ITPP1/443-414/10/AT

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 26 kwietnia 2010 r. (data wpływu 4 maja 2010 r.), uzupełnionym w dniu 29 czerwca 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności polegającej na wykonaniu na rzecz mieszkańców gminy przyłączy do sieci kanalizacyjnych i wodociągowych - jest nieprawidłowe.

W dniu 4 maja 2010 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności polegającej na wykonaniu na rzecz mieszkańców gminy przyłączy do sieci kanalizacyjnych i wodociągowych.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Gmina, jako zarejestrowany podatnik podatku od towarów i usług, zrealizowała inwestycję polegającą na budowie przyłączy kanalizacyjnych i wodociągowych na swoim terenie. Rada Gminy podjęła uchwałę w sprawie ustalenia zasad dobrowolnego udziału mieszkańców w realizacji ww. zadań inwestycyjnych. Gmina zleciła wykonawcy wyłonionemu zgodnie z procedurami dotyczącymi zamówień publicznych, realizację tej inwestycji, który za jej wykonanie otrzymał od Gminy wynagrodzenie wraz z należnym podatkiem VAT. Między Gminą a mieszkańcami zawierane były umowy cywilnoprawne w sprawie finansowania budowy opisanych przyłączy kanalizacyjnych i wodociągowych, ponoszących część kosztów budowy gminnej inwestycji. Wpłaty mieszkańców miały charakter zwrotu części kosztów realizacji inwestycji. W związku z powyższym mieszkańcy, w ramach zawartych umów cywilnoprawnych, zobowiązali się do pokrycia kosztów związanych z wykonaniem przyłącza kanalizacyjnego lub wodociągowego. Przez cały okres wnoszenia opłat wystawiano faktury VAT.

W dniu 29 czerwca 2010 r. uzupełniono przedmiotowy wniosek, wskazując, że mieszkańcy Gminy, którzy podpisali umowy w sprawie budowy przyłączy kanalizacyjnych i wodociągowych zobowiązali się wnieść opłatę wynikającą z umowy oraz w terminie określonym w umowie. W zamian za to Gmina zobowiązała się do wykonania przyłącza kanalizacyjnego wraz ze studzienką na działce należącej do danego mieszkańca. Ponadto, osobie, która nie podpisała ww. umowy, przyłącze nie zostało wykonane. Dlatego też wykonanie tych przyłączy nastąpiło tylko z osobami, które podpisały z Gminą umowę w sprawie finansowania przyłączy kanalizacyjnych i wodociągowych. Osoby, które nie podpisały takiej umowy, mogły wykonać sobie przyłącze na własny koszt, zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy, opłaty dotyczące współfinansowania przez mieszkańców Gminy kosztów budowy przyłączy kanalizacyjnych i wodociągowych nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż nie są to czynności, o których mowa w art. 5 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

W ocenie Wnioskodawcy, jeżeli zajęte powyżej stanowisko jest prawidłowe, to powinny zostać wystawione faktury korygujące, po czym, zgodnie z art. 29 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług, po uzyskaniu potwierdzenia odbioru korekty faktury, winno nastąpić rozliczenie tych faktur korygujących w bieżącej deklaracji podatkowej VAT-7.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...), o czym stanowi art. 7 ust. 1 omawianej ustawy.

W myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Z okoliczności sprawy wynika, że Gmina, realizując inwestycję polegającą na budowie przyłączy kanalizacyjnych i wodociągowych na swoim terenie, zawarła z mieszkańcami umowy cywilnoprawne w sprawie finansowania budowy tych przyłączy, działając na mocy uchwały Rady Gminy w sprawie ustalenia zasad dobrowolnego udziału mieszkańców w realizacji ww. zadań inwestycyjnych. Mieszkańcy Gminy, którzy podpisali umowy w sprawie budowy przyłączy kanalizacyjnych i wodociągowych zobowiązali się wnieść opłatę wynikającą z umowy oraz w terminie określonym w tej umowie. Wykonanie przyłączy nastąpiło tylko z osobami, które podpisały z Gminą umowę, natomiast osoby, które nie podpisały takiej umowy, mogły wykonać sobie przyłącze na własny koszt, zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa.

Wątpliwości Wnioskodawcy sprowadzają się do kwestii, czy dokonywane wpłaty dotyczące kosztów współfinansowania przez mieszkańców Gminy kosztów budowy przyłączy kanalizacyjnych i wodociągowych, podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług

Uwzględniając powyższe, wskazać należy, że stosownie do treści art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jedn. Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 z późn. zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne obejmują sprawy wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną oraz gaz (art. 7 ust. 1 pkt 3 cyt. ustawy o samorządzie gminnym).

Artykuł 3 ust. 1 ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków (tekst jedn. Dz. U. z 2006 r. Nr 123, poz. 858 z późn. zm.) stwierdza że, zbiorowe zaopatrzenie w wodę i zbiorowe odprowadzanie ścieków jest zadaniem własnym gminy. Na podstawie art. 15 ust. 1 tej ustawy, przedsiębiorstwo wodociągowo-kanalizacyjne jest obowiązane zapewnić budowę urządzeń wodociągowych i urządzeń kanalizacyjnych.

Natomiast osoba ubiegająca się o przyłączenie nieruchomości do sieci zapewnia, zgodnie z przepisem art. 15 ust. 2 ww. ustawy, na własny koszt realizację budowy przyłączy do sieci oraz studni wodomierzowej, pomieszczenia przewidzianego do lokalizacji wodomierza głównego i urządzenia pomiarowego.

Z powołanych wyżej przepisów wynika zatem, iż wpłaty dokonywane przez mieszkańców stanowią zapłatę za budowę przyłączy do sieci kanalizacyjnych i wodociągowych, których koszt zobowiązana jest ponieść osoba ubiegająca się o przyłączenie nieruchomości do sieci zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków.

A zatem, skoro Gmina realizuje inwestycję polegającą na budowie przyłączy do sieci kanalizacyjnej i wodociągowej wyłącznie na rzecz mieszkańców, z którymi zostały zawarte umowy cywilnoprawne dotyczące wykonania przyłączy do tych sieci (co na podstawie przedstawionych przepisów jest obowiązkiem osób ubiegających się o przyłączenie do sieci, nie zaś obowiązkiem gminy), to mamy do czynienia z wykonywaniem przez Gminę czynności na podstawie umów cywilnoprawnych, które, jako ujęte w dyspozycji art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podlegają opodatkowaniu tym podatkiem.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy prezentowane we wniosku - w zakresie pytania nr 1 - uznano za nieprawidłowe.

W rezultacie, kierując się formułą postawionego przez Wnioskodawcę pytania nr 2, z uwagi na przyjęte powyżej rozstrzygnięcie, tut. organ uznał za bezprzedmiotowe rozstrzygnięcie wniosku w zakresie pytania dotyczącego możliwości wystawienia korekt deklaracji podatkowych za lata ubiegłe, bądź też wystawienia faktur korygujących i rozliczenie ich w bieżącej deklaracji podatkowej. W związku z tym przedmiotem niniejszej interpretacji były wyłącznie przepisy prawa podatkowego znajdujące zastosowanie w odniesieniu do zagadnień wskazanych w pytaniu nr 1.

Końcowo informuje się, iż zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, wyczerpujący opis stanu faktycznego winien wynikać z wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, a nie z załączonych do niego dokumentów, w związku z czym nie były one przedmiotem merytorycznej analizy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.