ITPP1/443-389A/08/AJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Sądu przedstawione we wniosku z dnia 21 kwietnia 2008 r. (data wpływu 25 kwietnia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania i sposobu dokumentowania sprzedaży na rzecz pracowników biletów na imprezy kulturalne i sportowe, częściowo refundowanych ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych oraz dokumentowania usług świadczonych przez Sąd w ramach ośrodka wypoczynkowego na rzecz pracowników, ich rodzin i osób trzecich - jest nieprawidłowe.

W dniu 25 kwietnia 2008 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania i sposobu dokumentowania sprzedaży na rzecz pracowników biletów na imprezy kulturalne i sportowe, częściowo refundowanych ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych oraz sposobu dokumentowania usług świadczonych przez Sąd w ramach ośrodka wypoczynkowego na rzecz pracowników, ich rodzin i osób trzecich.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Sąd jest płatnikiem podatku od towarów i usług z tytułu umów cywilnoprawnych w zakresie najmu i dzierżawy. Ponadto w ramach prowadzonej działalności socjalnej finansowanej ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych Sąd prowadzi własny ośrodek wypoczynkowy (domki campingowe i pole namiotowe). Usługi ośrodka wypoczynkowego sprzedawane są zarówno osobom uprawnionym do korzystania z tworzonego przez Sąd Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, jak też osobom niebędącym pracownikami Sądu. Koszty utrzymania ośrodka są pokrywane ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych oraz odpłatności osób korzystających z wypoczynku. Wnioskodawca wskazuje, iż zgodnie z art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, świadczone na rzecz pracowników usługi wypoczynku, w części finansowanej z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, nie powodują obowiązku opodatkowania podatkiem należnym, jak również Sądowi w tej części nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego. Natomiast część ponad tą kwotę tj. odpłatność pracownika oraz osób nie będących pracownikami Sądu podlega opodatkowaniu według stawki 7%. Wpłaty za korzystanie z ośrodka wypoczynkowego przyjmowane są zarówno w kasie Sądu jak i bezpośrednio w ośrodku wypoczynkowym. Potwierdzeniem przyjęcia wpłaty jest kwitariusz przychodowy. Przychody uzyskane z opłat za korzystanie z usług ośrodka wypoczynkowego w całości przeznaczone są na zwiększenie środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych. Ponadto w ramach posiadanych środków z Funduszu, Sąd dokonuje zakupu biletów na różnego rodzaju imprezy kulturalne i sportowe. Bilety te przekazywane są pracownikom za częściową odpłatnością. Wpłata przyjmowana jest w kasie Sądu i udokumentowana kwitariuszem przychodowym.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

* w jaki sposób należy udokumentować usługi świadczone przez Sąd w ramach zakładowego ośrodka wypoczynkowego na rzecz pracowników i ich rodzin oraz innych osób

.

* czy przychód ze sprzedaży biletów na imprezy kulturalne i sportowe sprzedawane pracownikom podlega opodatkowaniu VAT i w jaki sposób powinien być udokumentowany

.

Zdaniem Wnioskodawcy, dokumentem potwierdzającym fakt wykonania tych usług będzie faktura wewnętrzna wystawiona na koniec okresu rozliczeniowego. Na podstawie tej faktury ewidencjonowana będzie oraz wykazywana w deklaracji VAT-7 dokonana przez Sąd sprzedaż opodatkowana z tytułu świadczenia usług związanych z wypoczynkiem na rzecz pracowników i innych osób oraz przychód za sprzedane bilety na imprezy kulturalne i sportowe.

Natomiast świadczone na rzecz pracowników usługi wypoczynku w części finansowanej ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, jak również dopłata do biletów nie powodują obowiązku opodatkowania podatkiem od towarów i usług, a tym samym nie rodzą obowiązku wykazania w fakturze wewnętrznej i deklaracji VAT-7.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Stosownie do treści art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają: odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów, import towarów, wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z art. 7 ust. 1 wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Ponadto, zgodnie z art. 7 ust. 2 powołanej ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności:

,

.

Natomiast zgodnie z treścią art. 8 ust. 1, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Ponadto, jak stanowi art. 8 ust. 2 powołanej ustawy, jako odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 rozumie się również nieodpłatne świadczenie usług niebędące dostawą towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług, jeżeli nie są one związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, a podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z tymi usługami, w całości lub w części.

Jak wynika z wyżej cytowanych przepisów ustawodawca uzależnił opodatkowanie przekazanych towarów i świadczonych usług na cele osobiste pracowników od możliwości obniżenia przez podatnika kwot podatku należnego o kwoty podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z tymi usługami, w całości lub w części.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120, ust. 17 i 19 oraz art. 124. Jednocześnie, zgodnie z ust. 2 pkt 1 lit. a) cytowanego powyżej artykułu, kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Stosownie do art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika towarów i usług, jeżeli wydatki na ich nabycie nie mogłyby być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, z wyjątkiem przypadków, gdy brak możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów pozostaje w bezpośrednim związku ze zwolnieniem od podatku dochodowego.

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 45 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, po. 654 z późn. zm.), nie uważa się za koszty uzyskania przychodów - wydatków pracodawcy na działalność socjalną, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych; kosztem uzyskania przychodów są jednak świadczenia urlopowe wypłacone zgodnie z przepisami o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych.

Jak wynika z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (Dz. U. z 1996 r. Nr 70, poz. 335 z późn. zm.) przez działalność socjalną uważa się usługi świadczone przez pracodawców na rzecz różnych form wypoczynku, działalności kulturalno-oświatowej, sportowo-rekreacyjnej, udzielanie pomocy materialnej - rzeczowej lub finansowej, a także zwrotnej lub bezzwrotnej pomocy na cele mieszkaniowe na warunkach określonych umową.

Cytowane uregulowania świadczą o tym, iż pracodawcom nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów oraz usług finansowanych z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych. W związku z tym, nieodpłatne przekazanie towarów pracownikom oraz nieodpłatne świadczenie usług przez pracodawcę na ich rzecz nie stanowi czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Jednak - stosownie do art. 88 ust. 3 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług - przepis cytowanego wcześniej art. 88 ust. 1 pkt 2 nie dotyczy wydatków związanych z dostawą towarów oraz świadczeniem usług w przypadkach określonych w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, jeżeli czynności te zostały opodatkowane. Oznacza to, że ustawodawca dopuszcza możliwość opodatkowania ww. czynności oraz przyznaje podatnikowi w takiej sytuacji prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z wydatkami poniesionymi w związku z nieodpłatnym przekazaniem przez pracodawcę (lub sfinansowanymi z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych) na potrzeby osobiste pracowników lub ich domowników dostawy towarów lub nieodpłatnego świadczenia usług niezwiązanych z prowadzoną działalnością.

Przekazanie pracownikom towarów lub świadczenie usług za częściową odpłatnością stanowi, zgodnie z powołanym wcześniej art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, czynność podlegającą opodatkowaniu, na zasadach ogólnych według stawek obowiązujących dla danej dostawy lub świadczenia usług, w części, która opłacana jest przez pracownika. Podstawa opodatkowania została zdefiniowana przez ustawodawcę w art. 29 ustawy o podatku od towarów i usług. Zgodnie z ust. 1 tego artykułu podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Zaś kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. W przypadku częściowej odpłatności za towar lub usługę podstawę opodatkowania stanowi więc wyłącznie kwota otrzymana od pracownika - odbiorcy usługi (towaru).

Reasumując - gdy świadczenie finansowane z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych jest częściowo odpłatne - czynność ta podlega opodatkowaniu do wysokości świadczenia wnoszonego przez pracownika według stawek obowiązujących dla danej dostawy lub świadczenia usług.

Odnosząc zatem powołane przepisy prawa do przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, iż sprzedaż pracownikom biletów na imprezy kulturalne i sportowe częściowo finansowane z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w części, w jakiej podlega odpłatności przez pracowników.

Podatnicy, o których mowa w art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług, zgodnie z art. 106 ust. 1 tej ustawy, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Stosownie do treści art. 106 ust. 4, podatnicy, o których mowa w ust. 1-3, nie mają obowiązku wystawiania faktur, o których mowa w ust. 1 i 2, osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej. Jednakże na żądanie tych osób podatnicy są obowiązani do wystawienia faktury.

W myśl art. 106 ust. 7, w przypadku czynności wymienionych w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz importu usług wystawiane są faktury wewnętrzne; za dany okres rozliczeniowy podatnik może wystawić jedną fakturę dokumentującą te czynności dokonane w tym okresie. Faktury wewnętrzne są wystawiane także dla udokumentowania zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze.

Jeżeli zatem usługa ośrodka wypoczynkowego będzie świadczona na rzecz podmiotów gospodarczych, to Sąd będzie zobowiązany do udokumentowania tej transakcji fakturą VAT.

Natomiast w przypadku, gdy przedmiotowa usługa będzie świadczona na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, zarówno pracowników Sądu jak i pozostałych osób trzecich, to jedynie w sytuacji, gdy usługobiorca zażąda wystawienia faktury VAT, Sąd będzie do tego zobowiązany. Analogicznie - w przypadku dokonywania sprzedaży biletów na imprezy kulturalne i sportowe na rzecz pracowników Sądu, Wnioskodawca będzie zobowiązany do wystawienia faktury VAT na żądanie kupującego.

Ponadto w kwestii wystawiania faktur wewnętrznych stwierdzić należy, iż skoro w przedmiotowej sprawie nie występuje odpłatna dostawa, o której mowa w art. 7 ust. 2 oraz odpłatne świadczenie usług zdefiniowane w art. 8 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, to Wnioskodawca nie jest zobowiązany do udokumentowania omawianych transakcji fakturami wewnętrznymi, o których jest mowa w cytowanym art. 106 ust. 7 ustawy.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz akty wykonawcze wydane na jej podstawie regulują jedynie wystawianie faktur VAT przez podatników. Kwestie dotyczące innych, niż faktury i rachunki, dokumentów reguluje ustawa o rachunkowości z dnia 29 września 1994 r. (Dz. U. Nr 121, poz. 591 z późn. zm.).

Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, na podstawie upoważnienia Ministra Finansów zawartego w rozporządzeniu z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770), umocowany jest tylko do wydawania interpretacji w zakresie prawa podatkowego (ustawa o rachunkowości nie mieści się w tym zakresie).

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej - powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.