ITPP1/443-389/09/AJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 6 kwietnia 2009 r. (data wpływu 27 kwietnia 2009 r.) uzupełnionym wnioskiem z dnia 6 kwietnia 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalania podstawy opodatkowania w deklaracji podatkowej dla podatku od towarów i usług VAT-7 - jest prawidłowe.

W dniu 27 kwietnia 2009 r. został złożony wniosek, uzupełniony wnioskiem z dnia 6 kwietnia 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalania podstawy opodatkowania w deklaracji podatkowej dla podatku od towarów i usług VAT-7.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Spółka prowadzi poprzez własną sieć aptek działalność w zakresie sprzedaży detalicznej leków. W celu przyciągnięcia klientów i zwiększenia przychodów ze sprzedaży podejmuje różnego rodzaju działania marketingowe. Do takich działań marketingowych należy między innymi sprzedaż leków "w ofercie dnia" po bardzo obniżonej cenie, za tzw. "przysłowiową złotówkę". Leki objęte tego rodzaju sprzedażą promocyjną opodatkowane są wyłącznie 7% stawką podatku VAT. Jednak stosowany przez Spółkę program komputerowy do rozliczeń stanów magazynowych leków, sterujący jednocześnie pracą modułów kas fiskalnych powoduje, że zarówno w raporcie dziennym sprzedaży, jak i w sumarycznym miesięcznym raporcie kas fiskalnych suma obrotów jest wykazywana bez pomniejszania go o udzielone w ten sposób bonifikaty cenowe. Producent tego specjalistycznego oprogramowania jest monopolistą na rynku oprogramowania aptecznego posiadając ponad 90% udział w rynku. Fakt udzielenia klientowi bonifikaty uwidoczniony jest natomiast zarówno na oryginale paragonu wydanego z kasy fiskalnej, jak i na zapisanej kopii paragonu fiskalnego. Pomimo, iż wspomniane raporty fiskalne (dzienny i sumaryczny miesięczny) nie wykazują sum udzielonych dodatkowych upustów cenowych, to ustalenie właściwej podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług (obrotu) umożliwia Spółce używany program finansowo-księgowy. Program ten pozwala na szczegółowe ustalenie dla jakiej transakcji i dla jakiego towaru zastosowano dodatkowy upust cenowy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w tak przedstawionym i udokumentowanym stanie faktycznym Spółka może przyjąć do sporządzenia i rozliczenia deklaracji VAT-7 inną podstawę opodatkowania sprzedaży, niż wynika to z wydruku z pamięci kas fiskalnych.

Zdaniem Wnioskodawcy, takie dokumentowanie podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług jest dopuszczalne. Zgodnie z przepisem art. 29 ust. 1 ustawy o VAT podstawą opodatkowania jest obrót z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna w myśl tego przepisu obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Tak ustalony obrót zmniejsza się o kwotę należnego podatku.

Analiza tego przepisu prowadzi więc, w ocenie Wnioskodawcy, do uprawnionego wniosku, że zgodnie z ustawą o VAT podstawą opodatkowania jest rzeczywista kwota należna od nabywcy z tytułu sprzedaży, wynikająca w tym przypadku końcowo do zapłaty z paragonu fiskalnego a nie kwota pierwotnie przyjęta do fiskalizacji przez moduł fiskalny kas fiskalnych. Skoro zatem można udokumentować, że rzeczywisty obrót w miesiącu był inny, niż wynika to z miesięcznego raportu sumarycznego kasy fiskalnej, to, zdaniem Wnioskodawcy, za podstawę opodatkowania można przyjąć inną kwotę obrotu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego opisu stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535), podstawą opodatkowania podatkiem od towarów i usług jest obrót, a więc kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę podatku należnego z uwzględnieniem otrzymanych dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze.

Natomiast art. 29 ust. 4 stanowi, iż obrót zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązujących rabatów (bonifikat, upustów).

Stosownie do treści art. 109 ust. 3 powołanej ustawy, podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 i 82 ust. 3 oraz zwolnionych od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą: kwoty określone w art. 90, dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokość podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżające kwotę podatku należnego oraz kwotę podatku podlegającą wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu oraz inne dane służące do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej, a w przypadkach określonych w art. 120 ust. 15, art. 125, 134, 138 - dane określone tymi przepisami niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej. Przytoczona regulacja wskazuje zatem, na konieczność prowadzenia przez podatnika ewidencji, służącej prawidłowemu sporządzeniu deklaracji podatkowej.

W działalności handlowej stosuje się często różnorodne preferencje cenowe. Przybierają one różne nazwy (zniżka, opust, rabat, bonifikata, premia itp.) i różne postacie (zmniejszenie ceny, zwiększenie ilości towaru, procentowe wynagrodzenie itp.).

Obowiązek w zakresie prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z art. 111 powołanej ustawy.

W myśl ust. 1 tego przepisu, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani do prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Obowiązujące przepisy prawa nie przewidują możliwości skorygowania sprzedaży i podatku należnego zaewidencjonowanego za pomocą kasy rejestrującej, jednak brak regulacji prawnych w tym zakresie nie pozbawia podatnika możliwości dokonania korekty zaewidencjonowanego obrotu. Skoro konstrukcja kasy rejestrującej nie pozwala na korektę danych zapisanych w pamięci fiskalnej, to korektę należy dokonać za pomocą innych urządzeń księgowych.

Istotną bowiem jest w tym względzie zasada wynikająca z art. 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, zgodnie z którą podstawą opodatkowania jest obrót rozumiany jako kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Obrotem jest zatem kwota rzeczywiście należna od nabywcy.

W takim przypadku należałoby prowadzić dodatkową, poza kasą rejestrującą, ewidencję (korekt), z której musi dokładnie wynikać kwota korekty sprzedaży i podatku należnego przypisana do konkretnego paragonu. Ewidencja taka nie ma określonego wzoru, ale wskazane jest, aby zawierała co najmniej dane niezbędne do ustalenia przyczyn zaistniałej korekty, a zapisy w niej widniejące pozwalały na określenie prawidłowej kwoty obrotu i podatku należnego.

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, że zastosowanie w momencie sprzedaży dodatkowego upustu cenowego, polegające na obniżeniu ostatecznej kwoty do zapłaty przez klienta wynika z określonego zachowania i działania sprzedawcy i jest przyznawane po ustaleniu ceny.

W tej sytuacji winno być traktowane jako rabat, o którym mowa w art. 29 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług, zatem jago udzielenie powinno zostać prawidłowo udokumentowane.

Ponadto ze złożonego wniosku wynika, że fakt udzielenia klientowi bonifikaty uwidoczniony jest na oryginałach i kopiach emitowanych przez kasę rejestrującą paragonów fiskalnych, przy czym nie jest widoczny w raportach dziennych, sumarycznych i miesięcznych. Wnioskodawca wskazuje również, że ustalenie właściwej podstawy opodatkowania umożliwia Wnioskodawcy program finansowo-księgowy, który pozwala na szczegółowe ustalenie dla jakiej transakcji i towaru zastosowano dodatkowy upust cenowy.

Odnosząc się do przedstawionego stanu faktycznego oraz mając na względzie brak szczegółowych uregulowań odnoszących się do sposobu korygowania obrotu ewidencjonowanego przy zastosowaniu kas rejestrujących stwierdzić należy, Wnioskodawca może przyjąć do sporządzenia i rozliczenia deklaracji podatkowej dla podatku od towarów i usług inną podstawę opodatkowania, niż wynika to z wydruku raportu fiskalnego przy założeniu, iż podstawą prawidłowego sporządzenia deklaracji jest rzeczywisty przebieg transakcji gospodarczej udokumentowany rzetelnymi dowodami i wynika z zapisów zawartych w prowadzonych urządzeniach księgowych, z których dane wynikające za dany miesiąc rozliczeniowy obniżą łączną miesięczną sprzedaż zaewidencjonowaną w kasie rejestrującej.

Należy bowiem zauważyć, że to na podatniku spoczywa obowiązek rzetelnego udokumentowania prowadzonych transakcji w urządzeniach księgowych, by odzwierciedlały faktyczny ich przebieg.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Krajowe Biuro Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.