ITPP1/443-419a/14/MS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 18 kwietnia 2014 r. (data wpływu), uzupełnionym w dniu 5 czerwca 2014 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania planowanej dostawy gruntu - jest nieprawidłowe.

W dniu 18 kwietnia 2014 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniu 5 czerwca 2014 r., o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie m.in. opodatkowania planowanej dostawy gruntu.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenia przyszłe.

Powstała w 2003 r. Spółka specjalizuje się w zarządzaniu nieruchomościami i w tym zakresie osoby w niej zatrudnione posiadają specjalne uprawnienia. W umowie Spółki wymienionych jest kilka rodzajów działalności, w tym - kupno i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek (PKD 6810), jednak Spółka wykonuje usługi zarządzania nieruchomościami.

W 2013 r. Spółka zakupiła od osoby fizycznej (bez podatku VAT) grunt, składający się z wydzielonych 6 działek o łącznej powierzchni... m². Przedmiotowa nieruchomość objęta jest miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, zgodnie z którym przeznaczona jest m.in. pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną wolnostojącą, a także na cele inne niż rolnicze. Spółka nabyła opisane grunty jako lokatę kapitału - w tym czasie posiadała wolne środki finansowe, jednocześnie jednak cześć ceny zakupu została sfinansowana z kredytu bankowego.

Obecnie Spółka rozważa sprzedaż kilku z tych 6 działek. Sprzedaż rozważana jest w dwu wariantach tj.:

W związku z powyższym opisem, zadano m.in. następujące pytanie:

Czy Spółka sprzedając części gruntu (działki) winna je opodatkować podatkiem VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż samych działek nie będzie podlegać podatkowi VAT, bowiem w tym przypadku Spółka nie wystąpi w charakterze podatnika podatku VAT. W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT - podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Na gruncie ustawy o VAT - zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT - działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Spółka wskazała, że w wyroku z 30 maja 2012 r. (sygn. akt II F5K 2276/10) NSA uznał, że pożyczka udzielona przez spółkę z o.o. nie jest objęta regulacjami ustawy o VAT. Spółka - pożyczkodawca (podatnik VAT) w latach 2007-2009 zawarła dwie umowy pożyczki z różnymi podmiotami. Co do jednej z nich orzekał NSA. Nie kwestionował on tego, że pożyczki udzielił podmiot gospodarczy oraz finansował tę czynność ze środków wykorzystywanych w działalności gospodarczej. NSA podkreślił jednak, że konieczne jest ustalenie, że w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot występował w charakterze podatnika VAT. W odniesieniu do umowy pożyczki będącej przedmiotem sporu, NSA uznał za w pełni trafną ocenę, że miała ona wyłącznie charakter okazjonalny, nie nosiła cech systematyczności, nie była też zorganizowaną i świadczoną w sposób ciągły usługą pośrednictwa finansowego, korzystającą na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT z omawianego zwolnienia z podatku VAT. Odwołując się do art. 15 ust. 2 ustawy o VAT - NSA wskazał, że uwzględnić także należało zamiar wykonywania działalności polegającej na udzielaniu pożyczek w sposób częstotliwy. Uznał jednak, że zamiar taki nie znalazł odzwierciedlenia w faktycznej działalności pożyczkodawcy. Według Wnioskodawcy - jak wynika z powyższego - warunkiem uznania, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa w charakterze podatnika podatku VAT, jest ustalenie, iż prowadzi on zawodowo działalność gospodarczą w danym zakresie. Należy zatem każdorazowo badać, czy w okolicznościach konkretnego przypadku została ona wykonana w związku z prowadzeniem działalności gospodarczej w danym zakresie tj. o konkretnym profilu.

Spółka sprzedając grunty nie zajmuje się tym zawodowo i jest to dla niej okazjonalna czynność. Dlatego też, mimo że jest podatnikiem podatku VAT (z tytułu świadczenia opisanych w stanie faktycznym usług), to w odniesieniu do sprzedaży tych gruntów nie wystąpi w tym charakterze. Skoro nie będzie podatnikiem podatku VAT przy czynności sprzedaży gruntów, to nie będzie mogła naliczyć podatku VAT od takich transakcji (tekst jedn.: skoro nie jest podatnikiem w tym zakresie, to nie nalicza podatku VAT). W konsekwencji - zdaniem Spółki - transakcja sprzedaży gruntów nie będzie podlegać podatkowi VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej "podatkiem", podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Według art. 7 ust. 1 tej ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 powołanej wyżej ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Stosownie do regulacji art. 15 ust. 1 ww. ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Jak stanowi ust. 2 powyższego artykułu, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Na podstawie art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 347 str. 1, z późn. zm.), "podatnikiem" jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności.

"Działalność gospodarcza" obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 tej Dyrektywy, państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności jednej z następujących transakcji:

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług - w świetle powyższych przepisów - jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - musi ona być zrealizowana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Stawka podatku - na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług - wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże w myśl art. 146a pkt 1 tej ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

Stosowanie do brzmienia art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Z treści - obowiązującego od dnia 1 kwietnia 2013 r. - art. 2 pkt 33 ustawy wynika, iż przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

W myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2012 r. poz. 647, z późn. zm.), kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Zgodnie z treścią art. 4 ust. 1 ww. ustawy, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

Natomiast w ust. 2 tego artykułu stwierdza się, że w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

Zatem o charakterze danego gruntu rozstrzyga odpowiedni zapis w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, który jako dokument prawa miejscowego, decyduje o kwalifikacji gruntu. W sytuacji, gdy dla danego terenu nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego, określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Z opisu sprawy wynika, że Spółka kapitałowa, specjalizująca się w zarządzaniu nieruchomościami, która w zakresie prowadzonej działalności wskazała również "kupno i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek (PKD 6810)", nabyła w 2013 r. od osoby fizycznej (bez podatku VAT) grunt, składający się z sześciu wydzielonych działek (o łącznej powierzchni 2.622 m²). Przedmiotowa nieruchomość objęta jest miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, zgodnie z którym przeznaczona jest m.in. pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną wolnostojącą, a także na cele inne niż rolnicze. Opisane grunty Spółka nabyła finansując zakup z wolnych środków finansowych oraz częściowo z kredytu bankowego. Obecnie Spółka rozważa sprzedaż kilku działek i na tym tle powzięła wątpliwość dotyczącą obowiązku opodatkowania planowanej dostawy podatkiem od towarów i usług.

Wskazać należy, iż definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie podatku od towarów i usług ma na tyle uniwersalny charakter, że pozwala na objęcie pojęciem "podatnika" te wszystkie podmioty, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym, w tym przede wszystkim podmioty zajmujące się handlem.

Przez handel należy z kolei rozumieć dokonywanie zakupów towarów i ich dalsza sprzedaż. W ten sposób opodatkowaniu podlega czynność wykonana chociażby jednorazowo, jednak spełniająca kryteria zaliczenia jej do tak rozumianego pojęcia handel, czyli zrealizowana w formie zorganizowanej sprzedaży towaru, poprzedzonej zakupem dokonanym w celu odsprzedaży i wskazująca na taki zamiar.

Wyżej powołane przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, określając pojęcie działalności gospodarczej, nie wskazują, iż działalnością taką jest tylko działalność o charakterze zarobkowym. W konsekwencji, działalność gospodarcza podatnika podatku od towarów i usług, może, lecz wcale nie musi być nakierowana na osiągnięcie zysków, gdyż w jej ramach podatnik może też dążyć do osiągnięcia celów innych niż zarobkowe.

W świetle przytoczonych wyżej przepisów zauważyć należy, iż status podatnika podatku od towarów i usług, wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT, istotnym jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów cytowanej wyżej ustawy.

Mając na uwadze powołane przepisy oraz przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, że skoro Wnioskodawca (spółka kapitałowa, będąca podatnikiem VAT czynnym) w ramach prowadzonej dzielności gospodarczej, w której jako jeden z rodzajów wskazała "kupno i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek (PKD 6810)", zamierza dokonywać sprzedaży działek budowlanych, to w związku z planowaną transakcją Spółka wystąpi w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, a tym samym dostawa przedmiotowych gruntów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według właściwej stawki. W przypadku przedstawionym we wniosku przedmiotem sprzedaży będzie grunt budowlany, zatem dostawa ta podlegać będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług wg stawki VAT w wysokości 23%.

Podkreślić należy, iż niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe, co oznacza, iż w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - (Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.