowania VAT, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37, art. 43 ust. 1 pkt 38, art. 43 ust. 1 pkt 40 i art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Zgodnie bowiem z art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy zwalnia się od podatku usługi ubezpieczeniowe, usługi reasekuracyjne i usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych.

Natomiast zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy zwalnia się od podatku usługi, których przedmiotem są instrumenty finansowe, o których mowa w ustawie o obrocie instrumentami finansowymi, z wyłączeniem przechowywania tych instrumentów i zarządzania nimi oraz usługi pośrednictwa w tym zakresie.

Artykuł 43 ust. 13 ustawy stanowi, że zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7 i 37-41, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 7 i 37-41.

Zgodnie natomiast z art. 43 ust. 14 ustawy, przepisu ust. 13 nie stosuje się do świadczenia usług stanowiących element usług pośrednictwa; o których mowa w ust. 1 pkt 7 i 37-41.

Zwolnienia, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 37-41 oraz w ust. 13, nie mają zastosowania do:

Z powyższych przepisów wynika, że intencją ustawodawcy było objęcie zwolnieniem usług głównych (udzielenie pożyczki, usługi ubezpieczeniowe itd.), zarówno tych wykonywanych przez banki i ubezpieczycieli, jak również świadczonych przez inne podmioty pośredniczące w udzielaniu tych usług. Wymienione zwolnienia mają charakter przedmiotowy, gdzie przede wszystkim istotną przesłanką do skorzystania z nich jest rodzaj świadczonej usługi (cechy które ją rozróżniają), a cechy (status) podmiotu świadczącego te usługi nie mają znaczenia. Nie dokonano także zawężenia stosowania powołanych zwolnień wyłącznie, do określonej grupy podmiotów. Gdyby zwolnienie miało być wyłączone w stosunku do niektórych kategorii podmiotów (np. tzw. subagentów), ustawodawca uczyniłby to wprost w ustawie VAT. W konsekwencji należy uznać, że zakres powołanych zwolnień, w tym dotyczących pośrednictwa, powinien być na gruncie ustawy VAT rozumiany szeroko. Pogląd taki potwierdza orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W wyroku w sprawie G-2/95 pomiędzy Sparekassernes Datacenter (SDC) a Skatteministeriet (Dania) TSUE stwierdził, iż "zwolnienie dotyczące usług finansowych nie jest uzależnione od tego, czy usługa jest wykonywana przez instytucję, którą wstępuje w prawny związek z końcowym odbiorcą. Fakt, że dana transakcja jest wykonywana przez osobę trzecią, ale z punktu widzenia końcowego odbiorcy wydaje się być usługą wykonywaną przez bank, nie wyklucza objęcia jej zwolnieniem". Konkludując można stwierdzić, że wg TSUE usługa finansowa świadczona przez podmiot trzeci nie traci w przedmiotowej sytuacji przymiotu takiej usługi.

Istotne jest to, że z punktu widzenia powołanych przepisów, ze zwolnienia będą korzystać usługi świadczone przez podmiot nie mający, statusu przykładowo ubezpieczyciela banku, czy brokera, jeżeli usługi przez te podmioty wykonywane można uznać za usługi pośrednictwa w świadczeniu usług wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 37-41 ustawy. Inne stanowisko prowadziłoby do sytuacji, w której np. pożyczka udzielona przez podmiot mający status banku byłaby zwolnioną z opodatkowania, podczas gdy pożyczka udzielona na identycznych zasadach przez podmiot prowadzący działalność w zakresie udzielania pożyczek, ale nie będący bankiem, podlegałaby opodatkowaniu. Orzecznictwo TSUE jednoznacznie wyłącza możliwość takiej niejednorodnej oceny tożsamych przedmiotowo usług. "Czynności zwolnione z opodatkowania na mocy art. 13 cz. B lit. d pkt 1 Szóstej Dyrektywy definiuje się ze względu na charakter świadczonych usług, a nie osobę je świadczącą lub ich odbiorcę. Przepis ten nie odnosi się w ogóle do tych ostatnich podmiotów" (orzeczenie TSUE w sprawie C-453/05 Volker Ludwig).

Powołane regulacje wskazują, iż zwolnienie z opodatkowania VAT obejmuje nie tylko świadczenie usługi głównej, tj. usługi ubezpieczeniowej lub usługi finansowej, ale także pośrednictwa w sprzedaży usługi głównej, przy czym regulacje ustawy VAT nie definiują co należy rozumieć pod pojęciem usługi pośrednictwa. Pojęcie to nie zostało także zdefiniowane w Dyrektywie 2006/112/WE.

W ocenie Wnioskodawcy, pojęcie "pośrednictwa" należy rozumieć szeroko. Obejmuje ono podejmowanie wszelkich czynności faktycznych, zmierzających lub sprzyjających zawarciu umowy na świadczenie usług podstawowych (usług ubezpieczeniowych lub finansowych). Następstwem działań podejmowanych przez pośrednika jest doprowadzenie do zawarcia umowy pomiędzy Instytucją Finansową lub Ubezpieczycielem a ich klientem. Zgodnie z definicją słownikową (http://sjp.pwn.pl/haslo.php...id=2506162) przez pośrednictwo rozumie się działalność osoby trzeciej, mającą na celu porozumienie się między stronami lub załatwienie jakichś spraw dotyczących obu stron, kojarzenie kontrahentów w transakcjach handlowych oraz umożliwianie kontaktu uczestnikom rynku pracy. W kontekście tej definicji, pośrednictwo w świadczeniu usług finansowych obejmowałoby działalność pośrednika, mającą na celu porozumienie się pomiędzy klientem a Instytucją Finansową/Ubezpieczycielem, skojarzenie tych kontrahentów w celu zawarcia przez nich umowy, dotyczącej produktów bankowych lub ubezpieczeniowych.

Pomimo, iż powołane poniżej regulacje krajowe nie mają wpływu na zakres stosowania zwolnień ustanowionych w art. 43 ust. 1 pkt 37-41 ustawy o podatku od towarów i usług, warto je w tym miejscu przytoczyć celem przybliżenia rozumienia pojęcia pośrednictwa. Usługi świadczone przez pośrednika, w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 37-41 ustawy VAT, można przyrównać do usług świadczonych przez agenta, na podstawie art. 758 i następne ustawy - Kodeks cywilny ("k.c."). Zgodnie z art. 758 k.c. przez umowę agencyjną przyjmujący zlecenie (agent) zobowiązuje się w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, do stałego pośredniczenia, za wynagrodzeniem, przy zawieraniu z klientami umów na rzecz dającego zlecenie przedsiębiorcy, albo do zawierania ich w jego imieniu. Jak wskazuje doktryna, umowa agencyjna należy do umów z zakresu pośrednictwa handlowego. Doktryna wyróżnia dwa rodzaje umowy agencyjnej: agencję pośredniczącą oraz agencję przedstawicielską i w związku z tym agenta-pośrednika oraz agenta-przedstawiciela (agenta-pełnomocnika).

Agencja przedstawicielska charakteryzuje się tym, iż agent jest umocowany do zawierania umów w imieniu zleceniodawcy.

Natomiast agencja pośrednicza polega na tym, że agent zobowiązuje się za wynagrodzeniem i w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa do stałego pośredniczenia przy zawieraniu umów z klientami na rzecz dającego zlecenie przedsiębiorcy: czynności agenta-pośrednika składające się na pośredniczenie obejmują przede wszystkim czynności, które poprzedzają zawarcie umowy i mają do zawarcia umowy doprowadzić. Zadaniem Agenta jest podejmowanie na rzecz dającego zlecenie działań, które polegają na wyszukiwaniu klientów, kojarzeniu interesów stron, udzielaniu informacji o zasadach, na jakich dający zlecenie nie zawiera umowy z klientami, ewentualnie przedstawianiu próbek oferowanych przez niego towarów. Jego zadaniem jest również zachęcanie potencjalnych klientów, do zawarcia umowy z dającym zlecenie, a także gromadzenie o nich informacji, ewentualnie sprawdzanie stanu ich wypłacalności. A zatem usługi Agenta w ramach pośrednictwa sprowadzają się do wykonywania czynności obejmujących np.: wyszukiwanie osób, z którymi można zawierać umowy danego rodzaju, ułatwianie spotkań z takimi osobami, nakłanianie do skorzystania z oferty, przekazywanie prospektów, informowanie o warunkach umów, doręczanie ofert itp.

W ocenie Wnioskodawcy, w podobny sposób należy interpretować pojęcie pośrednictwa użyte w art. 43 ust. 1 pkt 37-41 ustawy VAT. Usługi pośrednictwa podlegające zwolnieniu od podatku na mocy powołanych przepisów obejmują zarówno zawieranie umów w imieniu klientów, jak również aktywne, poszukiwanie klientów, mające na celu doprowadzenie do zawarcia umowy pomiędzy Instytucją Finansową/Ubezpieczycielem a klientem.

W celu określenia istoty "pośrednictwa" poza odniesieniem się do umowy agencyjnej stypizowanej w Kodeksie cywilnym, odwołać można się również posiłkowo do aktu określającego zasady wykonywania pośrednictwa ubezpieczeniowego w zakresie ubezpieczeń osobowych i majątkowych, tj. do ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o pośrednictwie ubezpieczeniowym.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 w zw. z art. 4 pkt 1 ww. ustawy, pośrednictwo ubezpieczeniowe polega na wykonywaniu przez pośrednika za wynagrodzeniem czynności faktycznych lub czynności prawnych związanych z zawieraniem lub wykonywaniem umów/ubezpieczenia polegających na: pozyskiwaniu klientów, wykonywaniu czynności przygotowawczych, zmierzających do zawierania umów ubezpieczenia, zawieraniu umów ubezpieczenia oraz uczestniczeniu w administrowaniu i wykonywaniu umów ubezpieczenia, także w sprawach o odszkodowanie, jak również na organizowaniu i nadzorowaniu czynności agencyjnych, przy czym zakres czynności agencyjnych zależy od treści konkretnej umowy. Zgodnie ze wskazaną ustawą czynności agencyjne nie muszą być wykonywane osobiście przez agenta nawet wówczas, kiedy jest on osobą fizyczną. Mogą być one wykonywane przez podmioty działające w imieniu i na rzecz agenta, przez tzw. pośredników agencyjnych, takich jak Wnioskodawca.

Próby zdefiniowania pojęcia pośrednictwa w kontekście zwolnień z opodatkowania VAT, można odnaleźć również w orzeczeniach Trybunału Sprawiedliwości. Unii Europejskiej. Orzeczenia Trybunału pełnią istotną rolę w interpretacji pojęć zawartych w art. 43 ust. 1 pkt 37- 41- ustawy VAT z uwagi na to, że przepisy te stanowią implementację postanowień Dyrektywy 2006/112/WE. Orzeczenia Trybunału umożliwiają państwom członkowskim jednolite interpretowanie pojęć zawartych w Dyrektywie 2006/112/WE, co w konsekwencji przyczynia się do uniknięcia rozbieżności w stosowaniu zwolnień z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

W wyroku z dnia 13 grudnia 2001 r. w sprawie C-235/00 Commissioners of Customs Excise and CSC Financial Services Ltd, TSUE orzekł, że pojęcie pośrednictwa obejmuje działalność wykonywaną przez osobę pośredniczącą, która nie jest stroną umowy dotyczącej produktu finansowego i której działalność różni się od typowych świadczeń umownych wykonywanych przez strony tych umów. W istocie pośrednictwo stanowi usługę świadczoną na rzecz strony umowy, za którą wypłaca ona wynagrodzenie, jako za odrębną działalność pośrednictwa. Działalność ta może obejmować między innymi wskazywanie stronie danej umowy okazji do zawarcia takiej umowy, kontaktowanie się z drugą stroną i negocjowanie w imieniu i na rzecz klienta warunków świadczeń wzajemnych. Celem takiej działalności jest uczynienie wszystkiego, co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę a sam pośrednik nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy. TSUE wskazał dalej, że nie stanowi pośrednictwa sytuacja, w której jedna ze stron powierza drugiej tylko dopełnianie formalności administracyjnych (ang."clerical formalities") związanych z umową, takich jak dostarczanie informacji drugiej stronie oraz przyjmowanie oraz przetwarzanie wniosków, zapisów na papiery wartościowe, które stanowiłoby zasadniczy przedmiot umowy. W takiej sytuacji zleceniobiorca zajmuje tę samą pozycję, co strona sprzedająca produkt finansowy i w związku z tym nie jest pośrednikiem, który nie powinien być stroną umowy dotyczącej produktu finansowego.

W wyroku w sprawie C-453/05 (Volker Ludwig) TSUE stwierdził, że "pośrednictwo stanowi działalność polegającą na pośredniczeniu, która może obejmować między innymi wskazywanie stronie danej umowy okazji do zawarcia takiej umowy, kontaktowanie się z drugą stroną i negocjowanie w imieniu i na rzecz klienta warunków świadczeń wzajemnych, przy czym celem takiej działalności jest uczynienie wszystkiego co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę, a sam pośrednik nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy. Zatem pojęcie pośrednictwa nie wymaga koniecznie, aby pośrednik działający jako subagent agenta głównego kontaktował się bezpośrednio z dwiema stronami umowy, negocjować wszystkie klauzule, jednakże pod warunkiem, że jego działalność nie ogranicza się do zobowiązania do wykonania części czynności faktycznych związanych z umową". Z wyroku tego wypływa wniosek, że okoliczność, iż podatnik nie jest związany umownie z żadną ze stron umowy kredytowej, do której zawarcia się przyczynił oraz, że nie kontaktuje się bezpośrednio z jedną z tych stron, nie stanowi przeszkody do tego aby świadczył on usługę pośrednictwa kredytowego zwolnioną z VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie powołanego wyroku, ze zwolnionym od podatku pośrednictwem mamy do czynienia również wtedy, gdy pośrednik wykonuje tylko, niektóre czynności nakierunkowane na zawarcie umowy o produkt bankowy lub ubezpieczeniowy. Zwolnienie ma zastosowanie także wtedy, gdy zadaniem pośrednika jest poszukiwanie klienta na usługę finansową lub ubezpieczeniową, przekazanie mu ewentualnych informacji o usłudze i wskazanie okazji do zawarcia umowy o produkt bankowy lub ubezpieczeniowy. Warunkiem jest jednak to, że działalność pośrednika nie ogranicza się do zobowiązania do wykonania części czynności faktycznych związanych z umową (czynności administracyjnych). Pośrednik nie musi zatem koniecznie uczestniczyć w innych czynnościach związanych związanych z zawarciem umowy, w szczególności nie musi negocjować w imieniu stron warunków umowy ani uczestniczyć w jej zawieraniu, reprezentując jedną ze stron. Można zatem przyjąć, że działalność takiego pośrednika sprowadza się do kojarzenia podmiotów zainteresowanych udzieleniem pożyczki, kredytu itp. z potencjalnymi klientami. W przedmiotowym orzeczeniu TSUE uznał, że usługi pośrednictwa są zwolnione od opodatkowania VAT również w przypadku, gdy brak jest bezpośredniej relacji pomiędzy pośrednikiem a stronami czynności podstawowej, zwolnionej z opodatkowania VAT. Zdaniem TSUE, usługa świadczona przez subagenta jest w dalszym ciągu usługą pośrednictwa ze względu na faktyczny zakres podejmowanych czynności. O ile celem takiej działalności jest uczynienie wszystkiego, co niezbędne, by dwie strony zawarły umowę, a pośrednik nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy, usługa pośrednika będzie zwolniona z VAT.

Podobne wnioski, co przedstawione powyżej można wysnuć z orzeczenia TSUE w sprawie C-124/07 (J.C.M. BeheerBV), dotyczącej zwolnienia z VAT usług świadczonych przez subagenta ubezpieczeniowego. Ze względu na charakter, wykonywanych czynności oraz pośrednią więź między ubezpieczycielem a subagentem (poprzez agenta), usługi świadczone przez subagenta powinny korzystać ze zwolnienia z VAT. Okoliczność, iż broker lub pośrednik ubezpieczeniowy nie pozostaje w bezpośrednim stosunku ze stronami umowy ubezpieczenia lub reasekuracji, do zawarcia której się przyczynia, lecz pozostaje z nimi jedynie w pośrednim stosunku, za pośrednictwem innego podatnika, który sam pozostaje w bezpośrednim stosunku z jedną ze stron tej umowy, i z którym ów broker lub pośrednik jest związany umownie; nie wyklucza; by świadczone przez niego usługi były zwolnione od podatku. Z zasady neutralności podatkowej wynika, że podmioty gospodarcze powinny mieć możliwość wyboru modelu organizacyjnego, który z czysto gospodarczego punktu widzenia byłyby dla nich najbardziej odpowiedni, nie narażając się na to, że dokonywane przez nie czynności nie będą objęte zwolnieniem z opodatkowania.

Zdaniem Wnioskodawcy, przedstawiona powyżej argumentacja dotycząca zwolnienia z VAT usług pośrednictwa w świadczeniu usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 37-41 ustawy o VAT znajduje także potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych wydawanych z upoważnienia Ministra Finansów przez Dyrektorów Izb Skarbowych.

Przykładem takiej interpretacji może być wydana przez:

* Dyrektora Izby 5karbowej w Łodzi interpretacja indywidualna nr IPTPPl/443-818/12-2/MW z dnia 27 grudnia 2012 r. - "Działalność pośrednictwa ubezpieczeniowego dotyczy działalności wykonywanej przez pośrednika, który nie zajmuje miejsca jakiejkolwiek ze stron umowy, dotyczącej produktu finansowego. (...) Ww. czynności wykonywane przez Wnioskodawcę w ramach usług świadczonych na rzecz agenta ubezpieczeniowego bez wątpienia mieszczą się w zakresie przedmiotowym czynności pośrednictwa ubezpieczeniowego wskazanych na gruncie orzecznictwa TSUE. Ponadto, Wnioskodawca - w ramach usług świadczonych na podstawie umowy o współpracę - pozostaje w pośrednim stosunku z ubezpieczycielem (świadcząc usługi na rzecz agenta ubezpieczeniowego w zakresie pełnomocnictwa udzielonego agentowi ubezpieczeniowemu przez zakład ubezpieczeń). Zwolnieniu z opodatkowania VAT podlegają zarówno usługi świadczone przez pośrednika działającego w charakterze agenta, jak i usługi świadczone przez subagenta, tj. w przypadku, gdy pośrednika nie łączy relacja umowna z jedną ze stron umowy dotyczącej usługi ubezpieczeniowej zwolnionej z podatku VAT. W obu przypadkach podmiot (działający jako agent lub subagent) będzie miał za zadanie stworzenie warunków do kontaktu klienta z instytucją ubezpieczeniową i zawarcia przez niego umowy na zakup produktu (ubezpieczenia)".

* Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie interpretacja indywidualna nr IPPP3/443-1080/12-2/RD z dnia 11 grudnia 2012 r. - "Wskazane we wniosku obowiązki Spółki przewidziane w umowach agencyjnych, obejmujące czynności wskazane w pkt od 1 do 14, świadczone przez Wnioskodawcę korzystają ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy, jako usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych, przy czym zakres usług świadczonych przez Dealerów nie jest uzależniony od statusu podmiotu, na rzecz którego świadczone są usługi - Zakład Ubezpieczeń, czy też pośrednik ubezpieczeniowy. W obydwu przypadkach wykonywane są takie same czynności mające na celu pozyskanie klienta przez Zakład Ubezpieczeń i zawarcie umowy ubezpieczenia pomiędzy klientem a Zakładem. Ubezpieczeń. W konsekwencji, w obydwu przypadkach (świadczenie przez Spółkę lub usługi Spółki polegające na umożliwieniu zawierania umów ubezpieczenia przez związanych z nią umowami dealerskimi agentów ubezpieczeniowych należących do sieci sprzedaży Spółki tj. Dealerów) powinny mieć zastosowanie takie same zasady opodatkowania".

* Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie interpretacja indywidualna nr IPPP1/443-978/12-2/MP z dnia 7 grudnia 2012 r. - "Wnioskodawca jest spółką zależną Banku powołaną między innymi w celu realizacji funkcji pośrednika kredytowego w zakresie niektórych produktów bankowych oferowanych przez Bank. W dniu 9 października 2009 r. Wnioskodawca zawarł z Bankiem umowę promocji produktów bankowych, na podstawie której Wnioskodawca promuje produkty bankowe Banku m.in. poprzez udzielanie potencjalnym klientom rzetelnych i wyczerpujących informacji dotyczących oferty Banku w zakresie udzielania kredytów oraz udostępnianie im druków bankowych, formularzy, broszur i wszelkich innych materiałów dotyczących kredytów udzielanych przez Bank. Głównym celem Wnioskodawcy jest pozyskanie dla Banku klientów segmentu korporacyjnego (prowadzących pełną księgowość). (...) Świadczone przez Wnioskodawcę usługi stanowią "usługi pośrednictwa" w świetle definicji sformułowanej przez TSUE. Usługi te spełniają bowiem określone przez TSUE warunki: Wnioskodawca nie jest stroną umów dotyczących produktów bankowych zawieranych pomiędzy Bankiem a klientami, działalność Wnioskodawcy różni się od typowych świadczeń realizowanych przez Bank w ramach umowy dotyczącej produktów bankowych".

Ponadto, analogiczne poglądy zostały przedstawione m.in. w interpretacjach wydanych przez:

* Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 2 marca 2012 r. nr IPPP1/443-1703/11-4/AS,

* Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 31 maja 2012 r. nr ILPP2/443-350/12-2/AK,

* Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 7 sierpnia 2012 r. nr IPPP1/443-427/12-2/PR,

* Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 21 marca 2012 r. nr ITPP1/443-53/12-3/MP,

* Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 1 stycznia 2012 r. nr IPPP1/443-1516/11-4/PR,

* Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 22 listopada 2011 r. nr IPPP1/443-1304/11-2/PR.

Podsumowując, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że świadczone przez niego usługi, opisane w zdarzeniu przyszłym, są usługami pośrednictwa w świadczeniu usług finansowych i ubezpieczeniowych (tzw. usługi głównej), o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 37, 38 i 41 ustawy o VAT, a więc zwolnionymi z opodatkowania podatkiem VAT. Przemawia za tym fakt, że czynności wykonywane przez Wnioskodawcę mają na celu pozyskanie klientów poprzez przedstawienie im oferty Instytucji Finansowych oraz Ubezpieczycieli, a w dalszej konsekwencji doprowadzenie do zawarcia pomiędzy Instytucją Finansową/Ubezpieczycielem a klientem umowy dotyczącej usługi głównej. Wnioskodawca nie ma żadnego interesu w treści tej umowy, nie wpływa ona w żaden sposób na jego prawa i obowiązki. Ponadto, świadczenie Wnioskodawcy nie ogranicza się do formalności administracyjnych czy biurowo-technicznych, a ma znacznie szerszy zakres - jego celem jest aktywne pozyskanie klienta, realizacja działań sprawczych, które na dalszych etapach procedury mają doprowadzić do skojarzenia stron umowy - klienta i Instytucji Finansowej/Ubezpieczyciela. Efekt aktywności Wnioskodawcy jest także widoczny w jego wynagrodzeniu - prowizyjnym, zależnym od liczby, wartości i charakteru zawartych umów o Produkt przez Instytucję Finansową/Ubezpieczyciela przy udziale Wnioskodawcy. Zwolnienie będzie miało zastosowanie do wszystkich czynności podejmowanych przez Wnioskodawcę, które stanowią jedną całość i nie powinny być sztucznie dzielone. Zwolnienie będzie miało zastosowanie mimo, iż nie istnieje bezpośrednia więź między Wnioskodawcą a stronami umowy dotyczącej usługi głównej, gdyż zgodnie z orzecznictwem TSUE, zwolnienie zależy od faktycznego charakteru działań podejmowanych przez Wnioskodawcę, a nie jego statusu podmiotowego czy charakteru powiązań ze stronami umowy dotyczącej usługi głównej. Wystarczającą przesłanką do uznania, że mamy do czynienia z pośrednictwem jest istnienie pośredniej więzi między Instytucją Finansową lub Ubezpieczycielem a Wnioskodawcą.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.