ITPP1/443-397/14/MS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 9 kwietnia 2014 r. (data wpływu 14 kwietnia 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od poniesionych wydatków inwestycyjnych i sposobu jego realizacji, sposobu dokumentowania zbycia wybudowanych lokali, opodatkowania darowizny nieruchomości na rzecz córki - jest prawidłowe.

W dniu 14 kwietnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od poniesionych wydatków inwestycyjnych i sposobu jego realizacji, sposobu dokumentowania zbycia wybudowanych lokali, opodatkowania darowizny nieruchomości na rzecz córki.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenia przyszłe.

Prowadzi Pan jednoosobową działalność gospodarczą, wykonując czynności opodatkowane podatkiem od towarów i usług i nie korzysta ze zwolnienia od tego podatku. Jednocześnie jest Pan współwłaścicielem wraz z małżonką (w ramach ustawowej wspólności małżeńskiej) działki zabudowanej budynkiem parterowym. Omawiana nieruchomość stanowi majątek prywatny, który nie był wykorzystywany na cele prowadzonej działalności gospodarczej. Zamierza Pan dokonać nadbudowy istniejącego budynku, w celu wydzielenia lokali mieszkalnych i ich dalszej sprzedaży. Natomiast istniejącą część budynku - po zakończeniu inwestycji budowlanej - planuje Pan przekazać w formie darowizny córce.

W związku z faktem, że nadbudowa i późniejsza sprzedaż lokali będzie wiązała się z dokonaniem czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, dokona Pan rozszerzenia prowadzonej działalności gospodarczej. Naliczony podatek VAT w odniesieniu do zamierzenia budowlanego, będzie więc podlegał odliczeniu w ramach prowadzonej działalności. Jednocześnie wystąpią przypadki, gdy niektóre nakłady będą obejmować nie tylko część nadbudowaną, ale i część wchodzącą w skład majątku prywatnego tj. część przeznaczoną do przekazania w darowiźnie. W takich przypadkach niezbędna będzie "korekta" podatku naliczonego. "Korekta" dotyczyć będzie tych wydatków, które będą bezpośrednio dotyczyć majątku prywatnego, a w przypadku wydatków, których nie będzie można bezpośrednio przypisać do wydatków na majątek prywatny (np. dach), według udziału procentowego części prywatnej do całości budynku.

W związku z powyższym opisem, zadano następujące pytania:

1. Czy w związku z planowanym "zamierzeniem budowlanym" będzie Pan uprawniony w ramach prowadzonej działalności gospodarczej do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z faktur dokumentujących wydatki poniesione na stanowiącą współwłasność małżonków nieruchomość, w części związanej z prowadzoną przez Pana działalnością gospodarczą.

2. Czy, pomimo że nadbudowane lokale będą stanowić współwłasność małżeńską będzie Pan uprawniony do wystawienia faktur w kwocie odpowiadającej całości cen sprzedaży poszczególnych lokali.

3. Czy przedstawiony sposób "korygowania" podatku naliczonego można uznać za prawidłowy.

4. Czy darowizna na rzecz córki, lokalu który będzie odpowiadał istniejącemu obecnie budynkowi, będzie podlegała w opisanym stanie faktycznym opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Ad. 1.

Zdaniem Wnioskodawcy, ustawa o podatku od towarów i usług nie wymienia małżonków jako odrębnej kategorii podatników. Powyższe stwarza dla małżonków prowadzących działalność gospodarczą szczególną sytuację prawną. Żaden z przepisów ustawy nie zabrania małżonkom prowadzenia działalności gospodarczej jako odrębnym podatnikom. Stąd też możliwym będzie obniżenie podatku należnego o podatek naliczony wynikający z faktur dokumentujących całość wydatków poniesionych na stanowiącą współwłasność małżonków nieruchomość, po dokonaniu "korekty" podatku związanej z wydatkami na część należącą do ich majątku prywatnego.

Ad. 2.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z brzmieniem art. 36 § 1 oraz § 2 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, oboje małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, w szczególności udzielać sobie wzajemnie informacji o stanie majątku wspólnego, o wykonywaniu zarządu majątkiem wspólnym i o zobowiązaniach obciążających majątek wspólny. Każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, chyba że przepisy poniższe stanowią inaczej. Wykonywanie zarządu obejmuje czynności, które dotyczą przedmiotów majątkowych należących do majątku wspólnego, w tym czynności zmierzające do zachowania tego majątku. W oparciu o art. 37 § 1 pkt 1 ww. ustawy, zgoda drugiego małżonka jest potrzebna m.in. do dokonania czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków. Z uwagi na powyższe regulacje prawne w akcie notarialnym dokumentującym tego rodzaju zbycie nieruchomości wymieniani są oboje małżonkowie, jeżeli istnieje między nimi ustawowa wspólność majątkowa.

Biorąc ponownie pod uwagę fakt, iż ustawa o podatku od towarów i usług nie wymienia małżonków jako odrębnej kategorii podatników oraz przepisy Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego dotyczące stosunków majątkowych między małżonkami, nic nie uprawnia do wniosku, że wykonywanie czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług przez jednego z małżonków (sprzedaż towarów, odpłatne świadczenie usług, import itp.) czyni podatnikiem tego podatku również drugiego małżonka, gdy czynności te dotyczą składników ich majątku wspólnego, a przychód uzyskany z wykonywania tych czynności stanowi ich majątek dorobkowy. Skoro każdy z małżonków jest uprawniony do samodzielnego zarządzania majątkiem wspólnym, to może on samodzielnie, we własnym imieniu i na własny rachunek dokonywać czynności prawnych będących wykonywaniem tego zarządu, jakkolwiek skuteczność czynności przekraczających zakres zwykłego zarządu wymaga akceptacji drugiego małżonka. Wobec powyższego, pomimo że stanie Pan wraz z małżonkiem do aktów notarialnych w celu przeniesienia własności nadbudowanych lokali, będzie Pan uprawniony do wystawienia faktur VAT, w których ujęta zostanie cała cena sprzedaży za poszczególne lokale.

Ad. 3.

Zdaniem Wnioskodawcy, stosownie do art. 86 ust. 7b ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku nakładów ponoszonych na nabycie, w tym na nabycie praw wieczystego użytkowania gruntów, oraz wytworzenie nieruchomości, stanowiącej majątek przedsiębiorstwa danego podatnika, wykorzystywanej zarówno do celów prowadzonej przez tego podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, których nie da się w całości przypisać działalności gospodarczej, podatek naliczony oblicza się według udziału procentowego, w jakim dana nieruchomość wykorzystywana jest do celów działalności gospodarczej. W świetle powyższego, przedstawiony przez Wnioskodawcę sposób "korekty" podatku naliczonego należy uznać za właściwy (tekst jedn.: "korekta" dotyczyć będzie tych wydatków, które będą bezpośrednio dotyczyć majątku prywatnego, a w przypadku wydatków, których nie będzie można bezpośrednio przypisać do wydatków na majątek prywatny (np. dach), według udziału procentowego części prywatnej do całości budynku).

Ad. 4.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy o podatku od towarowi usług, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

* jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Tak więc przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów nie należących do jego przedsiębiorstwa nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Powyższe skutkuje zatem brakiem obowiązku podatkowego co do przekazania Pan córce lokalu w opisanym stanie faktycznym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Natomiast zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Ponadto stosownie do art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

* jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Zatem, co do zasady, opodatkowaniu podatkiem VAT podlega odpłatna dostawa towarów (przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel), a także wszelkie inne przekazania oraz darowizny wskazane w pkt 1 i 2, pod warunkiem, że podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Tym samym, niespełnienie powyższego warunku jest podstawą do traktowania nieodpłatnego przekazania towarów w świetle brzmienia art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy - jako wyłączonego spod zakresu działania ustawy o podatku od towarów i usług, bez względu na cel, na który zostały one przekazane.

Pojęcia "podatnik" i "działalność gospodarcza", na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 tej ustawy. Podatnikami - wg zapisu ust. 1 tego artykułu - są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza - zgodnie z ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 347, str. 1 z późn. zm.), podatnikiem" jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel, czy też rezultaty takiej działalności. "Działalność gospodarcza" obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą zbycie majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą. Zbycie majątku nabytego na własne potrzeby, a nie z przeznaczeniem do działalności handlowej, zarówno w całości, jak i w częściach, jednemu lub wielu nabywcom, nie może być uznana za działalność handlową ze skutkiem w postaci uznania tej osoby za podatnika podatku od towarów i usług.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121), przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Jak wynika z powyższego darowizna jest umową cywilnoprawną uregulowaną w tytule XXXIII Księgi trzeciej Kodeksu cywilnego, cechującą się nieodpłatnością oraz przysporzeniem majątkowym tylko jednej ze stron umowy.

Z opisu sprawy wynika, że prowadzi Pan jednoosobową działalność gospodarczą i jest podatnikiem VAT czynnym. Jednocześnie w ramach ustawowej wspólności małżeńskiej jest Pan współwłaścicielem działki zabudowanej budynkiem parterowym, która to nieruchomość stanowi majątek prywatny (nie był wykorzystywany na cele prowadzonej działalności gospodarczej). Planuje Pan inwestycję budowlaną tj. dokonanie nadbudowy istniejącego budynku parterowego z zamiarem wydzielenia lokali mieszkalnych w celu ich dalszej sprzedaży. Istniejącą część budynku natomiast - po zakończeniu inwestycji - zamierza Pan przekazać córce w formie darowizny. Wskazano, że nadbudowa i późniejsza sprzedaż lokali będzie wiązała się z dokonaniem czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług i dlatego też podatek naliczony związany z inwestycją budowlaną podlegać będzie w większości odliczeniu w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Jednocześnie w związku z planowaną inwestycją wystąpią przypadki gdy niektóre ponoszone wydatki będą dotyczyć nie tylko części nadbudowanej, ale i części wchodzącej w skład majątku prywatnego (tekst jedn.: części, która ma być przekazana w darowiźnie). W takich przypadkach wystąpi częściowe odliczenie podatku tj. odliczenie nie będzie dotyczyć tych wydatków, które będą bezpośrednio związane z majątkiem prywatnym, a w przypadku wydatków, których nie będzie można bezpośrednio przypisać do wydatków na majątek prywatny - odliczenie możliwe będzie według udziału procentowego części prywatnej do całości budynku.

Na tym tle powziął Pan wątpliwości dotyczące: prawa do odliczenia podatku naliczonego od poniesionych wydatków inwestycyjnych i sposobu realizacji tego prawa, opodatkowania darowizny części nieruchomości na rzecz córki, dokumentowania zbycia wybudowanych lokali mieszkalnych.

Mając na uwadze powyższe odnosząc się w pierwszej kolejności do prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków inwestycyjnych (które zostaną poniesione w związku z planowana rozbudową) i sposobu realizacji tego prawa, wskazać należy, że generalna zasada określająca prawne możliwości odliczenia podatku naliczonego wyrażona jest w art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Zgodnie z tym przepisem w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Kwotę podatku naliczonego stanowi, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług (art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy).

Ustawodawca stworzył podatnikom prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez nich zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego że zakupy towarów i usług będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest niewątpliwy i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi. Powyższy przepis wyklucza możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z nabyciem towarów i usług, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, tj. do czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających temu podatkowi.

Analizując kwestie prawa do odliczenia podatku naliczonego należy także zwrócić uwagę na obowiązujący od dnia 1 stycznia 2011 r. przepis art. 86 ust. 7b ustawy, zgodnie z którym w przypadku nakładów ponoszonych na nabycie, w tym na nabycie praw wieczystego użytkowania gruntów, oraz wytworzenie nieruchomości, stanowiącej majątek przedsiębiorstwa danego podatnika, wykorzystywanej zarówno do celów prowadzonej przez tego podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, których nie da się w całości przypisać działalności gospodarczej, podatek naliczony oblicza się według udziału procentowego, w jakim dana nieruchomość wykorzystywana jest do celów działalności gospodarczej.

Przy czym przez wytworzenie nieruchomości, stosownie do art. 2 pkt 14a ustawy, rozumieć należy wybudowanie budynku, budowli lub ich części, lub ich ulepszenie w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym.

Cytowany wyżej przepis art. 86 ust. 7b ustawy, wprowadza szczególny tryb obliczania podatku naliczonego od nabycia bądź wytworzenia nieruchomości (w tym ponoszonych nakładów) w sytuacji, w której dana nieruchomość ma być używana zarówno na cele działalności, jak i na cele niezwiązane z prowadzoną działalnością. Niniejsza regulacja ma zastosowanie wówczas, gdy dana nieruchomość (której dotyczy podatek naliczony) nie jest wykorzystywana wyłącznie w prowadzonej działalności. Obejmuje ona sytuacje, w których nieruchomość ma przeznaczenie mieszane, to znaczy jest wykorzystywana w działalności, jak i na inne cele.

Zatem powyższy przepis nakłada obowiązek określenia wysokości udziału procentowego, w jakim dana nieruchomość została lub zostanie wykorzystana do celów prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej.

Unormowanie to ma charakter doprecyzowujący ogólną zasadę w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT od wydatków związanych z nieruchomością stanowiącą majątek przedsiębiorstwa podatnika, wykorzystywaną zarówno do celów prowadzonej działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż prowadzona działalność, i jest zgodny z normą prawną wyrażoną w art. 86 ust. 1 ustawy.

W świetle tego przepisu Wnioskodawca zobowiązany jest do wyodrębnienia takiej części podatku naliczonego, którą można przypisać prowadzonej działalności gospodarczej. W związku z tym, iż ani przepisy ustawy, ani przepisy wykonawcze do ustawy nie zawierają zapisu dotyczącego sposobu wyliczenia tych części, to można przyjąć różne rozwiązania. Warto nadmienić, iż zastosowane przez Wnioskodawcę metody, czy też sposoby, na podstawie których dokona on wydzielenia odpowiedniej kwoty podatku naliczonego muszą odpowiadać wartościom faktycznym i rzeczywistym. Ciężar rzetelnego ustalenia jaka część realizowanej inwestycji związana będzie z prowadzoną działalnością gospodarczą, a jaka część wykorzystywana będzie dla potrzeb innych niż prowadzona działalność gospodarcza, spoczywa zawsze na Wnioskodawcy.

Odnosząc przedstawione wyżej okoliczności do powołanych przepisów prawa podatkowego, stwierdzić należy, że w odniesieniu do wydatków związanych z rozbudową przedmiotowego budynku, przeznaczonego zarówno do prowadzenia działalności gospodarczej, jak i do celów prywatnych, przysługuje Panu prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących poniesione wydatki tylko w takim zakresie, w jakim będą one związane z prowadzoną działalnością opodatkowaną - przy uwzględnieniu regulacji zawartych w art. 86 ust. 7b ustawy o podatku od towarów i usług.

Reasumując, w świetle przedstawionego stanu faktycznego w odniesieniu do wydatków poniesionych na rozbudowę nieruchomości w części przeznaczonej na nadbudowę, które jest w stanie przyporządkować do części budynku związanej z prowadzoną działalnością gospodarczą, ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w całości, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy. Natomiast w odniesieniu do wydatków inwestycyjnych związanych zarówno z majątkiem prywatnym, jak również z planowaną działalnością, których nie jest Pan w stanie przyporządkować do konkretnych części budynku (tekst jedn.: służących zarówno do prowadzonej działalności gospodarczej, jak i do zaspokojenia potrzeb osobistych), przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego według udziału procentowego, w jakim dana nieruchomość wykorzystywana jest do celów działalności gospodarczej, związanej z czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT, zgodnie z art. 86 ust. 1 w związku z art. 86 ust. 7b ustawy.

Odnosząc się z kolei do kwestii opodatkowania czynności związanej z przekazaniem części nieruchomości córce w formie darowizny wskazać należy, że przekazanie to nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, stosownie do art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, bowiem w odniesieniu do tej nieruchomości nie przysługuje Panu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ustawy, uwarunkowane jest bowiem tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, natomiast część nieruchomości, która będzie przedmiotem darowizny nie była wykorzystywana do celów związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą. Przedmiotowa darowizna nie spełni przesłanek zawartych w art. 7 ust. 2 pkt 2 ustawy i nie może być uznana za dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, a więc za czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Ze złożonego wniosku wynikało, że w związku z prowadzoną działalnością jest Pan zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym i w ramach tej działalności zamierza sprzedawać wydzielone lokale mieszkalne, które powstaną w nadbudowanej części budynku, którego parter stanowi majątek osobisty. Na tym tle, z uwagi na fakt, że wybudowane lokale stanowić będą współwłasność małżeńską - Pana wątpliwości dotyczyły również kwestii możliwości opodatkowania i dokumentowania całości planowanej sprzedaży wybudowanych lokali mieszkalnych, w ramach prowadzonej przez Pana jako osobę fizyczna działalności gospodarczej.

Przechodząc zatem do kwestii związanej z opodatkowaniem i dokumentowaniem planowanej w przyszłości sprzedaży wybudowanych lokali mieszkalnych, wskazać należy, że przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów - art. 2 pkt 22 ustawy.

Z kolei zgodnie z art. 2 pkt 31 ustawy, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o fakturze - rozumie się przez to dokument w formie papierowej lub w formie elektronicznej zawierający dane wymagane ustawą i przepisami wydanymi na jej podstawie.

W kwestii wystawienia faktury należy zauważyć, że zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Stosownie do treści art. 106e ust. 1 pkt 3, 4 i 5 ustawy, faktura powinna zawierać:

Faktura jest dokumentem odzwierciedlającym prawidłowy przebieg zdarzenia gospodarczego zarówno pod względem przedmiotu transakcji, jak i podmiotów biorących w niej udział. Przy ocenie zdarzenia gospodarczego nie można jednak pominąć okoliczności towarzyszących transakcji, wskazujących na rzeczywisty charakter podmiotu dokonującego sprzedaży/zakupu. Faktura jest dokumentem o charakterze sformalizowanym (potwierdzającym zaistnienie określonej zaszłości gospodarczej). Co do zasady zatem, faktura musi być wystawiona zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa krajowego. Prawidłowość materialno-prawna faktury zachodzi wówczas, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze, czyli w istocie stwierdza fakt dostawy określonych towarów lub usług. Wystawienie faktury należy rozumieć jako sporządzenie dokumentu oraz jego przekazanie innemu podmiotowi, a przez to wprowadzenie faktury do obrotu prawnego. Faktura jest więc dokumentem stwierdzającym wystąpienie u podatnika okoliczności powodujących powstanie obowiązku podatkowego.

W tym miejscu wskazać należy, że stosownie do art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2012 r. poz. 788, z późn. zm.) - z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Zatem istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

W czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku (art. 35 ww. Kodeksu).

W myśl art. 36 § 1 oraz § 2 ww. Kodeksu oboje małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, w szczególności udzielać sobie wzajemnie informacji o stanie majątku wspólnego, o wykonywaniu zarządu majątkiem wspólnym i o zobowiązaniach obciążających majątek wspólny. Każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, chyba że przepisy poniższe stanowią inaczej. Wykonywanie zarządu obejmuje czynności, które dotyczą przedmiotów majątkowych należących do majątku wspólnego, w tym czynności zmierzające do zachowania tego majątku.

Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną uprawniającą do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego, a w czasie jej trwania żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Na mocy zapisu zawartego w art. 43 § 1 cyt. ustawy oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Dokonując analizy powołanych wyżej regulacji prawnych podkreślić należy, że autonomiczność prawa podatkowego wyklucza możliwość takiej interpretacji przepisów, która zakładałaby, że wspólność majątkowa istniejąca między małżonkami na podstawie przepisów Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, ma wpływ na zakres praw i obowiązków podatników podatku od towarów i usług.

Przenosząc powyższe rozwiązania na grunt niniejszej sprawy stwierdzić należy, że skoro to Pan jako podatnik VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT (prowadzący działalność gospodarczą, o której w ust. 2 ustawy tego przepisu) będzie dokonywał w ramach prowadzanej działalności gospodarczej zbycia wybudowanych lokali mieszkalnych (w odniesieniu do których będzie dokonywał odliczenia podatku naliczonego), to tym samym będzie Pan zobowiązany do dokumentowania całości tej sprzedaży poprzez wystawienie faktur VAT.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - (Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.