ITPP1/443-423/09/DM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 4 maja 2009 r. (data wpływu 8 maja 2009 r.) uzupełnionym pismem z dnia 3 czerwca 2009 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku na dostawę i montaż stolarki okiennej w obiektach budownictwa mieszkaniowego w okresie od dnia 1 maja 2004 r. do dnia 15 lutego 2005 r. - jest nieprawidłowe.

W dniu 8 maja 2009 r. został złożony ww. wniosek uzupełniony pismem z dnia 3 czerwca 2006 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku na dostawę i montaż stolarki okiennej w obiektach budownictwa mieszkaniowego w okresie od dnia 1 maja 2004 r. do dnia 15 lutego 2005 r.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Jest Pan producentem stolarki okiennej i jednocześnie świadczy usługi na rzecz klientów zakupujących okna w zakresie robót montażowych. W okresie od dnia 1 maja 2004 r. do dnia 15 lutego 2005 r. za wykonane czynności zakupu i montażu okien wystawiał Pan klientom faktury VAT, w których wykazywał łączną cenę dostawy okien wraz z montażem (cena zawierała należność za zakup i montaż). W fakturach tych wykazywał Pan 22% stawkę podatku od towarów i usług. W dalszej części zauważa Pan, iż przedmiotem zawartych w ww. okresie umów z kontrahentami była usługa montażu okien z materiału własnego. Czynności te "są klasyfikowane według klasyfikacji wydanej na podstawie przepisów o statystyce publicznej (PKWiU) pod numerem PKOB 11". W treści wystawianych faktur VAT wykazywał Pan na świadczone usługi montażu wyrobów własnych (okien) symbol PKOB 11, klasyfikując je jako "remont mieszkania w budynku mieszkalnym (wymiana stolarki okiennej) PKOB 11", bowiem - jak Pan wskazuje - wykonywał usługę montażu własnych wyrobów w budynkach mieszkalnych sklasyfikowanych w PKOB 11, zgodnie z art. 146 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Podnosi Pan również, iż w każdym przypadku był wykonawcą całości świadczenia, tj. dokonywał montażu wyrobów własnych - okien, a wystawiona faktura VAT obejmowała jednorodną czynność, polegającą na montażu okien, bez podziału na wartość samej stolarki i wartość jej montażu. Dokumentowana fakturą VAT usługa obejmowała zatem pełny zakres wykonanych robót wraz z kosztem użytych materiałów, a wykorzystane materiały wpływały na wartość tej usługi (cena świadczonej usługi obejmowała zarówno wartość materiałów jak i ww. usług montażu).

W związku z powyższym w uzupełnieniu wniosku zadano następujące pytanie:

Czy zastosowana przez Pana, jako producenta w okresie od dnia 1 maja 2004 r. do dnia 15 lutego 2005 r. 22% stawka podatku od towarów i usług przy sprzedaży stolarki budowlanej wraz z montażem (roboty związane z budownictwem mieszkaniowym) była właściwa.

Zdaniem Wnioskodawcy, we wskazanym okresie winien Pan stosować 7% stawkę podatku od towarów i usług na dostawę stolarki budowlanej wraz z montażem w obiektach budownictwa mieszkaniowego. Na poparcie stanowiska przywołuje Pan wyroki sądów administracyjnych, zgodnie z którymi właściwą stawką, którą należało zastosować w ww. okresie jest 7% stawka podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl obowiązującego w okresie będącym przedmiotem niniejszego wniosku art. 7 ust. 1 cyt. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

Z kolei przez świadczenie usług, stosownie do art. 8 ust. 1 ww. ustawy, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Jak stanowi art. 41 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), w brzmieniu obowiązującym w okresie będącym przedmiotem zapytania, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Oprócz stawki podstawowej, na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział także stawki preferencyjne, tj. 7%, 3% i 0% oraz zwolnienie od podatku.

Zauważyć należy również, iż zgodnie z art. 2 pkt 6 oraz art. 8 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług zarówno towary, jak i usługi identyfikowane są na podstawie przepisów o statystyce publicznej.

Zgodnie z art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. a) cyt. ustawy, w okresie od dnia przystąpienia Rzeczypospolitej Polskiej do Unii Europejskiej do dnia 31 grudnia 2007 r. stosuje się stawkę w wysokości 7% w odniesieniu do robót budowlano-montażowych oraz remontów i robót konserwacyjnych związanych z budownictwem mieszkaniowym i infrastrukturą towarzyszącą.

Przez roboty związane z budownictwem mieszkaniowym i infrastrukturą towarzyszącą, rozumie się roboty budowlane dotyczące inwestycji w zakresie budownictwa mieszkaniowego i infrastruktury towarzyszącej oraz remontów obiektów budownictwa mieszkaniowego (art. 146 ust. 2 ustawy).

Z kolei w myśl obowiązującego w analizowanym okresie art. 2 pkt 12 ww. ustawy, przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne rodzinne stałego zamieszkania, sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych: 111 - Budynki mieszkalne jednorodzinne, 112 - Budynki o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe, ex 113 - Budynki zbiorowego zamieszkania - wyłącznie: budynki kościołów i innych związków wyznaniowych, klasztory, domy zakonne, plebanie, kurie, rezydencje biskupie oraz rezydencje Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej.

Ze złożonego wniosku wynika, iż przedmiotem zawartych w okresie od dnia 1 maja 2004 r. do dnia 15 lutego 2005 r. umów z kontrahentami była usługa montażu okien z materiału własnego w budynkach mieszkalnych. Wykonywane czynności sklasyfikował Pan jako "remont mieszkania w budynku mieszkalnym (wymiana stolarki okiennej) PKOB 11". Wystawione na tę okoliczność faktury nie zawierały w nazwie przedmiotu rozbicia na dostawę okien i świadczenie usług ich montażu, obejmowały one jednorodną czynność, polegającą na montażu okien. Wykorzystane materiały podwyższały wartość tej usługi (cena świadczonej usługi obejmowała zarówno wartość materiałów jak i usług montażu).

Ustosunkowując się do powyższego w pierwszej kolejności zauważyć należy, że sama treść umowy nie może przesądzać o kwalifikacji wykonywanych przez podatnika czynności, a tym samym o wysokości stawki podatku, jaka powinna być stosowana. Zgodnie bowiem z art. 2 pkt 6 oraz art. 8 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług zarówno towary, jak i usługi identyfikowane są na podstawie przepisów o statystyce publicznej. W myśl zasad metodycznych leżących u podstaw PKWiU wprowadzonych rozporządzeniem Rady Ministrów dnia 18 marca 1997 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (Dz. U. Nr 42, poz. 264 z późn. zm.), stosowanych zgodnie z § 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 6 kwietnia 2004 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 89, poz. 844 z późn. zm.) dla celów podatkowych, także po dniu 1 maja 2004 r., stawka podatku od towarów i usług uzależniona jest od tego, kto: producent, firma usługowa czy też handlowa, dokonuje montażu artykułów branży budowlanej. Zgodnie z generalnym trójpodziałem działalności gospodarczej, działalność dzieli się na trzy grupy: produkcja, handel i usługi. Znajduje to swoje odzwierciedlenie w grupowaniach statystycznych. Z pkt 5.3.4 statystycznych zasad metodycznych Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług wynika, że roboty instalacyjne i montażowe wykonywane na miejscu przeznaczenia są klasyfikowane w odpowiednich grupowaniach podkategorii wyodrębnionych w tym celu w ramach klas obejmujących instalowane (montowane) wyroby z zastrzeżeniem, iż roboty instalacyjne, wykonywane przez producenta wyrobu siłami własnymi, są klasyfikowane łącznie z wyrobem w tym samym grupowaniu oraz gdy w określonej klasie nie została wyodrębniona odpowiednia podkategoria dla robót instalacyjnych i montażowych, to czynności te klasyfikuje się w grupowaniach obejmujących dany wyrób. Ponadto budowlane roboty instalacyjne i montażowe klasyfikuje się w dziale PKWiU 45, a roboty instalacyjne wykonywane przez sprzedawcę detalicznego, jako usługa związana ze sprzedażą określonego wyrobu, klasyfikowane są tak jak handel detaliczny w odpowiednim grupowaniu działu PKWiU 52. Tym samym zakres niezbędnych prac związanych z wytworzeniem określonego wyrobu oraz usługi jego montażu w miejscu przeznaczenia świadczone przez producenta siłami własnymi, należy rozumieć jako produkcję wyrobu.

Uwzględniając powyższe, a w szczególności fakt, że roboty instalacyjne i montażowe, wykonywane przez producenta siłami własnymi zalicza się do tego grupowania, do którego zalicza się wyrób, artykuł (towar) oraz biorąc pod uwagę treść przepisu art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, który kładzie nacisk na przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel wskazać należy, iż w sytuacji czynności obejmującej sprzedaż wyprodukowanego towaru wraz z usługą jego montażu, dochodzi do świadczenia w wyniku, którego na nabywcę przeniesione zostaje prawo własności towaru, a także zostają wykonane czynności faktyczne dzięki którym nabywca może wykorzystywać towar zgodnie z jego przeznaczeniem. Zatem tego rodzaju świadczenie prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel.

Z tych też względów, nie podzielając Pana stanowiska odnośnie stosowania w okresie od dnia 1 maja 2004 r. do dnia 15 lutego 2005 r. 7% stawki podatku od towarów i usług na dostawę własnej stolarki budowlanej wraz z jej montażem w obiektach budownictwa mieszkaniowego, wskazać należy, iż we wskazanym okresie, w obowiązującym ówcześnie stanie prawnym, prawidłową stawką podatku od towarów i usług do wykonywanych przez Pana czynności była 22% stawka podatku.

Końcowo zauważyć należy, iż zmiana dotycząca ustanowienia stawki podatku od towarów i usług na montaż w budynkach mieszkalnych okien i drzwi przez ich producenta w wysokości 7%, obowiązująca od dnia 15 lutego 2005 r. na mocy § 5 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 970 z późn. zm.), dowodzi obowiązywania na wyżej wymienione czynności w okresie od dnia 1 maja 2004 r. do dnia 15 lutego 2005 r., stawki w wysokości 22% przed okresem jej wprowadzenia.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.