ITPP1/443-386/11/BJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 29 marca 2011 r. (data wpływu 14 marca 2011 r.), uzupełnionym w dniu 5 maja 2011 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek - jest nieprawidłowe.

W dniu 14 marca 2011 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 5 maja 2011 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 24 stycznia 2005 r. aktem notarialnym nabyła Pani nieruchomość składającą się z działek o nr 1/16, o pow.0,3027 ha, nr 1/39 o pow.0,0081 ha i nr 1/40 o pow.1,8519 ha oraz udział wynoszący 29/100 części w nieruchomości przeznaczonej pod zabudowę składającej się z działek nr 1/18, 1/20, 1/21 i 1/22 z obrębu 94-P i nr 1/22 z obrębu 91-P, o łącznym obszarze 0,3499 ha.

Opisane powyżej nieruchomości nabyła Pani, jako osoba fizyczna na swój majątek odrębny w celu późniejszego zbycia posiadanych gruntów z zyskiem. Z tytułu posiadania działek i udziału w gruntach nie płaciła i nie płaci Pani podatku rolnego oraz nie korzystała i nie korzysta z dopłat unijnych. Posiadane grunty nie były i nie są wykorzystywane w działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, w tym w działalności rolniczej w rozumieniu art. 2 pkt 15 ww. ustawy. Opisane powyżej, udziały i grunty zamierza Pani sprzedać.

Zgodnie z obowiązującym planem zagospodarowania przestrzennego wydanym na podstawie ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, przez Radę miasta, przedmiotowe działki są przeznaczone pod budownictwo mieszkaniowe wielorodzinne. Wskazała Pani, że na posiadanym gruncie nie dokonywano żadnych inwestycji, ani czynności mających na celu przygotowanie działek do sprzedaży.

W roku 1999 r. nabyła Pani działkę gruntu nr 10/8 o pow. 2,0786 ha, którą sprzedała w 2005 r. Z tytułu wykonania opisanej czynności zbycia wskazanego gruntu zarejestrowała się jako podatnik VAT. Rejestracji dokonała Pani w wyniku interpretacji indywidualnej z dnia 20 października 2005 r. wydanej przez Naczelnika Urzędu Skarbowego. Po transakcji dokonała Pani wyrejestrowania się, jako podatnik VAT.

Wskazała Pani, że w chwili obecnej nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej i nie jest zarejestrowanym podatnikiem VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy transakcja sprzedaży opisanej powyżej nieruchomości składającej się z działek nr 1/16 o pow. 0,3027 ha i nr 1/40 o pow. 1,8519 ha oraz udział wynoszący 29/100 części w nieruchomości przeznaczonej pod zabudowę składającej się z działek nr 1/18, 1/20, 1/21 i 1/22 z obrębu 94-P i nr 1/22 z obrębu 91-P o łącznym obszarze 0,3499 ha będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

Pani zdaniem, planowana sprzedaż posiadanej nieruchomości składającej się z działek nr 1/16 o pow. 0,3027 ha i nr 1/40 o pow. 1,8519 ha, oraz udziału wynoszącego 29/100 części w nieruchomości przeznaczonej pod zabudowę składającej się z działek nr 1/18, 1/20, 1/21 i 1/22 z obrębu 94-P i nr 1/22 z obrębu 91-P, o łącznym obszarze 0,3499 ha nie będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług, z uwagi na to, iż w przedmiotowej transakcji nie będzie Pani występowała jako podatnik VAT, w rozumieniu przepisu art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Powyższe wynika z faktu, iż przedmiotową nieruchomość nabyła Pani w 2004 r. na odrębny, prywatny majątek jako lokatę kapitału (w celach inwestycyjnych). Ponadto nieruchomość ta nigdy nie była przez Panią wykorzystywana do prowadzenia jakiejkolwiek działalności gospodarczej w rozumieniu przepisu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, w związku z czym zbywając przedmiotową nieruchomość nie będzie Pani działała jako podatnik w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Na potwierdzenie swojego stanowiska powołuje Pani wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 21 lutego 2007 r., o sygn. akt III SA/Wa 4176/06. W wyroku tym Sąd uznał, że obowiązek podatkowy w VAT nie powstaje w sytuacji, gdy podmiot prowadzący działalność gospodarczą dokonuje czynności, która odnosi się do majątku osobistego niezwiązanego z prowadzeniem działalności gospodarczej. Nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu odsprzedaży, lecz spożytkowania na potrzeby własne.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju (...).

Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Zgodnie z treścią art. 2 pkt 6 cyt. ustawy, obowiązującej od dnia 1 stycznia 2011 r., przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Pojęcia "podatnik" i "działalność gospodarcza", na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i 2 o podatku od towarów i usług. Podatnikami - wg zapisu art. 15 ust. 1 - są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza, zgodnie z ust. 2 tego artykułu, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnika" te wszystkie podmioty, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność podlegającą opodatkowaniu jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy.

Natomiast według prawa unijnego, z mocy art. 4 ust. 2 VI Dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich dotyczących podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej - ujednolicona podstawa wymiaru podatku (od 1 stycznia 2007 r. art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnotowego systemu podatku od wartości dodanej) działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców i osób świadczących usługi włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów. Za działalność gospodarczą uznaje się również wykorzystywanie, w sposób ciągły, własności dóbr materialnych lub niematerialnych do celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 4 ust. 3 VI Dyrektywy (art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347) państwa członkowskie mogą również uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie zawiera transakcje związane z działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 4 ust. 2 (art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE) w szczególności (...) dostawę działek budowlanych. Przez działkę budowlaną rozumie się każdą działkę nieuzbrojoną lub uzbrojoną, uznana za budowlaną przez państwa członkowskie. Opodatkowaniu podatkiem od wartości dodanej podlega, na podstawie art. 2 ust. 1 VI Dyrektywy (art. 2 ust. 1 lit. a) Dyrektywy 2006/112/WE), dostawa towarów lub usług świadczona na terytorium kraju przez podatnika, który jako taki występuje.

Prawo wspólnotowe wskazuje zatem, ze podatnikiem podatku od towarów i usług może być każda osoba, która okazjonalnie dokonuje czynności opodatkowanych, przy czym czynności te winny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, tj. wszelką działalnością producentów, handlowców i osób świadczących usługi, włącznie z górnictwem i działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie majątku rzeczowego i wartości niematerialnych w celu uzyskiwania z tego tytułu dochodu (art. 4 ust. 3 VI Dyrektywy).

W świetle powyższego należy stwierdzić, iż podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym przypadku nieruchomości gruntowej jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek został nabyty na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności handlowej.

Stosownie do treści art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże, zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, wprowadzonym na mocy art. 19 ustawy z dnia 26 listopada 2010 r. o zmianie niektórych ustaw związanych z realizacją ustawy budżetowej (Dz. U. Nr 238, poz. 1578), zmienionym treścią art. 9 pkt 1 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 257, poz. 1726), w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zgodnie z opisem zdarzenia przyszłego, przedstawionego we wniosku zakupiła Pani w 2005 r. nieruchomość składającą się z działek o nr 1/16 o obszarze 0,3027 ha, nr 1/39 o obszarze 0,0081 ha i nr 1/40 o obszarze 1,8519 ha oraz udział wynoszący 29/100 części w nieruchomości przeznaczonej pod zabudowę składającej się z działek nr 1/18, 1/20, 1/21 i 1/22 z obrębu 94-P i nr 1/22 z obrębu 91-P, o łącznym obszarze 0,3499 ha. Przedmiotowe nieruchomości nabyła Pani, jako osoba fizyczna na swój majątek odrębny w celu późniejszego zbycia z zyskiem. Przez cały okres posiadania grunty nie były i nie są wykorzystywane w żadnej działalności gospodarczej, jak również nie dokonywano żadnych inwestycji, ani czynności mających na celu przygotowanie działek do sprzedaży. Zgodnie z obowiązującym planem zagospodarowania przestrzennego przedmiotowe grunty są przeznaczone pod budownictwo mieszkaniowe wielorodzinne.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego w świetle powołanych przepisów prawa prowadzi do wniosku, iż w przedmiotowej sprawie wystąpiły okoliczności, które wskazują że sprzedaż działek, o których mowa we wniosku, zostanie dokonana w okolicznościach wskazujących na działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług w myśl art. 15 ust. 1 i ust. 2. Dokonała Pani bowiem transakcji kupna dość znacznego areału gruntu (2,5126 ha) niewykorzystywanych ani rolniczo, ani w inny sposób, i - jak wskazano we wniosku - w celu późniejszego zbycia z zyskiem. W międzyczasie dokonała Pani sprzedaży działki gruntów o pow. 2,0786 ha nabytej w 1999 r. i od tej transakcji odprowadziła należny VAT.

Zatem zakup gruntu dokonany został z zamiarem osiągnięcia korzyści majątkowych poprzez inwestycje środków pieniężnych, które stanowiły lokatę kapitału. Wskazać również należy, że opisane grunty w żadnym momencie nie służyły zaspokajaniu Pani osobistych potrzeb, np. poprzez budowę domu.

Mając powyższe na uwadze, planowaną sprzedaż działek przeznaczonych pod zabudowę należy traktować jako dostawę towarów, która w oparciu o regulację zawartą w art. 5 ust. 1 ustawy podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów o usług, gdyż jest dokonywana przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Kryterium prowadzenia działalności gospodarczej nie wyłącza z grona podatników osób fizycznych, jeśli dokonują one dostawy towarów w sposób stały, zorganizowany i powtarzalny. Bez znaczenia pozostaje fakt, w jakim okresie wykonywana jest dana czynność, ani ilość dokonanych transakcji. Jeśli odpłatna dostawa towarów została dokonana przez osobę działającą, w rozumieniu ustawy, w charakterze podatnika i w okolicznościach wskazujących na działalność gospodarczą, to nawet, jeśli dokonano tych czynności bez zachowania warunków i form określonych przepisami prawa (np.: bez oficjalnego zarejestrowania działalności gospodarczej), to czynność taka podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów usług (art. 5 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług).

Reasumując, stwierdzić należy, że planowana przez Panią dostawa działek przeznaczonych pod zabudowę, będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu 23% stawką podatku od towarów i usług, bowiem zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 zwolniona od podatku jest jedynie dostawa terenów niezabudowanych innych niż budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska nr 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Krajowe Biuro Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.